Alþýðublaðið - 31.10.1972, Blaðsíða 7

SINATRA
EUUHEDSI HIA
EDÐHIttBTUÐ SÁL
Það var ekki björt framtið,
sem blasti við leikaranum Lee
J. Cobb eftir að hann fékk
mjög óvænt hjartaslag.
Læknum tókst þó að bjarga
honum úr helgreipum dauðans
og hann var útskrifaður af
sjúkrahúsinu siðar, en þó með
þeim fyrirvara, að hann mætti
alls ekkert reyna á sig likam-
lega.
Þetta virtist ætla að gera út
um framtið Cobbs. Hann var
einn i heiminum — og fyrir
hann var ekkert að gera. En
þá hringdi siminn og hinum
megin á linunni var maður,
sem hann tæpast þekkti.
Það var Frank Sinatra.
,,Hann vorkenndi mér ekki
vegna sjúkdóms mins. Hann
sagði i sifellu: ,,Hvaða bull er
þetta. Aðrir geta veikzt, ekki
við. Vertu fljótur að ná þér”.
KINKKNNANI)!
Og þegar hann vissi, að ég
mátti ekki hlaupa upp og niður
stiga bauð hann mér að búa i
húsi sinu i Palm Springs til
þess að geta sinnt mér.”
Þetta litla dæmi er einkenn-
andi fyrir eiginleika i fari
Sinatra. Og það eru fáir, sem
þekkja þessa hlið eins fræg-
asta skemmtikrafts heimsins.
Út á við virðist, sem það liði
varla sú vika, að Sinatra sé
ekki i fyrirsögnum dagblað-
anna vegna alis kyns skand-
ala.
Uppistand á næturklúbbum,
ákærur, slagsmál við ljós-
myndara, mafiustarfsemi og
fylliri eru fréttir, sem sjá má i
blöðunum af Sinatra. Flestar
eru þær illkvittnar.
En i áraraðir hefur Sinatra
unnið margs konar góðverk og
þeim hefur sjaldan verið
hampað.
Það er ekki þar með sagt, að
hann ,sé engili enda litið um
slika á götum Hoboken i New
Jersey, þar sem Francis
Albert fæddist.
Reyndar er Sinatra þekktur
fyrir framlög sin til ýmiss
konar góðgerðarstarfsemi. En
það eru góðverk hans innan
ramma einkalifsins, sem al-
menningur virðist ekki hafa
heyrt um.
Eitt sinn heyrði hann af
veiku barni, sem var stranda-
glópur i New York vegna þess,
að bill foreldranna var bilað-
ur, og til þess að bæta úr þvi
sendi hann aðra af tveimur
einkaþotum sinum og lét
fljúga fjölskyldunni til Kali-
forniu þar sem hún bjó.
Þcgar sautján ára gömul
stúlka, sem var bækluð, sendi
honum bréf, þar sem hún tjáði
honum hversu lag hans Thats
Life væri gott, hafði hann
samband viö heimilislækni
hennar og bauðst til þess að
borga uppskurð á fæti stúlk-
unnar. Hann fékk að vita, að
heilbrigðisráðuneytið banda-
riska borgaði kostnaðinn, en
samt sem áður sendi hann eitt
þúsund dala ávisun til sjúkra-
hússins, þar sem uppskurður-
inn fór fram.
Enginn hefði nokkurn tima
fengið vitneskju um þetta, ef
móðir stúlkunnar hefði ekki
sagt fréttamönnum þetta fjór-
um árum siðar.
ORÐSPOR
Þannig er það með Sinatra.
Hann gerir hlutina á sinn hátt.
En hvernig stendur þá á þvi,
að hann fékk orð á sig fyrir að
vera hrokafullur, ofbeldis-
hneigður og ofsafenginn?
Harojd Davison, umboðs-
maður'hans og eiginmaður
söngkonunnar Marion Ryan
hefur látið hafa þetta eftir sér:
,,Sumt af þvi, sem sagt
hefur verið um hann eru óþol-
andi og ótrúlegar lygar. Hvað
eftir annað hefur það komið
fyrir, að hann er að borða með
fimm eöa sex vinum sinum og
einhver ókunnugur kemur að
borðinu og vill fá að sanna, að
hann sé meiri harðjaxl en
Sinatra. Auðvitað verður hann
reiður. Það er ekki nema eðli-
legt.
En þegar einhver truflar
hann við málsverð með þvi að
segja, að hann sé stórkostleg-
ur og eiginkonan sé a sama
máli svarar hann aðeins
,,Takk fyrir,” jafnvel þótt
honum sárleiðist svona hól.”
