Alþýðublaðið - 29.08.1976, Blaðsíða 2

8 ÚR VMSUM ATTUM
Sunnudagur 29. ágúst 1976 blaðiö
assr-
Sunnudagur 29. ágúst 1976
VETTWANGUB 9
lí SÓKN SEM FRETTABLAÐ
A undanförnum árum hefur Þjóöviljinn
Isifelltsóttfram sem fréttablaö. Þjóövilinn
|fer ekki dult meö pólitískt ætlunarverk sitt
og hefur aldrei gert — en jafnframt hinu
ólitiska hlutverki blaösins er þaö frétta-
tekist frábærlega vel.
miölar tóku þessa frétl
Þjóöviljanum — sumir j
Annaö nýlegt dæmi er fj
fyrradag um mengun
Sölumaðurinn
og faríseinn
Réttilega er á þaö bent i Þjóö-
viljanum þessa viku hvilik öfug-
þróun er að verða i fréttamati i
framhaldi af haröri samkeppni
siðdegisblaöanna um æsilegar
fréttir, sem vekja ugg, kitla for-
vitni eöa einasta lifga upp á
annars dauflegar umræður i
kaffistofum fyrirtækja.
Þarna er ekki aöeins átt viö
gildismat blaöamanna á fréttum,
heldurhefur þaö áhrif á lesendur,
þegar sölumennska tekur ráöin á
ritstjórnum blaöanna. Fólk tekur
að venjast þvi aö um dagleg mál
sé skrifaö á mystlskan hátt og
aukaatriöum hampaö i glanna-
legum fyrirsögnum. Þaö sem
getur leitt af slikri öfugþróun er
aö blaöalesendum finnist ábyrgar
og sannar fregnir full bragð-
daufar, ef þær eru ekki skrifaðar
„eins og fólkiö vill lesa þær.” En
sú skýring þykir hæfa þegar síð-
degisblaðamennskan er réttlætt.
Ég minnist þess þegar Frakk-
landsforseti féll frá fyrir um þaö
bil tveim árum. Þá birtu blöö um
allan heim fréttina undir fyrir-
sögninni „Georges Pompidou
látinn.”
t Þýzkalandi er til dagblaö,
sem heitir Bild zeitung.gefiö út af
forleggjaranum Axel Springer.
Bild birti á forsiöu frétt um andlát
forsetans, undir svohljóöandi
hlemmifyrirsögn yfir þvera
forsiöuna:
POMPIDOU KVALDIST
HROÐALEGA AÐUR EN HANN
LÉZT!
Þetta heitir aö skrifa fréttir
eins og fólkiö vill lesa þær. Þaö
var ekki bragö af öðru.
En fariseinn er kannske ekki
öllu betri — i eöli sinu. Þjóöviljinn
segir i leiöara i gær: „Hún (þ.e.
tiltekin frétt) er þess vegna eitt af
ótal dæmum um þaö i gegn um
sögu Þjóöviljans sem senn veröur
40 ára hvernig blaöið hefur sagt
frá staöreyndum sem aörir vilja
fela — hvernig Þjóbviljinn hefur i
raun veriö eini fjölmiðillinn sem
er óháður og frjáls andspænis
rikisvaldi og auövaldi á lslandi.”
Þetta er sú tegund leiöara sem
ætlaöur er til upplestrar i
morgunútvarpi til aö veröa blað-
inu úti um ókeypis auglýsinga-
texta. Leiðarinn heitir „I SÓKN
SEM FRÉTTABLAД og er allur
i þessum dúr.
Það vill svo vel til, að þaö er
fleirum en starfsmönnum fjöl-
miðlanna kunnugt um hvaöa
reglur hafa gilt um val frétta i
Þjóðviljann á hinum 40 ára langa
ferli þess blaðs — og ekki er langt
siðan birtur var listi yfir fréttir,
sem blaðið þagði visvitandi yfir
eða beið með birtingu á. Og þegar
blaðamennskan fær að njóta sin á
þvi blaði, þá hefur það oft á tiöum
flokkspólitiska veðráttu í för meö
sér. Þannig uröu til dæmis sumir
af ráðamönnum Alþýðubanda-
lagsins og Þjóöviljans æfir er
Þjóðviljinn birti siðasta viötal,
sem tekiö var við sovézka skák-
meistarann Viktor Kortsnoj áöur
en hann leitaði hælis sem póli-
tiskur flóttamaður i Hollandi.
