Alþýðublaðið - 15.03.1978, Síða 6

Miðvikudagur 15. marz 1978 biSw
Bróöir sakborningsins Fang Yeh-
hsin
hans undanfarið. Þeir bentu á,
hversu rotinn hlyti að vera hug-
myndaheimur þess, sem hagaði
sér likt og hans væri vandi. Þessu
til sönnunar tindu þeir til ýmsar
misgerðir Fangs, en allir létu i
ljós einlægan vilja sinn að reyna
að hafa áhrif á hann, til þess að
snúa á réttan veg og þaö hefðu
þeir raunar reynt löngum.
Þeir tóku undir þá skoðun verj-
anda, aö misferli Fangs væri unn-
ið undir áhrifum hinna „fjögurra
glæpamanna”, sem beinlinis
hefðu prédikað, að lög og reglur
af hvaða tagi sem væri, væru
þrúgandi hömlur á verkalýðinn!
Þeir teldu, að löghlýðni væri eins-
konar þrælaskapferli og þeir, sem
hlýddu lögunum væru bara
„sauðir”. Þeir sneru út úr orðum
Maós formanns, „Að menn yrðu
að þora að ganga gegn timanna
straumi” með þvi að túlka þau
sem einskonar uppreisnarhvöt
gegn réttum yfirvöldum. Þannig
væru hugir og hjörtu ungs fólks
eitraöir af völdum „hinna fjög-
urra” glæpamanna!
Tsui Wei-ping, varaumsjónar-
Frá réttarhöldunum : Lögreglumaðurinn Hsueh kynnir ákæruatriðin. Sakborningur stendur fyrir miðju og snýr baki I myndavélina.
1 fyrsta lagi, heföi sakborningi
aldrei veriö refsað áður og nú
hefði bæði bilnum og segldúknum
verið skilað til réttra eigenda.
1 öðru lagi hefði hér ekki verið
um auðgunarbrot að ræða né
heldur að billinn hefði verið not-
aður til ólöglegra athafna.
I þriðja lagi heföi hann viður-
kennt brot sitt og fyrir lægi, að
framburður hans væri sam-
kvæmur sannleikanum.
Meðan Fang sat i gæzluvarð-
haldi höfðu ýmsir lögreglumenn
átt við hann alvarleg viðtöl. Þeir
höfðu gert honum ljóst, að menn,
sem játuðu brot sin, iðruðust og
ásettu sér að bæta ráð sitt, ættu
von á mildari dómi. Hinir sem
forhertust i glæpaverkum sinum,
ættu engrar vægðar að vænta!
Þannig hafði lögreglan einnig
lesið með fanganum tilheyrandi
greinar út ritum Maós formanns
og lagt fast að honum, að leggja
sér það allt á hjarta. Þessu hefði
Fang tekið ljúflega og látið sér
skiljast misferli sitt og eins látið i
ljós vilja til að ganga framvegis
rétta götu.
I fjórða lagi benti verjandi á
þjóðfélagslegar aðstæður þessara
tima. Auðvitað ætti sakborningur
að vera ábyrgur gerða sinna, það
væri ekki umtalsmál. En á hinn
bóginn væri ástæða fyrir dómar-
ana að lita á hin hryggilegu áhrif,
sem f jöldi landsmanna hefði orðið
fyrir af völdum glæpaflokks
„hinna fjögurra”. Þessir glæpa-
menn hefðu gert allt til að skapa
ringulreið I rikinu, brotið visvit-
andi lög og reglur byltingarinnar,
prédikað stjórnleysi og hvatt fólk
til allskonar skemmdarverka,
bæði með þvi að eyðileggja hluti
fyrir fólki og taka ófrjálsri hendi
það, sem hugur þeirra girntist, ef
tækifæri gæfist til.
Með hliðsjón af þessu vonaði
verjandi, að sakborningur hlyti
vægan dóm!
Raddir úr dómsalnum
Kang dómari skipaði nú sak-
borningi að snúa sér að áheyrend-
um — samverkamönnum sinum
— og hlýða á framburð þeirra.
Margir tóku til máls, sem létu
það ótvirætt i ljós, að vist væri
von á þvi, að sakborningi hefði
hlekkzt á, miðað við framferði
Peking, réttinn og Fang var færð-
ur fram fyrir dómstólinn, sem
samanstóð af þrem, Kang borg-
ardómara, Hsiao Jui-feng, sam-
verkakonu Fangs úr verksmiðj-
unni og Lei Chang-hsing einnig
samverkamanns Fangs.
