Alþýðublaðið - 15.02.1978, Side 4

4
Miðvikudagur 15. febrúar 1978
Utgefandi: Alþýöuflokkurinn.
Rekstur: Reykjaprent h.f. Ritstjóriog ábyrgöarmaður: Arni Gunnarsson. Fréttastjóri: Einar Sigurös-
son. Aösetur ritstjórnar er I Siöumúla 11, sfmi 81866. Kvöidsfmi fréttavaktar: 81976. Auglýsingadeild,
Alþýöuhúsinu Hverfisgötu 10 — simi 14906. Askriftar- og kvartanasimi: 14900. Prentun: Blaöaprent h.f.
Askriftaverö 1500krónur á mánuöi og 80 krónur f lausasöiu.
Sambandsleysi ríkis-
stjórnar og launþega
Fáar ríkisstjórnir hér-
lendar hafa verið eins fá-
dæma klaufalegar í sam-
skiptum sínum við laun-
þega og núverandi ríkis-
stjórn. Ástæðan er ein-
faldlega sú, að hún hefur
ekkert samband við laun-
þega og er úr tengslum
við launþegahreyf ing-
arnar. Slíkt sambands-
leysi kann ekki góðri
lukku að stýra, þegar
stjórna þarf þjóðfélagi,
er stendur og fellur með
afköstum og dugnaði
verkamannsins, iðnaðar-
mannsins, bóndans, sjó-
mannsins og þeirra
stétta, sem auðinn §kapa.
Þegar svo er ástatt, að
ríkisstjórn hefur engin
tengsl við vinnandi stéttir
þjóðf élagsins, hlýtur
skilningsleysi að skapa
stirða sambúð. Og sú hef-
ur raunin orðið. Eftir
furðulega vanhugsaða og
litt skiljanlega aðför að
kjarasamningum laun-
þega er ástand þjóðmál-
anna ótryggara en verið
hefur í langan tíma. Rík-
isstjórnin og vinnuveit-
endur segjast ekki trúa
því, að verkalýðshreyf-
ingin muni grípa til rót-
tækra ráðstafana. Það er
mun erfiðara fyrir
verkalýðshreyfinguna að
trúa þvi, sem nú virðast
blákaldar staðreyndir.
Og auðvitað læturhúnekki
ræna sig mótspyrnulaust.
Flokksstjórn Alþýðu-
flokksins hefur harðlega
mótmælt fyrirætlunum
ríkisstjórnarinnar. Hún
telur, að ef frumvarp
hennar um efnahagsráð-
stafanir verður lögfest,
sé þar á ferðinni ein gróf-
asta kjaraskerðing, sem
orðið hefur á skömmum
tíma. Auk þess sé um að
ræða riftun á öllum gerð-
um og gildum kjara-
samningum launþega-
samtakanna og viðsemj-
enda þeirra, þar á meðal
ríkisvaldsins, sem hyggst
nú ekki einasta firra at-
vinnurekendur ábyrgð af
samningsbundnum
skuldbindingum, heldur
einnig svíkja þá samn-
inga, sem ráðherrarnir
hafa undirritaðmeð eigin
hendi fyrir aðeins 3 mán-
uðum.
Flokksstjórnin for-
dæmir því þessar aðgerð-
ir allar sem siðlaust at-
hæfi, sem til þess eins sé
fallið að grafa undan því
lágmarkstrausti, er rikja
verður milli aðila, sem af
augljósri nauðsyn verða
að hafa mikilvæg efna-
hagsleg samskipti, — og
sem þess vegna hlýtur að
torvelda allar lausnir
vandamála með háska-
legum hætti til frambúð-
ar.
Enn er að því stefnt
með frumvarpi ríkis-
stjórnarinnar að kippa í
mikilvægum greinum
grunninum undan frjáls-
um samningsrétti laun-
þega og atvinnurekenda
og fá ríkisvaldinu úrslita-
vald í hendur til að á-
kvarða i raun launakjör í
landinu. Hér er því einnig
vegíð að þeirri valddreif-
ingu og lýðræði, sem ætti
að teljast aðall velferðar-
og lýðræðisríkis.