Um langa tið hefur Þjóöviljinn
taliö sig vera það blað, sem bezt
og itarlegast geri menningarmál-
um skil, samanber auglýsingar i
Þjóöviljanum sjálfum. Rétt er
það, að blaðið hefur ekki látiö
ýmis menningarmál sitja á
hakanum. En jafnan hefur þaö
veriö forsenda þess aö lista-
maöur eða athafnamaöur á sviöi
menningar og lista njóti
sanngirni á siðum Þjóðviljans, aö
hann hafi sýnt Alþýöubandalag-
inu pólitiska samúö af einhverju
tagi, eða játazt trúarbrögöum
flokksins af heilum hug. Sé þvi
ekki aö heilsa er hann frystur úti,
eins og kallaö er, og veröi hann
gagnrýninn á menningarliö
Alþýöubandalagsins á opinberum
vettvangi er ekkert til sparað aö
hefja rógsherferö á hendur
honum á siöum Þjóöviljans og
hverjum öðrum vettvangi, sem
liði hans er tiltækur.
Það vill nefnilega svo til, aö i
fyrrnefndum auglýsingaleiöara
Þjóöviljans i gær segir auk
annars: „Þjóöviljinn fer ekki dult
meö pólitiskt ætlunarverk sitt og
hefur aldrei gert — ...”
Nordli og Elkem-samningarnir
Heimsókn hins nýja forsætis-
ráöherra Noregs hingaö til lands
er ánægjulegur viöburöur, þótt
hvorki sé ísland nýtt i augum
Odvars Nordli né tengsl Islands
og Noregs þarfnist sérstakra
táknrænna athafna af þessu tagi.
Sú tiö er liöin aö norræn
samvinna sé i daglegu tali flokk-
uö sem veizlusnakk og sam-
skiptin við frændþjóöirnar eru
orðin svo þróuð og á mörgum
sviðum aö ekki telst lengur til
neinna viöburöa þótt Islendingar
ráöist i athafnir einhvers konar i
samvinnu viö Noröurlandaþjóöir.
Forveri Nordlis, Tryggve
Bratteli, sem lét af störfum i
burjun þessa árs kom hingaö i
sumar og ræddi við stjórnmála-
foringja og islenzka vini sina.
Nordli er nú aö endurgjaMa
heimsókn Geirs Hallgrimssonar i
haust er leiö, er hann sótti heim
Noreg I opinberum erindagjörð-
um f boöi Brattelis. I Osló bauö is-
lenzki forsætisráöherrann hinum
norska aö koma hingaö til lands i
sumar, og er stjórnarskipti fóru
fram var hinum nýja forsætisráö-
herra aö sjálfsögöu einnig boöið.
Á sviöi menningarmála hefur
norræn samvinna á ráöherrastigi
orkaö miklu. Norræni menn-
ingarmálasjóöurinn er orðinn
rótföst stofnun, sem markaö
hefurnýja braut í norrænu menn-
ingarstarfi. tsienzk verkalýös-
hreyfing hefur aukiösamstarf sitt
og kynni af verkalýöshreyfingu
hinna Noröurlandanna verulega á
siöasta áratug ogsömu sögu er að
segja af visindastarfi Noiður-
landanna I milli.
t gær kemst Alþýöublaöiö svo
aö oröi um einn þátt norrænnar
samvinnu:
„Akveöiö er aö næsti fundur
utanrikisráöherra Norðurland-
anna veröi i Reykjavlk i marz
næstkomandi, en fundir þessir
erunúhaldnir reglulega tvisvar á
ári.

