Alþýðublaðið - 20.03.1970, Síða 2

2 Föstudagui’ 20. marz 1970
'•&. O. J. gagnrýnir
. Alþýðublaðið og
Tímann
■^ Blaðamennska sem
ekki á rétt á sér
■fá Tveir mætir menn
verða fyrir ósmekk-
’■ . Úgu aðkasti
□ ÓÍ 3. SKRIFAR mcr eftiríar
andi Íréf: Fyrir nokkrum dög-
um birti dagblaðið Tíminn sóða-
lega grein um pólitískan and-
' stæðing sinn ásamt mörgum
tnyndum. Margir og þar á meðal
cg, héldum að s!ík blaðamennska
væri fir sögunni, en því miður
er svo ekki. Og í dag 11.3. birt-
ir Alþýðublaðið mótieikinn, sem
er árásargrein á einn hinn mæt-
asta mann. Báðir þessir menn,
sem fyrir árásunum hafa orð-
ið eru iandskunnir fyrir giftu-
rík stíirf í þágu alþjóðar, hvor
Á sínu sviði. Það viii svo vei til
að sá sem þessar línur ritar hef-
ur starfað með þessum mönn-
iim um lengri og skemmri tíma
og veit ég að þeir haía ávallt
viljað vinna störf sín af sam-
vizkusemi og eru báðir afburða
starfsmenn.
j ÉG HY-GG að sá sem varð
ífyrir Tímaárásinni, Tómas Vig-
iússon, byggingarmeistari, hafi
litla þóknun fengið fyrir sum
störfin, sem Tíminn telur upp
og persónulega er mér kunnugt
að fyrir sum störfin hefur hann
orðið að gjalda nokkuð úr eigin
vasa vegna vanmáttar viðkom-
andi félagsskapar.
MAÐUR SÁ, sem varð- fyrir
árás Alþýðublaðsins er Sigtrygg
ur Klemenzson, skrifstofustjóri
í fjármálaráðuneytinu í mörg
ár. Veit ég með fullri vissu að
þótt æðstu yfirmenn við þá
stofnun væru ekki alltaf hans
flokksmenn, hafði hann óskorað
traust þeirra. Síðustu árin hef-
ur heilsa Sigtryggs verið mjög
léleg, en hann mun þó stunda
sitt starf sem bankástjóri Seðla
bankans, (einn af þremur) af
sömu samvizkusemi og önnur
störf, sem hann hefur unnið fyr
ir þjóð sína.
HÉR HAFA BLÖÐ Þ-ESSI
brugðizt skýldu sinni og -vil ég
skora á þau að hætta slíkum
skrifum. Þetta er að skemmta
skrattanum og hlýðir því lög-
máli að laga illt með i'llu eða
nota boðorð Gamla testamentis
ins og borga með auga fyrir
auga og tönn fyrir tönn.
ÞAÐ GRÆÐIR enginn stjórn
mólaflokkur á að skrifa róg um
pólilískan andstæðing sinn, það
hefur reynslan sannað hér á
Islandi. Leitt er því að margir
hafa orðið fyrir sárum von-
brigðum að Tíminn skyldi hér
byrja á því að taka upp gaml-
ar venjur, og einnig að Alþýðu-
blaðið skyldi svara í sömu mynt.
En þetta er gerður hlutur, leið-
inlegur verknaður, sem ekki
verður aftur tekinn, en umrædd
blöð, bæði Tíminn og Alþýðu-
blaðið, æltu að forðast slíka
blaðamennsku, því hún er þeim
ekki samboðin. —6. J.“
Götu-Gvendur.
□ Ábending Ó. J. ,hér að fram
an á fullan rétí á sér, — bæði
hvað varðar skrif Alþýðublaðs-
ins og Tímans. Reyndar hafa
fleiri blöð lagt sitt af mörkum
í því efni. Þjóðviljinn hefur
skrifað nokkrar áþekkar grein-
ar og nú síðast Vísir.
Eins og kunnugt er átti Tím-
inn upptökin að því, að endur-
vekja þessa blaðamennsku.