Allar eru þær ráðagerð-
ir, sem i frumvarpinu
felast þeim mun fráleit-
ari, sem fyrir liggja
sannanir f yrir því, að að-
steðjandi efnahagsvanda
er unnt að leysa á full-
nægjandi hátt á grund-
velli gildandi kjarasamn-
inga. Aðgerðirnar, sem
nú eru fyrirhugaðar, tor-
velda hins vegar mjög
f rambúðarlausnir, sem
hljóta að verða til um-
fjöllunar að loknum
næstu þingkosningum.
Flokksstjórn Alþýðu-
flokksins lýsti fullum
stuðningi við afstöðu
launþegasamtakanna í
þessu máli og heitir þeim
atfylgi sínu í þeirri bar-
áttu, sem þau eiga fyrir
höndum til að verja kjör
sin og samningsfrelsi.^G
ÚR YMSUM ATTINWI
Embættismenn ekki á
„Valdi tilfinninganna’7
Bann við sýningum á jap-
önsku kvikmyndinni, „Veldi til-
finninganna” hefur mælzt mis-
jafnlega fyrir. Þykir mörgum
sem hér sé um nokkuð þrönga
og einsýna túlkun á lögum að
ræða. Um þetta bann hafa
spunnizt hin skemmtilegustu
blaðaskrif. Þorgeir Þorgeirs-
son, rithöfundur skrifar i Dag-
blaðið i gær og segir meðal ann-
ars:
„Hvað er hér eiginlega á
seyði? Hvur er að ráðska með
hvurn? Býr ekki nokkurnveginn
ein dýrategund i þessu landi?
Úr þvi kvikmyndin er svona
bráðspillandi fyrir sálarlifiö að
ástæða er til að gera sóttvarnar-
ráðstafanir með hana gagnvart
almenningi i Reykjavik, hvern-
ig stendur þá á þvi að þeir ein-
staklingar (vonandi lika af teg-
undinni homo sapiens) sem lent
hafa i þeirri voðareynslu að sjá
þessa mynd (sumir tvisvar á
skömmum tima) — hvernig
stendur á þvi að þetta fólk er
ekki sett i einangrun, andlega
sóttkvi, þangað til sállæknar
hafa gefið vottorð um að fólkið
sé búið að jafna sig aftur.
Maður bara spyr nú.
Gæti hugsazt að þjóðin
sæti nú uppi með lögreglustjóra
höfuðborgarinnar, saksóknara
rikisins, rannsóknarlögreglu-
stjóra og háttsetta aðila i
menntamálaráðuneyti stór-
lega skaðaða eða brenglaða á
sálinni eftir bióferð á vegum
Kvikmyndaeftirlits og Listahá-
tiðarnefndar.
Einhverra hluta vegna var
myndin bönnuð okkur hinum.
Nema þeir sem banna okkur
að sjá myndina séu svona miklu
traustari karakterar en við hin.
Það hlýtur raunar að vera.”
En nú er þetta mál leyst.
Hæstiréttur Vestur-Þýzkalands
tók sig nefnilega til i gær og úr-
skurðaði að myndin „Veldi til-
finninganna” væri ekki klám-
fengin og mætti sýnast i kvik-
myndahúsum þar i landi átölu-
laust.
Við Islendingar ættum þvi að
geta andað léttar. Þýzkur hæsti-
réttur hefur sem sagt úrskurðað
að fólk það, sem af fórnfýsi
stofnaði sálarlifi sinu i hættu
fyrir okkur hin mun hafa sloppið
alheil úr „svaðilförinni”.
Herlúdrar gjalla
Stjórn Starfsmannafélags
Reykjavikur hélt velli i stjórn-
arkjöri i félaginu i gær og fyrra-
dag. Ekki var þó sigurinn stór
Tiútirskuíu
menn ganga
Staðfastur lesari reykvískra
dagblaða lendir í margri raun.
Bæði andlegri og líkamlegri.
Kvikmyndahátíðarfréttir eru
engin undantekning, nema
siður sé.
Umtöluð, vlðfræg og
bersögul japönsk kvikmynd var
auglýst á þessari hátíð. Margir
voru forvitnir, ýmsir glaðir,
fegnir og þakklátir nefndinni
fyrir að hafa þorað að velja
þetta umdeilda verk til
sýninga.
Þá dynur yfir sú fregn að
Kvikmyndaeftirlitið hafi enga
ró haft I sinum beinum eftir
fyrstu skoðun þessarar myndar
og hcimtað aðra sýningu með
lögreglustjóra, saksóknara og
nýskipuðum yfirmanni rann-
sóknarlögreglunnar.
