Alþýðublaðið - 02.07.1981, Blaðsíða 6

.6
Fimmtudagur 2. júlf 1981
1
Alþýðublaðið segir
Amnesty International:
Samviskufangar mánaðarins
leg viö keppinauta þeirra
erlendis. Um það snýst þetta
mál. Þrátt fyrir allt veizluhjaliö
um að iönaöurinn eigi að taka
viö bróðurpartinum af þvi fólki
sem á vinnumarkaðinn kemur á
næstu árum, hefur núverandi
rikisstjórn, og raunar forverar
hennar, enga vitiborna lang-
timastefnu i málum islenzks
iðnaðar.
Þetta á ekki bara við um
gengisskráninguna. Rangskráð
gengi bitnar á iðnaðinum.
Styrking dollarans kemur
frystiiðnaðinum vel. Veiking
Evrópugjaldmiöla gagnvart
dollar bitnar hins vegar á
iðnaðarútflutningi okkar til
Evrópulanda.
Þetta á lika við um skatta-
mál. Aðstdðugjaldið er kolvit-
laust skattur, sem lagöur er á
fyrirtæki án nokkurs tillits til
afkomu eða hagnaðar.
Hinn geypihái söluskattur
leikur útflutningsfyrirtæki
grátt. Fyrir löngu siðan ætti að
vera búið að taka upp virðis-
aukaskatt, i staö söluskatts.
Með sliku skattakerfi er álagður
söluskattur sjálfkrafa endur-
greiddur fyrirtæki við útflutn-
ing.
Þetta á einnig við um útlána-
póiitfk banka og fjárfestingar-
lánasjóða. 1 þeim málum er
iðnaðurinn hornreka.
Hringl rikisstjórnarinnar og
framkvæmdaleysi, ekki einasta
varðandi aðstöðugjaldið heldur
lika öll þessi hagsmunamál is-
lenzk iðnaðar, er til háborinnar
skammar. Hér þarf að móta
skýra stefnu og hrinda henni i
framkvæmd.
Stefna Alþýðuflokksins
Á árunum 1964-1970 voru uppi
harðar deilur um það, hvers
konar stefnu íslendingar ættu
að fylgja i millirikjaviðskifAam.
Alþýðuflokkurinn, undir fory^Ui
þáverandi viöskiptaráðherra,
dr. Gylfa Þ. Gislasonar, hafði
frumkvæði að þvi að boða gali-
harða friverzlunarpólitik. Sjálf-
stæðisflokkurinn studdi þá
stefnu. Þess má geta, að Sam-
tök frjálslyndra og vinstri
manna voru einnig fylgjandi
þeirri stefnu og greiddu atkvæði
á Alþingi með inngöngu Islands
i EFTA. Framsókn hafði enga
skoðun. Hún sat hjá. Alþýðu-
bandalagið var i sjálfu sér sam-
kvæmt i sinni þröngsýnu ein-
angrunarpólitik og beitti sér
hatrammlega á móti.
Nú þarf ekki að deila um það,
að friverzlunarpólitikin er rétt.
Fáar aðrar þjóðir eru eins háð-
ar utanrikisviðskiptum og Is-
lendingar. Eitt stærsta hags-
munamál okkar er að eiga
greiðan og tollfrjálsan aðgang
að erlendum mörkuðum fyrir
okkar útflutningsvörur. Það er
einnig mikið hagsmunamál is-
lenzkra launþega og neytenda
að eiga hömlulausan aðgang að
tollfrjálsum innflutningi á
lægsta hugsanlegu verði. Sama
máli gegnir að sjálfsögðu um
aðföng hráefna og tækja fyrir
innlenda framleiðslu.
Framsóknarhöft
Hinn kosturinn er viðskipta-
leg einangrunarstefna og hafta-
pólitik, sem gekk sér til húðar i
kreppunni miklu og átti stóra
sök á þeirri alþjóðlegu við-
skiptakreppu sem þá tröllreiö
heiminum. Á valdatima Fram-
sóknar og Sjálfstæðisflokks
höfðu innflutningstollar verið
gerðir að einu helsta tekjuöfl-
unartæki rikissióðs. Nevtendur
báru kostnaöinn af þessari
toilapólitik meö þvi að greiöa
hærra verð frá tollvernduðum
iðnfyrirtækjum, en þeir ella áttu
kost á með innflutningi.
Það er hins vegar undirstöðu-
atriði, þegar horfið er frá hafta-
búskap að friverzlun, að aðlög-
un hagkerfisins að svo róttæk-
um breytingum fari fram
kerfisbundið og skipulega á
nokkrum umþóttunartima.
