Alþýðublaðið - 08.07.1971, Blaðsíða 7

Wí
:
II
restur
oiðinn
naieið
ið til
inni“j
itaili í
n'egra,
srfenn
'yggj-
ig að
um. í
Chicago líta fjánnalamenn á
Jackson sem mann, sem vert
er að taka tillit til, og vegna
baráttu iians hiafa opnazt ný og
bietur launuð störf fyrir negra,
verzlanir hafa tekið að selja
framleiðsluvörur þeirra, og yfir
völd hafið barátrtu gegn fátækt
og menntunarskorti.
Jackson styður einnig við bak
íð á negraframbjóðendum í
stjórnmálum, og viill eindregið
að negrar fái aukin ítök á þv?
sviði, einlkum þó í borgarstjóm-
um. Hann vínnur og að Iþvi að
koma negrum í Bandaríkjunum
í ein, öflug pólitísk samtök, sem
geti haft áhrif á -stefnu demó-
krata, og etf demófcratar hunzr
ósikir negra, vierði myndaður
þriðji stjórnmálaflokkurinn upp
úr samtökunum. Hann hefur
einnig látið í ljósi ósfcir iim, að
negrinn John Gonyers, sem e?
þingmaður frá Chicago, bjóði
sig fram tiill forsetakjörs.
Nú értí uppi ráðagjörðir uir
að gera JaCkson að leiðtog?
nýrra samtaka, ef nái till allra
hinna stóru flokika þlökfcu
manna í Bandáríikjunum, ep
sjálfur villl han nekki 'komast á-
fram á kostnað ánnarra. „Þaf
er rúm fyrir marga strengi é
einum gítar“, segir hann. „Vif
verðum að spila í tákt, en ekk
að eiga í samkeppni“. Þrátt fyr-
ir lí-tillætá Jacksons, virðist all4
útlit fyrir að frami þessa, eld-
móðsfulla n'egra'leiðtoga frá
Chicago muni aufcast hröðuirr
skrefum. —
dinborgar-
□ Hingað til lands komu í
gær meö’ þotu Flugfélags ís-
lands borgarstjórahjónin í Ed
inborg í Skotlandi, Sir James
W. McKay og Lady McKay,
ásamt aðstoðarmanni borgar-
stjóra, Mr. Thompson.
Meö þcssari heimsókn er
Sir James m. a. aö endur-
gjalda boð borgarstjórans í
Reykjavík og nokkurra borg-
arfulltrúa á Edinborgarhátíð-
ina, en. borgarfulltrúum
Reykjavíkur hefur oft veriffi
boöið þangað, og góð sam-
vinna er á milli þessara
tveggja borga.
Samkvæmt upplýsingum
Gunnlaugs Péturssonar, borg-
arritara, ,111111 Sir James hitta
nokkra borgarstjórnarmenn að
máli í húsakynnum Ueykjavik
urborgar að Skúlatúni 2 í dag
en aö því loknu mun hann
fara í stutía sjóferð með
Magna um höfnina og inn mcð
sundum, og verður Geir Half-
grímsson með í förinni, en
hann heldur boð fyrir Þau
lijón í Höfða í kvöld.
Framh. á bls. 2.
Olafsson skrifar
?l VIKU
stjóm- á sameiningarmálið.
veginn
;a muni FLJÓTT á litið virðist eðli-
vinstri legt að álykta sem svo, að
i flokk- þaer aðstæður, sem nú eru
rinn — að skapast — stjómarþátt-
Flokks- taka Samtaka frjálslyndra,
tók þá meðan Alþýðuflokkurinn er
rirfram utan stjórnar —< dragi stór-
nni, en Iega úr öllum vonum um
srzlu á sameiningu þessara stjóm-
slenzkir málasamtaka eða geri þær
uðust i jafnvel að engu. Morgun-
að slik blaðið hefur lágt talsvert
orsenda kapp á að koma þessari túlk-
tkurinn un á framfæri, og þess er
ðræðna skemmst að minnast að sama
Mér er hugsun var í vor notuð sem
ð þessi röksemd, þegar þlngflokkur
nhverju Alþýðuflokksins hafnaði
skoðun uppástungu Hannibals og fé-
kkarnir íaga hans um samelningu
Fram- fyrir kosningar (eða í það
Sam- minnsta kosningabandalag) á
1 ekki þeim forsendum að stjómar-
mynd- þátttaka flokksins gerði slikt
»ví hafi ókleift með öllu.; Ef Samtök
ahverju frjálslyndra taka upp eitt-
n leik- hvað líka afstöðu nú (eða
aú hef- verða knúin til þess af sam-
okkarn- starfsflokkum sínum í ríkis-
stjóin- stjórn) ættu sameiningar-
Hur sú, yonirrtiar að dvína talsvert
vaða á- við þessa stjómarmyndun.
iS hafi En þetta er þó engan veg-
inn víst. Eins og Benedikt
Gröndal benti á í grein hér í
hlaðinu nýlega eru þess
mörg dæmi, að flokkar sitt
hvorum megin ríkisstjórnar-
markanna hafi tekið upp
nána samvinnu sín á milli,
en f jarlægzt hvorir aðra, þeg-
ar þeir hafa tekið upp stjórn-
arsamstarf. Skýrasta dæmið
um þetta er að sjálfsögðu
„hræðslubandalagið“ svo-
nefnda 1956, en það slitnaði
áð fullu þegar flokkarnir,
sem mynduðu það, hófu
síjórnarsamstarf sín á milli.
