Alþýðublaðið - 15.06.1976, Page 10

10
Þriðjudagur 15. júní 1976
alþýðu-
þlaöí4
skókerslun
PETURS
AHDUmOHAU
er fluff að
LMJGAVEGI
Kvenskór, brúnir Karlmannaskór
Verð frá kr. 3.990 Verð frá kr. 2.900
Póstsenduin.
V________________________________
J
HEILSUVERNDARSTÖÐ REYKJA-
VÍKUR óskar að ráða:
Hjúkrunarfræðinga
við ungbarnaeftirlit, heilsugæzlu i
skólum og heimahjúkrun.
Ljósmæður
við mæðradeild.
Upplýsingar gefur hjúkrunarforstjóri i
sima 22400.
ui Til sölu
Tilboö óskast í kaup á 2 malbikssilóum ásámt vagni,
vagnbraut, spili og virum. Maibikssilóin eru frá 1965, meö
lokum aö ofan og neöan og taka 70 tonn hvort.
Útboösgögnin eru afhent á skrifstofu vorri, Frikirkjuvegi
3.
Tilboöin veröa opnuö á sama staö, þriöjudaginn 29. júni
1976, kl. 11 f.h. ___........
INNKAUPASTOFNUN REVKIAVÍKURBORGA'R
Fríki'kjuvegi 3 — Sími 25800 v
! ÚTB0Ð
Tilboð óskast I iarövinnu viö Lönguhliö 3, Reykjavik (milli
Flókagötu og Úthllðar). Verkkaupi er Reykjavikurborg.
Útboösgögn eru afhent á skrifstofu vorri, Frikirkjuvegi 3,
gegn 5.000 kr. skilatryggingu.
Tilboöin veröa opnuö á sama staö, föstudaginn 25. júni
1976, kl. 11 f.h.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGÁR
( ■>, Fríkirfcjuvtgi 3 — Sími 25800
Eftirlitsmenn á sjó
Sjávarútvegsráöuneytiö óskar aö ráöa eftirlitsmenn meö
fiskveiöum. Veröur starfið einkum fólgið I þvi aö fara I
róöra meö fiskiskipum til þess aö fylgjast meö aflasam-
setningu og stærö fisks I afla meö tillögurétti eöa valdi til
þess aö banna veiðar á afmörkuðum svæöum ef verulegt
magn af smáfiski er I afla. Einnig aö fylgjast meö þvi aö
settum regium um fiskveiöar og búnaö veiöarfæra veröi
framfylgt.
Laun veröa samkvæmt launakjörum starfsmanna rlkis-
ins.
Umsóknir um störf þessi ásamt upplýsingum um fyrri
störf burfa aö berast ráöuneytinu fyrir 26. júnin.k.
Sjávarútvegsráðuneytið
11. júnl 1976.
Reykingar á með-
gpngutímanum auka
líkurnar á því að
börn fæðist andvana
Ófriskar konur sem
reykja auka mjög lik-
urnar á þvi að þær fæði
andvana börn. Þessi
staðreynd birtist i
niðurstöðum rann-
sókna sem gerðar hafa
verið á meira en níu
þúsund frönskum
konum um 6 ára skeið.
Hætti konur hins vegar
að reykja snemma á
meðgöngutimanum
minnka likurnar stór-
lega, að þvi er segir i
niðurstöðum þessum.
Niöurstööur þessara rann-
sókna voru birtar á fimmtu
Evrópuráöstefnunni um ung-
FRAMHALPSSAGAN
fjarlægur, lág og dauf umferöar-
hljóö frá fjarlægri plánetu.
Kyrröin i bakherberginu á O.J.
Bar & Grill var þrungin viröingu.
Andlit mannanna fimm mótuö af
djúpri viröingu og hátlöleika, og
allir brostu þeir. Út aö eyrum.
Þeirstöröuá leiftrandi, brosandi
steininn og brostu til hans.
Kelp andvarpaöi. Hann sagöi:
„Þarna er hann”.
Hinir færöu sig á stólunum eins
og þeir væru aö vakna af draumi
og Murch sagöi: „Þetta hélt ég
ekki, aö myndi gerast.”
