Alþýðublaðið - 17.07.1970, Blaðsíða 5

Föstudagur 17. júlí 1970 5
Alþýðu
blaðið
Útgefnndl: Nýja útgáfufélagið
Frnmkvíemdastjóri: Þórir Sæmunds&on
Eitstjórar: Kristjáu Bersi Ólafsson
Sighvotur Björgvinsson <áb.)
RHstjómorfulltrúi: Sigurjón Jóhnnnssoil
Fréttastjóri: Vilhelm G. Kristinsson
Auglýsingastjóri: Sigurjón Ari Sigurjónsson
Prentsmiðja Alb.vðublaðsins
| ERLEND MÁLEFNI
I
Á rétfri leið
f
I
I
I
Enda þótt útgerð og fiskvinnsla s'tandi með blórna
'um þessar mundir, aflabrögð séu með bezta móti, I
verðlag á erlendum mörkuðum gott og batnandi, er I
íheildarMutur sjávarútvegsins nu lí fyrsta sinn veru- *
legá undir 90% af gjaldéyristekjum þjóðarinnar.
Þetta stafar af aukinni fjölbteytni í atvinnuvegum
fslendinga, og munar þar mest um álverksmiðjuna. .
Um langt árabil hefur hlutur sjávarútvegsins íl
gj aldeyrist'ekjunum jafnan verið 90—95%, og hefur I
það sýnt betur en nokkuð annað, hversu afkoma þjóð- ■
arinnar var komin undir þessum eina atvmnuveg. I
Það hefur verið stefna ríkisStjómari'nnar untíanfar- ■
inn áratug að efla og styrkja sjávarútveg og fisk- I
vinnslu, en byggja jafnframt upp aðrar atvinnugrein- I
ar til' að renna sem flestum stoðum undir afkómu *
þjóðarbúsins. Þessi Stefna hefur borið verulegan ár- I
angur.
Pétur Eirífesson, einn bezti af hinum yhgri hag- ■
fræðingum okkar, birti grein um iþjóðartjúskapinn í I
Síðasta hefti tímaritsins „Frjálsrar verzlunar,1 þárl
sem hann bendir á þesSa þróun. fíann segir í grein
sinni:
„Þróun efnahagsmália síðustu mánuði hefur verið
Imjög hagstæð. Óhætt er að slá því föstu, að viðl
erum komin upp úr öldudalnum, sem við höfum ver- I
ið í undanfarin tvö til þrjú ár. Allar tiltækár upplýs- _
ingar henda til mjög verulegs bata í afkomu þjóðar-1
búsins. HeildarVerðmæti útflutnings fyrötu tvo mán-1
uði iþessa árs reyndist uím 82% rneira en á sama tírna
í fyrra. Hluti þessarar miklu aukningar á rót sína
að rekja til þess, að nú £r hafinn útflutningur á áli.
Sé álútflutningnum slteppt er samt sem áður um I
50% aufcningu útflutnings að ræða. Á sama tíma h'ef-1
ur innlflutnmgur aðeins aukizt um 5%. Ástæða er til
að vekja athygli á þeirri staðreynd, að hlutdéild sjáv-
arafurða í heildarútflutningnum, sem hefur numið
90—95% á undanfömum áratugum, hefur lækkað
niður í 75%. Sýnir þessi hlutfallslega lækfcun einna
bézt, hvað áunnizt hefur í þá átt að auka f jölbreytni
íslenzkra útflutningsatvinnuvéga.1*
í áratugi hefu'r verið um það rætt að auka þyrfti I
fjölbreytni atvinnuveganna, án þess að í því hafi"
falizt nokkuð vantraust á bjargvætti okkar, sjávar- I
útvegnum. Nú hefur náðst vérulegur árangur á |
þesisu sviði, og er vissulega ástæða til að fagna því,.
ekki sízt þar sem útgerð og fiskvinnsla eru samtímis I
á f rarnfar ab r aut.