Hann birti ekki eina slíka sóða-
lega grein, eins og Ó. J. segir,
heldur margar og réðist með
skítkasti á ýmsa mæta menn
undir yfirskini þjóðfélagsgagn-
rýni. Gátu þó allir séð hvað
.raunverulega vakti fyrir Tím-
anum, því hann valdi sér níð-
skrifin 'bæði til persónulegra ór
ása á þá og ekki síður til árása
á þá stjórnmálaílokka, sem þess
ir menn aðhylltust. Réðist Tím-
inn þannig ítrekað á Alþýðu-
flokkinn og Alþýðuflokksmenn.
Eins og Alþýðublaðið tók
fram er það komst ekki lengur
hjá því að svara þessum skrif-
um Tímans, þá tók blaðið nauð-
ugt þátt í blaðamennsku af
þessu tagi, — þ.e.a.s. að svara
Tímanum uppi á sama hátt og
skrif þess blaðs höfðu gefið til-
efni til. í skrifum Alþýðublaðs-
ins var sérstök áherzla lögð á
það að sýna fram á hvernig máls
meðferð Tímans í þessum efn-
um væri háttað og að baki þeim
skrifum lægju ailt aðrar og
annarlegri ástæður en þær, að
blaðið vildi halda uppi málefna-
legri gagnrýni á það, sem mið-
ur færi í þjóðfélaginu. Máli sínu
til stuðnings benti Alþýðublað-
ið á það, að Tíminn hefði þann
ig' aldrei ymprað á því að fólk,
sem. á einhvern hátt væri tengt
Framsóknarflokknum, væri á
sama báti og þeir pólitísku and-
stæðitKV'r Framsóknarflokksins,
sem blaðið hafði ráðizt á. Nefndi
Alþýðublaðið slík dæmi úr röð-
um framsóknarmanna og nafn-
greindi þar m.a. Sigtry.gg Klem-
enzson, .Seðlabankastjóra.
Það er hins vegar með öllu
rangt, að Albvðublaðið hafi ráð
izt á bankastjórann fyrir auka-
störf hans eða á einhvern hátt
láfið að því liggja, að hann hafi
ekki ástundað þau af fullri sam-
vizkusemi. Alþýðubiaðið gerði
það eitt að benda á þau störf,
sem nær öll höfðu verið falin
þeim manni af Framsóknar-
flokknum siálfum og beindi
þeiiTi spurningu til Timans. —
hvers vogna hann minntist ekki
etnu orði á siflct á sama tíma og
hann ie.gði pólitíska anrh;iæð-
inga sína í einelti með skíikasti
fyrir sa'mbærilega hluti. Ef Tím-
inn er ekki tilbúinn til þess að
gera Frpmsóknarmönnum sömu
skil og öðrum. þegar hann viil
ganhyvna það. sem. honum finnst
miður far.a. þá er það annað
en málefna.ieg gagnrýni. sem bvr
að baki stóru orðamra hjá blað-
iriu.
•O. J. 'harmar bað með ré'tu,
að sn'-. 'blaðamennska skuli hafa
verið enaun’ak.in eins og hér
um ræðir.. Alþýðublaðið er hon-
um f.vllfleaa sammála um. ,þau
efn.i en 'benöir honum hina veg-
ar á hv.er átti þar uon'ökin og
sniðgekk æ ofan í æ ÖH. tilmæii
ábvrgra af’a í smum eig«n fflokki
um að láta síaðar numið við þá
iðju.
Fvam.sóVna'-flnhkurinn hlvfur
að gera sér það ljóst, að á Tím-
ann er litið sem opinbert m.ál-
gagn þess flokks og þær skoð-
anir. sem stjórnmálaritstjórar
blaðsins halda á lofti í Tíman-
um og sá málfluíningur, sem
þeir þar iðka í málum, eins og
•hér um ræðir, hlýíur flokkur-
inin að bera ábyrgð á. Ekki sizt
ef riistjórum blaðsinr- helzt unpi
að halda áfram í þeim dúr,
jaínvel þótt blaðstjórnarmenn
mótm.æli slíkum má]flutnmgi
oninberlega í Tímanum, eins og
geri var.
