Alþýðublaðið - 16.10.1975, Síða 11

Síminn OPNA
Stöndum vörð um al-
mannatryggingarnar!
VAÐIÐ
minnka þá litivinnu ieöranna að
sama skapi og gefa þeim betri
tima og tækifæri til þess að taka
þátt i þvi að byggja upp heimili
sin og heimilislif.
10. Hvað ætla konur aö gera
þennan dag til þess aö vekja at-
hygli á málum sinum?
Það verður haldinn útifundur á
Lækjartorgi og hefst hann
klukkan tvö eftir hádegi. Þar
verða flutt ávörp og ýmis önnur
dagskráratriði og baráttusöngvar
sungnir. Það þarf ekki að taka
það fram að þar verða eingöngu
konur að verki. Það er vitað að
konur úr nágrenni Reykjavikur
ætla að fjölmenna á fundinn, jafn-
vel konur úr Borgarfirði og aust-
an úr sveitum. Einnig ætla konur
t.d. i Hafnarfirði að halda fund
hjá sér áður en þær halda á fund-
inn i Rvik. Og þannig verður það
sennilega viðar, að konur mæta á
fundinn i Reykjavik, en hafa ein-
hverja dagskrá heima hjá sér
ýmist á undan eða á eftir.
Annars verður sjálfsagt sagt
nánar frá þessu i blöðum og út-
varpi á næstu dögum.
11. Heldurðu að það verði almenn
' þátttaka i þessu kvennafrii?
Það efast ég ekki um. Daglega
heyrir maður nýjar fregnir um
konur viðs vegar um landið sem
ætia að taka sér frí, fréttir af
vinnustöðum sýna yfirleitt 80-,
100% þátttöku kvenna I friinu.
Það er með þetta réttlætismál
eins og önnur. Timinn vinnur með
okkur. Skilningurinn á málstað
okkar vex með hverjum degi sem
liður.
12. Heldurðu að þið hafið árangur
sem erfiði af þessu?
Ég held að hinn 24. október
komi greinilega i ljós samhugur
kvenna á íslandi i þessum mál-
um og samtakamáttur þeirra. Ég
er þess fullviss að það verður til
þess að fjölmargir fara að hugsa
meira um þessimálenáðurog sú
umhugsun leiðir bæði karla og
konur til sannleikans um misrétti
kynjanna. Og það leiðir svo aftur
til breytinga í áttina til aukins
réttlætis i þjóðfélaginu.
Sigriður, kona á áttræðisaldri
hringdi.
,,Ég hringi aðeins til að hvetja
ykkur Alþýðublaðsmenn og Al-
þýðuflokksmenn almennt til að
berjast gegn þeim boðskap fjár-
málaráðherra, að lækka eigi al-
mannatryggingar. Alþýðuflokk-
urinn er faðir að þvi þróaða
tryggingakerfi, sem við búum
við. Við verðum að berjast hat-
2934-3683 hafði samband við
Hornið og var með smápillu
handa okkar ágæta Otvarpsráði:
Ég ætla aðeins að striða þessu
blessaða gamlingjaráði, sem i
daglegu tali kallast Otvarpsráð
og i þvi sitja menn sem halda sig
gegna þvi mikilvæga hlutverki að
hafa áhrif á þroska og siðgæði
þjóðarinnar.
Útvarpsráð hefur frá öndverðu
beitt allskonar boðumog bönnum,
svona til frekari áréttingar regl-
um sinum. Komið hafa upp mörg
dæmi þess að lög og annað efni
hefur verið bannað i Útvarpi,
vegna þess að eitt eða fleiri orð
hafa verið óviðurkvæmileg.
Hver boðar og bannar? Er sér-
stakur maður i þvi að fylgjast
með flutningi, t.d. danslaga og
dægurlaga, með það fyrir augum
að banna lög sem eru t.d. klám
fengin eða óviðurkvæmileg á ann-
an hátt?
Ekkert veit ég um þetta, en ég
vil vinsamlega benda þessum
heyrnarlausa manni, þvi vissu-
lega hlýtur hann að vera það, ef
hann er þá nokkur, að leggja eyr-
un betur við.
Smádæmi: Stuðmenn gáfu út
plötu I sumar, sem nýtur fádæma
vinsælda. Lög af plötunni hafa
þess vegna verið mikið spiluð i
Útvarpi. Eitt af lögum plötunnar
heitir: Út á stoppistöð. Þar segir
frá náunga sem er að fara i partý.
rammri baráttu gegn öllum peim
öflum sem vilja veikja trygging-
arnar. Ég er ekkja og lifi aðeins á
minum ellilaunum og þótt þau
lækki ekki beinlinis, þá eru allar
lækkanir á almannatrygginga-
bótum bókstaflega glæpsamleg-
ar.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur alla
tið barizt af heift gegn almanna-
tryggingum, þótt hann þykist
Fyrir kemur i textanum: Þvi
þrumu SKUÐ....og: NEGLA
ÞÆR og tálga.... Ef þetta er ekki
klám, hvað er þá klám?
