Alþýðublaðið - 02.10.1977, Blaðsíða 4

Sunnudagur 2. október 1977 21£&"
Framhaldssaga
Ást og of læti
eftir: Ernst Klein
Þýdandi: Ingibjörg Jónsdóttir
- ________________i
nokkurskonar samkomulag úr
þvi. Burnham lávarður og Grace
létu færa sér morgunverðinn sinn
upp I Gloriu herbergi.
— Ef læknarnir leyfa þaö, ættir
þú að fara sem fyrst til Burnham
Tover, sagði lávarðurinn.
Veðrið er yndislegt —og dreng-
urinn þinn gæti komið þangað —
við yrðum alveg út af fyrir okkur,
gæti liðið ágætlega.
Það var barið aö dyrum. Þjónn
kom inn með nafnspjald manns,
er óskaði að tala við lafði Grace.
— Tala við mig? sagði hún.
Og þegar Grace las nafnið á
spjaldinu, varð henni ekki um sel,
— Þetta var sir Walter Ryce.sem
kominn var.
— Sir Walter, sagði hún og
reyndi árangurslaust að iáta, sem
ekkert væri um að vera. — Hvað
getur hann viljað mér?
— Ryce — lof mér að sjá. —
Vera má að hann hafi fréttir að
færa af Harold, sagði Burnham
lávarðuránægjulega. —Hann var
enn ekki búinn að missa aila von.
Systurnar litu hver til annarar.
Hingað til hafði þeim tekist að
leyna föður sinn því, að Neville
lávarður væri komin til Englands
aftur. Eins og gefur aö skilja
hafði faöir þeirra enga hugmynd
um það heldur, að tengdasonur
hans væri í gæsluvarðhaldi — það
var þvi einu að þakka, aö sir
Wcdter hafði látiö það fara svona
leynt.
Gloria leit enn á ný til systur
sinnar og Grace stóð upp.
— Bíddu við, kallaðifaðirhenn-
ar. — Eg veit vel hvað sir Walter
ætlar að tala um við þig. — Ég
minnist þess nú allt i einu að hann
er i leynilögreglunni — hvers
vegna eruð þiö svona forviða.
Vissuð þið það ekki? Mér er sagt
að hann sé einn af okkar dugleg-
ustu uppljóstrunarmönnum.
Afburðarmaöur á sinu sviði. —
Og börnin min, nú ætla ég að
segja ykkur hvers vegna hann er
hingað kominn. — Ég frétti þaö i
klúbbnum i fyrradag, að Las
Valdas heföi fundist myrtur i her-
bergi sinu i London, en ég vildi
ekki minnast á það til að gera
ekki Gloriu ónæði með þvi.
Þaö var heppni að Grace var á
bak við föður sinn, þegar hann
sagði þetta. Hún þrýsti annarri
hendinni að brjósti sér — en
studdi hinni fast á bakið á stóln-
um, sem lávarðurinn sat á.
Bollinn, sem Gloria bar að
munni sér, titraði aðeins. Það var
aðeins sýnilegt — en hef ði þó sést
ef vel heföi verið að gáð.
— Las Valdas myrtur. Hvað er
að heyra þetta? sagði hún hægt,
og mátti heyra saknaðarkeim i
röddinni. Sjálf undraðist hún
stórlega hversu stillt hún var, og
hversu góða leikarahæfileika hún
hafði. Systir hennar virtist ætla
að hniga niður, og aðeins með Itr-
ustu áreynslu tókst henni að
standa upprétt. Skelfingin skein
út úr augum hennar.
— Já, þessu er þannig varið,
sagði lávarðurinn.-----------Það
var sama kvöldið og hann fór frá
okkur til London. Það var álit
manna i klúbbnum aö þetta væri
harmleikur. Mér leist alltaf svo á
hann, sem hann væri óbilbjarn
glæframaður. Ég sagði þér þaö
strax, Grace, þegr þú kynntir
okkur.
— Satt er það. — Þú hefir alltaf
verið góður mannþekkjari. —
Grace gat aö eins stunið þessum
orðum upp.
Lávarðurinn stóð upp
—• Gottog vel,— Ég skal taka á
móti Ryce. Hann mun hafa tekið
að sér eftirgrennslanirnar. Af þvi
að greifinn sálugi var einn af
stjórnmálamönnum iands sins.
Nú ætlar sir Walter vafalaust að
spyrja okkur i þaula.
Gloria var ekki sein að lita yfir
atburðina, og sjá hver hætta lá
fólginn i þeim. — Hvorki faöir
hennar, sem enga hugmynd hafði
um hvað gerst hafði, né hin
istöðulausa Grace, máttu ná tali
af sir Walter, sem vafalaust gat
vafið þeim um fingur sér. Hún
varð að tala við hann sjálf. — Hún
varð sjálf. —
— Pabbi,mig langar til þess að
biðja þig bónar, sagði hdn bros-
andi. — Komdu með sir Walter
hingað upp. Þótt mér félli aldrei
velvið Las Valdas, þá langar mig
til þess að heyra allt um mál
þetta,sem unnter að fá að vita. —
Ég er búin að liggja svo lengi, án
þess að sjá eða heyra nokkurn
hlut —.