Verulegur hlutur islenzk iðn-
aðar nýtur annars konar vernd-
ar, t.d. fjarlægðarverndar, og
þarf þvi ekki að óttast beina
samkeppni. Að öðru leyti á með
skipulögðum hætti að beina
fjárfestingu okkar og mannafla
i þær greinar, sem liklegar eru
til að standast samkeppni bæði
við tollfrjálsan innflutning á
heimamarkaði og á erlendum
mörkuðum.
Stefnuleysi rikisstjórna
Það er nákvæmlega þetta sem
hefur brugðizt. Vinstri stjórn-
irnar á s.l. áratug höfðu engan
skilning á þessum málum.
Rikisstjórn Geirs Hallgrims-
sonar og Ólafs Jóhannessonar
1974-1978 var ekki hótinu betri.
Þess vegna er nú svo komið, að
atvinnuöryggi fólks i iönaðinum
er stefnt i tvisýnu vegna hring-
landahátts og stefnuleysis
stjórnvalda. Það breytir engu
um það, að friverzlunarpólitikin
er rétt. Það sem á skortir er að
islenzkir stjórnmálamenn geri •
sér grein fyrir þeirri staðreynd,
að af friverzlunarpólitikinni
leiðir að búa verður atvinnu-
rekstrinum i landinu, og is-
lenzkum iðnaði alveg sérstak-
lega, sambærileg starfsskilyrði
og erlendir keppinautar þeirra
njóta. Sérstaklega verður að
færa skattapólitikina til sama
horfs og er i helztu viðskipta- og
markaðslöndum okkar. I þessu
efni hefur hver rikisstjórnin á
fætur annarri brugðizt.
—JBH
Aðlögunargjald 8
bandalagsins, I Brussel i boði
þess 19. og 20.'mai s.l., hafi verið
misskilin, eins og eftirfarandi
ummæli hans gefa greinilega til
kynna. Spurðist sendiráðið að
gefnu tilefni fyrir um það hjá
honum hvað hann hefði látið i
ljós við gestina úr hópi Islenskra
iðnrekenda nokkrum dögum
áður, er álagning aðlögunar-
gjalds hefði boriö á góma. Voru
ummæli hans orðrétt sem hér
segir (í Islenskri þýðingu):
,,Ég rakti I stuttu máli viðhorf
Efiiahagsbandalagsins til jöfn-
unargjaldsins og aðlögunar-
gjaldsins. Efnahagsbandalagið
haföi viðurkennt jöfnunar-
gjaldið, þar sem þvi var ætlað
að vega á móti áhrifum islenska
söluskattsins. Hins vegar var
afstaða Efnahagsbandalagsins
til aðlögunargjaldsins neikvæð
enda þótt viðbrögð þess hefðu
verið mjög hógvær og engum
gagnaðgerðum verið beitt. Ég
mun hafa wðað það þannig:
„Við fórum ekki i strið Ut af
þvi.” Engar umræður áttu sér
staö um álagningu nýs gjalds,
en ég sagði almennt að engin
vandkvæði yrðuá að samþykkja
ráðstafanir, sem hægt væri að
réttlæta með ákvæðum fri-
verslunarsamningsins.”
Af þessu má sjá, að ummæli
fulltrúans fjalla ekki um
hugsanlega afstöðu bandalags-
ins til álagningar aðlögunar-
gjaldsins aö nýju, enda er sú
neikvæöa afstaöa kunn af
itrekuðum yfirlýsingum ráða-
manna bandalagsins við islensk
stjórnvöld, bæði fyrir og eftir
heimsókn hóps iönrekenda frá
Islandi.
Brussel, 30. júni 1981.
Henrik Sv. Björnsson
Starfsfólk 1
einnig ýmsir hópar sem aðeins ’
væri samið fyrir á Seyöisfirði.
Alþýöublaðið spurði Hallstein
hvort honum finndist rétt að
starfsfólk á vinnustaö semdi
beint viö sjálft fyrirtækið. ,,Já,
ég gæti verið samþykkur þvi”,
sagði hann, ,,ég held að menn
gætu samþykkt það i verkalýðs-
hreyfingunni almennt. Ef fyrir-
tæki gengur vel er æskilegt að
þaö geti sýnt velgengnina með
betri samningum. Tal okkar um
atvinnulýðræði hlýtur að eiga aö
hafa áhrif jafnt á hlutdeild i
hagnaði sem stjórnun. Ég hygg
að þessi þáttur atvinnulýðræðis
sé aðeins timaspursmál og býst
við að samningar eigi i auknum
mæli eftir að færast i hendur
ákveðinna landshluta, félaga
eöa starfsfólks ákveðinna fyrir-
tækja. Það gengur ekki að einn
samningur gildi fyrir allt landiö
og allir þurfi að hækka þegar vel
gengur á einum stað.” —g.sv.
Horacio CIAFARDINI frá
Argentinu er 39 ára gamall hag-
fræðingur og háskólakennari.