&
..T'
Mikilvægi þessara funiía
veröur æ ljósara. Þrátt fyrir
ólikar leiöir hinna einstöku rik ja f
varnarmálum er stefna allra
þeirra mörkuö sömu trú á frjáls-
ari samskipti þjóöa austurs og
vesturs og tilgang viöræöna um
stigvaxandi afvopnun um allan
heim.
A þessum fundum hafa utan-
rikisráöherrar Noröurlandanna
jafnan komizt aö samkomulagi
um aö Noröurlöndin komi sam-
eiginlega fram á vettvangi utan-
rikismála, og styrkur slikrar
samstööu er tvimælalaust, hvort
heldur er i viöskiptum þjóöanna
innan vébanda Sameinuðu þjóð-
anna eöa viö einstök riki eöa
bandalög.”
Og það mætti nefna fleiri þætti
daglegs þjóölifs okkar, sem notiö
hafa góös af hinu vaxandi sam-
starfi okkar viö frændþjóöirnar
ska ndinavisku.
En á einu sviöihefur ekki náöst
sá árangur, sem oft hafa veriö
vonir bundnar viö Noröurlanda-
ráösþing aö tækist. Þaö er á sviöi
efnahagsmála. Vissulega hefur
náöst árangur, svo sem eins og i
samstarfinu innan EFTA, og hin
Norðurlöndin hafa á margan hátt
aukiö efnahagssamstarfiö eftir
þvi sem við hefur oröiö komiö.
Þrengingartfmar i íslenzku
efnahagslifi hafa fært okkur heim
sanninn um nauösyn þess aö
skjóta fleiri stoðum undir efna-
hagslif okkar. Slfkt verður ekki
gert nema til komi samvinna viö
erlenda aöila, sem hafa yfir aö
ráöa tæknikunnáttu og reynslu af
fjölþjóöa viöskiptum. Engum
treystum viö betur til sliks sam-
starfs en Norðmönnum.
Þegar bandariskt stórfyrirtæki
hætti viö þátttöku i járnblendi-
verksmiöju hér á landi var úr
vöndu aö ráöa. t f ramhaldi af við-
ræöum, sem Geir Hallgrimsson
átti viö norska ráöamenn i haust
er leið, þar sem hann lýsti þeirri
ósk tslendinga, aðaukin yrði eftir
föngum tæknileg samvinna, buöu
Norömenn okkur alla þá
tæknilegu aöstoö, sem þeir gætu
veitt. Samningarnir við Elkem
Spiegerket eru að segja má ó-
beinn árangur viöræðnanna i Osló
— og skemmtileg tilviljun aö þeir
skuli svo aö segja veröa aö veru-
leika i sömu mund og hinn nýi for-
sætisráðherra Noregs kemur
hingað til lands.
Ef til villgefst nú tækifæri til aö
vikja fremur aö áframhaldnadi
samvinnu á sviöi efnahagsmála.
—BS
Vígðir menn svara
Það fer naumast milli mála, að landsmönnum blöskri sú staða, sem upp virðist komin
f þjóðlffinu, þar sem allskonar glæpastarfsemi veður uppi.
Alþýðublaðið leitaði svara hjá nokkrum þjónandi prestum, auk biskups Islands við
eftirfarandi spurningu. Fara svör þeirra hér á eftir: Spurningin var:
Hvað vill Guðs kristni
gera og hvað getur hún
gert. til að hamla móti bví
siðlevsi sem nú veður udpí
.
kSnSmMmI
mm
iiSi

íiSI
H \
■

‘vf 7
Dr. theol. Sigurbjörn
Einarsson, biskup
„Hverjir, sem timar eru, vill
gubskristni aöeins eitt: Hún vill
flytja vitnisburðinn um Krist,
fagnaðarerindið, sem er kraftur
H Guös hjálpræðis hverjum
þeim, sem trúir.
Annað getur hún ekki heldur
en þetta, og ávöxtinn af starfi
sinu, hefur húnekki á sinu valdi.
Timarnir eru misjafnir, að
sjálfsögðu.Þaðermjög rikjandi
einkenni á okkar samtið, aö hún
sinnir litt um hin eiiifu rök lifs-
ins, áhuginn snýst um efnisleg
verðmæti, lifshugsjónin mótast
mjög af þvi, að peningar og
þægindi veiti hina fullu ham-
ingju.
