Alþýðublaðið - 21.01.1973, Blaðsíða 1

HULDUFÚLKID SVIÐSUOSINU
Það ætti svo sannarlega aö
vera óþarfi að segja það enn
einu sinni, að of seint er að
byrgja brunninn eftir að barnið
er dottið ofan i.
SAMT þurfti það að gerast að
morðóður maður gengi um með
reidda haglabyssu, ógnaði lifi
fjölda fólks og slasaði nokkur,
þar af einn þannig að hann
verður alla tið öryrki, — til að
hafizt yrði verulega handa um
að RÆÐA hvað gera skuli til að
stærsta einstaka ibúðarhverfi
landsins fái lágmarks þjónustu.
Það er ekki þar með sagt, að
framkvæma. Það er enn verið
að ræða hvort og hvernig skuli
framkvæmt.
Undanfarið ár hefur Alþýðu-
blaðið æ ofan i æ vakið athygli á
þvi hve afskipt Breiðholtshverfi
er að allri þjónustu, og hver
BJARNl
SIGTRYGGSSON:
UM
HELGINA
afleiðingin er að verða. Það er
ljótt að orða það svo, en með
sömu þróun yrði þarna fyrsta
sorahverfi Reykjavikurborgar.
Og það er vissulega hroðalegt
að þarna skuli það gerast sem
við höfum heyrt að sé vandamál
i öðrum löndum, svo sem
Bandaríkjunum, en ALDREI
imyndað okkur að ætti eftir að
henda hér. Það er að segja, að
fólk þori ekki út úr húsi eftir að
skyggja tekur af ótta við árásir
og rán.
Alþýðublaðið hefur dregið
fram þær staðreyndir, um vax-
andi afbrotahneigð barna og
unglinga i Breiðholtshverfi, sem
i dag er fjallað um og reynt að
finna skýringu á.
Arangur þess var fyrst og
fremst sá, að blaðið varð fyrir
árásum fólks, sem taldi að um
ofsóknir væri að ræða.
Þvi fer auðvitað viðs fjarri.
Með tilkomu Breiðholtshverfis
hefur verið unnið félagslegt
þrekvirki. Að gera þeim fjölda
fjölskyldna sem ella höfðu i ekk-
ert hús að venda, kleyft að
eignast sinar eigin ibúðir.
Hins vegar er engu lfkara en
yfirvöld hafi verið þvi
fegnust að koma þessu fólki i
þetta hverfi, rétt eins og þjóð-
sagan segir að Adam og Eva
hafi gert við óhreinu börnin
þegar Guð kom i heimsókn. Og -
úr þvi þau hugðust hylja þau
börn Guði, sem ekki hafði tekizt
að þvo i tima, þá ákvað drottinn
að láta þau einnig hyljast mann-
fólkinu.
Þannig segir sagan að huldu-
fólk hafi orðið til.
Siðan hafa framkvæmdir við
lokafrágang finni malbikaðra
hverfa notið forgangs meðan
„huldufólkið” biður þess að
röðin komi að þvi.
Það er ekkert vafamál, að öll
uppbygging þessa hverfis býður
hættunni heim. Þarna verður til
á örfáum árum hverfi tugs þús-
unda ibúa og leikvangur barn-
anna verða skot og undir-
gangar. Barnafjöldinn er gifur-
legur, og þar gilda lög frum-
skógarins. Sterkustu og
óprúttnustu unglingarnir ráða
ferðinni. Þeir verða hinir raun-
verulegu uppalendur og fyrr en
varir hafa risið þarna glæpa-
flokkar barna og unglinga, sem
eru jafnvel hætt að stunda
skóla, þótt enn séu á skóla-
skylduáldri.
Frá þessu höfum við sagt
oftar en einu sinni, — en það er
fyrst nú eftir tvö voðaverk
aðkomumanna i þessu hverfi að
vandamál ibúa þess eru i sviðs-
ljósinu.
Þaö er fyrst nú, sem tekið er
undir af öllum almenningi, að
þarna eigi að vera lögreglustöð,
ekki aðeins vegna þeirra af-
brota, sem þar eru framin,
heldur einnig vegna þess að-
halds, sem slik stöð myndi
veita.
NÚ er rætt um hvort þessir
borgarar, sem greiða flestir
sinn skerf af útgjöldum borgar-
sjóðs, skuli fá svo mikinn
munað sem sómasamlega götu-
lýsingu. Það er varla nokkur
sem lætur sér detta i hug slikan
lúxus sem sjúkrabifreið stað-
setta i hverfinu, eða fjölga
ferðum strætisvagna, eða flýta
fyrir að fólk fái sima.
Nei, auðvitað getur huldu-
fólkið ekki vænzt þess að það sé
dekrað við það. Það eru brýn
verkefni við Dyngjuveg, Stóra-
gerði og Ægissiöuna.

WMm
||||||..

::::::::::::::::::::
V'
::::::::::::::::::::
iiiW:
.1111

SUNNUDAGURTjlí JAN. 1973 — 54. ÁRG.— II. TBL