Alþýðublaðið - 05.05.1970, Blaðsíða 2

2 Þriðjudagur 5. maí 1970
O
□
einingarlausar klisjur í sjónvarpsauglýsingum
ð gera menn óánægða með það sem þeir hafa
krá yfir bitlinga
lA.ð rota sex skinhoraða niðurgöngulaxa í Elliða-
ínum.
íivað er grimmd og hvað er sport og getur sport
ekki verið igrimmd?
^hugnanleg frétt.
□ ] !G SKAL byrja á því aff
viffui kenna að ég er á móti sjón
varpj auglýsingum, ekki a£ því
að þ er eigi ekki nokkurn rétt
á sér heldur af hinu að þær eru
vont efni, hálfgerður heilaþvott
ur og rnargar á afar lágum gáfna
staðli, Yfirleitt falla íslenzkar
raddi r illa inn í þetta smjaður
og til raunir til að lokka fólk eða
dekstra til að eyða peningunum
sínum í eitthvað sérstakt. En
sjónvarpið þart' aff lifa, þaff er
ástæðan.
MARGAR íslenzku auglýsing
arnar eru þokkalega gerðar þótt
sumar séu líkastar lei'kæfingu
í tólfárabekk. En í textunum
ganga aftur leiðinda klisjur sem
sannarlega eru alger markleysa,
hafa ekkert auglýsingagildi og
því eingöngu peningaeyðsla.
Það er t. d. alltaí' verið að tata
um eitthvað sem er „framleitt.
fyrir yður“, og allur fjandinn
fer „sigurför um land-allt11, gott
ef ekki allan iheiminn og úní-
versið. Slíkar iklisjúr eru miklu
fleiri, en ég nenni ekki að telja
þær upp, Iþví Iþær koma mér í
heldur vont skap ef nokkuð er.
UM AUGLÝSINGU gildir
það eitt að ihún verður að vera
skemmtileg. Öll sniðuglheit falla
gagnslaus niður ef mönnum leið
ist hún. Hitt verður að viður-
kenna að ekki er auglýsinga-
starfsemi nein mannbótastarf-
semi. Hún er aðallega fólgin í
því að gera menn óánægða með
það sem Iþeir tiafa, láta ,þá
ímynda sér að þeir ‘þurfi ein-
hvers sem þeir kannski ekki
þurfa og eyða peningum. Þetta á
þó ekki við um alla auglýsinga-
starfsemi, sum slík starfsemi er
eðlileg kyn.ning. En í þessu eins
og öðru er alKíti' spurningin:
hvar liggja mörikin?
★
ÉG VARÐ ÞESS var fyrir
nokkru að Framsóknarmenn
(með stórum staf afþví þeh'
'heiia þetta, en ekki er víst að
þeir séu það) á aiþingi spurðust
'fyrir um niefodir ríkisims, og h'ef
ég það einihvern veginn á til-
finningunni að ég eigi einhvern
hlut að því málil afþví ég var
búinn að margskrifa um nauð-
syn Iþess að gefa upp alla bitl-
inga — árlega yrði gefin út
skýi'sla með nöfnum allra sem
slík störf íhafa með höndiyT,
hver störfin séu og ,hvað þeir
fái fyrir þau. Þetta finnst mér
sanngjörn krafa og ítreka ég
hana hér með. Það skipíir engu
máli þótt margar nefndirnar
kunni að vera ólaunaðar, gott
að vita um þær samt, iþví þá
er kannski að nokkru ihægt að
eyða grunsemdum manna um að
fé sé sóað óhæfilega í þessa
hluíi.
★
MÉR IIEFUR BORIZT eftir-
farandi bréf frá Birni L. Jóns-
syni lækni í Hveragerði: „Herra
ritstjóri. í frétt í Allþýðublað-
inu í dag er frá því sagt, að
einhverjir stráklingar Ihafi gert
sig seka um þann „ljóta leik“
að rota sex skinhoraða niður-
göngutaxa í Elliðaánum. Nú lang
ar mig til að spyrja: Ef laxarn-
ir hefðu komizt leiðar sinnar til
sjávar, gengið í árnar á ný eftir
nokkra mánuði, feitir og hrogna
fullir, lent á öngli einhvers lax-
veiðimannsins, barizt fyrir lífi
sínu langa stund, beðið ósigur
í þeim „leik“, verið- dregnir upp
á önglinum og rotaðir eða látnir
geispa golunni á þurru landi,
hvaða nafn hefðuð þér eða
frétíamaður blaðsins gefið
'þessu áfchæfi veiðimannsins?
Svars er ósk.að. Hveragerði, 28.
apríl 1970, Björn L. Jónsson“.
