Alþýðublaðið - 23.12.1976, Blaðsíða 10

Fimmtudagur 23. desember 1976 Jólablað Alþýðublaðsins
10
Sjómannafélag Reykjavíkur
óskar öllum félögum sinum
gleðilegra jóla og gæfuriks komandi árs,
með þökk fyrir samstarfið á árinu, sem
er að liða.
Sjómannafélag
Reykjavíkur
Eimskipafélag íslands h.f.
óskar öllum landsmönnum gleði-
legra jóla og farsældar á nýja ár-
inu.
sendir sjómönnum og landverkafólki
um land allt
beztu jóla- og nýársóskir
Gleðileg jól
og farsælt komandi ár.
Þökkum gott samstarf,
á liðnum árum.
Togaraafgreiðslan hf.
Bæjarútgerð
Reykjavíkur
óskar starfsfólki sínu
á sjó og landi
gleðilegra jóla
góðs og farsæls árs
Óskum félagskonum
okkar, svo og
landsmönnum
öllum
GLEÐILEGRA JÓLA
og farsœls komandi árs
V erkakvennaf élagið
Framsókn
„Þessar buxur”, sagði Björki
við Lassalitla, „hef ég hugsað
mér að ánafna Heimskautasafn-
inu','.þegarég loksins verð dreginn
úr kamikkunum. Þær eiga að
geymast i eins konar ostakúpu,
þar sem mölurinn kemst ekki að
þeim, svo að fólk geti fyrir eina
krónu farið og séð hvernig
heimskautabuxur litu út á okkar
timum. Þvi að þá, vinur minn,
heyra bæði buxur og við sögunni
til. Kannski heimssögunni.”
t Björki sat við borðið. Hann
hafði litil kringlótt gleraugu á
nefinu og tungubrodd í hægra
imunnviki. Björki var langur og
mjölhvitur maður. Hann leit Ut
fyrir að hafa verið sleginn út,
jafnvel þótt enginn hefði slegið
hann síðan i slagsmálunum á
Thompsonhöfða fyrir sex árum.
Annað eyrað hékk eins og visið
kálblað yfir kjálkann og
framtennurnar i efrigómi voru
brotnar, sem hafði gefið honum
auknefnið „Spikþjófurinn”.
Björki var að bæta buxur. Hann
notaðihárlausan selskinnsbút,
sem hann festi tryggilega á
svarta, úldna flikina með litlum
koparsaumum. „Þegar sá timi
kemur,” hélt hann áfram, „verð-
um við sennilega lika komnir i
lestrarbækurnar, Lassilitli, eins
og hin stórmennin.”
Lassilitli kinkaði kolli. -,,Já, ég
yrði-ekki undr^ndi á þvi,” sagði
harin. „Þá verðá þessir aumingja
krakkar að- les? um okkur, og við
■v^érðum ekki annað en ótal nöfn
og ártöl sem enginn getur munað.
Ekki vegna þess að ég búist við að
Verða nefndur á nafn. En þú og
Valfreðurog Vilhjálmurog Greif-
inn.”
' „Sannaðu til, það verða
áreiðanlega nokkrar linur, fyrir
þig lika,”.hét Björki honum höfð-
inglega. „Það verður nægilegt
rúm fyrirokkurallaþviaðá þeim
tima, Lassilitli, lýkur sögunni
hér.Þá verða þeir orðnir svo likir
hver öðrum, að þeir geta allir
staðið i röð innan sviga. Þeir
verða sögulausir. Taktu eft-
irorðummínum,þannig ferþetta.
Svo uppgötva þeir að sagan sem
þeir áður hafa skráð er ekkert
annað en bull og vitleysa og ekk-
ert hægt að læra af henni. Þá er
það, að þeir neyðast til að beina
augum sinum mót norðri. Það
gera menn nefnilega ævinlega,
Lassilitli, þegar allt er orðið fast.
Þvi að hérna uppfrá eru eintökin,
skal ég segja þér. Ég og þú og
Sulti og hinir. Við erum heim-
söguleg eintök.” Hann lét siðustu
setninguna svifa um loftið. En
hún náði þó aldrei niður til
Lassalitla.
„Hvaða skilning leggur þú eig-
inlega i heimssöguleg eintök?”
spurðihann.
„Ég skil einmitt það sem ég
sagði,” svaraði Björki og sendi
setninguna þar með upp aftur.
Hann sló ógnarhögg með hamrin-,
um og flatti siðasta sauminn út.
„Þeir þarna suðurfrá eru
eintómir klastrarar, og hafa
ævinlega verið,” sagði hann.
„Þeir eru sifellt að lagfæra svo
mikið fyrir alla aðra, að þeir
gleyma alveg að búa i haginn
fyrir sig sjálfa. Það er þetta sem
þeir kalla stjórnmál og þeir eru
margir sem lifa af þeim. Og þeir
halda að öll þessi stjórnmál geti
skráð heimssöguna. En það er
misfckilningur, Lassilitli. Þá
heitrissögu ættu þeir að skrifa á
klásettpappir, þá myndi hún að
miinnsta kosti þjóna einum skyn-
samlegum tilgangi.” Hann hélt
buxunum upp að ljósinu og kink-
aði ánægður kolli. „Þær eru
eiginlega orðnar fallegar, næst-
um eins og nýjar.”
„Þessi heimssaga,” vildi
Lassilitli fá að vita, „það er aö
segja þessi sem þeir skrá þarna
niðurfrá, til hvers nota þeir hana,
Björki?” Lassilitli var ungur og
hafði hug á að auka þekkingu
sina. Hann var enn hálfgerður
græningi á ströndinni og var eins
konar nemi hjá Björka og Sulta.
„Ekkitil neins,” svaraði Björki
alvarlegur. „Þeir rifast og
berjast og skrifa það allt niður.
En fjandinn flái mig að þeir læri
neitt af þvi. Heimssagan, vinur
pinn, er þykkar bækur um morð
’& öllum vigstöðum og föðurlands-
ást og heiður og annan fárán-
leika. Svo eru aðeins tvær linur