Þetta lifsviðhorf hlýtur að
tæra allar siðgæðislegar undir-
stöður einstaklinga, og þjóðfé-
lagið i heild hefur verið næsta
fáskiptið um þessa hlib málsins.
Aöstaða kristinnar kirkju
hefur um langt skeið verið slik,
að hennar raust hefur verið
rödd hrópandans i eyöimörk.”
* ' ”
. : ; ií
Sr. Lárus
Halldórsson
„Ef stórt er spurt, verður oft
litið svar.” — Engan mann veit
ég þess umkominn að svara aö
fullu fyrir Guðs kristni, þvi að
kristnum skilningi markast hún
af þvi, sem Guð er sjálfur að
framkvæma i mönnunum. Ekki
einu sinni biskupar geta sett
Heilögum anda takmörk. En
einhvern veginn finnst mér
oröalag spurningarinnar tilraun
til að draga mörk milli „Guös
kristni á Islandi” og einhverra
annarra, sem þurfa þá fremur
iðrunar við eða koma úr allt
annari átt til þess aö laga siö-
feröiö i landinu.
Hugsanlega á
Guös kristni aö tákna klerka eöa
aöra þá, sem boöa fagnaðarer-
indiö meö orðum eöa höndum
sinum, en sá hópur ætti manna
bezt aö þekkja þörf slna á að
fara meö bæn tollheimtumanns-
ins f frægri dæmisögu. Sé hins
vegar vandséð hvar mörkin
eigaað dragast milli þeirra sem
bjarga þarf og hinna, sem út-
ræöin eiga aö finna.
Hér mun hver og einn þurfa
aö taka til sin þaösem hann á og
finna tii ábyrgöar sinnar, eigi aö
vænta úrbóta.
Afsiöun er staöreynd. Ræt-
urnar teygja anga stoa vlöa. En
slikt gerist og hefur áöur gerst i
sögunni, þegar menn hætta aö
hiröa um aö varveita þekkingu
slna á þeim reglum og llfslög-
málum, sem þeir sjálfir hafa
gengizt undir I samfélaginu. Sé
þetta afrækt og svo látiö sem
litlu máli skipti eða engu, er
voðinn vís. Þaö er alitaf dýrt
spaug aö breyta gegn betri vit-
und, gegn þvi bezta I sjálfum
sér, Hugtök brenglast, menn
hætta aö skilja mun á réttu og
röngu, vilja llfiö sljóvgast, dóm-
greind og ábyrgðartilfinning.
Viölátum gjarna ljúga aö okkur
um mat sibrænna gilda og auö-
vitað svikst bæöi heimilið,
skólinn og söfnuöurinn um að
kenna hinum ungu réttan veg.
Viö getum ekki lýst ábyrgö á
hendur neinum ööurm.
Allt siðgæöi og siöferðisþroski
er nátengt trú og llfshugsjón.
Trúin á Guð er lausn. Satt að
segja kem ég ekki auga á aöra
lausn né haldbetri. Hver sem
leyfir Kristi aö móta lífsviðhorf
sin undanbragöalaust, veröur
ekki þar meö syndlaus fyrir fullt
og allt, en hann lærir a.mJc. aö
sjá til átta og rata.
„Guös Kristni” hefur þaö
hiutverk eitt aö gera Krist aö
veruleika I llfi manna. Þaö
verkefni er hennar eini tilveru-
réttur. Allt annaö er eins og bót
á gamalt fat. Manneskjan getur
eignastbreytt innræti ný lifsviö-
horf og jákvæöari afstööu til
annarra. En margir eru
hræddir vib orðið „innræting”
— sá ótti er tlzkuhjátrú, þvl aö
sifellt er veriö aö innræta okkur
eitthvað, sumt miður hollt.
Spurningin er: Hvað viltu láta
móta llf þitt eða barna þinna.
Takið Krist burt frá kynslóö-
inni, og sjá: siöleysið, ofbeldiö,
miskunnarleysið, fáviskan og
kærleiksleysið kemur I staðinn.