ÞETTA ER gott bréf. Og é.g
skal strax segja Birni og öðrum
hvað sá leikur 'heitir, sem hann
lýsti. Hann iheitir sport, og bykir
göfug íþró.tt, stunduð meira að
segja af prestum, að ég held,
ekki síður en 'öðrum. Engum
virðist detta i hug að kaHa veiði
•mennsku grimmd, en dráp* sem
ekki er annað hvprt sport eða
nauðsyn (svókölluð) skilst mér
að sé grimmd. Núiu'm.a sport eða
veiðimennska á ekkert skylt við
það sem fyrrum hefði verið
kallað því nafni. Þá gengu menn
á hólm við villidýr, birni. ijón »
eða úlfa og lögðu líf sitt að veði, /
enda illa vopnaðir á mítíma
m.ælikvarða. Rjúpnaskyttirí og
laxveiði á Islandi. í dag eiga í
rau.n réttri ekkerí skylt við þá
hugsun sem upprunajepa lá til
grúnrivallar fyrir sportveiði-
mennskunni.
ÞETTA ER algengt í mann-
Mfinu. Sami verknaðurinn er
metinn misjafnt efíir því hvaða
aðferð er noíuð. Við megum
t. d. ekki drepa mann, samt
drepur ríkið mann eins og ekk-
ert sé þar sem dauðadómar eru
í l'ögum. Malssamorð eru sjálf-
sagður hlutur í styrjöldum. Þá
er sumt talið sjálfsagt, en annað
böl iþótt sé það sömu te.gundar.
T. d. et- hassneyzla t.alið mikið
böl á Islandi og eiga men.n ekki
nógu sterlk crð tiffl að lýsa vand-
lætingu sinni yfir henni. Á hinn
bóginn er áfengisneyzla sjálf-
sögð o.g þykir stappa nærri svipt
ingu mannréttinda að fá ekki að
neyta víns. Þetta kann ekki
góðri lukku að stýra. Hlutirnir
þurfa að heita réttum nöfnum.
Þá mundi margt lagast í þess-
um heimi.
★
ÓHUGNANLEG þykir mér
fréttín um það að einhverjir
drengir háfi ihjólað á larnaða
stúlku sem sat á bekk oc meitt
hana og sett. i götun.a. Eínstök'
dæmi segja kannski ekki t>l ums
almenní innræti, en alls konnr
miskunna.rleysi og ekortur á til
litssemi getur komizt upp í vana
og tilfinning manna fyrir heill
náungans sljóvgazt stórlega. Það
viljum við ekki að gerist á þessu'
friðsæla' l.andi. Þess vegna
m.æíti leggia meiri Siherziu en
gert er á að innræta börnum til-
litssemi.

JU-J
Smurt brauff
Snittur
Brauðtertur
BRAUDHUSIÐ
SNACK 8A R
Laugavegi 126
(við Hiemmtorg)
Sími 24631.
Framliald af bls. 3.
þeinri kröfú, að vísitöluuppbót
’vierði greidd •mánaSiarítegia t'i
laun og þá eins og hún er í,
-næsta ménuði á undan.
Það fyrirkomul'aig eitt, gæti
brðið til þess, að ríkisvald og
aðrir þeir aðilár, er um þau
'mál fj’aila, gerðu allt er þeir
’mættu, til að halda dýrtíðinni
1 í skefjum.
Við í Sjómannátfélagi Reykj;
viku: höfum ekki ennþá mótaí
kröfi r þær er við komura ti
með að gena vegna farmanna
en munum gera það innan fárr;
‘daga.
1 ’ Samningar farmann'a hafa að
'm'e'stu verið óbreyttir nakkuð
lengi að öðru en kauphækkun-
um á líkian hátt og önnur fé-
lög hafa fenigið fyrir sínia með-
ilimi og geri ég ráð fyrir að
kröfur ok'kar varðandi baup-
' hækkun verði á iíkan hátt og
tframi hefur komið hjá öðrum
’ verkalýðsfélögum. Auk þess
þarf «ð' semja um ýmiss önnur.
'atriði, þar sem lítið hefur ver-
ilð við samningum hreyft s.l.
3—4 ár utan sjálfra launianna.
