Alþýðublaðið - 03.09.1969, Blaðsíða 8

8 Alþýðublaðið 3. september 1969
Séð he:m a3 bænum á Lindarhvcíi. (Mynúir Þorri).
Áburðarverksmiðjat
skammar, segir Jón
béndi, í spfaiii við!
komið, að það er að verða
ómögulegt fyrir bændur að
framkvæma nokkurn skapaðan
hlut nema þá með lausaskulda-
söfnun, sem eru dýrar og óhag-
kvæmar og verða búrekstri
þeirra og þeim sjálfum fjötur
um fót þegar frá líður. —
Kekstrar- og afurðalán land-
búnaðarins eru líka í algjörum
ólestri og skapa vaxandi örðug
leika í búrekstri bænda og fyr-
irtækja þeirra. Það er orðið
ógerlegt fyrir félitla menn að
ráðást í biirekstur þar sem lán
og fyrirgreiðslur til slíkra hluta
eru nær engin.
— Síðustu gengisfellingar
hafa komið mjög illa við bú-
reksturinn þar sem tilkostnað-
ur hefur vaxið geysilega. —
Stefna sú, sem rekin hefur ver-
ið í landbúnaðarmálum s.l. 10
ár þarf að leggjast niður. Þessi
stefna er fólgin í því, að rekstr-
arkostnaður skipti ekki máli
þar sem honum er velt inn í
verðlagið og laun bóndans skila
sér í hærra útsöluverði á vör-
um.
I
H
ernm
aðeins hálf-
Jón Guðbjörnsson var 22 ára
gamall er hann tók við jörð-
inni af föður sínum.
/
Nú býr hann að Lindarhvoli
með 25 nautgripi, þar af 18
mjólkandi kýr. Fé hefur hann
ekkert, en faðir hans á nokkr-
ar kindur og stundar einnig
nokkra garðrækt. — Fjósið
hefur Jón endurbætt mjög,
m.a. lagði hann í það fnjalta-
vélakerfi, og nýlega kom tank-
bíll í sveitina og setti Jón þá
upp 800 lítra mjólkurtank í
fjósið.
STAÐA BÓNDANS
Við litum inn til Jóns í sum-
ar og spjölluðum við hann um
lífsins gang og nauðsynjar eina
kvöldstund.
— Hver er að þínu áliti staða
bóndans nú, miðað við kjör
annarra stétta, Jón?
— Samkvæmt útreikningum,
sem ég sá einhversstaðar, er
bóndinn aðeins hálfdrættingur
við þær stéttir sem miðað er
við í slíkum iitreikningum, þ.e.
verkamenn og iðnaðarmenn.
Lánamálum bænda er þannig
NIÐURGREIÐSLURN-
AR EIGA AÐ VERA Á
REKSTRARV ÖRUNUM
— Hvað heldur þú, í fljótu
bragði að sé vænlegast til úr-
bóta á þessum vanda?
— Það verður að breyta
stefnunni þannig t. d. að það
fjármagn, sem greitt er úr ríkis-
sjóði í niðurgreiðslur á land-
búnaðarvörum, verður að greið
ast á rekstrarvörur landbúnað-
arins t. d. áburð, þannig að það
lækki framleiðslukostnaðinn og
þar með veltir verðmætisaukn-
□ Á öndverðum síðasta áratug flutti Guðbjörn Jak-
obsson, ásamt ko iu sinni, Ceceliu Helgason, dóttur
Jóns heitins Helgasonar, biskups, að Lækjarkoti í
Þverárhlíð, í Borgarfirði. Lækjarkct hafði bá verið
í eyði í ein 10 ár, en er Jakcb flutti þangað lét hann
verða sitt fyrsta verk að breyta nafninu í Lindarhvol.
Fyrstu sumrin dvöldu þau hjónin, ásamt börrnim sí t-
um að Lindarhvoli aðeins á sumrin, en 1954 hóf Guð-
björn að byggja upp bæjarhús og útihús. — Hánn var
nokkuð farinn að reskjast, er hann hóf búskap að
Lmdarhvoli, — hafði rauuar búið um langt skeið í
Dölum vestur, en flutti síðar til Reykjavíkur. — Ár-
ið 1965 Iét Guðbjörn búið í hendur Jóni, syni sínum,
og eiginkonu hans, og hafði þá komið upp snotru íbúð-
arhúsi, stóru fjósi og hlöðu. Hann hafði líka ræktað
17 ha. af véltæku túni, en gamla túnið er lítið og
þýft, og til lítilla nota.
Jón fer í fjósið klukkan 7 á hverj-
um morgni, og þa3 tekur hann yfír
leitt um klukkutíma að mjólka. —
Seinni mjaltir eru um sex-leytið. í
fjósinu hefur Jón sett upp hátaiara
frá útvarpinu inni í bæ, enda er
eina tækifærið, sem hann hefur til
að hlusta á fréttir, einmitt á með-
an hann mjólkar. — Vitanlega hef
ur hann kveikt á útvarpinu, þegnr segja, að tónlist, sérstaklega dans.
leikin er tónlist, en vísir menn tónlist, fái kýrnar til að selja mjólk