Hvers á Pétur Sigurðsson
landhelgisgæslustjóri að gjalda
fyrst honum er ekki boðið?
varð einhverjum að orði. Eða
þá dómsmálaráðherra? segi ég.
Svipurinn á honum I sjónvarpi
uppá sfðkastið ber það þó með
sér að honum veitti ekki af þvl
að sjá ærlega sorðið i bíó eða
annarsstaðar.
Eftir reiðina kom svo reiðar-
slagið.
Myndin um ofurvald
istriðunnar var sfóan bönnuð.
toÞótti háskaleg og mann-
MfcÉífcJBaunar skinlir«hað
hvernig stendur þá á því að
þeir einstaklingar (vonandi
lika af tegundinni homo
sapiens) sem lent hafa i þeirri
voðareynslu að sjá þessa mynd
(sumir tvisvar á skömmum
tima) — hvernig stendur á því
að þetta fólk er ekki sett i
einangrun. andlega sóttkvi,
Kjallarinn
Þorgeir
Þorgeirsson
Við tökum mark á þessi
banni án þess að telja ástæðu ti
þess að tilraunadýrin — hátíða
nefnd. kvikmyndaeftirlit, lög-
reglustjóri, saksóknari og rann
söknarlögregiustjóri — segi af
sér embættum sínum. Ef.þeii
væru af sömu tegund og vif
hin. sem ekki erum tálin þoh
sýningarnar, þá ættu þei
náttúrlega uinsvifalaust a<
segja af sér þessum mikilvægi
embættum og vera fjærri þein
þar til fvrir liggur umsögn dóm
bærrar sálfræðinganofndar un
það að fólkið sé að fullu búið að
jafna sig eftir áfalllð.
Hitt er að visu vel hugsanlegt
að einmitt þetta fólk sem telur
sig þess umkomið að skammta
okkur hinum impúlsa (að
viðlögðu fangelsi) telji sig gert
úr öðru efni en við erum, sauð-j
svartur almúginn.
Þá vaknar raunar önnui
spurning.
Er ekki heppilegast að þeii
sem ráða málum i samfélagini
bæði telji sig og séu i raun aP
sömu dýrategund og undir-i
sátarnir sem altént vinna fyrirl
þessu liði og eiga að hlltal
boðum þess og bönnum?
Þetta er, trúég, vandinn í
hnotskurn.
Ritskoðun er varla tíðku'
nema þar sem upp er risi
yfirstétt sem nánast finnst hú
vera önnur tegund en undii
sátarnir sem þetta lið er a
skammta impúsla og Ilfsa
komu. Og viðurkenning á sv<
leiðis háttalagi sjálfskipaðra
yfirdýrategundar i landinu <
raunar ekker^^ smáræð
iMUMirin
og eru tölurnar til marks um
það. Þórhallur Halldórsson, for-
maður félagsins var endurkjör-
inn með 796 atkvæðum, gegn 600
atkvæðum mótframbjóðanda
sins, Gunngeirs Péturssonar.
1 þessari kosningu var mynd-
uð eins konar stjórnarandstaða i
félaginu. Nefndist hún „Ný
hreyfing”. Þrátt fyrir að ,,Ný
hreyfing” hafi ekki starfað lengi
er ljóst að hún á mikinn hljóm-
grunn. Öánægjuraddirnar i fó-
laginu eru margar.
Meðal þess helzta sem ,,Ný
hreyfing” hefur vakið athygli á
er deyfð i félagsmálum svo og
framkoma leiðtoganna við sér-
samninga SFR i kjaradeilu op-
inberra starfsmanna i sumar.
Eftir sigur sinn virðist Þór-
hallur Halldórsson vera farinn
að lita á sjálfan sig sem alvöru
verkalýðsforingja. Hann hefur
látið hafa eftir sér i blöðum að
þýðingarmikið sé að geta gengið
til ihöndfarandi kjarabaráttu
launþega, (þ.e.a.s. baráttuna
við rikisvaldið vegna nýfram-
komins efnahagsráðstafana-
frumvarps) með reyndu og
traustu liði samstarfsmanna.
Nú gjalla sem sagt herlúðrar i
búðum Starfsmannafélags
Reykjavikur. Fróðlegt verður
að sjá hversu þung sókn fylgir
þessum lúðrablæstri.