Það bandalag var hins vegar
myndað við þær aðstæður
að annar flokkurinn, sem
stóð að því — Framsóknar-
flokkurinn —, átti sæti í rík-
isstjórn, en hinn — Alþýðu-
flokkurinn — var í stjórnav-
andstöðu. Það er þess vegna
ekki hægt að útiloka það
fýrirfram, að náið samstarf
geti tekizt með flokkunum,
hvað svo sem allri stjórnar-
þátttöku líður. En fullnaðar-
sameining verður tæpast án
þess að annar hvor þeirra
breyti afstöðu sinni til
rikisstjómarinnar. Verði hu-
inn til einn flokkur úr tveim-
ur getur sá nýi flokkur ekki
verið hvort tveggja í senn,
í stjóm og utan stjórnar.
Það ætti að vera nokkuð aug-
Ijóst mál.
Að sjálfsögðu hlýtur það
að hafa mikil áhrif á þetta,
hvaða kost Alþýðuflokkur-
inn velur í stjómarand-
stöðu. Það er nokkuð gefið,
að Sjálfstæðisflokkurinn
tekur þá afstöðu að verða á
móti nokkurn veginn öllu,
sem hin nýja stjórn kann að
gera, og það má gera ráð
fyrir að hann beiti öllum
ráðum til að koma henni frá
völdum sem fyrst. Ef Al-
þýðuflokkurinn velur sér það
hlutskipti að gagnrýna stjórn-
ina á sama grundvelli; ef
hann tekur að sér að berg-
mála þann áróður, sem Morg-
unblaðið boðar, þá er samein-
ingarmálið að sjálfsögðu úr
sögunni. En það þarf ekki að
vera úr sögunni, ef Alþýðu-
flokkurinn tekur upp já-
kvæða stjómarandstöðu, hik-
ar ekkert við að styðja ýmis
mál ríkisstjórnarinnar og
metur þau eingöngu eftir
málefnum; ef Alþýðuflokk-
urinn í einu orði sagt tekur
upp ábyrga stjómarandstöðu,
en forðast þá yfirboðastefnu
og það ábyrgðarleysi, sem
ævinlega hefur verið ein-
kenni stjómarandstöðuflokka
á íslandi.
í SAMBANDI við allt sam-
einingartalið er furðu sjald-
an minnzt á atriði, sem þó
skiptir kannski mestu máli
af öllu. En það er sú spurn-
ing, hvað menn eiga við',
þegar þeir tala um samein-
ingu jafnaffarmanna effa sam-
einingu vinstri manna? Eiga
þeir viff einhvers konar
bandalag forystumanna nokk-
urra flokka og flokksbrota,
sem skipti þingsætum og
öffmm mannvirðingum á
milli sín eftir einhverju
kvótakerfi — einhvers kon-
ar nýtt hræffslubandalag?
Eða eiga þeir við raunvem-
lega sameiningu, sem stefni
að því að koma á fót og móta
algjörlega ný stjórnmálasam-
tök? Effa eiga þeir viff ein-
hvern milliveg þarna á milli?
Ég held aff ekki þurfi að
fara í neinar grafgötur meff
þaff, hvaffa skilning almenn-
ir flokksmenn, óbreyttir kjós-
endur þessara flokka leggja
í orffiff. Þeir kysu ekkert
fremur en algjöra samein-
ingu, stofnun nýrra stjórn-
málasamtaka, sem leystu hin
gömlu af hólmi og veldu sér
forystu alveg án tillits til
styrSrítaikahlutfalla einstakra
flokka og flokksbrota í tafl-
stöffu dagsins í dag. Óbreytt-
ir flokksmenn kæra sig ekk-
ert um neltt kvótakerfi í
toppnum, heldur vilja sam-
einazt neffan frá og upp úr
á nýjum gmndvelli.
En hvaff meina stjórnmála-
mennirnir, þegar þeir tala
um sameiningu? Það væri
tnikill fengur fyrir umræð-
urnar um máliff, ef þaff feng-
izt betur skilgreint en hing-
að til hefur veriff gert. - KiS.
ER SAMEINING?
HVAÐ

Fimm'tudagur 8. iúlí 1971 1