— En þú getur alls ekki —.
— Ég er búin að sýna þér það
pabbi, að mér er hið ómögulegt.
— Anna mín, vilt þU fara niður og
biðja sir Walter að biða svo sem
einn stundarfjórðung. — Við ætl-
um að taka á móti honum i saln-
um minum. — Pabbi, þú veröur
að standa i allri auðmýkt fyrir
dyrum úti, til þess að vera við
höndina, — ef ég þarf stuðnings
við. — Og þú, Grace verður að
hjálpa mér i — fötin. —
Hér dugðu engin mótmæli. —
Allt varð að vera eins og Gloria
vildi.
Grace hvislaöi að systur sinni
um leið og hún hjálpaði henni til
þess að klæða sig:
— Hvernig á ég að þakka þér
— hvernig á ég að iauna þér allt
það, — er þU gerir fyrir mig? —
— Vert þú ekki með neina vit-
leysu, sagði Gloria.
— Það sem við höfum byrjaö,
verðum við að ljúka við. — Ég á,
eins og þú veist, engin föt hérna
og verður þú þvi aö lána mér föt
af þér — en gerðu svo vel að lána
mér eitthvað enskt — ekki
mariskt hýalin.
Sir Walter kom á móti henni
með stóran rósavönd I hendi.
Ekki einn einasti dráttur í ung-
legu andliti hans bar þess vott að
hann væri forviöa yfir því, að sjá
Gloriu á fótum.
— Ég hefi þegar gerst svo
djarfur að hringja hingað nokkr-
um sinnum, til þessað vita hvern-
ig hertogafrúnni liði, tók hann til
máls, um leiö og hann rétti Gloriu
blómvöndinn.
— Þakka yðurfyrir, sir Walter,
sagði Gloria og andaði með
velþóknun að sér blómailmnum.
Þvi miður hefi ég ekki heyrt það
nefnt á nafn, — siminn var alltaf
— hUn leit til systur sinnar.
— Já.svaraði Grace, það dundi
á okkur sannarlegt haglél af
fyrirspurnum. Aldrei datt mér i
hug að samkvæmisfólkið hérna i
London, ætti i fórum sina svona
mikla meðaumkun meö
meðbræðrum sfnum.
— Ætli það sé nú ekki nokkuð
undir þvi komið hver
meðbróðirinn er, sagði hinn
kurteisi sir Walter oe brosti viö.
Hann leit af einni systurinni á
aðra, Grace leit undan, en Gíoria
horfði fast á móti og brosti eigi
siður vingjarnlega en hann.
1 raun og veru var það allt of
óvarlegt af mér að fara svona
fljóttá fætur.sagði hún: — en mig
langar svo til þess að heyra hvaö
skeði i London. — Kæri sir
Walter, þér eruð vafalaust fullur
af fréttum,—blessaðir,leysið þér
frá skjóðunni.
Hvað var nú þetta? — Hvað var
hún nú að fara? Hann kunni ekki
við sig. Hann vissi ekki hvað hann
átti að segja viö þessa brosandi
hertogafrú. Hann hafði ekki búist
við að finna hana svona.
— Ó, svaraði hann. — Það er
svo sem nóg af fréttum að moða
úr. —Hvað óskar hertogafrúin að
heyra um, — um pólitik — iþróttir
— eða til dæmis eitthvað úr sam-
kvæmislifinu?
— Eigiðþérviðslúðursögur? —
Nei, reyniö ekki aö mæla á móti,
sir Walter. —■ Pabbi sagði mér
nýlega að þér væruð einn af
hiniiin slyngustu mönnum I leyni-
starfsemi stjórnarinnar — en
þegar kona er annars vegar, getið
þér ekki sýnt annað en þér eruð.
— Það var ekkert annaö en
slúðursögur, sem þér áttuð við
áðan. — Já, eða nei. —
— Ég viðurkenni yfirsjón mfna
og bið afsökunar.
Fyrirgefningu skuluð þér fá, þó
með þvi skilyrði — að þér segið
okkur eitthvað reglulega
skemmtilegt. — Vitið þér, sir
Walter, hvað það var, sem pabbi
hélt, þegar þér gerðuð boð fyrir
okkur áðan?
— Nei.
— Að þér kæmuð áreiðanlega
vegna morðsins á veslings Las
Valdas.
Það var vissulega ekki gott að
koma sir Walter úr jafnvægi, en i
þetta sinn var ekki langt frá þvi
að hann missti af sér einglirnuna.
— Hann tók hana úr augna-
krókunum — og fægði hana vand-
lega, til þess aö fá tima til aö
hugsa sig um.
