Alþýðublaðið - 29.12.1974, Síða 5
Aldrei. Landbúnaðar-
ráðuneyti Vestur-Þýska-
lands segir skilmerki-
lega: „íbúar Vestur-
Þýskalands eru öruggir
um afkomu sína."
„Vandamál okkar
verður ekki hungur eða
ótti við vannæringu íbú-
anna heldur það að 40%
íbúanna þjáist af offitu,"
segir Pahlke prófessor,
sem er yfirmaður nær-
ingarf ræðideildarinnar
við háskólann í Berlín, en
sú deild heyrir beint undir
heilsuverndarráðuneytið.
Það er ekki nóg að
þrengja sultarólina til að
lina þjáningar þeirra,
sem þjást af næringar-
skorti.
Sérfræðingar telja, að
heppilegra væri fyrir
alla, að veita hungruðum
þjóðum aðstoð til að sigr-
ast sjáifum á hungurs-
neyðinni — ekki senda
þeim mat og klæði. Það
eru fjórar grundvallará-
stæður fyrir því, hvers
vegna við getum fengið
fylli okkar, þegar aðra
svengir.
Fyrsta ástæðan er, að
við erjum jörðina. Bænd-
urnir sjá svo um, að við
þurfum ekki að kaupa
landbúnaðarvörur er-
lendis frá. I Þýskalandi
kalla menn þau tvö tima-
bil, sem hafa komið fyrir
á þessari öld
„ Harmkvælaveturinn"
1916 og „Hungursneyð-
ina" 1946/47. Nú fá þeir
fylli sína þar.
Lítum nú á Þýskaland
einu sinni enn. 1946 voru
matvæli ódýr á heims-
markaðnum og það ódýr-
ari en þýskir bændur gátu
framleitt. Konrad
Adenauer kanslari lét
bændum i té styrk til auk-
innar ræktunar og áhrif in
urðu stórkostleg. 1949 öfl-
uðu 4,6 milljónir þýskra
bænda matar handa 50%
þjóðarinnar, en nú sjá 1,6
milljónir bændur fyrir
vaxandi notkun landbún-
aðarvarnings fyrir rúm-
lega T5 milljónir. 100%
hveitirækt, 150%
kartöf lurækt, 110%
mjólk, smjör og osti,
nautakjöts- og svína-
kjötsframleiðslu 95% og
100% sykurframleiðslu.
Sé slíkt ekki gert um
gjörvallan heim, hljóta
menn að svelta-eða fyrir
koma vandamál eins og i
Japan, sem lagði t.d. allt i
iðnaðinn og vanrækti þvi
landbúnaðinn, en hefur
nú tekið upp fimm-ára-
áætlun til þess að full-
nægja 60% þörf lands-
manna fyrir landbún-
aðarvörur. Því þarf að
breyta 1367 golfvöllum i
kartöf lugarða.
Vanþróuðu löndin hafa
einnig litlar áhyggjur af
landbúnaði. 90% af þró-
unaraðstoð er varið til
ef lingu iðnaðar en aðeins,
10% til landbúnaðar.
Þetta er ástæðan fyrir
því, að Ertl ráðherra
sagði í Róm, að mikil-
vægasta aðstoð gegn
hungursneyð um heim
allan væri, að landbúnað-
urfengi stuðning. Hingað
til hefur Vestur-Þýska-
land lagt f ram 185 milljón
dali til landbúnaðar, en
mun leggja fram 400
milljónir á næ^ýa ári.
Landbúnaðarf ram-
leiðsla í vanþróuðu lönd-
unum nægir ekki til að
fæða fólkið þar, en annað
kemur einnig til: fólks-
fjölgunin. Árlega fæðast
75 milljónir barna f heim-
inum og þar af meiri
hlutinn í þeim löndum,
sem enn hafa naumast til
hnífs eða skeiðar.
Á Vesturlöndum hafa
menn engar áhyggjur af
fólksf jölguninni, en aukin
fólksfjölgun hefur í för
með sér næringarskort.
Rík lönd eins og Banda-
rikin hafa ráðskast með
offramleiðslu sína eins
og þeim þóknast. í
Bandaríkjunum er fjöldi
kálfa skotinn, þvi að
kálfakjöt má helst ekki
lækka í verði. Þar hefur
einnig dregið úr hveiti-
framleiðslu. Kissinger
utanríkisráðherra sagði í
Róm, að landbúnaðar-
framleiðsla Bandaríkj-
anna væri i hámarki — án
tillits til verðs — og ætlast
C>
Sunnudagur 29. desember 1974.
o