Vísir - 27.01.1970, Qupperneq 9

V í SIR . Þriðjudagur 27. janúar 1970.
9
X
Ég nota mínar eigin byrjanir, svo halda þeir að ég kunni
ekki neitt...
Tek rjúpna-
skyttirí fram
yfír skákina
— segir Benóný, sem hrellir meistarana
hvað mest við skákborðið
urmóti, tefldi svo tvisvar í 1,
flokki og varð efstur í seinna
skiptið. Komst þá upp í meist-
araflokk. — Þetta hefur svo
gengiö æði skrykkjótt síðan. Ég
hef litið verið með í mótum. Til
dæmis hef ég ekki teflt á Skák-
þingi íslands síðan 1963.
ITvað veldur því að þér gengur
svo vel á móti erlendu
meisturunum?
— Ég veit það ekkert, mér
gekk nú ekkert sérstaklega vel
á móti þeim síðast, tapaði fyrir
öllum útlendingunum, var líka
illa undir mótið búinn. En mað-
ur magnast dálítið upp, þegar
maður sezt á móti stórmeistur-
um. Það dugir ekki nein minni-
máttarkennd, þá ynni maður
aldrei.
—Þú ferð lítið eftir teoríunni
í þinni taflmennsku?
— Ég nota mikið byrjanir,
sem ég finn sjálfur. Svo halda
þeir að ég kunni ekkert í byrjun-
um. Þeir eru svo bókstafstrúar
þessir stórmeistarar, trúa á
þetta eins og biblíuna.
— Lestu mikið um skák?
— Nei, ég geri það ekki nú
oröið, ég reyni frekar að finna
byrjanir sjálfur, mér finnst það
betra. Þær verða fljótt úreltar
þessar byrjanir í skákteoríunni.
— Ertu ekki dálítið mistækur
í skákinni. Þú ferð hættulegar
leiðir?
— Maður gerir vitleysur ann-
að slagið. Þaö gerir líka æfinga-
leysið. Þó maöur tefli f einu
móti á ári segir það ekki neitt.
— Er þetta skemmtilegt mót?
— Já, það virðist ætla að
verða það. Verst að Rússamir
gátu ekki komið. Það hefði ver-
ið skemmtilegt að fá þá. Þetta
er mjög skemmtiíegt húsnæði,
sem þeir hafa fengið þama í
Hagaskólanum. Skemmtilegasti
salurinn', sem teflt hefur verið i
á svona mótum held ég. Ljósin
eru mjög góð og svo er það til
mikilla bóta, að ekki skuli mega
reykja í salnum.
— Ég tek rjúpnaskyttirí
fram yfir skákina. Til dæmis
er ég aldrei með á haustmót-
unum hérna vegna þess að
þá fer ég norður í Húnaþing
að eltast við rjúpuna, segir
Benóný Benediktsson, sem
frægur er af því að hrella
stórmeistara. Benóný hefur
staðið sig mjög vel á alþjóða-
mótinu, sem nú stendur yfir
í Hagaskólanum, gerði jafn-
tefli við stórmeistara og vann
alþjóðameistarann Hecht.
Hann fer sínar eigin leiðir á
skákborðinu og er til alls vís.
J?g held að það sé tóm vit-
leysa, sem þeir em að tala
um, að skákmönnum fari að
hraka um fertugt. Ég er orðinn
52ja og mér finnst frekar eins
og ég sé í framför.
— Við fengum Benóný til
þess að kíkja inn á ritstjómina
fyrir helgina, þegar hann hafði
lokiö biðskákinni á móti Braga
Kristjánssyni með jafntefli. Sjálf
ur er hann raunar ekki fyllilega
ánægður meö þau úrslit. Hann
snarast inn á skrifstofu Vísis,
þéttur á velli, þungstígur, kímir
svolítið og strýkur um snoð-
klipptan kollinn um leið og
hann sezt, síðan fær hann sér í
nefið.