ÖRLÆTI
Davison heldur áfram:
,,Það er enginn, sem veit
hvað það er margt fólk, sem
Sinatra sér um — og þá ekki
einungis skemmtikraftar i
framaleit. Hann aðstoðar
jafnvel fólk, sem hann þekkir
ekki.
Sem dæmi má nefna gamla
konu i Leeds i Bretlandi
sem sendi honum bréf og lýsti
þvi hversu tónlist hans væri
henni mikil ánægja og hún
vonaði, að honum vegnaði vel.
Hún bað alls ekki um peninga,
en samt sem áður sendi Frank
henni stóra ávisun til þess, að
hún gæti komizt i góða sumar-
leyfisferð”.
A blindraheimili fyrir börn i
Meddlesex i Bretlandi tala
börnin ennþá um daginn, sem
Frank Sinatra kom i heim-
sókn.
Fyrirsagnir blaðanna voru:
Sinatra óspektir á næturklúbbi
ogFerðamaður segir: Sinatra
sló mig.
Hann hafði eytt úr eigin
vasa 25 þúsund pundum til
þess að gera tvær styrktar-
skemmtanir fyrir heimilið
kleifar. Og ágóðinn af þeim
var 100 þúsund pund.
BARNAVINUR
A blindraheimilinu lét hann
sig fina fólkið, sem var mætt,
engu skipta, heldur gekk að
fimm ára gömlum dreng,
John, sem hafði verið blindur
frá fæðingu.
John: Ert þú Sinatra'
Sinatra: Já,John.
John: Ég er búinn að biða i
allan dag eftir að hitta þig.
Sinatra: Mér þykir fyrir þvi
að hafa látið þig biða.
John: Ég get staðið á haus
Horfðu á mig Sinatra.
Sinatra: Nei, John. Ekki
gera það. Þú gætir dottið. Ég
veit hvað við gerum. Við skul-
um vera vinir.
Og þeir urðu það. Það sem
eftir var dagsins gengu þeir
hönd i hönd, söngmilljóna-
mæringurinn og litli blinding-
inn.
t sambandi við heimsókn
Sinatra á heimilið hefur tón-
listarmaður og rithöfundurinn
Benny Green sagt þessa sögu:
„Það sem enginn veit um
heimsóknina er, að eftir að
henni var lokið fór Sinatra
þangað aftur með leynd. Hann
hafði meðferðis 100 áritaðar
LP plötur handa börnunum.
Hann vildi ekki, að nokkur
vissi um þetta. Og ef ég hefði
ekki skýrt frá þvi vissi það
sennilega enginn. Ég vissi um
það, vegna þess.að ég var sá,
sem hélt á bunkanum.”
SKÝRING
Þetta tiltæki olli þvi, að
Sinatra kom of seint i matar-
veizlu, sem Margrét prinsessa
og Snowdon lávarður heldu
honum. En hann skýrði hvorki
né afsakaði það, að hann kom
of seint. Það gerir hann aldrei.
Söngkonan Doris Day
þekkir hann vel og hún hafði
þetta að segja um hann:
„Hann er hjartabezti maður i
heimi. Hann er stórkostleg-
asta manneskja, sem ég hef
nokkurn tima þekkt. Grace
prinsessa i Monaco er á sama
máli.”
En hvað hefur fólk utan
heims skemmtikraftanna að
segja um hann, þennan um-
deilda og stundum erfiða
mann.
Framkvæmdastjóri italska
veitingastaðarins Tiberio,
sem er á Mayfair i London var
spurður álits.
Hann sagði frá þvi, að Sin-
atra hefði eitt sinn pantað
staðinn fyrir veizlu á sunnu-
dagskvöldi, en þá væri að öllu
jöfnu lokað.
„ SÓMAMAÐ U R"
Gestirnir voru 100 og meðal
þeirra alls kyns virðuleika-
fólk, eins og seniherra Banda-
rikjanna i Bretlandi, Roger
Moore, leikari og kona hans,
og svo náttúrlega nokkrir
aðalsbornir Bretar.
Þegar Sinatra kom til veizl-
unnar hunzaði hann fina fólkið
og gekk i þess stað beint til
þjónanna og sagði á itölsku:
„Mér þykir fyrir þvi að taka af
ykkur fridaginn. Þetta verður
erfitt kvöld. En það verður i
lagi.”
Og það var i lagi, þvi Sinatra
borgar drykkjupeninga i rif-
legum mæli.
