Vísir - 17.09.1970, Blaðsíða 9

VÍSIR . Fimmtudagur 17. september 1970.
9
VÍSIBSm:
— Hvaða augum lítið
þér á trúlofanir?
Hákon Kristinsson, kaupm.,
Keflavík: — Tel það vera sjálf-
sagðan hluit á undan giftingu.
Jón Þ. Eggertsson skólastjóri,
Patreksfirði: — Mér finnst trú-
iofun vera eðlilegasta leiðin til
aðlögunar fyrir hjónabandið. —
Ekki sízt nú, þegar krakkar eru
famir að „taka saman“ yngri
en áður.
Ólafía Jónsdóttir, húsmóðir: —
Ég lít svo á, að trúlofanir séu
nauðsyniegar, þvi þeim er auö-
veldara að slíta en hjónabandi,
ef ti) þess kemur í upphafi, að
parið á ekki saman.
Rósa Jónsdóttir, húsmóðir: —
Ég er nú orðin svo gömul, aö
það ríkja ekki lengur sömu skoö
anir og þegar ég trúlofaöist.
t>á þótti mér ekki annað hæfa
en að trúkxfun færi á undan gift
ingunni. Nú er allt orðiö miklu
frjálsara og ekki lengur talið
nauðsynlegt að fylgja hefð
eins og trúlofun — og satt að
segja finnst mér það ekki svo
fráleit þróun.
Eggert Bjömsson, menntaskóla-
nemi: — Trúiofanir finnast mér
bara vera orðnar formsatriði, er
ekki sé lengur talið svo nauðsyn
legt. Það er þó svo sem alit í
lagi að hafa þá „seremóníu"
með.

