Alþýðublaðið - 18.09.1975, Blaðsíða 8

HORNID sími 81866 - eða sendið greinar á ritstjórn Alþýðublaðsins, Si'ðumúla 11, Reykjavík
, kaupmaður í Keflavík, svarar Hilmari Jónssyni
allar þessar eignir?
Árni Samúelsson
Hvar eru
Arni Samúelsson, kaupmaður i
Keflavik, hringdi og vildi gera
eftirfarandi athugásemd við opið
bréf, er kom hér i Horninu frá
Hilmari Jónssyni, Keflavik:
Ég undirritaður vil hér með
leiðrétta þann misskilning, sem
Hilmar Jónsson setur fram i
Horninu 16.sept.sl.
Hilmar Jónsson telur eignir
minar vera uppá 150—200 mill-
jóna virði og vil ég spyrja hvar
hann fái þessar tölur. Mér finnst
það vafasamt af Hilmari, að tala
um eitthvað i fjölmiðlum, sem
hann hefur greinilega ekki kynnt
sér sem skyldi.En vegna þess að
Hilmar er ekki, eftir þessum
skrifum að dæma, dómbær um
það, hver á hvað, vildi ég upplýsa
hann um það, að eina fasteignin,
sem þinglýst er á mitt nafn, er i-
búðarhús mitt og engar eignir
aðrar. Allar aðrar eignir sem
Fram-
komunni
ábótavant í
verslununum
Móðir sem á barn á táninga-
aldri, hringdi i okkur:
Hér er smásaga handa ykkur úr
daglega iifinu i svokölluðum
tiskuverslunum borgarinnar.
Dóttir min er að byrja i skólanum
þessa dagana og fór ég með henni
að gera smáfatainnkaup á
dögunum.Við lögðum leið okkar
inni stærstu tiskuverslunina sem
jafnframt auglýsir mest frábærar
vörur og annað i þeim dúr.
En mikið skelfing varð manni
ónotalega við að koma þarna inn.
Ungar stúlkur, uppstrilaðar, japl-
andi á tyggjói, mælandi okkur
mæðgur upp og niður.Og það lá
við að maður þyrfti að ganga á
eftir þeim til að fá sig afgreidda.
Svo var öll þeirra framkoma með
hangandi hendi, ekkert gert til að
örva viðskiptavininn. Fljótlega
eftir að inn kom, hafði ég það á
tilfinningunni að ég væri ekki
velkominn viðskiptavinur.Mér er
spurn: Velja forráðamenn
þessara verslunar afgreiðslu-
fólkið algerlega eftir útlitinu?
Ræður vinaleg og uppörvandi
framkoma engu i vali þeirra?
Hilmar Jónsson telur mig eiga,
eru eignir dánarbús, og þinglýst-
ar á það. Hilmari ætti að vera
kunnugt um það, að hann getur
fengið allar upplýsingar sem
Að undanförnu hefur örlað á
gagnrýni á nokkra þætti landbún-
aöarmála og er það vel.
Landbúnaður er okkur nauðsyn-
legur og við verðum að kappkosta
að vera sjálfum okkur ávallt nóg-
ir um allar þær lifsnauðsynjar
sem landið og landgrunnið geta
hugsanlega gefið okkur.
Ef við viljum vera sjálfstæð og
andlega heilbrigð þjóð, þá er okk-
ur jafn mikil nauðsyn i að halda
mestum hluta landsins i byggð og
vegasambandi.
Heilög kýr:
Ótrúlegt er að nokkrir hafi tekið
það alveg bókstaflega að Jónas
Kristjánsson vildi leggja niður
landbúnað óg flytja mjólkina inn
með flugvélum. Hitt mun vera
sönnu nær að honum tókst mjög
vel að vekja athygli á og umtal
um stórkostlegt vandamál, en þar
hitta menn fyrir heilaga kú.Það á
sýnilega ekki að liða neina gagn-
rýni á málefni landbúnaðarins.
Niöurgreiöslurnar:
Bútasala á nautakjöti
Hinar óhóflegu niðurgreiðslur á
landbúnaðarvörur eru út af fyrir
sig stórkostlegt vandamál og
verður að stefna að þvi að afnema
þær i áföngum og koma á frjálsri
verðmyndun i landbúnaði sem og
annarsstaðar i þjððfélaginu.
