Alþýðublaðið - 04.05.1977, Blaðsíða 6

6
Miðvikudagur 4. maí 1977

Svipmyndir úr feröalögum Alþýöuflokksins
Albert Jensen:
Þarf Alþýðuflokkuríim
að skammast sín?
Hugleiðingar um stöðu Alþýðuflokksins í dag
Föstudaginn langa er ég i Há- f
skólabió sá og heyrði Pólyfónkór-
inn og hljómsveit undir stjórn
hins mikilhæfa hljómlistar-
manns Ingólfs Guðbrandssonar
flytja meistaraverk af mikilli
innlifun og krafti þá fylltist ég
stolti af að vera íslendingur.
Þessi stóri hópur af glæsilegu
listafólki gerði mér fullkomlega
ljóst hvað við eigum mikið af
raunverulegu listafólki sem að
meirihluta vinnur að listgrein
sinni án annars endurgjalds en
þess að vera með, ánægjunnar
vegna.
En maður er ekki jafnstoltur
þegar hugsað er til stjórnmála-
manna, embættismanna, hag-
fræðinga og svokallaðra atvinnu-
rekenda. Því siðustu ár hefur
þeirra þáttur i þjóðfélaginu verið
með slikum einsdæmum að öllum
þorra alþýðu á fslandi ofbýður.
Það er eins.,og þgssum herrum
komi ekki við það ástand sem hef-
ur verið að skapast i efnahags-
málum okkar. Þeir virðast vera
ánægðir ef þeir komast vel af per-
sónulega, og iáta alit reka á
reiðanum. Allir fréttamiðlar eru
uppfullir af hrakspám vegna
hinna óhugnanlegu skuldasöfnun-
ar erlendis sem er talin vera um
hálf milljón á hvert mannsbarn i
landinu. Þetta skuldafen er af-
leiðing ofstjórnar og óstjórnar
ráðamanna i þjóðfélaginu og
makalausrar fégræðgi smákóng-
anna sem vafalaust skella skuld-
inni eins og venjulega beint á
launþega, sem þeir I langan tima
hafa haft i vasanum og mergsogiö
að vild.
óstjórn íslenzkra stjórn-
mála
Þær eru ekki fáar stórstjörn-
urnar i stjórnmálum okkar, sem
telja lifskjör okkar þau beztu I
heimi. En tökum dæmi. t fyrsta
lagi er hér vinnuþrælkun og á ég
þar við að launþegar vinna tvö-
faldan vinnudag, og lika mikiö
um helgar og er siðan refsað með
auknum sköttum. I öðru lagi, ef
Indverjar skulduðu 1/2 milljón i
erlendum gjaldeyri á hvert
mannsbarn i sinu landi, og þeir
peningar hefðu runnið I arðbærar
framkvæmdir hjá þeim mundu
ráðamenn hér heima vafalaust
vilja breyta um viðmiðunaraöila,
og taka til dæmis Banglades.
Ef til vill er siðara dæmiö lang-
sótt, en þegar ég tala um óstjórn á
málefnum okkar islendinga þá er
sannarlega af nógu að taka. Tök-
um nokkur dæmi. Kröfluvirkjun
sem ráðist var i að svo til órann-
sökuðu máli og kostað hefur þjóð-
ina offjár með ófyrirsjáanlegum
afleiðingum. Hefði sennilega ver-
ið hagstæðara þjóðinni ef for-
svarsmenn þessa óleiks, hefðu
snúið sér að bjórkrám og kleinu-
hringjum.
Annað dæmi. Þörungavinnslan
vestur i Reykhólasveit er dæmi
furðulegra mistaka með óheyri-
legri fjáreyðslu til litils, enn sem
komið er. Þessi mistök verða
varla skrifuð á kostnaö stjórn-
málamanna, þvi efalaust er fyrir-
tækið vel meint og timi til rann-
sókna var nógur og raunverulega
fékkst á rannsóknartimanum viö-
vörun sem hefði átt að nægja til
að lengja tima rannsókna og
hugsanlega koma i veg fyrir
óarðbæra fjárfestingu.
Slðan má nefna önniir dæmi: Of
hröö og ábýrgðarlaus togara-
kaup, aögeröarleysi i fullnaðar-
nýtingu sjávarafurða, litinn kraft
i markaðsleit, og grunsamlegt tal
um sæmd i sambandi við kröfur
um greiöslur i skuldum vafinn
rikiskassann, fyrir aðstöðu
Bandarikjamanna hér, til varnar
sinu landi. Þeim finnst meiri
sæmd i skuldasúpunni!