Siðleysið sem nú veður uppi
hefir ekki sama svip og siöleysi
fortiðarinnar þvl siðleysi fer
eftir „mynstri” mannfélgsins á
hverjum tima. Bæði siðferöilegt
mat og ytri hættir hafa áhrif á
breytnina. Til að átta sig á siö-
leysi þvi, sem núveður uppi, til
samanburðar við liðna tiö,
verður að gera sér grein fyrir
þvi, hvernig „mynstur” mann-
lifsins hefir breytzt á fáum ára
tugum.Sem dæmi um breyt-
ingar má ekki aðeins nefna
myndum þéttbýliskjarna, drög
til stóriðju, hersetu útlendinga,
notkun nýrra fjölmiöla, sem
hafa áhrif áhugarheim manna,
heldur einnig aðstöðu heimila,
kirkju og skóla i gjörbreyttu
kerfi. Það siðleysi sem vakið
hefurathygli alþjóðar, og felur i
sér smygl, fjársvik, fölsun og
morð, hefir á sér svip ákveöins
„mynsturs” sem þekkist i um-
heiminum. Hér er ekki um aö
ræöa afbröt sem framin eru I of-
boði vegna geðshræringar eöa I
fljótræði til aö bjarga sér úr
stundarvandræðum, heldur
virðist vera unnið eftir áætlun.
Þarf þó alls ekki aö vera inn-
byrðis samband milli þeirra at-
burða sem mest er talað um.
Dr. theol.
sr. Jakob Jónsson
Allar breytingar á mannfé-
lagsmynstri leiöa af sér endur-
skoöun á boðum og bönnum, og
siðan hafa niöurstööurnar áhrif
á myndun nýs „mynsturs”. —
Það er þetta, sem á sér staö i
umræðum nútlmans um fjöl-
mörg mál, sem eru i deiglunni,
svosem fóstureyðingar, kynllf,
hjúskap, klámbókmenntir,
kvikmyndir og margt fleira,
sem of langtyrði uppaðtelja. A
til dæmis að leggja niður hjú-
skap? A að skifta verkum milli
kynja? A aö gera ráö fyrir
sunnudeginum sem helgidegi
eöa hvildardegi eða hvoru-
tveggju? eða kannske afnema
hann?. Er hiö svonefnda á-
fengisböl einn þáttur I eitur-
lyf jaböli mannkynsins eöa sér á
parti? Geta hin fornu tiu boðorð
Móse gilt i mynstri núverandi
samfélags? Ég mætti kannske
skjóta þvi hér inn i, að þegar ég
samdi kennslubók handa ferm-
ingarbörnum, geröi ég tilraun
til aö endurtúlka 9. og 10. boö-
oröið meö breytt samfélags-
mynstur I huga, þar sem verk-
föll, byggingarfélög og fleira
kom inn I myndina).
III.
Hvað getur Guðs kristni gert?
spyr blaðamaðurinn. Aöur en
slikri spurninguer svaraö, þarf
að hafa það hugfast, aö Guðs
kristni á tslandi er svo að segja
öU þjóöin. Siöleysi þjóöarinnar
er þvi siöleysi innan kristninn-
ar. Og siöbætandi starf er ekki
unnið af kristinni kirkju einni
sér, heldur fjölmörgum stofnun-
um og félögum, sem byggja á
kristnum siöferðisgrundveUi.
Þannig er siðbætandi starf unn-
iö af prestum og læknum, lög-
reglu, bindindisfélögum, skáta-
félögum, slysavarnarfélögum,
söngf lokkum og Iþróttaflokkum.
Eru þá enn ótalin heimUi og
skólar, og raunar margt fleira.
Löggjafarþing og rikisstjórn
inna siðbætandi starf af hendi
með þvi að leiðrétta ranglæti og
afnema miskunnarleysi, sem
kann að finnast i landslögum.
IV.