Hvað niðurgreiðslur landbún-
aðarafurða varðar, þá keyrir
fyrst um þverbak þar sem eru
hinar óniðurgreiddu afurðir og er
fáheyrt að vissum hópum fram-
leiðenda og neytendum almennt
skuli vera boðið upp á þetta mis-
ræmi.
A meðan landbúnaðarvörur eru
niðurgreiddar á annað borð,
verða þær allar að vera undir
sama hatti.Til þessa höfum við
ekki átt kost á almennilegu kjöti
að rieinu ráði, en nú þegar hafin
er nokkur framleiðsla á þvi, þá
verðum við að sjá á eftir þvi til út-
landa á gjafverði af þvi að það
fellur ekki inn i kerfið.Nú á jafn-
vel að bæta gráu ofan á svart og
hann þarfnast til staðfestingar
þessu máli, hjá bæjarfógetanum i
Keflavik. Svo vil ég að lokum
benda Hilmari Jónssyni á það, að
kanna hlutina vel og kynna sér
hafa bútasölu á nautakjöti i hálf-
an mánuð.Er hægt að bjóða neyt-
endum allt.Mönnum hefur jafnvel
dottið i hug að sækja um innflutn-
ingsleyfi fyrir islensku nautakjöti
til Islands og yrði synjað um það,
þá þyrfti það væntanlega að vera
á annari forsendu en hættu á
sjúkdómum, þar sem þetta kjöt
þyrfti aldrei að fara frá skipshlið
og dygði væntanlega að sigla inn
fyrir landhelgi viðkomandi út-
flutningslands.
A sama tima og þessi ósvinna
viðgengst er verið að rækta upp
stofn holdanauta i Hrisey.
Svipað er ástatt með afurðir
svina og alifugla að ekki sé minnst
á grænmeti.
Mér er spurn til hvers höfum
við ráðherra og alþingismenn, ef
ekki til þess að lagfæra svona
augljósa agnúa á kerfinu.
Grimur, sem verslar stundum i
„rikinu” sendi okkur nokkrar lin-
ur:
Ég get ekki lengur orða bundist
yfir þessum verslunarmáta hjá
,,rikinu”.Um siðustu helgi, gerði
ég innkaup i þessari verslun, rétt
eins og f jöldi manns gerirÞað var
náttúrlega alveg troðið út úr dyr*
um hjá þessari vinsælu verslun,
eins og alvanalegt er á föstudög-
um.Mig langar til að varpa fram
einni spurningu: Hvað haldið þið,
sem stjórnið opnunartima „rikis-
ins”, að stór prósenta af þvi fólki,
er verslar við ykkur á föstudög-
um, hlaupi frá vinnu til að gera
innkaup? Vitið þið nokkuð um
það, hvað fyrirtæki leggja af
mörkum til að starfsmenn þeirra
geti komist i „rikið”? Það er
nefnilega ekki nóg með að fólkið
sé að gefa frá sér peninga til á-
fengisdrykkju, heldur er það
einnig að nappa tima frá þeim
málin vandlega, áður en hann fer
að nota pennann sinn i fjölmiðlum.
Keflavik
Arni Samúelsson,
kaupmaður
nautakjöti
Vísitölubúin:
Visitölubú landbúnaðar er
fundið með hliðsjón af búreikn-
ingum litils hóps bænda og er
vægast sagt hæpinn grundvöllur
til verðlagningar á landbúnaðar-
afurðum og þýðir i raun að þeir
bændur sem hafa stór bú og vel
rekin, bera of mikið úr býtum og
þeir sem hafa litil bú og illa rekin,
komast þokkalega af samt og
munu ófaglærðir verkamenn
varla þurfa að óttast samanburð
við þá hvorki hvað viðkemur
efnahag né vinnutima.
A sama tima og iðnfyrirtæki i
harðri samkeppni við innflutning,
voru undir smásjá verðlagsyfir-
valda og visitala launa var tekin
úr sambandi, þá hafði verðstöðv-
un engin áhrif á hækkanir land-
búnaðarvara. Bændur þurfa ekki
annað en sýna fram á að þeir geti
aukið framleiðslukostnað.
fyrirtækjum, sem það vinnur hjá,
um leið og það fer úr vinnu til að
versla.Hvað ætli flaskan sé komin
hátt i krónum, ef allt er reiknað
með? Þetta eru bara þankar frá
eigin brjósti, en ég held að það sé
kominn timi til að taka þetta mál
föstum tökum.Til að byrja með,
mætti hugsa sér að „rikið” bætti
þjónustuna við kúnnann og um
leið við þau fyrirtæki, sem verða
að sjá á eftir starfsmönnum sin-
um i „rikið” á miðjum vinnudegi.
