Alþýðublaðið - 26.11.1975, Qupperneq 12

Útgefandi: Blað hf. Framkvæmda-
stjóri: Ingólfur P. Steinsson. Rit-
stjóri: Sighvatur Björgvinsson.
Rits t jórn arfulltr úi: Bjarni
Sigtryggsson. Auglýsingar og af-
greiösla: Hverfisgötu 10 — simar
14900 og 14906. Prentun: Blaða-
prent hf. Askriftarverð kr. 800,- á
mánuði. Verð í lausasölu kr. 40.-.
KÓPAVOGS APÓTEK
Opið öll kvöld til kl. 7
laugaröaga til kl. 12
SENDlBiL ASTÖDIN Hf
rVeörið-------
Ekki er laust við að
vetrarsvipur sé farinn að
koma á veðrið. Á flestum
stöðum mun vera orðið
alhvitt niður að sjávar-
linu og enn er gert ráð
fyrir áframhaldandi snjó-
komu. 1 dag mun verða
norðan kaldi og ganga á
með éljuní, en bjart veður
mun verða þess á millh
Frost verður 3—5 stig.
Qátan
vt /<■/<• £f r/R
Srwft QE.T^- FÖV&i/Í L/TUR Vfífífí íjób'Ð
1 V
JURTI R.
/ÍIW7- /0 PoRS>K_ 5K£l b
í 5
GilV L / V/? 2 SKYLD QSr/
Tf)Lfí POKft LiE'Tfí bPJL i
r~ L/znuR <b*Ö,Gfí
llirv SH'/rTi SfímHL / 7 3
\
í fPSr ue
íiRfíuf) DROPu/n 9
D£Tr/
HEYRT, SÉÐ OG HLERAÐ
MEGUM
VIÐ KYNNA
Þorsteinn Hannesson, tón-
listarstjóri Rikisútvarps-
ins
er fæddurá Siglufirði árið 1917 og
ólst þar upp að mestu leyti til 24
ára aldurs. Þorsteinn lauk sam-
vinnuskólanámi og hóf að þvi
loknu verzlunarstörf en stundaði
jafnframt söngnám hjá Sigurði
Birkis. Árið 1943 hélt hann til
London og hóf söngnám i Royal
Collega of Music. Stundaði hann
þar söngnám og tónlistarnám al-
mennt, en eftir fjögurra ára nám
var hann ráðinn sem aðaltenór
við Covent Garden óperuna i
Lundúnum. Þar söng hann i 7 ár,
en árið 1954 kom Þorsteinn al-
kominn heim.
Um heimkomuna frá Lundún-
um segir Þorsteinn: „Ég hafði
aldrei heimþrá þau 11 ár, sem eg
var úti, en i hvert skipti, sem ég
kom heim i stuttar heimsóknir,
var erfitt að fara út aftur. Árið
1954 var mér boðið að koma til Is-
lands og syngja i Þjóðleikhúsinu
og eftir nokkra mánuði hér heima
timdi ég hreinlega ekki að fara út
aftur, það var svo mikið spenn-
andi að ske i menningarlifi okkar
Islendinga á þeim árum.”
Eftir heimkomuna kenndi Þor-
steinn i Tónlistarskólanum um
nokkurra ára skeið, en hóf siðan
störf hjá Áfengisverzlun rikissins
og starfaði þar 11 ár, eða þar til
hann hóf störf hjá Rikisútvarp-
inu, fyrst sem aðstoðartónlistar-
stjóri, en fyrr á þessu ári var
hann ráðinn tónlistarstjóri Rikis-
útvarpsins.
Um áhugamál sfn hafði
Þorsteinn Hannesson þetta að
segja: ,,Ég hef yfir höfuð áhuga á
mannlifinu. Tónlistin tengist öll-
um hliðum mannlifs og ég tel
hverjum manni það nauðsynlegt
að hafa áhuga á öllum hliðum
tilverunnar. 1 þvi sambandi má
nefna að t.d. bæði pólitik og upp-
eldismál vekja mjög áhuga
minn,” sagði Þorsteinn að lokum.
Heyrt: að Steingrimur Her-
mannsson alþingismaður Vest-
fjarðakjördæmis, noti all sér-
stæða og árangursrika atkvæða-
smölun i ferðum sinum á Vest-
fjörðum. Er sagt að þegar hann
rabbar við bændurna um lifsins
gagn og nauðsynjar, t.d. heyleys-
ið, júgurbólguna i Skrautu, og á-
stand hlöðunnar, þá tekur hann
öll þessi samtöl upp á segulband.