Hann hefur verið i fangelsi i
meira en fjögur ár. í mars 1979
var hann sýknaður af öllum
ákærum, en honum er enn hald-
ið f fangelsi vegna lagasetning-
ar sem eru undirskrifaðar af
forseta lándsins. Hann er
kvæntur.
Dr. Horacio CIAFARDINI
var handtekinn 21. júli 1976 á
vinnustað sínum. Hann var einn
af 17 manna starfsliði i „Uni-
versidad del Sur, Southern Uni-
versity” i borginni Bahia
Blanca, sem handteknir voru
þennan mánuð. Flestir þeirra
unnu við hagfræðideildina, þar
sem hann hélt fyrirlestra i hag-
fræöi. Rektor háskólans, dr.
Victor BENAMO var handtek-
inn I april 1976.
Herstjórinn og lögreglustjór-
inn I héraðinu héldu blaða-
mannafund i ágústmánuði i
borginni Bahia Blanca og héldu
þvi fram að i háskólanum hefði
fariö fram skipuleg fræðsla um
kenningar Marx og þeir sögðu
aö dr. CIAFARDINI og hinir
sem teknir voru til fanga væru
viðriðnir máliö.
Tæpum þremur árum siðar
eöa 9. mars 1979 tilkynntu
Argentinsku blöðin að kærur á
hendur dr. CIAFARDINI og
fimm öörum heföu verið dregn-
ar til baka. Þessum fimm
mönnum var sleppt strax en dr.
CIAFARDINI er ennþá haldiö I
fangelsi.
Vinsamlegast skrifið og biðjið
um að Horacio CIAFARDINI
veröi látinn laus, til: Exmo. Sr.
Presidente de la Nación, Tte.
General Roberto VIOLA, Bal-
carce 50, 1064 Buenos Aires,
Argentina.
Tsehai TOLESSAfrá Ethiopiu
er eiginkona Gudina TUMSA,
sem er þekktur kirkjuleiðtogi,
en hann hvarf eftir að honum
hafði verið rænt i júli 1979.
Henni hefur verið haldiö i
fangelsi, án þess að vera ákærð
eða dregin fyrir rétt, siðan i
fdirUar 1980. HUn hefur einnig
verið pyntuö. Hjónin eiga fjögur
börn, sem öll eru landflótta.
Tsehai TOLESA er ein af
nokkrum hundruðum manna af
„Ormo” ættbálki, sem stjórnini
Addis Ababa hefur handtekið.
HUn og margir aðrir hafa verið
pyntaðir á stað sem kallaöur er
„Counter-Revolutionary In-
vestigation Department”.
Henni er nU haldiö i „Melelik
Palace”, sem eru aðaístöðvar
hersins.
Tsehai TOLESSA og eigin-
maður hennar, sem var ritari
„the EthiopianEvangelical
Mekane Yesus Church”, og fé-
lagi I „the Lutheran World
Federation”, var rænt af
óþekktum mönnum vopnuðum
byssum 28. jUlí 1979. Henni var
sleppt eftir nokkrar klukku-
stundir en um örlög Gudina
TUMSA er ekki vitað. Það er
talið fullvist að þeir sem rændu
þeim hafi veriö I leyniþjónustu
rikisins.
Þvi er haldið fam að handtaka
Tsehai TOLESSA og hinna hafi
veriö hefndaraðgerð gegn starf-
semi „the Oromo Libertation
Front” (OLF) en þeir berjast
gegn stjórninni I suöurhluta
landsins. Hvorki Tsehai
TOLESSA né eiginmaður henn-
ar hafa stutt OLF.
Kirkjan þeirra hefur samt
sem áður verið að áminna her-
foringjastjórnina um mannrétt-
indi undanfarin þrjú ár.
Vinsamlegastaskrifið og biöj-
iðum aö Tsehai TOLESSA veröi
látin laus, til His Exellensy
MENGISTU Haile Mariam,
Chairman of the Provisional
Military Administrative Coun-
cil, PO Box 5707, Addis Ababa,
Ethiopia.
Petr UHL frá Tékkóslóvakiu
er 40 ára gamall verkfræðingur,
sem hefur verið dæmdur I 5 ára
fangelsi og er I Mirov fangels-
inu. Þetta er i annað skipti sem
hann ersamviskufangi. Hann er
kvæntur og á tvö börn.
Petr UHL og niu aðrir, félag-
ar í „the Committee for the De-
fence of the Unjustly Per-
secuted (VONS)”, voru hand-
teknir I mai' 1979 fyrir a’ó undir-
búa yfirlýsingar um fólk, sem
þeir álitu að sætt hefði illri m eð-
ferð og einnig fyrir að dreifa
þessum yfirlýsingum i Tékkó-
slóvakiu og erlendis. Sec meö-
limir I VONS samtökunum
ásamt Petr UHL voru dregnir
fyrir rétt i október 1979. Hann
fékk lengsta dóminn eða fimm
ár.