Fang var gert, að standa
frammi fyrir dómstólnum.
Áður en Fang var færður fyrir
réttinn hafði mál hans verið rann-
sakað gaumgæfilega og þá ekki
siður æfiferill hans og atvikin,
sem leiddu til þjófnaðarins. Rétt-
urinn hafði vitanlega fengið allar
rannsóknarskýrslur og nú skyldi
hafa vitnaleiðslur i heyrandi
hljóði!
Saksóknari, Hsueh Pao-shan,
bar ákærurnar fram, sem voru,
að sakborningur hefði stolið bil,
sem tilheyrði útgáfufyrirtæki —
tilnefndu, og i honum hefði verið
tjargaður segldúkur. Hann hefði
ekið bilnum án þess að hafa öku-
leyfi og loks væri þetta siður en
svo i fyrsta sinn, sem hann hefði
tekið ökutæki ófrjálsrihendi. Þau
hefði hann notað til að aka á ýmsa
skemmtistaði borgarinnar. Hann
krafðist þess — til að uppfylla
laga- og réttarkröfur — aö sak-
borningi yrði refsað.
Kang, borgardómari, fór nú
þess á leit, að sakborningur lýsti
málsatvikum frá sinni hlið.
Fang komst svo að oröi. „Ég
hafði alls ekki ásett mér, að stela
bilnum, svona fyrirfram. En allt i
einu minntist ég þess, að ýmsir
nágrannar höfðu tjáð mér, að þeir
væru i vandræðum með að fjar-
lægja og flytja til ýmiskonar dót.
Asetningur minn var, að skila
bilnum aftur til eiganda, aö þessu
loknu. Mér var raunar ljóst, að
vel gæti ég lent i missætti við bil-
stjórann, en grunaði alls ekki að
þetta yrði lögreglumál.”
Eftir framburð sakbornings,
tók skipaður verjandi hans Feng
Ching-chang til máls. Hann var
einn af framámönnum verksmið-
unnar, sem Fang starfaði I og
samkvæmt lögum ber að skipa
hverjum sakborningi verjanda,
hafi hann ekki útvegað sér hann
sjálfur.
Verjandinn dró ekki dul á, að
athæfi Fangs væri refsivert. A
hinn bóginn taldi hann, að ýmis-
legt væri sakborningi til máls-
bóta.
Tekið á þjófnaði
Þaö var að kvöldi dags í aprílmánuði siðastliðnum, að ungur, vinnuklæddur
maður steig út úr strætisvagni í austurhluta Pekingborgar. Hann hóf síðan göng-
una heimleiöis og nagaði epli í mestu rólegheitum án þess að lita til hægri eða
vinstri. Skyndilega nam hann þó staðar við grænan sendiferðabíl, sem lagt hafði
verið framan við hús. Það var eins og hann vaknaði af svefni. Hann dró lyklakippu
úr vasa sínum, opnaði bíldyrnar, settist í ökumannssætið, gangsetti bílinn og ók i
austurátt áleiðis að útjaöri borgarinnar.
Skömmu síðar kom bif reiðarstjórinn á vettvang og saknaði heldur vinar i stað og
auðvitað kærði hann missi sinn til lögreglunnar.
Bílþjófurinn, sem var 26 ára gamall iðnverkamaður í verksmiðju, sem fram-
leiddi byggingarvinnuvélar, hét Fang Yeh ling. Hann hafði lært bifreiðaakstur
strax og hann var leystur úr herþjónustu 1973, en vegna þess að honum varð á oftar
en einu sinni aðtaka ökutæki i leyfisleysi var hann sviptur ökuleyf i 1976 og settur í
verksmiðjuna sem að ofan getur.
Snemma morguns — sex dögum eftir að Fang tók bilinn — sá maður, sem vann i
húsinu þar sem billinn hafði staðið við bílinn á leið um götuna. Hann stöðvaði bílinn
og Fang var fenginn lögreglunni í hendur.
Réttarrannsóknin.
Mál Fangs var tekið fyrir þann
19. nóvember fyrir borgardómi
Pekingborgar. Réttur var settur i troðfullur af samverkamönnum
fyrirlestrasal verksmiðjunnar, Fangs úr verksmiðjunni.
sem hann starfaði i, eins og Klukkan 9 árdegis setti Kang
stundum tiðkast. Salurinn var Yung-chuan, borgardómari i
Sakborningurinn klökknar
Samverkamenn sakborningsins láta I ijós álit
sitt.
Endurhæfing
í Kínaveldi