Annað lag á plötu þessari heit-
ir: I bláum skugga. Þar er rekinn
argasti áróður fyrir hassreyking-
um. Annar maður gaf út plötu i
sumar, heitir sá Gylfi Ægisson.
Hann rekur i mörgum textum sin-
um sterkan áróður fyrir drykkju-
skap. Sit ég hér glaður með hálf-
flösku i hönd... Og: Gott er til þess
að vita að flaskan er hálf...
o.s.frv. Ég spyr: Telja Útvarps-
ráðsmenn þetta heppilegan og
heilladrjúgan áróður? Nei og aft-
ur nei, þetta á að banna, ef eitt-
hvað ætti að banna!
Upp með buxurnar herrar min-
ir og gætið að hvaða boðskap þið
eruð að spila fyrir unga fólkið!
Ekki fyrir
auralausan
Kona úr Keflavík, Sem ekki
vildi láta nafns sins getið, bað
Hornið að koma eftirfarandi fyr-
irspurn á framfæri:
Hvað þarf maður að hafa i tekj-
ur, sem siglir einu sinni til tvisvar
á ári, á flott einbýlishús og fimm
börn, sem hann sér öllum far-
hafa aðra skoðun nú. Fyrirætlan-
ir fjármálaráðherra sýna þó bet-
ur en allt annað, að Sjálfstæðis-
flokkurinn er enn við sama hey-
garðshornið og vinnur leynt og
ljóst gegn almannatryggingum.
thaldsstjórnin ætlar að lækka
bæturnar, framsóknarmenn
verða barðir til hlýðni. En Al-
þýðuflokksmenn verða að berjast
harðri baráttu gegn þessari fá-
sinnu rikisstjórnarinnar.
borða með miklum sóma og lætur
þau ekkert skorta? Hann hefur
stundum tekið börnin með sér i
þessar siglingar.
Sundlaugin á
réttum stað
Sverrir Guðmundsson. Ferju-
bakka 14|hringdi.
Hann kvaðst vilja koma þvi á
framfæri, aðekki væru allir ibúar
Breiðholts III óánægðir með að
sundlaugin sem átti að koma við
Fellaskóla yrði sett niður við
Breiðholtsskóla. Sjálfur sagðist
hann vera fyllilega sáttur við
þessa tilskipan mála. Eins og
strætisvagnaferðum væri háttað
lægi það betur við fyrir börnin að
sækja sund i Breiðholtsskóla.
Fram til þessa hefðu flestar
þjónustustofnanir risið i efra
Breiðholti og þar væri fjölbraut-
arskóli og ennfremur Dansskóli
Heiðars Astvaldssonar. Það væri
þvi timi til kominn að þeir er
byggju i neðra Breiðholti fengju
eitthvað og þvi væri það ekki
nema sjálfsagt aðsundlaugin yrði
sett þar niður. Væri hann þvi ó-
sammála þvi sem kæmi fram i
viðtali við kunningja sinn, Sigurð
Bjarnason, i Alþýðublaðinu á
miðvikudag, þar sem Sigurður
mótmælti þeirri ákvörðun ’að
breyta ákvörðun um sundlaug við
Fellaskóla.
FRAMHALDSSAGAN
Klám, dóp og drykkjuáróður
Það ófremdarástand, sem
stofnunin er I, vegna erfiðs fjár-
hags, birtist meðal annars i þvi,
að rikissjóður varð að hlaupa
undir bagga um lauangreiðslur
til starfsfólks um siðustu
mánaðamót. Félaginu er einnig
kunnugt um, að skil á spari-
merkjafé, sem stofnunin inn-
heimtir fyrir Húsnæðismála-
stjórn, hefur verið i þeim
molum, að það hefur kostað
milljónir i vanskilavöxtum.
Þetta hefur svo keðjuverkanir i
för með sér fyrir þá, sem biða
húsnæðismálalána.