,,En þarna liggur hann,” sagöi
Greenwood. „Er hann ekki
fallegur?”
„Eg vildi, aö Maude heföi séö
hann,” sagöi Chefwick. „Eg heföi
átt aö taka myndavélina meö mér
til aö taka myndir af honum.”
„Mér finnst næstum leitt aö
láta hann af hendi,” sagöi Kelp.
Dortmunder kinkaöi kolli og
sagöi: „Ég skil, hvaö þú átt viö.
Viö höfum liöiö mikiö fyrir þenn-
an stein, en viö veröum aö losna
viö hann — og þaö strax. Þessi
steinn gerir mig taugaveiklaöan.
Ég er alltaf aö hugsa um, aö
dyrnar gætu opnazt og milljón
löggur hoppaö inn.”
„Allar löggurnar eru aö lemja
unglinga I miöborginni,” sagöi
Greenwood.
„Þaö er samt kominn timi til aö
afhenda Dco steininn og sækja
aurana,” sagöi Dortmunder.
„Viltu aö viö förum þangaö
saman?” spuröi Murch. „Ég er
meö bllinn minn.”
„Nei,” sagöi Dortmunder.
„Fimm menn gætu vakiö athygli.
Óg ef eitthvaö gengi úr skoröum
yröi þóeinhver okkarlaus og gæti
hjálpaö hinum. Þetta var þln
vinna til aö byrja meö, Kelp, þú
fékkst okkur hina meö, þii varst
sá fyrsíi, sem majórinn talaöi viö.
Og þú hefur látiö hann fá listana
og svoleiöis. Viltu fara og láta
hann fá steininn?”
„Auövitaö,” sagöi Kelp. Hann
var glaöur og hrifinn. ,,Ef þiö
haldiö aö ég geti þaö.”
„Murch getur ekiö þér, sagöi
Dortmunder,” og viö veröum hér.
Ef bölvunin, sem hvllir á honum
byrjar aftur, gæti hún hitt hvern
þann, sem steininn hefur. Viö
skiljum þaö, ef eitthvaö kemur
fyrir þig.
Kelp var ekki viss um, hvort
þetta væri róandi eöa ekki og
meöan hann sat þarna og velti þvl
fyrir sér, tók Dortmunder
demantinn og setti hann I svarta
flauelshylkiö. Hann rétti Kelp
þaö, en hann tók viö þvi og sagöi:
„Séum viö ekki komnir innan
klukkustundar veit guö einn, hvar
viö erum.”
„Viö blöum þangaö til aö viö
heyrum frá ykkur,” sagöi Dort-
munder. „Þegar þiö eruö farnir
hringi ég ti'. majórins og biö hann
vm aö opna peningaskápinn.”
„Gott,” Kelp stakk flauels-
hylkinu i vasann, drakk bour-
boniö sitt og stóö upp. „Komdu
Murch.”
„Ég ætla að klára bjórinn
minn,” sagöi Murch. Hann átti
hálf bágt með að taka stóra sopa.
Loksgathann tæmt glasiö og stóö
upp. „Tilbúinn,” sagði hann.
„Viö sjáumst,” sagöi Kelp viö
hina og fór út. Murch fylgdi á
hæla hans, og þeir heyrðu hann
segja: „Nú er það spurningin,
hvort við eigum aö aka gegnum
garöinn viö65thStreet eða...” Svo
var lokaö.
Dortmunder þurfti að fá tíu
senta pcning lánaöan. Chefwick
lét hann fá einn, og hann fór i
simaklefann á barnum og hringdi
i sendiráðið. Hann þurfti að tala
við tvo menn, áöur en Iko kom
loksins i simann, og þá sagöi
hann: „Við afhendum vöruna i
dag.”
„Nei, er það?” Majórinn var
greiniiega himinlifandi. „Það eru
góðar fréttir. Ég var næstum von-
laus.”
„Það vorum viö ailir, majór.
Þér vitiö, að það er greiðsla viö
afhendingu?”