Þetta er að visu ekki langur timi,
sem fer i þetta hverju sinni, en
safnast þegar saman kemur.Við
gætum hugsað okkur, að „rikið”
hefði eina af verslunum sinum
opna fram til klukkan tiu á kvöld-
in, á föstudögum.Nú og svo mætti
að skaðlausu taka upp laugar-
dagsopnun lika.Þá er það ekki
meira að sinni, en vonandi hug-
leiðið þið málið, þeir sem eiga.
Brídge
Gildruveiðimaður
við bridgeborðið
Stundum kemur sér betur að
kunna að leggja gildrur og þá
ekki siður að kunna að varast
þær.Hér höfum við dæmi.
Austur Vestur á hættu.
Norður gefur.
A D G 7
V K D 6 4
♦ K D G 2
♦ A 7
*Á9642
V 73 yA8
♦9865 AÁ4
+ DG 9 4 3 * 10 862
♦ 10 8 3
V G 10 9 5 2
♦ 10 7 3
♦ K 5
Sagnir tóku fljótt af. Norður
vakti á 1 grandi i fyrstu hendi.
Vinur vor i Austri sagði pass,
Suður 2 hjörtu, sem var passað
hringinn.Vestur sló nú út spaða-
kóng, sem reyndist hið ágætasta
útspil og Austur kastaði niunni i,
aftur spaði og Austur tók á ásinn.
Austur þóttist nú sjá i hendi
fimm slagi.En þá vantaði amk.
einn til að hnekkja sögninni.Við
athugun á spilum blinds, þóttist
hann sjá, að sagnhafi gæti
naumast átt mikið af málspilum.
i stað þess að spila spaða i
þriðja sinn og gefa makker
tromp stungu. spilaði hann
tigulás og aftur tigli.Blindur tók
á tigulkóng og spilaði smáhjarta
út i von um að hann yrði látinn
fljóta til sagnhafa eða Vesturs.
En Austur var vel á verði, tók á
trompásinn, spilaði nú spaða
sem Vestur trompaði og
þurfti ekki að vera i neinum
vafa um að spila tigli til baka,
sem hann og gerði.Austur tók á
trompáttuna.Einn niður.Á eftir
sagði kona hans, sem sat i
Vestur: „Þetta er honum likt.
Hann setur sér mark og mið og
gengur svo hreint að verki!”
Innflutningur á íslensku
Hvers vegna ekki
kvöldsala hjá „ríkinu”
FRAMHALDSSAGAN-
Svona hlutir taka alltaf sinn tima.
Renata sletti i góm. — Ekki svo langan tima, Andrew.
Þú ert karlmaður, er það annars ekki? Ég hefði nú ekki
haldið að þér fyndist það svo erfitt verk.
Hann brosti með sjálfum sér og á þvi augnabliki hataði
Justina hann, og það skipti hana ekki lengur máli að hún
haföi sviðsett allan þennan leik. Það eina sem skipti hana
máli núna var að hann var að leika sér að henni eins og
köttur að mús, og gerði grin að henni. Eitt andartak lang-
aði hana til að afhjúpa hann á staðnum, og taka sjálf af-
leiðingunum, en það augnablik leið og hún lét reiðina sjóða
innra með sér. — Justinu hefur hún ekki fundist nógu frisk
til að standa i þess háttar, hélt hann áfram, Justinu til
sárrar skapraunar.
Renata hrukkaði aftur ennið.— Ekki nógu hraust? Er
þetta rétt Justina.Ert þú haldin einhverjum sjukdómi,
sem þú hefur ekki sagt mér frá?
Justina sendi honum eitrað augnaráð.— Auðvitað ekki,
Tia Renata.Ég hef bara átt i,átt i erfiðleikum með taug-
arnar.
— Þú hefur aldrei sagt mér frá þvi.Ertu nokkuð i með-
höndlun hjá Ramirez lækni?
— Það er nú ekki svo alvarlegt, sagði hún.— Andrew
hefði ekki þurft að hafa orð á þvi.