Loks má geta þess, að starfs-
fólk verður æði oft fyrir ómak-
legu aðkasti, vegna greiðslu-
tregðu hjá fyrirtækinu og veldur
allskonar leiðindum. Enda þótt
ályktun okkar væri beinn
stuðningur við yfirstjórn
þessara mála og enginn vilji til
annars en að yiðurkenna stað-
reyndir, virðist t.d. póst- og
simamálastjóri ekki hafa gert
sér grein fyrir þvi, ráðuneytið
liklega þvi siður. Siminn er
þjónustufyrirtæki, sem veldur
auðvitað hlutverki sinu þvi
betur, sem hann er almennari.
Ekki væri auðvitað óeðlilegt, að
hann byggi við sama og önnur
fyrirtæki, að fá nokkurn létti
til stórfjárfeslinga. En þess i
stað mjólkar rikið hann i tollum,
sem áður er lýst. Afstaða félags
okkar byggist á því einu, að við
höfum máske tekið fjárlögin of
alvarlega, að þvi er virðist
alvarlegar en sjálfri rikisstjórn-
inni hefur auðnazt flest árin,
ekki sizt nú. Þvi eru hækkunar-
tillögur félagsins fram
komnar,” sögðu þeir Agúst
Geirsson og Jón Kárason að
lokum.
Ávaxtasafi
sagði eftirfarandi: ,,Fyrir u.þ.b.
hálfum mánuði fengum við um-
beðna hækkun á vörunni og vor-
um búnir að biða nokkurn tima
eftir henni. Þessi 12% hækkun á
heildsöluálagningu er tilkomin
vegna hækkunar á aðflutnings-
gjöldum og hráefni, sem varð i
sumar, svo og vegna gengissigs
islenzku krónunnar. útsöluverð
vörunnar er hinsvegar óbreytt,
smásöluálagningin hefur verið
lækkuð til samræmis við álagn-
ingu á svipuðum vörutegundum,
sem á markaðinum eru.”
-
Andrew hrukkaði ennið. — Þú hefur aldrei komið með
mér á útreiðar.
— Ég veitþað, en ég þarf að hreyfa mig.
— Það dreymirokkurekkium,sagði Jústina ákvpðin og
naut þess, að hún hafði unnið þessa lotu. Loftið var ferskt
og það var nautn að vera laus frá kastalanum. Jústina
þreyttist fljótt á gönguhraða Amaliu og sleppti hryssunni
á skeiö. Hún skeiðaði fljótt frá þeim. niður á bakkann og
meðfram fljótinu, en þar var mjög fagurt útsýni.
Justina sá úr fjarlægð, að allir eltu Anton. Hann elti
Jústinu hvert sem hún fór og það var skemmtilegt að sjá,
að hann fjarlægðist hana aldrei.
Hún rak sporana aftur i siður hestsins, þó að hún vissi,
að sú hegðan hennar yrði talin barnaleg. Henni hafði alltaf
fundizt eðlilegt að sitja hest í tómstundum sinum, en
hægferð Jústinu var skopleg. Hún notaði hestinn aðeins
sem flutningstæki án þess að njóta reiðarinnar.
Það var tekið að rökkva, og skuggarnir lengdust.
Jústina léthryssuna nema staðar og leit um öxl til hinna,
sem nálguðust. Anton hleypti á skeiði til hennar. Hann
brosti. Andrew og Amalia komunokkrum minútum siðar.
— Anton fylgir þér heim héðan, Amalia, sagði hann og
«kinkaði kolli til drengsins. — Ég fylgi konu minni heim.
Amalia leit á drenginn við hlið Jústinu. — Það er óþarfi,
svaraði hún kuldalega. — Anton getur farið heim með
ykkur. Hún brosti kaldhæðnislega. — Ég fullvissa ykkur
um, að ég þarfnast ekki fylgdarliðs.
Jústina beit á vör sér. Amalia var visvitandi að egna
hana. Tók Andrew ekki eftir því? Svo virtist ekki og
Amalia reið á brott um leið og hún veifaði kæruleysislega i
kveðjuskyni. Jústina var raunverulega fegin þvi, að
Amalia hafði ekki viljað fá Anton sem leiðsögumann. Þá
gat hann riðið einn heim með henni. Hún hleypti á skeið
áður en mennirnir höfðu hugmynd um, hvað hún hafði i
hyggju og brynnti hestinum við fljótið, þegar Anton og
Andrew komu til hennar. Hún var hins vegar ekki viðbúin
reiði Andrews, þegar hannsteig af baki, þerraði svitann af
hestinum, og þreif reiðilega um handlegg hennar
— Ég er orðinn leiður á þessum ólikindalátum þinum,
Jústina, sagði hann rámur. — Það hefur ekki gengið á
öðru en látum frá þvi, að Amalla kom. Ég þoli þetta ekki
lengur! Skilurðu það?