Framkvæmdastjórinn
minntist einnig atviks, þegar
þjónn missti heila flösku af
uppáhaldsvini Sinatra.
„Engar áhyggjur, félagi.
Settu hana á reikninginn”.
t annað skipti báðu Sinatra
og Sammy Davis um eitthvað
að borða klukkan þrjú um
nótt . Framkvæmdastjórinn
og annar þjónuðu þeim til
borðs.
Þá spurði Sinatra: ,, Hafið
þið fengið ykkur að borða
ennþá. Ekki? Náið þá i fleiri
diska”. Og allir fjórir fengu
þeir sér sæti við borðið og átu
saman.
Það er þvi engin furða þótt
framkvæmdastjóri Tiberio
segi um hann. „Mesti sóma-
maöur, sem ég hef þjónað”.
1 New York eru sjálfsagt
margir á sama máli.
ERFIÐIR TÍMAR
Eins og til dæmis ungi tón-
listarmaðurinn sem var orð-
inn svo aðþrengdur, að hann
átti ekki fyrir næstu máltið
handa sér og fjölskyldu sinni.
Sinatra hafði aldrei hitt hann,
en allt i einu stóð unga mann-
inum til boða fullbúin ibúð
sem gjöf frá Sinatra.
Þannig er það með hann. Al-
menningur veit ekki allt af
hvaða góðverk hann lætur af
sér leiða.
Sinatra:
Lengur
I sviðs-
Ijósinu
en
nokkur
annar
söngvari
AÐ OFAN: SINATRA EINS OG HEIMURINN
SÉR HANN — TIL HLIÐAR: EINS OG UM-
BOÐSMENN HANS VILDU AÐ HANN SÆIST
MADURINN
ÁBAKVIÐ
MAFÍUNA
Meyer Lansky heitir sterki
maðurinn á bak við Mafiuna i
Bandarikjunum i dag.
Hæstiréttur tsraelshefur sagt
um hann, að hann sé „ógnun við
hið opinbera öryggi”. Þetta er
ekki sagt að ástæðulausu.
Lansky hefur einna mest látið að
sér kveða af Mafiu-foringjum
nútimans i Bandarikjunum i
dag. Með glæpastarfsemi sinni
hefur hann komið sér upp auði,
sem talinn er liggja einhvers
staðar á milli 100 og 300 milljón
dollara.
Það var sumarið 1970, að
Lansky yfirgaf heimili sitt i
Hallandale i Flórida og hélt til
tsrael á venjulegum ferða-
mannapassa. 1 Tel Aviv hreiðr-
aði hann um sig i svitu á Dan
Hotell þar i borg.
Um svipað leyti tók banda-
riska alrikislögreglan að rann-
saka hvert miklar tekjur spila-
vitisins á Hótel Flamingo i Las
Vegas hefðu farið.
t marz 1971 var Lansky kall-
aður fyrir rétt i Miami til þess
að gefa upplýsingar i máli, sem
snerist um ólöglega spilavitis-
starfsemi. Og eins og búast
mátti við neitaði hann að snúa
aftur til Bandarikjanna.
Arið 1911 kom niu ára gamall
drengur, Maier Suchowjansky,
með móður sinni til New York.
Og það leið ekki á löngu, þar til
hann hóf að brjóta af sér. Hann
var fyrst tekinn af lögreglunni
16 ára gamall. Þegar hann var
27 ára hafði hann verið handtek-
inn fimm sinnum, ákærður fyrir
ruddaskap og slagsmál á
almennafæri auk þess, sem
hann var grunaður um morð.
En hann slapp i öll skiptin.
Lansky varð mjög náinn vinur
Bugsy Siegel, sem hann dáði og
likti eftir. Til að byrja með
leigðu þeir sig sem byssumenn
áður en þeir stofnuðu eigin
glæpaflokk. Sú starfsemi gekk
svo vel; að þegar glæpagengin á
austurströndinni stofnuðu sam-
tök voru þeir báðir i stjórn
þeirra.
Snemma á fjórða áratugnum
hófu þessi samtök samstarf við
önnur eins i Cleveland, er þau
höfðu sérhæft sig i brennivins-
smygli frá Kanada. Af þessari
samvinnu lærði Lansky mikið.
Leiðtogar Cleve-land-samtak-
anna voru gleggri og áorkuðu
meiru en „kollegar” þeirra á
austurströndinni. Þeir treystu
hnffnum betur en byssunni, lifði
ekki eins hátt og voru oft i
felum. Lansky lærði aðferðir
þeirra, bætti þær og innleiddi
nýtt timabil i skipulagða glæpa-
starfsemi i Bandarikjunum.