Ríkisstjórnm hefur þurtft að berjast geign skamm- ■
IUTANRIKIS-
STEFNA
PQMPIDOUS
i
sihni; Réynálan sýnir nú þégar, að hún héfur
á réttri 'léið, stjórnarartdstæðingar á villigötúm
Gerist áskrifendur I
Áskriftarsíminn er 14900 |
□ Forseti Frakklands, Georgr-
es Pompidou, hefur haft mikið
að grera síðustu datrana. Ekki
sízt á sviði utawíkismála Hann
hefur látið það koma skýrt fram
að utanríkisimálin eru þau mál,
sem hann fjallar sjálfur um,
alvesr eins og de Gaulle grerði,
Það kemur engran veginn á ó-
vart. Það benti þegrar í þá átt
að Maurice Schumann var skip-
aður utanríkisráðherra í stjóm
Chában-Delmas. Ogr þetta skýrð
ist þegrar Pompidöu átti frum-
kvæði að fuhdi þjóðarleiðtogra
Efnahagsbandalagrsríkjanna í
Haagr í fýrrahaust.
Pompidou er hljóðlátari en
do Gauile var. Og staða Frakk-
(Lands er líka önnur I’ess vegna
er sjaldan sagt frá aðgerðtim
Pompidous í (Utam'íkismálum
undir stórum fyrírsögnum í biöð
um utan. Frakfclands. En það
væri eins vegar rangt að halda
að afstaða Frafcka skipti engu
máli, eins og máium er háttað
í Bvtópu núna. Frakkland hef-
ur lyfcilaðstöðu í þremur mikil-
væguetu málum Evrópu í dag
— undirbúningi t>ryggismálai-að
stefnu austurs og .vesturs, til-
raunum Vestur-Þýzkaiands til
að ná samningum við Austur-
Evfópurikin, og viðræðunum, u m
stækkun Efnahagsbandalagsins.
Og það er greinilegt að Pompi
dou hef-JT hugleitt vandlega
þessi iþrjú mál, en að nokfcru
leyti sér hann þau í samhehgi
ihvert við annað.
Laugardaginn 27. júni hélt
hann ræðu í Strassbourg og þar
kernur Evrópu-stefna Frakk-
lands mjög vel fram. Þriðju-
daginn 30. júní hélt hann blaða
mannafund í París og ræddi þar
m. a. ítarlega um utanríkisstefn.u
Fralkfclands og gerði ítarlega
grein fyrir viðhorfum sínum til
máiefna Evrópu Laugardaginn
4. júií -heimssóttl hann Braridf
fcan&lara -í Bonri og sat með hon
um mfsserislegan leiðtogafund,
sém gert er ráð fyrir í sam-
vinmisáttmála landanna tvéggja.
Þar iýsti Pompidou yfir stuðn-
ingi við stefnu Brandts gagri-
vart’ Austur-ÆÍvrópú'.
Það hdfur greinilega komiff
ifram 1 frönsfcum íhlöðum, aff sá
stuðnirigur er engari veglnií
sjálfsagður. Hanri er bersýnl-
lega fyrst veittar eftir umhugs-
uri og jafnvel angist, en Pomp
idou hefur þarna valið. Hann
hefur valið að sýna heldur
traust en láta undan óttanum,
sem hefur verið befðbundin af-
staða Frakklands til grannrík-
isins Þýzkalands síðustu aldir.
Það er ástæða til að ætla að
Brandt persóriulega eigi þátt í
því hvernig Pompidou hefúr
valið. Það er opinhert leyndar-
mál að þeim fannst mikið til
ihvor um annan á leiðtogaifund-
inum í Haag. /
En það kemur fram í frönsk-
um blöðum og ammælum Pompi
döusi bæði í ræðunni í Strass-
ibourg og á blaðamannafundin-
um í París, að efaseimda og
kvíða gætir nú talsvert meðal
fransfcra stjórnmálamanna. Til
að skilja ástæður þess veröur
að líta nokkuð aftúr í tímann.