— Ég lærði mannganginn þeg
ar ég var noröur í Húnavatns-
sýslu, eitthvað níu ára gamall,
minnir mig. Svo tefldi ég ekkert
í tíu ár. Það var talsverður skák
áhugi þar fyrir noröan, þegar ég
var að alast upp. Það var sagt
að Jónas Sveinsson læknir á
nvammstanga hafi átt sinn þátt
í því. Og hér áður fyrr komu
Róðir skákmenn úr Húnaþingi.
— Ég byrjaði hins vegar ekki
að tefla af alvöru fyrr en ég
kom hingað suður ’41. Árið ’42
tefldi ég í 2. flokki f Reykjavik-
— Ert þú ápægður ,;meö
framniistöðu þína í mótimi?
— Nei, ég héf verið í miklu
óstuði, finnst mér, ég hef glopr-
að unnum skákum niöur í jafn-
tefli. Svo segja þeir í blöðunum
að ég hafj verið með tap, eins
og til dæmis á móti Matulovic.
Ég held hann hafi aldrei haft
möguleika á að vinna þá skák.
Sama var með skákina á móti
Hecht. Ég átti vinningslíkur f
þeirri skák, þegar hann féll á
tíma. Annars er aldrei vert að
spá neinu í skák. Þaö getur allt
gerzt. — Það er stórhættulegt
að segja það fyrirfram að menn
séu með tapað tafl eins og þeir
geröu í blöðunum. Þetta getur
orðið til þess að menn reyna
ekkert, ganga að tapinu sem
vísu. — Þær eru líka lélegar
þessar skáklýsingar hjá blöðun-
um því máttu bæta við. Þeir
vanda sig ekki við þetta, þeir
sem skrifa um skák, það er oft-
ast nær hægt aö hrekja þessar
skýringar þeirra.
TXvemig finnst þér ungu menn
* irnir okkar tefla á mótinu?
— Þeir eru margir anzi
slyngir. Hann er til dæmis mjög
efnilegur hann Jón Torfason,
hefur teflt mjög vel í mótinu.
Hann er reyndar Húnvetningur,
frá Torfalæk, ungur maöur ekki
nema tvítugur.
— Hver heldurðu að sé
skemmtilegasta skák, sem þú
manst eftir að hafa teflt?
— Ég veit ekki, það er erfitt
að gera upp á milli mótherja.
Æt-li skákin við Illvitski hafi
ekki verið sú skemmtilegasta,
sem ég hef teflt, — jú hún var
sú langskemmtilegasta.
— Nú hefur þú oft verið að
vinna erfiðisvinnu meðan á mót-
um hefur staðið, er það ekkj
erfitt að setjast niður viö tafl
eftir að vera búinn að kasta
vinnugallanum?
— Ég vann verkamannavinnu
hér áður og mér gekk ágætlega
í mótum, þótt ég væri að vinna
alla daga, —, Ég. er þins yegar
ekkert aö vinna núna. — Auö-
vitað hefur það mikiö að segja
að vera vel fyrir kallaður. —
Það er áreiðanlegt að innisetur
fara illa með skákmenn og þeir
eru nú flestir I skóla eða þá
á skrifstofum þessir skákmenn
okkar. Ég fer alltaf í Sundlaug-
amar þegar mikið liggur við
eins og núna. Sundiö hefur mjög
góö áhrjf á skákina. — Að
maður tali nú ekki um rjúpna-
skyttiríið. Fjallgöngumar em
mjög hressandi í góðu veðri.
p'rtu nokkurn tíma kenndur
við skákborðið?
— Ég prófaöi það hér áður
fyrr, og gekk svo sem ekkert
verr. En þaö er auðvitað illa
þokkað. Og það er bannaö nú
orðið aö menn mæti undir áhrif-
um á skákmót. Mönnum leyfðist
þetta hér áður fyrr og kom
reyndar oft fyrir.
— Heldurðu aö drykkjuskap-
ur fari illa með skákmenn?