En — hvað getur Guðs kristni
gert? Hún getur i fyrsta lagi,
boðað fagnaðarerindið um Guös
riki, þar sem maðurinn er ekki
aðeins sköpunarverk Guðs, og
ekki aðeins þjónn Guðs, heldur
barnGuðs, en af þvl leiðir, að
annaö fólk er systurhans bræö-
ur. Guös kristni flytur einnig
boö og bönn — siðalögmál — og
siöast en ekki sizt heldur kristn-
in fram ákveðnu lifsmynstri,
sem felst I fyrirmynd Jesú
Krists. Nú er sú mynd af Jesú,
sem geymist i Nýja testament-
inu, bundin viö ákveðinn tima,
ákveöið land, og tengd lífs-
mynstri fomaldarinnar i Róma-
riki. Það þarf þvi stöðugt nýja
rannsókn og nýja innlifun til aö
finna, hvernig nútiminn getur
lifað sig inn i það „mynstur,
sem birtist i lifi hans. Þess
vegna verður kristin boðun og
„rannsókn ritninganna” fyrsta
skrefiö til siögæöis aö kristnum
skilningi, aö þvi ógleymdu, aö
guöræknin er einn þáttur
breytninnar (smbr. fjallræö-
una)
Ég er einn þeirra manna, sem
er^sannfæröur um, aö siögæöi
hlytur aö grundvallast á trú,
sem aö kjarnanum til er i sam-
ræmi viö guösrikisboöun Krists.
Ég veit vel, að þeir menn eru til,
sem gera svo að segja ekkert úr
kristilegum áhrifum á siðferði
ogbreytni. Mér liður illa, þegar
égheyri vonleysis oguppgjafar-
tón jafnvel ipredikunum presta.
Sá, sem segir að áhrif kristin-
dómsins séu engin i landinu,
vanþakkar bæöi Guði og mönn-
um. Starf, sem þúsundir
manna, bæöi karla og kvenna,
fást viö æfilangt, stundum við
erfiö skilyrði og litil sem engin
laun, hlýtur að bera árangur. —
Ekki þarf annað en að rifja upp
þá breytingu, sem orðið hefirr
með tilliti til framfærslu
fátækra, til óskilgetinna
barna, réttindabaráttu kvenna,
hjálp við sjúka o.s.frv. Sum-
staöar er nýr skilningur á eöli
málanna, en sumstaðar nýr á-
hugi viö hagstæöara samfélags-
mynstur.
Þegar að þvi er spurt, hvaö
hægt sé aö gera til aö hamla
móti siðleysi, sem nú veður
uppi, er i raun og veru veriö að
spyrja um þaö, hvaö þjóöin,
kirkjan og fleiri aðilar, geti gert
til að fullnægja kröfum timans
innan hins nýja mannllfsmynst-
urs, sem er i sköpun. Ég vil
nefna nokkur atriði, sem ég tel
mikils virði i þessu sambandi:
1) Uppeldistæki og uppeldisaö-
feröir miöist viö, að uppeldið
eigi ekki aöeins að vera fræösla,
heldur skapgeröarmótun, 2)
Fermingarundirbúningi sé
þannig fyrir komið, að hann
þurfi ekki að vera hornreka i
námi barnanna. 3) Menntun
fullorðinnal trúar- og siögæöis-
efnum sé aukin, m.a. með nám-
skeiðum 4) skipulögö sé nánari
samvinna meö þeim, sem hafa
meö höndum mótun siöferðis og
breytni, eöa þjónustu viö al-
menning. 5) i verzlunarskólum
sé kennd viðskiftasiöfræöi og al-
menn siöfræði I ölium æöri skól-
um. 6) I háskólanámi sé meiri
áherzla lögð á trúarsálfræði,
bæði i guöfræði og heimspeki-
deild, 7) Séö sé fyrir guðsþjón-
ustuhaldi þar sem hiö gamla
„mynstur” kirkjulegrar þjón-
ustu geröi ekki ráö fyrir sliku 8)
Prestum sé fjölgaö aö mun, er
hafi sérmenntun til sálgæzlu-
starfs á sjúkrahúsum, og sé
starf þeirra skipulagt innan
ramma sjúkrahússins, þannig
aö þeir séu i stööugri samvinnu
viö lækna og félagsráöunauta.