Þegar hann svo fer i atkvæða-
smölun árið eftir með segul-
bandsupptökuna frá árinu áður,
þá spyr hann bóndann um
Skrautu og öll vandamál bónd-
ans, sem að sjálfsögðu undrast
þennan áhuga og minni alþingis-
mannsins. 1 hrifningu sinni eru
bændurnir ekki i vafa hvert þeir
ráðstafa atkvæði sinu næsta ár,
jafnvel þótt loforð um úrbætur
dragist á langinn.
SÉÐ: 1 Sjávartiðindum, að tveir
stúdentar hafi stundað nám við
Vélskóla Islands i fyrra, en verði
nú átta. Hér sé um að ræða nokk-
urt nýmæli sem þegar hafi gefið
góöa raun. Stúdentarnir taka 1.
og 2. stig saman.
LESID: i ofangreindri grein
Sveins, að i Rússlandi sé handafl
mikið notað til að flytja tunnurn-
ar til og sé vinnan þvi erfið. Yfir
það heila sé hreinlæti og hrein-
lætisaðbúnaður i algeru lágmarki
og engum til fyrirmyndar.
Laun óbreyttra sjómanna á
verksmiðjutogurum þykja eftir-
sóknarverð og eru þau 800 rúblur
á mánuði (ekki hlutaskipti) eða
um 176 þúsund krónur isl. Leið-
sögumaðurhópsins hafði, svo við-
miðun sé tekin, þrjár rúblur fyrir
hvern unninn dag, eh það jafn-
gildi um 660 krónum.
Heyrt: Jón G. Sólnes Kröflufor-
maður og alþingismaður sagði i
reisugildinu austur við Kröflu á
föstudaginn var að hann hafi gert
það að skilyrði fyrir setu sinni i
nefndinni að engir milliliðir yrðu i
sambandi við innkaup til virkjun-
arinnar nema hann og ráðherra.
SÉÐ: í Sjávartiðindum: (um
sjávarútvegssýninguna i Lenin-
grad) „Eftirtektarvert var að
yfirleitt allir sovézku togararnir á
sýningunni voru mjög stórir, sjö
til átta þúsund tonn, og hannaðir
til Uthafsveiða sem sjálfstæð
verksmiðjuskip og afkastageta
þeirra allt að 100 tonh af frystum
fiski á sólarhring. Gefur það ein-
hverja hugmynd um afkastagetu
þeirra til veiða, þvi óþarft væri að
hafa svo stórvirkan úrvinnslu-
búnað ef hann nýttist ekki að
verulegu leyti.”
Og ennfremur: „Ein athyglis-
verðasta nýjungin sem Norð-
menn sýndu er ný roðdráttarvél.
Hún byggist upp á frosti leiddu á
yfirborði tromlu. Roðið leggst að
og festist strax við frosna tromlu-
kápuna en sérstök skafa skilur
svo fiskinn frá roðinu þannig að
hámarksnýting fæst.
í sömu grein segirhöfundurinn,
Sveinn Guðmundsson úr Fisk-
vinnsluskólanum, frá kynnisför á
sýninguna: „Ekki urðu viðtökur i
Murmansk frekar en i Len-
ingrad, þar sem menn höfðu
reiknað með, þvi MIR félagarnir
(Menningarsamtök íslands og
Ráðstjórnarrikjanna) sem áttu
að taka á móti hópnum sáust
hvergi. (Nemendum Fiskvinnslu-
skólans var gert að ganga i MÍR
fyrir ferðina.)”
ÖRVAR HEFUR 0RÐIÐ
Það er sagt að mörgum
sjálfstæðismanninum
hafi þótt það súrt i broti,
er hægri stjórnin var
mynduð fyrir rúmu ári
siðan, að láta þyrfti
Framsókn eftir ráðuneyti
viðskiptamála.
Bæði er það, að innan
Sjálfstæðisflokksins er að
finna meginþorra
atvinnurekenda i
verzlunarstétt, svo og að
framsóknarmenn hafa
ekki þótt hnjóta um við-
skiptagreindina, a.m.k.
ekki ráðherrar flokksins,
og ekki var Halldóri E.
treyst fyrir peningakass-
anum öðru sinni.
Reyndin er enda orðin
sú, að Ólafur Jóhannes-
son viðskiptaráðherra
meðhöndlar málefni
ráðuneytis sins einna
likast þvi er óviti kemst i
flókið stjórntæki. Hann
fitlar við takka hér, togar
i annan þar, og verður
hverft við þegar eitthvað
fer af stað.