— Þeim fer aldrei fram með-
an þeir drekka eitthvað að ráði,
það er ábyggilegt.
Maöur verður að passa vel
upp á heilsuna í svona mótum,
borða kraftmikinn mat og veta
vel fyrir kalíaður.
— Og þú' íéfðast■ áiltaf -á
hjóiinu?
— Já, ég er aiveg hissa á þvi
hvað fáir nota reiðhjól hérna.
Nú er orðið miklu betra að hjóla
hérna heldur en var, flestar göt
ur orönar malbikaðar. Ætli fólki
finnist það ekki nógu fínt? ég
veit það ekki. Það er allavega
miklu þægilegra en eltast við
þessa strætisvagna, og svo er
það auk þess hollt og heilnæmt.
— Hugsarðu um skák
þegar maður sér þig svona dag-
ligdags á hjólinu?
— Nei, ekki venjulega. En
meðan svona mót standa yfir er
maður með allan hugann við
þetta.
3. H.
wssm
□ Hverjar eru skyldur
póstsins?
Kona ein hringdi í gær og
kvartaði yfir siæmri meðferð
póstsins á bréfi, sem henni
barst rétt í því frá myndastofu
einnj f Kaupmannahöfn. Á um
slaginu stóð, að það mætti ekki
bögglast og inni f þvf var þykk
ur pappi til að halda innihald-
inu sléttu. Engu að sfður tókst
póstinum að troða umslaginu
tvöföldu gegnum bréfadfu og
skemma myndina á þann hátt.
Konan kvaðst einnig undrandi
á seinagangi póstsins, t. d.
hefði sér borizt bréf frá Isafirði,
sem stimplað var í Reykjavfk
9 janúar og hefði verið sex
daga á leiðinni frá póststofunni
til hennar inn f Bústaðahverfi,
eða þrisvar sinnum lengur en
alla leið frá Vestfjörðum til
Reykjavíkur.
Snúðug
Hjá Pósti og síma fengum við
þær upplýsingar, að pósturinn
hefði vissulega starfsreglur tii
að fara eftir og ákveðnar
skyldur „en að sjálfsögðu er
misjafn sauður f mörgu fé“
eins og forsvarsmaður póstþjón
ustunnar komst að orði, og get-
ur póstþjónustan ekki ábyrgzt
slíkt, ef bréf eða böggull er
ekki f ábyrgð. Sé hins vegar
um ábyrgð að ræða, þá má
krefjast ailt að 700 króna bóta
fyrir bréfapóst, en allt að 2000
krónum fyrir bögglapóst.
Að bréf sé viku á leiðinni
innanbæjar hiýtur að vera ein
staklingsbundið og verður að
rannsaka slfk atvik, hvert fyrir
sig, og þá að hafa samband við
viðkomandi aðila.bæði þann sem
ber út póstinn og viðtakanda.
□ Gæddir
spádómsgáfu!
Ég fer oft f bíó. Já, þaö má
meira að segja næstum nefna
það bíósýki. Eitt lfkar mér bara
alls ekki og get ég víst ekki
kennt kvikmyndahúsunum um
það, heldur gestum þeirra. Sá
ljóti ósiður að standa alltaf
upp rétt áður en sýningu er að
ljúka. Það er nú meiri helv...
óþolinmæðin! Rétt eins og allir
séu gæddir einhverri yfirskilvit-
legri spádómsgáfu og viti nú
vfst aideilis, hvemig þessj eða
hin vitleysan endar. En furðu
margir eru þeir, sem ekkert
annað hafa að segja um flestar
þær myndir sem þeir sækja
„en að þetta hafi verið mesta
vitleysa", enda þótt sá hinn
samj kvikmyndahúsgestur hafi
kannski velzt mn af hlátrl, eða
vatnað músum. líkt og aetlaði
hann sjálfum sér að drekkja.
5070—1964
HRINGID í
SÍMA1-16-60
KL13-15