„Auðvitað. Ég er með pen-
ingana i peningaskápnum.”
„Það er sá venjulegi, sem
kemur með hann.”
„Komið þið ekki allir?” Majór-
inn virtist hafa orbið fyrir von-
brigðum.
„Mér fannst ekki rétt að koma
allif i hóp. Þaö heföi kannski
vakið athygli á okkur.”
„Það getur verið,” sagði
majórinn á báöum áttum. „Ég er
viss um, að þetta fer allt vel.
Takk fyrir, að þér hringduð, og
svo bið ég bara eftir honum vini
okkar.”
„Gott,” sagði Dortmunder.
Hann lagði á og fór út úr sima-
klefanum.
Rollo leit á hann, þegar hann
var að ganga að bakherberginu.
„Þú ert glaðlegur i dag.”
„Þett er sannkallaður gleöi-
dagur,” sagði Dortmunder. „Það
litur ekki út fyrir, að viö þörfn-
umst bakherbergisins þins á
næstunni.”
„Gangi ykkur vel.”
„Takk,” sagöi Dortmunder og
fór inn i bakherbergið til aö biða.
3. kafli.
Venjulegi ibenviðarmaðurinn
með endurspeglunar gleraugun
opnaði fyrir Kelp, en hann visaöi
honum ekki inn i hið venjulega
herbergi. „Hæ,” sagði Kelp,
þegar Jieir gengu ekki i rétt átt.
„Billjardborð?” Hann lét eins og
hann væri að leika með imynd-
uðum kjuða.
„Skrifstofan I dag,” sagði iben-
viðarmaðurinn.
„Nú? Já, þetta er vist óvenju-
legur dagur. O.K.” Kelp létti
raunar við þá tilhugsun, að nú
gæti majórinn ekki sýnt honum
fleiri brögð.
Eða gat hann það? Ibenviðar-
maðurinn opnaði dyrnar inn að
skrifstofunni, og majórinn sat alls
ekki við skrifborðið. Þar sat
Prosker og hann sat þar eins og
hann ætti allt, og hann brosti jafn-
elskulega til Kelps og köngurló til
flugu.
Kelp nam staðar fyrir innan
dyrnar, en hönd ýtti honum
áfram. „Hæ!” sagði hann og
snéri sér við, og íbenviöar-
maðurinn, sem hafði elt hann,
hafði lokað, og dregið upp
skammbyssu úr vasanum, sem
hann beindi að nefinu á Kelp.
Kelp gekk aftur á bak inn i her-
bergið og fjarlægðist byssuna.
„Hvað gengur á ?” spurði hann,
og þá kom hann auga á tvo svert-
ingja I viðbót með byssur í hendi,
sem stóðu við vegginn.
Prosker skellti upp úr.
Kelp leit illilega á hann „Hvaö
hafiö þér gert við majórinn?”
Nú sprakk Prosker alveg. „Við
majórinn! Guð minn góður! Þið
minnið á fóstur i móöurlifi! Hvað
ég hafi gert við majórinn!
Kelp gekk ógnandi eitt skref
áfram. „Já, hvað hafið þér gert
við majórinn? Hvað ætlizt þér
fyrir?”
„Ég tala fyrir hönd majórs-
ins,” sagði Prosker rólegri. Hann
hvildi hendurnar á skrifborðinu.
„Ég vinn fyrir majórinn núna,”
sagði hann, „og majórinn áleit
rétt, að ég tæki að mér að útskýra
fyrir ykkur staðreyndir lifsins.
Hann áleit, að lögfræðingur gæti
betur sagt allt af létta I stuttu
máli. Þér getið svo skilað þvl til
vina yðar. Annars á ég minn þátt i
samsærinu.”
„Samsærinu?” Kelp fann,
hvernig byssurnar þrjár brenndu
gat á hnakka hans, en skrattinn
hafi það, ef hann ætlaði að sýna
annaðen öryggi og reiöi. „Hvaöa
samsæri?” spuröi hann.
„Setjizt, Kelp,” sagði
Prosker. „Viö þurfum að ræða
ÞAÐVAREINU
SINNI DEMANTUR...