Aö sjálfsögðu tel ég hér aðeins
stærstu liðina, en af nógu er aö
taka. Nokkur undanfarin kjör-
timabil hafa tslendingar átt fárra
kosta völ hvað snertir stjórn-
málamenn. Það hefur alltaf kom-
ið fram, að ef einhverjir einstak-
lingar innan flokkanna hafa ekki
veriö leiðitamir á flokksvisu, hef-
ur þeim verið útskúfað og þvi er
sem er, hópsálir og engin afger-
andi stjórnmálamaður I lándinu
sem fólkiö ber traust til. Það
verður aö taka þvi sem til er og
bjarga sér svo hver sem betur
getur.
Kröfupólitik mennta-
manna
Nánasta framtið lofar heldur
ekki góðu. Ætla mætti að menn
horfðu með vonarglætu i augum
til Háskólans, þaðan sem kjarni
þjóðarinnar i stjórnun ætti að
koma. En hvað heyra menn frá
nemendum þaðan annaö en
óánægju meö kjör sin, hótanir og
heimtufrekju sem er svo nán-
asarleg að þeir vilja helzt láta
færa sér ársmiða i Þjóðleikhúsið
um leið og þeim er úthlutað
námslánum. Að sjálfsögðu mála
ég skrattann á vegginn hvað stú-
dentana snertir þvi sem betur fer
er fáum þannig farið sem að
framan getur, og sjálfselsku-
móðurinn hverfur af þeim með
auknum þroska, þvi þá sjá þeir
hvaðan þeir peningar koma, eða
verða aö koma sem þeir krefjast.
En oft veröur aö draga upp nokk-
uð yfirdrifna mynd svo hægt sé aö
sjá hvað átt er við.
Stúdentar ætiuðu aö visu að
mótmæla þvi óréttlæti sem þjóðin
sýndi þeim með þvi að fara I
tveggja daga hungurverkfall meö
læknum og tilherandi en þeim
fannst þaö ekki á sig leggjandi
að svo stöddu. Má vera að þeim
hafi verið hugsað til Gandis og
þeirra málefna sem hann svelti
sig fyrir. Vonandi eigum við eftir
að fá marga frábæra stjórnendur
úr okkar Háskóla, menn sem vilja
taka upp merki þeirra sem raun-
verulega draga björg i þjóðarbú-
ið.
Þaö vantar ekki góöa
stefnuskrá
Yfir 30 ár hef ég verið i Alþýðu-
flokknum og séð hann minnka ár
frá ári niöur i að vera nánast ekk-
ert nema nafnið og má segja I
dag, að hann standi sizt undir þvi,
vegna þess að almennir launþeg-
ar hafa snúið við honum bakinu.
Astæðan fyrir hnignun flokksins
er fyrst sú, að forystumenn hans
hafa ekki verið trúir stefnuskrá
hans, en enginn efar ágæti hennar
og þar meö, að ef henni hefði ver-
ið fylgt væri flokkurinn sá stærsti
i landinu i dag og færi ég þau rök
til stuðnings þessu áliti minu að
fleiri en einn flokkur hefur viljað
gera stefnuskrá krata að sinni og
sárafáir launþegar fylgja honum.
Þeir fáu sem eftir eru i flokknum i
dag er gamalt fólk sem man er
flokkurinn var þeirra og trúir að
hann sé þaö enn, allskonar at-
vinnurekendur sem eru ekki nógu
sterkir til að hverfa á höfuðbóliö
eins og einn góöur borgari kallar
ihaldsflokkinn, fólk sem óttast að
flokkurinn leysist upp, en telja
hann nauðsynlegt jafnvægi, og
svo hinn jákvæði hópur sannra
jafnaöarmanna, en þar á ég við
unga fólkið sem berst gegn aftur-
haldinu i flokknum, fyrir endur-
reisn Alþýöuflokksins, sem aftur
yröi baráttutæki launþega en
ekki vopn sérhagsmunahópa til
valda og metoröa. Enginn sann-
gjarn maður er svo blindur að
hann finni ekki og sjái hvað hags-
munum Alþýðuflokksins hefur
óhugnanlega oft verið ýtt til hliö-
ar af mönnum sem hafa tekið eig-
in hagsmuni framar. Þaö viröist
ofsalegt aðdráttarafl sem seta i
rikisstjórn hefur á menn, enda
hafa hagsmunir flokksins verið
látnir fjúka fyrir minna. Nokkur
undanfarin ár hefur margt þekkt
Alþýöuflokksfólk yfirgefið flokk-
inn vegna stefnuleysis eöa eins og
einn úr þessum hóp orðaði þaö:
,,Að þvi er virðist tilgangsleysi
flokksins fyrir launþega og
reyndar þjóðina i heild nú undan-
farin ár veldur þvi að ég sé engu
eftir meir en þeim tima sem ég
eyddi fyrir flokkinn, þvi honum
var augljóslega kastað á glæ.”