Frambóikn'anmenn /’gé'ta bví
ekki vænzt þess, að málgösn
an.n-'iTa stj ómmálaflc'kka líði
þeim til lengdar að ráðast L
Tímainum með niði og rógburöi
iað póliítiSkum andstæðingum
sínum. Ef Framsó ki 1 arm r.n n
k'jós'a að beita andEitæð!'nga sína
Slíkum vopnum get:a þeir eHci
áfel.lzt það þótt þeim sé svav.að
í sömu mynt, .— þótt Aiþýðu-
b'- ðið hafi ekki gri.pið 4il þr=,s
ráðs fyrr en í síðustu lög. Al-
þýðufloikksmöninu'm ber 'engin
skylda til þess að unia við það
að á þá sé ráðizt æ ofan í æ
með níði og rógi undiir því yf:<r-
sktai. að þar sé um að ræða
gagnrýni á spU.l.ingu í þjóðfé-
l'agiri-u. sem .Al'þ^ðuflokksme/nn
hafi ástundað •öðnum íremur.
Ef Tímánn óaksir jþess, ekiki e»u
.stnni. heldur i©ft, að slikur
vopna'bii'i'ður sé endurva!k;'nn,
þá er Framsóknarmöninum .ekik-
•ert vand'aira um em öðrum að
horfa í eggjar sömu vopna og
þeiir vilíja veifa sjálfir.
En Albvðublaðið er alveg
.fiajnmála Ó. J. um það. að slík-
ur vopniaburður er engusm sæm-
land'. -Hins vegar er ,emgin á-
stæða fyrir A.lbýðuflckksmrTiin
að 'kyncka sér við bví að til-
•einika sér taemn. — sé þeiss ibiiJa-
faldiega farið á leif af öði-um.
Eg þurfti ekki að kenna
fiugff reyjunum að mála sig
- segir Sheila M. Boyes, sem felur þurra húð helzta snyrfi-
vadamál íslenzkra kvenna
□ Ég þurfti eklci að kenna flug
freyjqnum að mála sig, það
kunnu þær til fullnustu11, segir
Miss Sheila M. Boyes snyrti-
fræðingur. „Ég lagði áhersduna
ó -aS þenna þeim að hirða 'húð-
ina vel. Það er lílca undirstaðan
og númer eitt í allri snyrtingu“.
Hún starfar á vegum hins
fr.æga. franska snyrtivöruLyrir-
taikis,( OKLANE, og var ihér
smátíma til að 'halda snyrtinám
skeið fyrir flugfreyjur Laftleiða.
Alls kenndi hún 150 stúlkum,
þar af 104 fastráðnum flug-
freyjum.
„Þurr húð virðist vera algeng,
asta vandamálið hér eins og
víða annars staðar, en þá er
nauðsynlegt að prédika fyrir
konum, að þær mega alls ekki
undir neinum kringumstæðum
nota sápu og vatn til að hreinsa
andlit sitt. Til þess eru fram-
leidd öll þessi ágætu krem, að
þau séu notuð þegar hörundið
þarfnast þeirra, og hver kona á
að geta fundið það sem henni
hæfir bezt, hvort sem hún er
með of þurra, of feita eða mis-
jafna húð“.
Miss Boyes segir, að franskar
konur skipti atttaf *um tízku í
andlitssnyrtingu um leið og fata
tízkan 'breytist, og það gerist
náttúrlega býsna oft í París.
„Sem stendur á augnsvipurinn
að vera léttari, meira hvítt í
kringum augun, Ijósar augna-
brúnir, varaliturinn varla sjá-
arilegur. En það þýðir ekki að
imóla sig og mála og gleyma
aðalatriðinu sem er umhirða
húðarinnar. Þess vegna legg ég
alltaf mesta áherzlu á hana við
állar stúlkur sem ég kenni snyrti
■ingú“. —