Alþýðublaðið - 28.07.1970, Blaðsíða 14

14 Þriðjudagur 28. júlí 1970
MOA MARTINSSON:
mnm
9. <tFTf$T
undir brúna mjakaðist ég sem
sagt, þumlung fyrir þumlung,
og það leið ekki á löngu, þar
til ég fann 25-eyring. Eg varð
ekki hið minnsta hissa, þegat'
ég fann hann. Mér fannst það
svo ósköp eðhlegt. Það vant-
aði nú bara, að láta sér detta
þetta snillibragð í hug og
græða svo ekkert á því.
Ég var eins og í leiðslu all-
an daginn. í einu vetfangi
hafði veröldin fengið á sig
allt annan blæ. Tilveran var
öðruvísi núna, þegar maður
þurfti að taka ákvarðanir á
eigin spýtur; þegar maður gat
farið eigin leiðir og þurfti
ekki að standa öðrum reikn-
ingsskap gerða sinna. Það var
sem sagt hreinn ógerningur
að verða sér úti um kandís.
En viðvörunarrödd hvislaði
því þegar í stað að mér, að
nú ætti ég að fara strax inn
í bæinn, kaupa lyftiduft fyrh'
fimm aura og bollur fyrir af-
ganginn. Maður fékk margar
bollur í þá daga fyrir tuttugu
aura; fínar bollur með kanel
og sykri. Ég þrammaði af stað
heim á leið, án þess að brjóta
neitt heilann um það, hvað ég
ætti að segja mömmu; hverja
skýringu ég ætti að gefa henni
á þeirrj staðreynd, að ég hefði
fengið þetta lyftiduft og marg-
ar bollur að auki fyrir fimm-
eyringinn hennar. Það var
orðið áliðið dags, og nú mundi
ég eftir því, að mamma hafði
ætlað að nota lyftiduftið í
kökui' með eftirmiðdagskaff-
inu hans pabba. Og hann, sem
var svo ógn fljótur að redð-
ast, ef kaffið hans kom ekki
alltaf á réttum tíma. Ég
hljóp við fót það sem eftir
var leiðarinnar.
Mamma var ævareið. Hún
hwfði orðið að hætta við að
baka honum brauð. Þess í
stað hafði hún bakað nokkr-
ar pönnukökur, og var nú á
leiðinni með kaffið handa
stjúpa mínum út á engjarnar.
Hún greip stóran hrísvönd
sem alltaf var henni nærtæk-
ur og kom ógnandi á móti mér.
Hór dugði ekkert minna en
hrísvöndurinn, því hrísvönd
hafði hann borið á hana hann
faðir hennar, þegar hún sjálif
var ung, og hrísvöndimnn
hafði það verið, sem flestu
öðru fremur gerði hana að
mannj með mönnum. Kannski
hefði telpuanginn ekki fengið
að kenna nógu vel á vend-
inum, og þá skyldi hann
heldur ekki verða sparaður í
þetta skiptið. í fyrsta lagi
hafði ég verið í btutu að
minnsta kosti fimm sinnum
lengri tíma en nauðsynlegt
var, og svo kom ég neðan frá
bænum, enda þótt mér hefði
verið stranglega bannað að
fara þangað; bara til kaup-
mannsins, sem lánaði land-
búnaðarverkamönnunum,
átti ég að fara, en náttúrlega
hafði ég svikið það, eins og
ailt annað.
Er ég nú ekki búin að líða
nóg, til þess að sleppa við
hýðingu? kveinaði ég.
Ó, nei, hýðingu skaitu fá,
ságði mamma ævareið. Henni
kom ekki til hugar að spyrja
hvað hefði komið fyrir mig.
Eg otaði að henni pokan-
um með bollunum og lyfti-
duftinu.
Hvar hefurðu verið, barn?
Nú var betra að hafa á
redðum höndum nógu trúlega
sögu og lygin rann líka upp
úr mér viðstöðulaust. Ég ságð-
ist hafa orðið á vegi hans vit-
lausa Óskars (sveitarbj álifans,
sem var að vísu öllum hættu-
laus og fékk að ganga laus).
Hann var að elta mig, sagði
ég, og ég þorði ekki að halda
áfram eftir götunni til kaup-
mannsins, sem þú sagðir mér
að fara til. Og ég fór að
hlaupa Og hlaupa, ég var svo
hrædd, og ég týndi fimmeyr-
ingnum. Og þá fór ég að
gráta og grét svo hátt og
mikið, að einhver maður
aumkaðist yfir miig og gaf
mér tuttugu og fimm aura.