Skárri var þaö nú kjarkurinn i
fnínni. Hæ. — Annað hvort var
þetta kjarkur eða örvænting —
það sæist á sinum tlma hvort
væri.
— Já, einmitt það, svaraði
hann, þegar jafnvægið og ein-
glirnan var komið i lag. — Nei,
það var ekki það mál, sem
orsakaöi það, að ég kom hingað i
dag, þólt ég hins íiegsr neiti þvi
ekki að mér hafi verið falið að
rannsaka það. Ég ætlaði aöeins,
eins og ég sagði, að vita hvernig
hertogafrúnni liði. — En úr þvi að
þér minnist á mál þetta, þá þætti
mér mjög vænt um að mega
spyrja nokkurra spurninga — það
er að segja, — ef ég ekki þreyti
hertogafrúna með þvf?
— Nei, alls ekki. Það er þvert á
mótij við munum senni
lega þreyta yður með forvitni
okkar.
Ryce tók nú að spyrja f þaula
ýmsum þýðingarlausum
spurningum, um Les Valdas, dvöl
hans á Burnham Tower. Hve
lengi hann hafði dvalið þar, hvort
hann hefði dansað vel — leikið vel
á hljóðfæri o.s.frv.
Allt voru þetta hættulausar
spurningarog Gloria lét Grace og
föður sinn ein um að svara þeim.
— Pabbi sagði okkur að i
klúbbnum hans hefðu menn getið
sér þess til að Las Valdas hefði
verið myrtur vegna afbrýðis-
semi, sagði Gloria loksins.
Það getur vel verið að svo hafi
verið, hertogafrú. En ef ég má
segja eins og mér finnst, þá er
það á þá leið, að mál þetta geti
verið flóknara, en i fyrstu virðist.
Hugsið yður. Daginn eftir morðið
var ráðist á bilstjóra greifans.
Arásarmennirnirleituðu á honum
á götunni og brutust sfðan inn i
ibúð hans. En engu var þó stolið.
Alls engu. Liklega hafa þeir verið
að leita að einhverju. — 'Þeir hafa
ekkert fundið á bilstjóranum,' og
þvf brotist inn i Ibúð greifans.
Gloria var hin rólegasta.
— Þetta er sannarlega
athyglisvert, — sagði hún og
þefaði af rósunum. — Auðvitað
hafið þið vörð i húsinu?
Sir Walter varö allurað eyrum.
Hér var slóðin að opnast. — Nu
var um að gera að missa hana
ekki. Hann yppti kæruleysislega
öxlum.
— Ti* hvers ættum við aö vera
að þvi? Viö erum búnir að leita i
öllu húsinu, hátt og lágt — og við
Helgar
krossgáta
Lausn í næsta
helgarblaði
5; (0
Xs - VJN c. N
\ < X h k> C ta N 0:
* s. N 0 tn 3 C 5> k>
c k> i> C %
■n S' h *> i> 3 S
*> 4> * a> tb i; o
c O; * ca O’ íð s O <
Si s S i> GN h o
"•X 5; * "0 i> *> i> X)-
íð k> c s VTi 3 i> *> 0 <
C8 GN ta O' 3 S k> O; k>
s. 0' 3 * i w X *3
4 3 0 3 i> r- N
C; C c; ta b> S i VA
VA ^> t> •'-» s> c t> H LT> 0
s i> s 3 c. S3 3> 0
í Ct s» h* i> >3 i>'
5 ’fíufíR fíHálST i/ VERSN/ VÖKVl kL/ETDI st- SP/Rei þfífím fíR. 'fíL/T BfíRÐ/ V/N/tfí Kúfífí TEKlfí
/ r|p u iÉr '&ámm V/ÉL- 'DRUt/J -r-
fíot) m’fí/fy EFNfíSr fíEDNfí JiESTfí fíF FJfíLL/ S'flR iTn-L! upp
n VfíNp LfíNfífí ko.r r rofísK. HL'E
fííT, MfíÐuR éRUNfí 2, E//V 5
EnD. HVfít) S KÓU E/HS um T/ lE/NS
5 pyfíN r/ RosTuR ripfl HR NÚUE GLJÚFuR SUNNU 2>fíáS mfíViHN
U
N í TRB /V/VUR
5Ýnis- HoRn/í) DUN'DftR 'OL/K/K V
HÓPuR HEMDfí
áRftma 'a raifH/ VONp HREKK yz. 'Ol'/K/R ÚTT. *'
MEE) TElu oD
> : fljót OHR/ESI /v'/SXfí1
s ró/tfí Tur/NAX OpETT '/u'fíT
l FoRsr SK. ST LE/ÐJ
5 ONUR ~r~ U SifímHL
LfíU&L VELLU GUNáfí KRAFTq kf)R/_ FoRjy\
l ► ’ fiV' H/EFÐ/
Lausn á
krossgátu.
síðustu