Eins og menn minnast var það
de Gauille sem hóf þá sáita-
stefnu gagnvart Austur-Evrópu
sem Brandt heldur nú áfram_
Ætfla mætti að -franskir stjórn-
málámenn væru einungis hreykn
ir yifir þessu. En þá gleymist
"Iþaff sefn var aðátátriðið í stefnu
de Gaulles: að gera Frakklund
að tengilið milli áusturs og vest
urs í iEtvrópu,- tiyggja að Rúss-
ar gætu. efcki gengið fram hjá
Frakldandi e£ þeir vildu ná sam
komutagi. Þessi von reyndist
blefcking. En stefna Brandts
núna elur á grunsemdum um að
Yestur-Þjóðverjunt kunni að
falla hað í sfcaut sem de Gaulle
ætlaði Frakfclandi. Og um leið
byrja margir Frakkar að sjá
gamlar grýlur, éfnahagslega
sterkt Þýzkaland í vináttu við
Sovétríkin, ien Frakkland ýtt til
hliðar og selt í þá hættu að
það verði að útkjúlka í álfunni,
af því að ’það stendur að haki
Þýzkalandi.
Athingum nú Hvernig Poriipl-
dou hefur tékið á þessum við-
horfum í iFrakklaridi-. Hanri dreg
ur enga dul á kvíða Frafcka. —
Hann talar til að mynda urii þá
fallégu mynd sem menn hafi
áður gert sér af Evrópu, sem
öllum þjóðarmétingi hefði ver-
iff útrýmt úr. Nú hefur raun-
vefuleikinn sturigið upp fcolíin-
(um, ségir Pómpidou, og hann
béndir m. a. á það að „Sam-
bandsríkin, næsti nágráririi okk-
ar, hefur sýnt stórkostlega fram
á efnahagsgetu sína og minnir
alla á tilveru þýzku þjóðarinm-
ar_“ Á blaðam a nnafu ndi n u m »
París lagði hann sjálfiir fram
’þá spurningu, hvort Frákklánd
óttaðist fjármálaveldi Þýzfcái-
lands. Hann sagði að auðvitaff
væru Frakkar eins og aðrar
iþjóðir, þeir kysu helzt ipinm ná
granna. — En við öttumst þó
ekki fjármálaveldi Þýzlkalánd'-'.
Þvert á móti kiósum við RelcWú"
að veldi þess komi fram á þnm
an hátt. Með þessu er PQTripidóu
raunar að segja löndum sínum,
að Þýzkaland sé staðreynd sent:
verði ekki numin burt af kort-
inu. Og það sem hann segir er
þetta: Veldi Þýzkalands á að
verða okkur hvatning, okki
grýla.
í Bonn sagði Pompidou við
Brandt: „Frakkland styður yðúj,-
í |því mikia yerjti. yðar að koma
á bættri sambúð við Austur-
Evrópu og -dftlsr-nð áræði yðév*
og raunsæi. Þetta verk lrefui’
úrilitaáhrif á framtíð Evróp.t:'*
Og Brandt skildi stuðning Porri-
ípidous á þennan hátt: „í við-
leitni sinni til að koma á eðii-
legum samskiptum við Austur-
Evrópu nýtur sambandsstjórnin
siðferðilegs og pólitísks stuðn-
ings Frakklands.“ Og þetta er
réttur skilningur, jafnvel þótt
því sé ekki g’eymt að Frakkar,
þár á meðal Pompidou, leggja
um leið áherzlu á skyldur og
réttindi sigurvegaranna fjög-
urra úr síðasta stríði í Þýzka-
landi. Þetta er eina haldreipi
Frak'ka Þjóðverjar mega ekki
sleppa undan því aðhaldi, se.rrr
í því er fólgið. Á þennan hátt?
verður að túlka afstöðu Ffakk.v
til þessa máls.
En Pompid’xi styður s+efnu-
Brandts. Bætt sambúð við Ausfr
ur-Evrópu er grundvallaratriðfc
í u tanríkisstefnu Frakkland.s.
Bæði í Strassbouvg og á blaðá-
Framh. á bls. l!íj
I