Og svo hljóp ég stytztu leið
inn í bæinn og keypti lyfti-
duft, og svo datt mér í hug, að
þú myndir ekki geta bakað
úr því eins fljótt og þú ætl-
aðir, og þess vegna keypti
ég bollur fyrir afganginn. —
Mamma trúði hverju orði, og
hún gerðj engar athugasemd-
ir.
Hún var góð í sér hún
mamma mín og henni fannst
það ökkert skrýtið að göfug-
lyndur vegfarandi gefi sorg-
mæddri, lítilli stúlku pening
í staðinn fyrir þann, sem hún
hefur týnt. Og svo var ann-
að, sem ekki ölli minnu um
hvað hún vair flját að fyrir-
gefa mér:Það kom bókstaf-
lega vatn fram í munninn á
henni mömmu minn, þegar
hún heyrðj nefndar boilur
með kanel og sykri. Bollur
með kanel og sykri voru
nefnilega hlutir, sem ekki fór
mikið fyrir á okkar borðum
í þá daga, enda leyfðu vikur
tekjurnar, heilar átta krón-
ur, ef enginn dagur féll úr,
ekki neitt óhóf í mat eða
drykk, alira sízt meðan dann-
aða fólkið úr fjölskyldunni
enn hafði fyrir sið að eta frá
okkur allt það bezta á sunnu-
dögunum. Hún fálmaðj ofan
í pokann, kom upp með bollu
og sporðrenndi henni á ótxú-
lega skömmum tíma. Svo
fókk hún mér körfuna með
kaffinu hans pabba, bætti í
hana þremur bollum en
gleymdi að taka pönnúkök-
urnar frá. Hún rétti mér líka
eina bolluna og svo þrömm-
uðum við af stað sitt í hvora
áttina, hún heim á leið og
ég til pabba míns. Eg var í
sjöunda himni, í sátt við
mömmu mína og allt í stak-
asta lagi. Og þegar pabbi
minn sá hvað ég fékk með
baffinu, — bæði bollur og
pönnukökur, enda þótt í
miðri viku væri, þá komst
hann þegar í stað í allra þezta
skap.
Heilsaðu mömmu og þakk-
aðu henni fyrir mig, teilpa
mín, sagði hann. Þetta hafði
hann aldrei sagt við mig
fyrri.
— Já, svona endaði sá dag-
ur, og á eftir honum komu
aðrir dagar, hverjir öðrum
líkir og flestir leiðinlegir.
í langan • tíma bai' aldrei
Forkastanlegt er
flest á storð
En eldri gerð húsgagna og húsmuna eru
gulli betri. Úrvalið er hjá okkur. Það erum
við, sem staðgreiðum munina. Svo megum
við ekki gleyma að við getum skaffað beztu
fáanlegu gardínuuppsetningar sem til eru
á markaðinum í dag.
Við kaupum og seljum allskonar eldri gerð-
ir húsgagna og húsmuna, þó þau þarfnist
viðgerðar við.
Aðeins hringja, þá komum við strax — pen-
ingarnir á borðið.
FORNVERZLUN og GARDÍNUBRAUTIR
Laugavegi 133 — Sími 20745.
Vörumóttaka bakdyrameginri.
Volkswageneigendur
Höfum fyrMiggjandi: Bretti — Hurðir —
Vélarlök —Geymislulok á Volkswagen í all-
flestum litum. Skiptum á einum degi með
dagsfyrirvapa fyrir ákveðið verð.
Reynið viðskiptin.
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar
Skipholti 25, Símar 19099 og 20988.
HVAÐ ER RUST-BAN? 2
Rust-Ban er ryðvarnarefni fyrir bíla, sem
reynzt hefur mjög vel við ólíkustu aðstæður.
Efni þetta hefur geysilega viðloðunarhœfni
er mjög höggþölið og mótstaða þess gegn
vatni og salti er frábær.
RYÐVARNARSTÖÐIN HF.
Ármúla 20 — Sími 81630.
BILASKODUN & STILLING
Skúlagötu 32.
MOTORSTILLINGAR
HJÖLASTILLINGAB LJÚSASTILLINÍAR
Látiö stilla í tima.
Fljót og örugg þjónusVa.
13-100