— Hvers vegna ekki? spurði hann og það hlakkaði i hon-
um.— Það er betra að segja frá þvi en iáta frænku þina
halda að við viljum ekki eignast börn.
Justina kreppti hnefana.Hann var svo iskaldur og róleg-
ur og virtist staðráðinn i að koma henni úr jafnvægi.— Ég
held við ættum að fara núna, sagði hún. — Vib viljum
ekki þreyta Renötu frænku of mikið.
— Ég er ekki þreytt, mótmælti gamla konan, en frú
Gomez kom að rúminu.
— Frænka yðar hefur rétt fyrir sér, senhora, sagði hún
Alþýðublaðið
ákveðinni röddu.— Það hefur nógu margt viðburðarrikt
verið á seyði i dag.
— Já, sagði Renata og sleppti ófús hendi hans.Hún leit
sjóndöprum augum að andliti hans og sagði: — Þú kemur
aftur að sjá mig Andrew, er það ekki?
Hann brosti til hennar og strauk bliðiega um kinn henn-
ar,—Auðvitað geriég það, Renata, ef þú óskar þess.
— Komdu Andrew, sagði Justina kaldri röddu, en hann
lét ekki hrófla sér úr stað.Og það var hann, sem Renata
var að biðja að koma aftur.Þegar út úr herberginu kom
gekk Justina á undan niður stigann niður i fordyrið, stein-
þegjandi, og það var ekki fyrr en þau komu niður i dag-
stofuna og hittu Juönu, að hún varö aftur vingjarnleg,
bauð honum drykk og lét hann skenkja þeim báðum I glas.
Juana leit áhugasöm á þau bæði, lagði saumaskapinn til
hliðar og brosti þegar hann fann barskápinn. Justina var
enn reið.Hvað var eiginlega að fólki? Hvers vegna horfðu
allir með svona mikilli velþóknun á þennan meinta eigin-
mann hennar? Frænka hennar var ekki yfirleitt svona
innileg við ókunnuga.
Siðdegisverðurinn gekk án teljandi atburða. Juana fór I
rúmið um klukkan tiu og Justina spurði hann hvort hann
vildi nokkuð að drekka — Áttu við áfengi? spurði hann ein-
feldnislega. Hann sat i stól til hliðar viö plötuspilarann,
sem hann hafði spilað á allt kvöldið.
— Nei, ég átti við te. Andrew fannst gott að fá sér te ég
á við, þér fannst gott að fá þér te seint á kvöldin.
Augnatillit hans skaust á hana, og hún bölvaði sér i
hljóði fyrir aðgæsluleysið.— Gerði ég það,já.Ég man ekki
eftir þvi, en úr þvi ég var vanur þvi, þá væri það ekki úr
vegi að fá sér te.
— Mig langar i te, sagði hún óþolinmóð.— Mér fannst
bara að úr þvi þú varst vanur að fá þér te, þá.
— Nú, já.Hann stóð á fætur og teygði úr sér,— En i sann- j
leika sagt er ég yfir mig þreyttur.
— Auðvitað.Fyrirgefðu! Þú skalt þá bara fara upp, og
ég ætla að sitja stundarkorn hérna niðri, og svo ætla ég að |
láta Benitu vita, að við séum farin að sofa.
Hann þagðLSvo gekk hann i átt að dyrunum.-— Ég sé þig |
þá seinna.
Justina roðnaði.— Nei annars.það held ég ekki,ég á við, J
það er allt of snemmt.
Svipur hans varð nú hörkulegur — Ég er ekki að leggja |
til að við sofum saman, en úr þvi herbergin liggja hlið við |
hlið fannst mér eðlilegt að við segðum góða nótt hvort við |
annað þar uppi.
Justina togaði ókyrr i ermina.— Fyrirtak.Hann horfði á I
hana alla með svip sem ekki leyndi aðdáun.Svo gekk hann I
út.Þegar hann var farinn varpaði hún öndinni léttara. •
Þetta voru búin að vera hræðileg augnablik.
Þegar hún kom upp á herbergi sitt var búið að loka
millidyrunum. Hún leit ringluð á dyrnar.Hann hlaut að j
hafa lokað þeim, þvi þær, voru opnar þegar þau fóru niður. |
LYGA-
VEFUR
Fimmtudagur 18. september 1975.