Með framsóknarhag-
fræðina að vegarnesti Iikt
og barnið óvitaskapinn er
svo kórónað það, sem
sérfróðir menn á sviði
viðskiptamála óttast
mest. Ráðherrann fer að
fitla við sjálf lögmál við-
skiptalifsins og ýtir að
sjálfsögðu á vitlausa
takka.
Glöggt dæmi og nýtt er
sú ákvörðun ráðherrans
að stöðva allt i einu
innflutning sjónvarps-
tækja, sem tekið geta á
móti þeim fáu lit-
útsendingum sjónvarps-
ins — af ótta við að gjald-
eyrisvarasjóðir hverfi á
svipstundu.
Þetta álit byggir á
þeirri kenningu fram-
sóknarhagfræðinnar að
það sé alltaf hægt að
greiða út islenzka
peninga og halda þeim i
umferð innanlands án
þess að erlendur gjald-
eyrir sé til fyrir þeim,
með þvi einu að setja á
skömmtun. Og með fram-
leiðslu landbúnaðar-
afurða séum við að búa til
innlendan gjaldeyri, sem
fólkið muni siðan kaupa
fyrir peningana sina.
Þetta hljómar ef til vill
sennilega og a.m.k. vel
fyrst i stað, en stenzt ekki
þegar það er hugsað
lengur. Þvi aukin
framleiðsla landbúnaðar-
afurða kostar meiri
erlendan gjaldeyri i véla-
kaupum, áburðar- og
fóðurkaupum, og þannig
mætti lengi telja.
Eins gerir ráðherrann
sér ekki grein fyrir þvi,
að meðan peningar eru tií
i fórum fólksins þýðir
ekki að stöðva innflutning
einnar vörutegundar til
að spara gjaldeyri. Þá
eykst bara neyzla annara
innfluttra vörutegunda að
sama skapi. Þannig er
aðeins einn árangur
þessara gerða sá, að
hamlað er eðlilegri
endurnýjun sjónvarps-
tækja i landinu án þess að
skynsameg skýring sé
gefin.
Það mætti hins vegar
benda ráðherranum á,
vilji hann fitla eitthvað
frekar við efnahags-
apparatið, og það yrði vel
þegið ef hann gerði
einhverjar þær
ráðstafanir af viti, sem
stuðla að þvi að laun-
þeginn i landinu fái verð-
meiri krónur, en ekki
peninga, sem brenna upp
að mönnum ásjáandi.
Það gæti haft i för með
sér að eftirsóknarvert
yrði á nýjan leik að spara
— og þannig gætum við
myndað okkar eigin
innlenda gjaldeyri.
En eflaust vantar
ráðherrann ekki viljann.
Það hefur bara gleymst
að gefa honum leiðarvisi
með ráðherraembættinu.
fimm á förnum vegi
s
Eigum við að sem/a í landhelgismúlinu?
Jóhann örn Guömundsson,
verkstjóri: „Já, mér þykir það
sjálfsagt. Ég er þó alls ekki
ánægður með samningsdrögin
við Þjóðverja og tel að viö þurf-
um að komast að skárri
samningum en þetta. Hins veg-
ar höfum við ekki bolmagn til að
sýna þessum þjóðum i fulla
hnefana.”
Jón Sveinsson, landshornaflæk-
ingur: „Nei, alls ekki og mér
lizt hreint bölvaniega á
samningsdrögin við Þjóðverja.
Ég tel að yfirleitt séu flestir á
mrfti samningum i landhelgis
málinu. Láta hart mæta hörðu
og stöðva viðskipti við andstæð-
inga okkar I málinu.”
Jóhannes Jónsson, pipu-
lagningamaður: „Sjálfsagt að
semja, og það hefur dregizt of
• mikið á langinn. Þó er ég alls
ekki ánægður með samnings-
drögin við Þjóðverja og tel að
við gætum komizt að langtum
betri samningum.”
Indriði G. Þorsteinsson, rit-
höfundur: „Ég tel það vera
skárra að semja um tak-
markaðan þjófnað, heldur en að
láta þá þurrausa miöin fyrir
augunum á okkur. Við getum
litið gert annað en að þæfast og
biða átekta.”
Páll Þorbjörnsson, fyrrum
sjómaður: „Alls enga
samninga. Ég er gamall
sjómaður og veit að hægt er að
verja landhelgina aðeins með
þvi að fjölga um nokkur varð-
skip. Ef send verða herskip, þá
eigum við að sýna þessum
svokölluðu bandamönnum
okkar NATO i tvo heimana.”