I október 1980 kvartaði hann
við yfirmann Mirov fangelsins
um illa meðferð á pólitiskum
föngum. í næsta mánuði á eftir
var honum refsað fyrir að
móðga annan fanga.
Petr UHL hefur bæði verið
(rfsótturog oft verið fangelsaður
af yfirvöldum siðastliðin 12 ár. 1
desember áriö 1969 var hann og
18félagar hans ákæröir fýrir að
dreifa and-Sovéskum áróðri,
þar sem þeir gagnrýndu hið
sósialiska stjórnkerfi I landinu.
1 marsmánuði 1970 voru þeir
dæmdir sekir um landráö og
dæmdir i allt að fjögurra ára
fangeisi. Petr UHL fékk lengsta
dóminn.
Vinsamlegast skrifið og biöjið
um að Petr Uhl veröi látinn
laus, til: JuDr Gustav HUSAK,
President of the CSSR, 11 908
Praha — Hrad, CSSR, og til
JuDr Jan NEMEC, Minister of
Justice of the Csr, Vysehradska
16, Praha 2 — Nove Mesto,
CSSR.
eftir Alexandre Dumas eldri
SKYTTURNAR
50. -Einhver gætti kannski hrætt konuna mina til að njósna um drottninguna, sagði ó-
kunni maðurinn við d Artagnan.
—Það er ekki ósennilegt, en þekkið þér manninn, sem rændi konu yöar?
—Hann er handgenginn kardinálanum, hans illi andi.
Þér þekkið hann ekki með nafni, en getið þér lýst honum fyrir mér?
—Hann er herramaður, með hefðarsvip, svart hár, dökka húö, hvltar tennur og ör i
andliti.
—Hefðarsvip, hvítar tennur og ör í andiiti, kallaöi d Artagnan upp yfir sig. —Það er
maöurinn frá Meung. Það er maðurinn sem ég elti.
—Maðurinn sem þér eltuð?
—Það gerir málið miklu einfaldara, aö viö leitum báðir sama manns, hrópaðld Art-
agnan. —Nú sláum viö tvær flugur i einu höggi. En hvar get ég fundið hann?
—Það veit ég ekki, en ég hef séð hann koma út úr Louvrehöll.
—Það er nú ekki mikið að byggja á. Hver sagði yöur aö konu yðar hefði veriö rænt?
—Það var herra de La Porte, og þar að auki hef ég fengiö.
—Fengiö hvað? spurði d Artagnan, þegar maðurinn hikaði.
—Ég hef fengiö bréf, svo sannarlega sem ég heiti Bonacieux...
—Afsakið að ég grip frammi fyrir yður, en mér finnst ég hafa heyrt þetta nafn áður.
— Það er ekki óliklegt, ég á þetta hús. Og vegna þess, að þér hafiö gleymt aö borga
mér húsaleigu í þrjá mánuði, hélt ég kannski aö þér vilduð gera mér dálitinn greiða i
staðinn.
51. Já, kæri Bonacieux, sagði d’Aragnan. — Ég er yður ómælanlega þakklátur fyrir
elskulegheit yðar og að sjálfsögðu vildiég gjarna gera yöur þennan greiöa....
Maðurinn dró bréfið upp úr vasa sinum, og rétti tj Artagnan þaö. Hann las:
„Leitið ekki að konu yðar. Við munum senda hana aftur til yðar, þegar við höfum ekki
lengur þörf fyrir hana. Ef þér reyniö hið minnsta til að finna hana, eruð þér glataöur
maður”.
—Ég er ekki embættismaður, sagði Bonacieux. —Og ég er hræddur viö Bastilluna. En
ég hef tekiö eftir því að þér eru
mikið I fylgd með skyttum úr verði de Tréviiles, og þið virðist ekki vera hræðslu-
gjarnir. Ég veit lika að þið eruð ekki sérlega vinveittir kardinálanum, og þessvegna
datt mér i hug að ykkur væri það ljúft að hjálpa vorri kæru drottningu, og gera kardin-
álanum óleik á sama tima. Þá skal ég lika gleyma því, að þér skuldið mér húsaleigu.
—Það var ágætt, sagði d Artagnan.
—Þá datt mér lika I hug aö þér gætuð þegiö sextiu gullpeninga.
—Það kæmi sér mjög vel. Eruð þér ríkur maður?
—Ja, velstæður, væri betra orö. EN hvað er þetta?
—Hvað þá? spurði d Artagnan.
—Niðri á götunni. Þarna niðri við hliöiö, maðurinn í kápunni.