„Eftir höfðinu dansa limirnir” og
sést það vel á Alþyöuflokknum,
þvi smæð hans er orsök trúgirni
félaganna á forystuna sem hefur
látið reka sofanda að feigðarósi.
„Margt smátt gerir eitt stórt” og
mega menn eins og Benedikt
Gröndal vel hafa það i huga þegar
þeir vilja láta þjóð sina sem er i
botniausum skuldum, hefja smiði
nýs þinghúss, þvi sannarlega má
nota það gamla enn um sinn.
Stefán Jónsson orðaði það vel er
hann sagði gamla alþingishúsið
„hæfa vel skynsemi og sæmd
þingmanna”. Það færi betur að
Benedikt mótmælti smiði forn-
minja meðan ekki eru til pening-
ar fyrir sliku.
Forysta Benedikts lofar
góðu
Þó ég hafi hér stiklað á nokkr-
um staðreyndum sem öllum
raunverulega eru ljósar og af
mörgu sliku sé að taka þá er ég
sannfærður um að með breyttri
forystu að nokkru og ákveönum
yfirlýsingum um stuöning við
launafólk og haröri baráttu viö þá
hópa i þjóðfélaginu sem vilja
óréttlátan launamismun mundi
Alþýöuflokkurinn auka fylgi sitt
að nokkru leyti i næstu kosning-
um og ef hann héldi stefnu sinni
næsta kjörtimabil meö traustum
forsvarsmönnum sem þjóðin sæi
að mark væri takandi á, þá væri
flokknum örugglega borgiö og
fylgi hans mundi aukast hratt og
örugglega.
Að sjálfsögöu verður flokkurinn
að taka upp geysiharða stefnu
gegn afturhaldsöflum i liki fé-
gráöugra einstaklinga og félaga
sem eru bókstaflega að kollkeyra
þjóðfélagið með þeirri kúgun
sem þeir hafa lagt á launafóik.
Misskipting tekna er eitt af þeim
vandamálum sem Alþýðu-
flokkurinn má ekki taka á meö
silkihönskum. Benedikt Gröndal
hefur nú um skeið haldið uppi
nokkuð ákveðinni stefnu gagn-
vart öðrum flokkum og hefur mér
fundist hann óvenju ákveðinn i
málflutningi sinum og sýnst
meira það sem hann segir, og er
það óvenjulegt um stjórnmála-
menn, og lofar góðu fyrir Alþýðu-
flokkinn. A undanförnum árum
hefur Benedikt sagt margt gott i
ræðu og riti, en það er eins og það
hangi allt i lausu lofti vegna þess
meðal annars hve flokkur sá sem
hann er málsvari fyrir er smár og
þar af leiöandi valdalitill. Ég hef
fundið þaö aö Benedikt á enn
stuðning visan innan flokksins til
forystustarf og óska ég honum
góös gengis i framtiðinni og fylgir
óskinni sú von að hann taki upp
haröa baráttu fyrir sjómenn og
verkafólk sérstaklega og svo að
hinni ágætu stefnu jafnaðar-
manna verði fylgt, en sérhags-
munahópar látnir vikja. Leyfum
einstaka mönnum heldur að yfir-
gefa flokkinn en hafa óheillavæn-
leg áhrif.
Þeir málaflokkar sem efst eru á
baugi og skipta mestu máli, verða
að fá forgang hjá flokknum. Ég
vil að sinni aöeins nefna tvo, en
það eru i fyrsta lagi eins mikil
friðun og vernd fiskistofna við
landiö og mögulegt er og alger
fyrir útlendingum, og i ööru lagi
að reyna aö koma i veg fyrir
verkföll nú og alltaf. Flokkurinn
á að reyna að koma vitinu fyrir
báða aðila, með þvi einu verður
ekkert verkfall, og efnahagsbati
sennilegri.
Albert Jensen