Vísir - 24.10.1970, Blaðsíða 5

¥ð*&£ R - Laugardagur 24. október 1970.
5

Dýrmætasta eignin
Óviða mun orðatiltækið: Að
gæta einhvers eins og sjáaldurs
augna sinna eiga betur við, en
i viðhorfi foreldra til bamanna.
Allt frá fyrstu ævidögum
barnsins leitast móðir og faðir
eftir beztu getu við aö foröa þvi
Sr. Sig. H. Guðmundsson.
Tveir nýir prestar
Nýlega hafa kirkjunni bætzt
tveir nýir starfsmenn. Þann 4.
okt. vigði hr. biskupinn sr. Sig
nrð H. iGuðmundss. kand. theol.
tíl Reykhólaprestakalls í Barða
strandarprófastsdæmi. Kona
séra Sigurðar er Brynhildur Ósk
Signrðardóttir úr Reykiavík. Sl.
sunnudag var kand. theol. Guð-
jón Guðjónsson vígður í Skái-
holtskirkju til Stóra-Núpspresta
kalls í Árnesprófastsdæmi. Sr.
Guðjón er ókvæntur.
Báðir þessir ungu menn hafa
hlotið lögmæta kosningu í
prestaköllum sinum. Kirkjusíða
Vísis óskar þeim blessunar Guðs
og býður þá velkomna í starfið.
Áhrifin
endast
ævilangt
Ég hef komið í fegurstu odd
bogadómkirkjur með íburðar
miklum listaverkum pg
margra alda gamalli helgi, en
í engri þeirra hef ég fundið
það, sem ég fann í litlu kirkj
unni minni á Flugumýri, þar
sem ég sem barn drakk í mig
kirkjuhelgina og hlýddi á
hinar fyrstu guðsþjónustur. 1
Slík reynsla hefur sannfært
mig um, að það er alrangt að
venja ekki böm við kirkju-
sókn, jafnvel áður en þau
skilja til fulls, hvað fram fer.
Þau drekka í sig heigina og
lotninguna, og þau búa að
því aila ævi. Það verður hluti
af þeim sjálfum. Þessi áhrif,
sem ég varð fyrir í kirkjunni
á Flugumýri, endast mér
æviiangt. ' ;
(Hannes J. Magnússon)
frá hvers konar hættum og
harmi. Og því má með sanni
segja, að allir venjulegir foreldr
ar vilj'a gæta velfarnaðar barn-
anna eins og sjáaldurs augna
sinna. Ef út af ber með að-
■yit mun oftast valda skortur
ikkingu eða réttum skiln-
i á þvi sem vhrðar heill
iisins, og þá stundum ofur-
vald ávanans eða umhverfis
venja, sem blindað geta dóm-
greind góðra foreldra.
Sem dæmi þess, að áskapað
ur vani eða tízkusiðir skyggja
á nægan skilning foreldra á því
sem varöað getur öryggi og far
sæld barnsins vil ég minna á, aó
ýmsir foreldrar umgangast
meira eða minna áfengi, þó þeir
óski þess af heilum hug, að
bömin þeirra forðist vínneyzlu,
að minnsta kosti á meðan þau
eru á unglingsárum. En þar sem
gott og eðii'legt samtoand er á
milli foreldra og barna, hljót'a
siðvenjur foreldranna o-ft að
móta skoðanir bama þeirra.
Áfengisneyzla unglinga, sem
nú virðist vaxandi og færast nið
ur aldursflokka er mikið umtal
að vandamái. Auk þess, sem öil
áfengisneyzla ungiinga innan
við tvítugsaldur brýtur í bága
við landsiög — þá minnir vanda
mál þetta á sig í fjölmörgum til
fel’lum þar sem unglingar eru
ákærðir fyrir ölvun við akstur
eða gjörast á ýmsan annan hátt
brotlegir undir áhrifum áfeng-
is. Hvað veldur þessum vaxandi
vanda? Fáir munu trúa því, að
böm og unglingar séu lakari að
innræti en áður. Hitt mun sanni
nær, að fordæmi þeirra fuM-
orðnu mun mestu ráöa um sið-
venjur ungmenna i þessu sem
öðru. Meiri og almennari áfengis
drykkja fullorðins fólks hlýtur
að skapa hættu á vaxandi um
gengni ungmenna við áfengi.
