Alþýðublaðið - 09.06.1979, Blaðsíða 5

Laugardagur 9. júní, 1979
5
alþýðu
mTHTT.J
Framkvæmdastjóri: Jóhannes
Guömundsson
Abyrgöarmaöur: Bjarni P.
Magnússon
Ritstjórnarfulltnli: GuBni Björn
Kjærbo
Auglýsingar: Ingibjörg Siguröar-
dóttir
Dreifingarstjóri: 'Siguröur
Steinarsson
Gjaldkeri: Halldóra Jónsdóttir
Ritstjórn og auglýsingar eru aö
Siöumúla 11, Reykjavik. Slmi
81866.
Afreksmenn eru verðmæti af
sjálfu sér. Afreksmenn eru ekki
verðmæti vegna þess að þeir og
störf þeirra verði metin til f jár.
Það er að vísu hægt að meta störf
afreksmanna til f jár. En það má
aldrei vera kjarni málsins. Það
má ekki einu sinni skipta veru-
legu máli.
Afreksmenn, í bezta skilningi
þess orðs, eru verðmæti vegna
þess að þeir hvetja aðra, venju-
lega sér yngri, til dáða. AAannlíf ið
er stundum eins og sú' ágæta
íslenzka þjóðariþrótt, qlíma. Það
er verið að takast á við smærri og
stærri verkefni. Fólkið er auðvit-
að misjafnlega ánægt með
árangurinn. Það út af f yrir sig er
-
samt ekki kjarni málsins. Kjarni
málsins er sá, að maðurinn hef ur
ævinlega vaxið af því, að takast
á við viðf angsef nin í stað þess að
gefast upp, stinga af.
Jaf naðarstef na má aldrei fara
í það farvatn að hún snúist í
f latneskju, andúð á af reksmönn-
um, hatur á þeim sem skara
fram úr. Það að skara fram úr
hef ur í för með sér uppeldisgildi,
sem aftur er undirstaða
siðmenningar og framfara.
Þetta er sjálf orkan í siðmenn-
ingunni, og að auki ágætur
samanburður og ágætt orðaval á
þessum síðustu timum
orkuskorts.
íslendingar, þessi undarlega
blanda samhyggju og
einstaklingshyggju, fagna þvi,
þegar synir og dætur þjóðarinnar
og landsins skara fram úr, ekki
sízt á erlendum vettvangi.
Oftlega hafa íslendingar gert svo
i menningarmálum. Það þarf
ekki að nef na til nöfn vegna þess
að þau eru sem atviksorð á tung-
unni. Halldór Laxness er þó sér-
stæður vegna þess að á þeim
tímum þegar menningar-
frömuðir leituðu í æ ríkari mæli
til annarra þjóða, af þeirri ein-
földu ástæðu, en um leið skiljan-
legu, að þar voru tölfræðilega
f leiri áheyrendui; þá kom hann til
Islands og skrifaði um sína
þjóð, fyrir sína þjóð. Alþýðublað-
ið gizkar á, að þessi staðreynd
ekki sízt hafi valdið því að hann
hlaut bókmenntaverðlaun Nóbels
árið 1955. Áður höfðu af mikilli
alvöru verið nefndir til þess
mikla heiðurs menn sem fylli-
lega verðskulduðu hann, menn
eins og Gunnar Gunnarsson og
Einar H. Kvaran.
íslenzkir íþróttamenn hafa i
æ ríkari mæli verið að hasla sér
völl á erlendri grund. Alþjóðleg
samvinna er takmark af sjálfu
sér. Því ber og að fagna, þegar
synir og dætur þjóðarinnar og
landsins eru í fremstu röð á sín-
um vettvangi. Þetta á sérstak-
lega við um knattspyrnu og hand-
knattleik.
Skákíþróttin á að vera og hef ur
verið mikil íþrótt á (slandi.
Friðrik Olafsson hefur verið og
er óumdei lanlega fremstur
islenzkra skákmanna. Framfarir
i þessari íþróttagrein hugarins
eru hins vegar svo örar, að ekki
er trygging fyrir þvi að slík
forusta Friðriks Olafssonar
standi um alla eilífð. Einmitt
þannig f leytir mannkyninu f ram.
Hins vegar er hitt ómótmælan-
leg staðreynd að Friðrik Ólafs-
son er ekki aðeins góður
skákmaður heldur nýtur hann
einnig trausts á alþjóðlegum
vettvangi. Formennska hans i
alþjóðlegum skáksamtökum er
stoltssigur fyrir fólkið og landið.
Þess vegna vill Alþýðublaðið
minna á að sérhver stuðningur
við Friðrik Ólafsson er ekki
einasta stuðningur við virðingar-
verða alþjóðlega samvinnu,
heldur einnig stuðningur við
næstu kynslóð á Islandi, sem er
áreiðanlega vænleg til afreka,
ekki siður en kynslóðirnar sem á
undan henni gengu.
—VG
SJÓMANNADAGURINN
Alþýðublaöið birtir hér nokkrar myndir tengdar sjónum og sjó-
mönnum i tilefni sjómannadags. Lif og starf sjómannsins er ekki
dans á rósum. Hann þarf að dvelja langdvöium fjarri fjölskyldu
sinni og vinna störf sin við mjög erfiðar aðstæöur oft á tiðum. Það
eru ekki litil verömæti sem sjómennirnir okkar draga á land, og án
fisksins —og sjómannanna — væri ekki byggilegt I okkar harðbýla
landi.
Alþýðublaðið sendir sjómönnum öllum bestu kveöjur á árlegum
hátíðisdegi þeirra — sjómannadeginum.