Togarasamnin'gar renna ekki
út fyrr en 1. júní n.k. og mun
S[i ómanna'Stim'banidi'ð bráíf eg;)
kalla saman til ráðstefnu full-
trúa frá þeim 6 félögum sem
eiga sameiginlega aðild áð
þeim samninigum. Álit mitt er
það, að sjómenn eigi að hafa,
•ekki sæmileg kjör, heldur eigi
þeir að hafa mjög góð, eða öllu
heldur eftirsókrnarverð kjör. —
Störf sjómanna eru bæði eilfið
og áhættusöm, þeiir dvelja lang
tímum fjarri heimilum sínum,
hafa oft langan og erfiffan'
vinriudag, því þótt skipin hafi
stækkað og vinnuaðstaða batn-
•að, þá verður sjóm'enns'kán allt
atf áhættusamit og oftast erfitt
stairf.
Fisbimennirnir íslenzku, eru
þeir afkastamestu í heimi hva@
a'flamagn sniertir, svo afkasta-
mikiir, að á bak við hvem okk
ar fiskimanna, er veiðin fjór-
um til fimm sinnum meiri, en
fiskimianna þeirrar þjóðar sem
rtæst er í röðinni.
FiSkimennirmir og það fólk
sem vinmur að vericun aiflans, er
í raun og vera undirstöðustétt
okkar atvimniuvega og þá um
leið ökbar þjóðfélags, sem sést
bezt á því að fyrir fisk o'g f’isk-
afurðir era um 90—95% af
útflutningsgjaldeyristekjum ok'k
ar.
Þótt samningsformið verði
nú annað en síðast og hvert
félag eða félög hverrar starfs-
greinar verði sér í sammin'gum
og því margar samningan'efnd-
ir, verður samt ekki komizt
hjá því, að mínu áliti, að heild-
larsamningan/efnd verði til á
vegum samtakamna, til að semja
um ýmislegt, sem sameigintegt
gebur verið fyrir samtökin öli.
Það getur orðið nú, sem svo
oft áður, að ræða verði við rík-
iastj órni'n'a éða aðra aðila, varð
iandi ýmis veigamiki'l átriðii,
sem samtök atvinnurekenda
eru ekki samningsaðilar að.
Ég tel, að hjá því verði ekki
komizt, að samtökiln taki <að
sér að vinna að málefnum aldr
aða fólksins úr röðum alþýð-
un rear, sem ekki heflrer annað á
að lifa, að lokmirn löngum
vinreud'egi, en þairen smánarlega
lága ellilífeyri, sem dag frá
dégi hefur minnkað að kaup-
mætti.
Hver er sá, sem treystir sér
til þess að lifa á 3.800 til 6.300
krónum á mánuði í því dýrtíð-
larflóði sem nú er. Sama er að
segja um laegstu liaunaflokfca'
hjá því opinbera, þau iaun eru
'sbammartega lág.
Við ungt námsfólk vil ég
segja það, að það e'r sboðun
mín, að verkailýðssamtö'kin
eiigi að taika upp baráttuna
fyrir hirea efnaminni náms-
menn og væri þá bezt að gera
■það í sambandi við samninga
þá, sem nú erú að byrja.
Fleira mætti telja, sem gæti
verið verkefni fyrir sameiigin-
lega samninganefnd.
Efniahiaigsástand þjóðarinn'ar
hefur mikið batnað og þá jafn-
framt batnað haigur atvinnu-
veganna, svo ekkert ætti að
vera því til fyri'rstöðu að gengið
yrði að og orðið við þeim hóf-
legu kröfum er fram hafa verið
settar.
Ég fagrea því að aflabrögð
hafa verið góð og verð. á afurð-
um hækkandi.
Ég fagna því eionig, að á-
kveðíð er, að byggðir verði eða
keyptir 6 skuttogarair og hetfur
Sjómannafélag Reykjavíkur
sent frá sér áskoran um, alð
gerðir verði út frá Reykjiavík
að minnsta kosti fjórir þeiirra'.
Að lokum vi'l ég segja það,
að:það er von mín og ég treysti
því að samstaða og góð sam-
vinna verði innan samtakanna
í átö’kum þeim sem fram’undan
eru.
Munum að eining og einbeitt
ur vilji er það aifl, sem ekkert
fær staðizt.
Gleffilega hátíð.
Styðja námsmenn
□ 1 isamþykkt sem íundur
siambandsstjórnar Samiband3
byggingamanna um kjaramái
gerði fyrir skömmu, er l'ýst yfir
istiuðningi 'við krötfiur skóllafói’.ks
ium bætt námiskjör og segir að
sú krafa sé krafa «m jafna
imPrmtamö'guC'eiikia aiils æsku-
föfflts. Þá var einnig gerð sam-
þýkkt, iþar í'em lýstf er yfír mót-
imre'bm gegn þvi að skerða H'f
'eyrisstfóSi verkaliýðsféliaganna,
éirs cg fram k&miur I frumvarpi
'iim Irúsnæðiímál á þingi.—