Alþýðublaðið - 24.12.1973, Blaðsíða 14

Ver ka ma n naf élagið
Dagsbrún
óskar öllum félögum sínum
og öðrum velunnurum
GLEÐILEGRA JÓLA
HvaÓ Irosto
reykingar>
auk
heilsutjóns
Ef þú leggur andvirði eins \
sígarettupakka ú dag inn í
bankabók, þá átt. þú næga
peninga fyrir ferð til
útlanda, eftir eitt ár, eða
nýjum bíl eftir 10 ár.
Samvinnufélag
útgerðarraanna
Neskaupstað
óskar starfsfólki sinu og landsmönnum
öllum
gleðilegrp jóla og farsældar á komandi
ári.
Gleðileg jól
Farsælt komandi ár.
Þökkum fyrir viðskiptin á liðnum árum.
LITGERÐARSTÖÐ
GUÐMUNDAR JÖNSSONAR
SANDGERÐI
□ Bandarískur
Þaö er
Þaö er erfitt aö ákveöa hvor
er sterkari.
Kornabarnið finnur það fljótt,
að það hefur yfirtökin. Það veit,
að það fær pelann sinn, ef það
grætur og þurra bleyju, ef j)að
veinar. Strax fyrstu mánuðina
finnur það vald sitt og sú til-
finning þroskast enn meira
meðan barnið er ungbarn i
móðurörmum. Þaö eru ekki að-
eins foreldrarnir, sem ala upp
barnið, heldur stjórnar barnið
foreldrunum með ómeðvituðum
aðferðum.
Dr. Chapman er
höfundur bókarinnar
,,Börn eru betri sál-
fræðingar” og þar út-
skýrir hann fyrir
foreldrum, hvaða
brögðum afkvæmi
þeirra kunna að beita.
„Frænka min kemur rétt
bráðum niður, hr. Nuttel, sagði
ungfrú, um það bil fimmtán ára
gömul, með mikla sjálfsstjórn;
,,á meðan verðið þér að láta
yður nægja, að hafa mig i
kringum yöur.”
Framton Nuttel leitaðist við
að segja ekki nema réttu
hlutina, sem helst myndu inni-
halda hrós um frænkuna, á
þessu augnabliki, án þess að
vanmeta á ótilhlýðilegan hátt,
frænkuna, sem var væntanleg.
Hann efaðist, með sjálfum sér,
meira en nokkru sinni fyrr,
hvort þessar formlegu heim-
sóknir, sem voru sóttar af
algjörlega ókunnu fólki, myndu
gjöra mikið til þess að bæta
taugaástandið, sem honum var
ætlað að gjöra.
„Ég veit, hvernig þetta
verður,” hafði systir hans sagt,
þegar hann var að þvi kominn
að færast undan þessu: ,,þú
munt grafa sjálfan þig inni
þarna, og ekki tala við nokkurn
lifandi mann, og taugar þinar
munu verða verr farnar en gólf-
tuska. Ég skal gefa þér
upplýsingar um allt það fólk,
sem ég þekkti þar. Sumt af þvi,
var ágætisfólk, eftir þvi sem ég
man best.”
Framton velti þvi fyrir sér,
hvort frk. Sappleton, ein
kvennanna, sem átti að kynna
fyrirhonum, væri i þeim flokki.
„Þekkið þér margt fólk hér
um slóðir?” spurði frænkan,
þegar henni fannst þau hafa
setið hljóð nógu lengi.
„Varla nokkra sálu”, sagði
Franton. „Systir min dvaldi
hérna á prestsetrinu, eins og þú
veist, fyrir fjórum árum siðan,
og hún kynnti mig fyrir sumu af
fólkinu hérna”,
Hann mælti siðustu orðin með
greinilegum trega.
0
Jólablaö 1973