Um tima rak hann ásamt öðr-
um, s.s. Lucky Luciano, verk-
smiðju i Bronx, New York, sem
vann morfin úr ópium til sölu á
eiturlyfjamarkaðnum.
Auk þessa höfðu glæpafor-
ingjarnir hver sinn „sérbiss-
ness”. T.d. ráku Anastasia og
Reles hið fræga Morð h.f. Þaö
fyrirtæki tók lifið af 800 manns
áður en Dewey forseti hóf að-
gerðir gegn þvi.
Nú skildu leiðir. Siegel fór til
Hollywood og Lansky flutti til
Hallandale i Flórida. Æðsti for-
inginn Lucky Luciano vildi ekki
fara og að lokum var hann
dæmdur fyrir hvita þrælasölu.
Hann hlaut 50 ára fangelsis-
dóm.
t Suður-Flórida byggði
Lansky upp nýja glæpahreyf-
ingu, sem breiddist út til Kara-
biska hafsins og þaðan til Kúbu,
Þar batzt hann eins konar sam-
tökum við einræðisherrann Bat-
ista. 1 striðinu gegndi Lansky
mjög einkennilegu hlutverki.
Reyndar er öll sagan ekki kunn,
en við könnun, sem bandariska
öldungadeildin gerði kom i ljós,
að Mafian aðstoðaði við að
vernda austurströnd Bandarik-
anna gegn skemmdarverka-
starfsemi.
Það var aðeins i valdi Luc-
iano, að gefa slika fyrirskipun,
en þar sem hann var i fangelsi
kom það i hlut Lanskys, en hann
varsá eini, sem Luciano treysti.
1 endurgjald var Luciano lát-
inn lausog sendur til Italiu gegn
þvi að láta aldrei sjá sig aftur
vestan hafs.
Eftir striðið hitti Lansky
konu frá New York, sem hét
Telma Schwarts. Hann vildi
giftast henni, en gallinn var
bara sá, að hann var þegar gift-
ur konu aö nafni Anna Citron.
Hann varð að nauðbeygja Onnu
til að veita honum skilnað og
yfirráðaréttinn yfir börnum
þeirra þremur. Um svipað leyti
kom upp annað vandamál.
Vinur hans Siegel var myrtur i
Hollywood.
Nú notaði Lansky sér hag-
sveiflur eftirstriðsáranna og hóf
nýja og viðtæka „verzlunar”-
starfsemi út um öll Bandarikin.
Hann stofnaði fasteignafyrir-
tæki, rak dreifingu á „glym-
skröttum” og keypti nokkrar út-
varps- og sjónvarpsverksmiðj-
ur.
Þegar öldungardeildarþing-
maðurinn Kefauver hóf að
kanna starfsemi Lanskys fékk
bandariska þjóðin i fyrsta skipti
vitneskju um völd Lanskys.
Þetta neyddi yfirvöld i Flórida
til að láta loka spilavitum hans
og tekin voru skref i þá átt að fá
hann rekinn frá Flórida. Það
LANSKY:
LÍTILL OG
GRAHÆRÐUR
HLÉDRÆGUR
MAÐUR
endaði með þvi, að hann sat i
þrjá mánuði i fangelsi i New
York. Það er reyndar eina
skiptið, sem hann hefur setið
inni.
Þegar hann var laus úr fang-
elsi fór hann til vinar sins Bat-
ista á Kúbu. Þar byggði hann
upp keðju spilavita, en um leið
gerði hann tilraun til að fá mafi-
una til þess að læsa klóm sinum
djúpt i verzlunarlifið i Banda-
rikjunum. Þetta tókst honum
með þvi að senda „svarta pen-
inga” til Evrópu, þar sem þeim
var siðan komið til Bandarikj-
anna i gegnum svissneska
banka.
Þá hófst hann handa um að
virkja unga menn, sem ekki
höfðu komizt i kast við lögin og
þjálfaði þá upp i að halda sig
„ósýnilega”. Og siðan fór hann
að lita Bahamaeyjar hýru
auga. Þar byggði hann hótel og
spiíaviti, en árið 1966, eftir
þriggja ára starfsemi á eyj-
unum, var hann gerður brott-
rækur þaðan.
Auk þessa komst hann svo
yfir ýms spilaviti i Evrópu, Mið-
austurlöndum og viðar.
Það var á hans yngri árum, að
hann „amerikaniseraði” nafn
Framhald á bls. 4
Þriöjudagur 31. október 1972
Þriðjudagur 31. október 1972
o