9) Dagskrá sjónvarps og út-
varps sé þannig háttaö, aö tekiö
sé tillit til sálrænna áhrifa á þá,
sem njóta þess, t.d. hvaöa áhrif
séu hollust undir nætursvefn.
10) Þeir, sem ráöa mestu um
veizluhöld og veitingar, taki
fullt tillit til þess, aö fjöldi
manna þolir ekki áfengi, nema
hætta sé á þvi, aö hann valdi
sorg og siðleysi.
Þannig mætti lengi telja, og
getur hver haldið áfram eftir
eigin vild. Hvað hinir mörgu
aðilar Guðs kristni vilja gera,
leiðir timinn I ljós. En eitt er þó
allri kristninni sameiginlegt, —
að vilja Guðs riki.
Jakob Jónsson.
Sr. Óskar
J. Þorláksson
Það er ekki undarlegt, þó aö
mörgum vaxi i augum, margt af j
þvi, sem aflaga fer i siðgæði
þjóðarinnar og annarra þjóða, I
þó aö það sé ekki nánar skir-
greint i spumingu blaöamanns-
ins. Engir finna sárar til þess,
en þeir, sem eiga aö halda uppi
lögum og rétti og þeir, sem vilja
standa vörö um siögæöi þjóðar-
innar.
Þaö getur verið gagnlegt, aö j
velviljaðir blaðamenn, varpi
fram slikum spurningum, ef að j
það mætti veröa til þess aö fá
fólk, til þess aö hugsa um mik-1
ilsverð sannindi og alvörumál i [
samtiðinni.
Kristindómurinn (Guðsj
kristni) telur þaö einustu
öruggu leiöina, til þess aö draga |
úr spillingu og efla siögæöi þjóð-
arinnar, aö boða fagnaöarerindi I
Jesú Krists. Má i þvi sambandi |
minna á orö hans i f jallræöunni:
„Leitið fyrst rikis Guðs og rétt-
lætis, þá mun allt annað veitast |
yöur að auki”. (Matt. 6.33) . og j
ennfremur þessi orð: „Allt, sem
þér þvi viljið að aðrir menn
gjöri yður, það skuluð þér og
þeim gjöra”. (Matt. 7.12).
Þetta eru bæði gömul og ný I
sannindi. Ef fólk almennt vildi
tileinka sér þessi sannindi, þá
yrði auðveldara að halda uppi
merki trúar og siðgæðis meö j
þjóöinni.
I trúar og siöferðilegum efn-1
um veröur vandinn ekki leystur |
með þvi einu að vita hið sanna,
eða með óskhyggju einni sam-
an, heldur úieð hinu, að geta j
sýnt llfsstefnu sina I verki, með |
viljafestu og ábyrgðartilfinn-1
ingu.
1 kjölfar þekkingar á lifssann-
indum kristindómsins þarf að |
fylgja einlæg trúrækni.
Forystumenn þjóöarinnar á I
ýmsum sviöum, blaöamenn og
aðrir góöviljaöir menn, mega [
ekki vera afskiftalausir og hálf-
volgir i afstöbu sinni til kristin-
dóms og krikju, heldur veita þar j
jákvæöan stuöning 1 orði og j
ve rki.
Til þess aö vinna gegn siðleysi I
þarf hugarfarsbreytingu, end-j
urnýjandi kraft.
Þessi sannindi vill kristin-|
dómurinn boða, fyrir áhrif hans J
liggur leiðin til heilbrigðs lifs,
daufheyrist fólk við þeim boð- j
skap sigur fljótt á ógæfuhliðina. [
Veröi tækni og menning nú-
timans vibskila við trúar og |
kærleiksboðskap Jesú Krists, |
biða mannkynsins ill örlög.
Að sameinast um uppbygg-
ingu trúar og siögæðis með I
þjóöinni er hiö mikla nauö-|
synjamál framtiöarinnar. Eftirj
þeim leiðum veröum viö aö j
leysa hin mörgu erfiðu vanda-j
mál.