Jústina barðist um til að lagfæra föt sln meðan Anton
horfði vansæll á lætin. — Ég finr. til! hrópaði hún. — Ég er
ekki með nein læti. Ég verö þó að fá að verja mig, þegar á
mig er ráðist! Það munaði minnstu, að þú réðíst á míg,
þegar þú brauzt hurðina... Ég er ekkert barn, Andrew.
— Hættu þá að haga þér eins og krakki! Ég er dauð-
leiður á heimskulegri framkomu þinni. Þú sagðir, að
hjónaband okkar væri eðlilegt fyrir slysið — og trúi ég nú.
— Þú skilur ekkert! hrópaði Jústina.
— 0, jú. Viprur komu um munnvik hans. — A bak með
þig! Viðriðumafturtilkastalans! Hann henti séra bak og
reið á brott, en Jústina eltihann með tárvotar kinnar.
Þegar hún kom til hallarinnar, fór hún beint að hitta
frænku sina gömlu, en þaðan inn til sin, þegar hún sá, að
gamla konan svaf vært. Hún b jóst hálft I hvoru við að hitta
Andrew þar, en hann var hvergi að finna og dyrnar milli
herbergjanna voru harðlæstar.
Þaö rikti þögn við kvöldverðarborðið. Auðvitað var
Júana viðstödd og það gladdi Jústinu mjög. Það kom
henni að óvörum, að Andrew sat við rúmstokk frænku
hennar og las upphátt fyrir hana, þegar hún leit inn fyrir
svefninn. Hjúkrunarkonuna var hvergi að sjá, svo að
Jústina gerði ráð fyrir, að hann hefði gefið henni fri eins
og hann var vanur. Hins vegar sagði hann ekki orð við
Jústinu, svo að hún neyddist til að fara inn til sin.
Andrew var kominn inn I litla herbergið, þegar hún kom
til morgunverðar næsta dag, svo að hún neyddist til að
setjast hjá honum. — Góðan daginn, sagði hún og settist.
— Veiztu hvernig frænku liður núna? Hann leit upp frá
beikoninu og spældu eggjunum, sem Benita eldaði sérlega
fyrir hann.
— Henni batnar smám saman eins og Ramirez sagði.
— Gott. Ég ... ég vissi ekki að þú værir hjá henni i gær-
kveldi.
Hann ýtti disknum frá sér. — Ég vissi heldur ekki, að ég
yrði að segja þér fyrirfram um hvert skref, sem ég tæki,
sagði hann kuldalega.
—Vitanlega þarftu ekki að gera það. Hún roðnaði og and
varpaði. — Getum við ekki sleppt leiðindum dagsins i gær
og verið kurteis hvort við annað?
Hann spratt upp af stólnum. — Ég vil engin læti, tautaði
hann. — Þú mátt ekki imynda þér neitt. Ég ætla ekki að
niðast á þér, en ég er nú einu sinni maður. Mér er loks
farið að skiljast, að þú ert taugaveikluð og mig tekur það
sárt.
Jústina horfði undrandi á hann. Hún hafði sizt af öllu
búizt við afsökun af hans hálfu og nú fann hún, að hún
hefði aldrei viljað hlusta á hana. Það var rétt, að spennan
þeirra á milli orsakðist af hegðun hans kvöldið áður, en
hann hefði fengið meira áfall, ef hann hefði vitað, hvað
Justinu fannst um það.
— Vertu bara róleg, sagði hann hryssingslega — hættu að
haga þér eins og skelkuð kanina i hvert skipti, sem ég
nálgast þig. Það heyrðist hávaði utan að, áður en Jústina
gat svarað, og dr. Ramirez slangraði inn.
— Góðan daginn, sagði hann brosandi. — Ég veit að ég
kem árla dags, en ég þarf að fara i margar sjúkravitjanir,
og mér fannst rétt aðlita á frænku þina fyrsta allra,
Jústina.
Jústina var fegin komu hans og bauð honum kaffisopa,
en hann hafnaði boðinu. — Fyrst vil ég lita á frænku þina.
Ætlarðu að koma með mér, Jústina?
Hún yppti öxlum. — Ef þú endilega vilt. Þessi ógn-
vekjandi fyrirboði illra tiðinda vaknaði aftur i brjósti
hennar. Hvaövar að? Hafði hann slæmar fréttir að segja
henni?
Raminez stakk hendinni i vasann, þegar þau gengu upp
stigann og rétti henni umslag. — Þetta fékk ég frá for-
setanum i morgun. Ég átti að afhenda þér bréfið, þegar
við værum tvö ein.
Fimmtudagur 16. október 1975.
Alþýðublaðið