Alþýðublaðið - 29.08.1976, Síða 1

btaXfö" (Sunnudagur 29. ágúst — i76.tbl, —1976 — 57. árg.
7
SUNNUDAGS UEHBARI
f Alþýðublaöinu hefur nokkuð verið rætt um stöðu
kirkjúnnar i íslenzku samfélagi. ( framhaldi af
þessum umræðum hefur Alþýðublaðið lagt þá spurn-
ingu fyrir nokkra kirkjunnar menn hvað Guðs kristni
vilji gera og geti gert til þess að hamla á móti því sið-
leysi, sem nú veður uppi.
Svör nokkurra þeirra eru birt í blaðinu í dag. Biskup
Islands, herra Sigurbjörn Einarsson, segir meðal
annars: „Tímarnir eru misjafnir, að sjálfsögðu. Það
er mjög ríkjandi einkenni á okkar samtíð, að hún
sinnir lítt um hin eilífu rök lífsins, áhuginn snýst um
efnisleg verðmæti, lífshugsjónin mótast mjög af því,
að peningar og þægindi veiti hina fullu hamingju.
Þetta lífsviðhorf hlýtur að tæra allar siðferðislegar
undirstöðu einstaklinga, og þjóðfélagið í heild hefur
verið næsta fáskiptið um þessa hlið málsins. Aðstaða
kristinnar kirkju hefur um langt skeið verið slík, að
hennar raust hefur verið rödd hrópandans í eyði-
mörk".
Séra Lárus Halldórsson segir meðal annars:
„Afsiðun er staðreynd. Ræturnar teygja anga sína
víða. En slíkt gerist og hefur áður gerst í sögunni,
ér menn hætta að hirða um að varðveita þekkingu
sína á þeim reglum og lífslögmálum, sem þeir siálf ir
hafa gengizt undir í samfélaginu. Sé þetta afrækt og
svo látið sem litlu máli skipti eða engu, er voðinn vís.
Það er alltaf dýrt spaug að breyta gegn betri vitund,
gegn því bezta í sjálfum sér. Hugtök brenglast, menn
hætta að skilja mun á réttu og röngu, viljaiíf ið sljóvg-
ast, dómgreind og ábyrgðartilfinning. Við látum
gjarna Ijúga að okkur um mat siðrænna gilda og
auðvitað svíkst bæði heimilið, skólinn og söfnuðurinn
um að kenna hinum ungu réttan veg. Við getum ekki
lýst ábyrgð á hendur neinum öðrum."
Dr. Jakob Jónasson segir meðal annars í svari sínu:
„En hvað getur Guðs kristni gert? Hún getur í fyrsta
lagi boðað fagnaðarerindið um Guðs ríki, þar sem
maðurinn er ekki aðeins sköpunarverk Guðs, og ekki
aðeins þjónn Guðs, heldur barn Guðs, en af því leiðir,
aðannað fólk er systur og bræður Guðs kristni flytur
einnig boð og bönn — siðalögmál og síðast en ekki sízt
heldur kristnin fram ákveðnu lífsmynstri, sem felst í
fyrirmynd Jesú Krists.
Nú er sú mynd af Jesú, sem geymist í Nýja testa-'
mentinu, bundin við ákveðinn tíma, ákveðið land, og
tengd lífsmynstri fornaldarinnar í Rómaríki. Það
þarf því stöðugt nýja rannsókn og nýja innlifun til að
finna hvernig nútíminn getur lifað sig inn í þaði
mynstur, sem birtist í lífi hans. Þess vegna verður
kristin boðun og rannsókn ritninganna fyrsta skrefið
til siðgæðis að kristnum skilningi, að því ógleymdu að
guðræknin er einn þáttur breytninnar. Ég er einn
þeirra manna, sem er sannfærður um, að siðgæði
hlýtur að grundvallast á trú, sem að kjarnanum til er í
samræmi við guðsríkisboðin Krists".
Séra Óskar J. Þorláksson, dómsprófastur, segir
meðal annars í sínu svari: ,, Kristindámuruinn telur
það einu öruggu leiðina til aðdraga úr spillingu og ef la
siðgæði þjóðarinnar, að boða fagnaðarerindi Jesú
Krists. Má í því sambandi minna á orð hans í f jall-
ræðunni: „Leitið fyrst ríki Guðs og réttlætis, þá mun
allt annað veitast yður að auki". og ennfremur þessi
orð: ,, Allt, sem þér viljið að aðrir menn gjöri yður, það
skuluð þér og þeim gjöra."
Þetta eru bæði gömul og ný sannindi. Ef fólk
almennt vildi tileinka sér þessi sannindi, þá yrði auð-
veldara, að halda uppi merki trúar og siðgæðis með
þjóðinni. I trúar og siðferðilegum efnum verður
vandinn ekki leystur með þvi einu að vita hið sanna,
eða með óskhyggju einni saman, heldur með hinu, að
<geta sýnt lífsstefnu sína í verki, með viljafestu og
ábyrgðartilf inningu."
Nokkru siðar segir séra Óskar J. Þorláksson:
„Forystumenn þjóðarinnar á ýmsum sviðum, blaða-
menn og aðrir góðviljaðir menn, mega ekki vera
afskiptalausir og hálfvolgir í afstöðu sinni til kristin-
dóms og kirkju, heldur veita þar jákvæðan stuðning í
orði og verki... Verði tækni og menning nútimans við-
skila við trúar og kærleiksboðskap Jesú Krists, bíða
mannkynsins ill örlög."
Alþýðublaðið vill vekja athygli á orðum þessara
merku manna. Andvaraleysi ráðamanna gagnvart
þeirri spillingu og siðleysi, sem graf ið hefur um sig í
islenzku þjóðlífi, er hættuleg. Forheimskandi feimni
og ótti við að játa kristna trú og fylgja siðalögmálum
hennar hefur orðið stærri ríkjum að falli en hinu
íslenzka. —ÁG—
Hvað getur Guðs kristni gert?