■
■

■
«

a
o
X/
*
ð
O
*
*
«
o
a
a
9
•
o
o
e
o
o
o
o
o
o
o

ð
t
o
«
o
o
o
o
„Salan / trúlofunarhringjum eykst stöðugt",
segja gullsmiðir — Rabbað um trúlofanir
□ „Af hverju ég trúlofaði mig? — Tja... ég veit ekki. Þetta
er eins konar reynslutími, áður en maður gengur í það
heilaga fyrir lífstið. Ég var nú reyndar trúlofaður í þrjú
ár, og strákurinn var orðinn tveggja ára áður en við gift-
um okkur. Af hverju við giftum okkur?... ætli manni hafi
ekki þótt það svona viðeigandi. Svo þurfti ég að ná út
sparimerkjunum. Líka ágætt tilefni til að slá upp smá-
veizlu...“
Tíu þús-
und kr.
innsigli
á ástina
Þetta par híttum við fyrir í skartgripaverzlun einni um dag-
□ „Við trúlofuðum okkur vegna þess að okkur fannst nauð-^ imr. Þau komu í verzlunina rétt fyrir lokun og ætluðu síðan
synlegt að hafa einhvem reynslutíma áður en við giftum beint heim að setja upp hringana með viðhöfn það sama kvöld.
okkur. Það er með hjúskap eins og svo ótalmargt annað,
að það þarf að reyna til þrautar, áður en allt er fast-
ákveðið...“
□ „Við erum svo rómantisk. Það var dásamleg stimd, þegar
við settum upp hringana. Við fórum á veitingahús um
kvöldið og drukkum kampavín. Gullhringamir era svo
gljáandi og fallegir. Við vorum eins og spánnýjar manneskj
ur. Svo giftum við okkur eftir tvo mánuði... og þá feng-
um við aftur kampavín."
□ „Ja, ég er nú svo gamaldags. Kærði mig ekkert um að
ganga um götumar með bumbuna út I loftið og hafa ekki
hring. Hann varð sko að gera svo vel að splæsa í hringana.
Nei, nei. Ég held hann hafi ekki séð eftir því. Að minnsta
kosti kvæntist hann mér eftir árið.“
Tslendmgar eru ólikir mörgum
þjóðum, a.m.k. hér á Vest-
urlöndum með að taka ekfci
hjónaband mjög hátíðlega. Fólk
býr saman þó það sé ekki gift,
né heldur trúlofað og virðást
sem slík samibúð færist æ meir
í vöxt. Hins vegar virðist
fól'k halda áfram að hringtrú-
lofa sig eftir sem áður. að
minnsta kosti kvarta guáilsmáðir
ekki yfir minnkaðri verzlun. Þó
Lífsþægindakapphlaupið og efn-
ishyggjan sé á góðri leið með
að koma alirj rómanták fyrir
kattarnef, þá er nokkum veg-
inn öruggt að mannileg náttúra
verður í framtíðinni með líku
sniði og fram til þessa: Ástán
blossar upp í tveim hjörtum
svona alveg óvænt og þá er ekkj
um annað aö ræða en að labba
sig til guMsmiðsiins og trúa
honum fyrir ástandinu.
Og hann leysir auðveldlega
vandann með því að bjóða upp
á gulthringa — þ.e.a.s. ef hán
ástföngnu eru tilbúin að greiða
6—10 þúsund krónur fyrár inn-
ságlið.
Breiðir, sléttir hringar
vinsælastir
Við höfðum tal af Haládóri
Sigurðssymi, skartgripasaáa og
guMsmið. Og það var reyndar
i hans verzlun sem við hittum
fyrir parið á myndinni hér á sið
unni. „Það er stöðug aukning i
sölu trúlofunarhringa", sagði
Halldór, og þeir breiðu, sléttu
eru enn vinsælastir. Ætli þeir
kosti ekki í kningum 7000
krónur. Já það má segja að
saáan sé geysiilega mikiá. Mað-
ur selur alltaf eitthvað á hverj-
um degi“
Halldór sagði að venjuáegast
væri að guáilið i hringunum væri
14 karöt, en hreint gull er 24
karöt. Einnig er hægt að fá
hringa úr hvítagulli, en þeir eru
lítið sem ekkert keyptir hérlend-
is.
Hvað lögin segja
Margir áiíta, að trúlofun sé
á engan hátt skuádbindandi og
að hægt sé að stökkva frá kærr
ustu sánni eða kærasta fyrár-
varalaust og án nokkurra eftir-
kasta — annarra en tilfinninga-
legra. En svo er ekká. Lagadoðr-
antar herma að lög um trúlof-
amir, eða festar eins og það
heitir á máli lærðra manna, séu
frá árinu 1921. Segir þar að kará
og kona getá trúlofozt hvenær
sem er, þ.e. engin aádursmörk
eru sett eáns og um hjónaband,
aðeins er við þvi búizt að hjóna
efnin liafi einhvem þroska táá
að bera, þannig að þau geri sér
ljóst, til hvers er stofnað með
trúiöfuninni.
Trúlofun þanf alls eátká að
vera opinber. Margir sleppa þvi
aáveg að segja frá trúlofun sinni
og ganga ekki með hringa, segja
jafnvel engum frá því nema hin-
um aðilanum. Eigi að síður er
þá um trúlofun að ræða. Slitni
upp úr sih'kri leyndri trúlofun
og annar aöilinn setur fram
bótakröfur á hendur hinum, þá
er reynt að sanna að um trú-
lofun hafi verið aö ræða, táá
dæmis með því að glugga í
sendibréf, sem parinu kunna að
hafa farið á milái, eða eitthvað
þess háttar.
Skaðabætur
Yfirleitt eru engin eftirmáá,
þótt upp úr trúlofun slitni,
nema því aðeins að lconan hafi
verið þunguð af völdum unn-
usita sins fyrrverandá, og þá
greiðir hann henni aö sjááf-
sögðu meðáag með baminu og
svo einnig bætur fyrár þær
breytingar sem kunna að hafa
orðið á högum hennar við trú-
lofunarsilitin. Eánnig verður sá
aðiáánn sem s'lftur trúlofun að
bæta hinum tjón sem hann hef-
ur orðið fyrir vegna skuldbind-
inga fyrár væntanáegan hjúskap.
Er þá átt váð kaup á dýrum
innanstokksmunum. innrétting-
um og þess háittar.
Þá er þess að geta, að hafi
annað hvort hjónaöfna verið
undir lögræðisaldri er það sleát
trúlofun, þ.e. ekká orðið 20 ára
og ekki haft samþyfcká forráða-
manna tiá að ganga í hjónaband,
þá er það ekki skaðabótaskyát,
og er þetta senniáega mjög svo
veigami'kið atriðd hér á ísáandi
þar sem fólk trúáofast æ yngra.
Fliestum trúlofunum lýkur
eins og tál er ætáazt — með
hjónabandá. Guálsmiðir þeir, er
við spjöláuðum við, sögöu oáck-
ur, að einhvem veginn fyndist
þeim að pörin, sem skytust inn
til þeirra þestsa dagana og
reyndar að undanförnu væru
oiFooð lítiö öðruvísi en hér á ár-
um áður. Núna er fóák frjááis-
mannáegt og óþvingað. sagði
einn þeirra, það er ekkert að
hika, þegar það kemur að af-
greiðsáuborðinu og velur sér
hringinn — það brann stundum
váð hér áður að fólk var svo
feimáð að maður þurfti að geta
sér tiá um erindið ...
Og þá sláum við botninn f
þetta spjall um trúlofanár með
því að óska öllum þeim sem
trúlofast þessa dagana gæfu og
gengis — ekkj hvað sízt parinu
á myndinni hér að ofan. — GG