Þó menn hafi mjög mismun
andi skoðanir á áfengi og áfeng
ismálum yfirleitt, þá mun það
j>ó yfirleitt viðurkennt, að nokk
ur hluti þeirra einstaklinga, er
áfengis neyta um lengri tíma
verður því svo háður að stórri
ógæfu veldiur. Munu flestir lækn
ar og vísindamenn, sem rannsak
aö hafa þessi mál, telja að að
minnstía kosti 10% þeirra sem
til lengdar umgangast áfengi,
verði því algjörlega háðir og
ráði ekki við drykkju sína. Það
fylgir því sannarlega nokkur
áhætta að byrja að umgángast
áfengi. Og eins og áður er
minnzt á, þá er a®lt venjulegt
fólk sammála um, að áfengis-
neyzia barna og unglinga sé
alvfarlegt vandamál, sem skylt
sé að vinna á móti.
En umbætur eða breytingar á
drykkjuvenjum ungmenna —
byggjast áreiðanlega mest á að
gjörðum þeirra fuilorðnu.
Ungir foreldrar, sem eiga
framundan það miki-lvæga verk
efni að ala upp nýja kynslóð,
'geta áreiðanlega með eigin for-
Björn Stefánsson er Austfirð
ingur fæddur á Fögrueyri við
Fáskrúðsfjörð 1910, lauk prófi
í Samvinnuskólanum 1932 var
síðan kaupfélagsstjóri hálfan
fjórða áratug á ýmsum stöðum
á landinu unz hann réðst tíl
Áfengisvarnaráðs sem erindreki
þess. Kona Bjöms er Þorbjörg
Einarsdóttir frá Stöðvarfirði,
Benediktssonar.
dæmi átt vemlegan þátt í við
horfi barna sinna til áfengis-
neyzlu.
Einlæga staðfestu getair þurft
til að afneita ávöndum siðvenj
um eins og umgengni við álfengi
en til mikils er að vinna fyrir þá
foreldra, sem trúa því, hð bmd-
indi á áfengi og önnur eiturlyf
stuðli að öryggi og fansaeld
bama þeirra.
Og von mín er sú, að innan
skamms muni meöfædd um-
hyggja foreldra fyrir börnunum
leiða til almennari skilnings á
skaðsemi áfengra drykkja.
Björn Stefánsson.
Bindindissamur í öllu
Sr. Guðjón Guðjónsson.
ljað hafa kmgum verið guð-
"* fræðingar — oftast prestar
— sem skrifað hafa hugyeilcjur
í Kirkjusiðu Vísis. Nú bregðum
við út af vananum og höfum
fengið leikmann — Björn Stef-
ánsson erindneika Áfengisvama-
ráös til að rita nok’kur orð í
Kirkjusíöuna í tilefni Bindindis-
d'agsins sem er að vísu ekki
á tnopgun heHdur annan sunnu-
dag — sunnud. 1. nóv n.ík.
Kirfeja og bindmdishreyfingm
starfa á sama grundwelli og mitli
þeirra hefur lika jafnan veriö
gott samstarf. Það er að vísu
ekiká o#t minnzt á bindindi í
Nýja-Testamentinu en það er
gert á ótvíræðan hátt og enginn
þarf að vera í vafa um hvað
höfundamir eiga við — þ.e. að
hafa það góða stjóm á sér, hvöt
um sínum og tilhneigingum, að
maðurinn geti iátið á móti sér,
neitað sér um það sem hætt er
við að skaði nann standi í vegi
fyrir því að hann lifi hófsam-
legu og heiibrigðu Wfi og geti
notið krafta sinna og hæfileika
í þágu sjálfs sin og samfélags-
ins.
Þetta kemur vel fram í um-
mælum Páis postula i Korintu-
bréfi (I Kor. 9. 25). Þar likir
hann lífinu sjálfu við leikvang
þar sem margar íþróttir fara
fram og fjöldi keppenda tekur
þátt. Þeir hafa æft sig hver i
sinni grein, lagt hart að sér,
þjáifað lí’kama sinn. Og allir
leggja þeir sig fram til að verða
fremstir i sinni iþrótt, hlaupa
hraðast — stökkva hæst —
kasta lengst. — Bn eitt þarf
þeim öl’lum aó vera sameigin-
legt, öMum þessum keppendum,
hvort sem þeir iðka hlaup, köst
eða stökk; Sérhver sem tekur
þátt í kapplenkjum er bindindis
samur i öllu.
Þanníg er það á leikvanginum,
hinu takmarkaða afgirta svæði,
]>ar sem maðurinn er háður sett
um reglum, settur undir strang-
an aga. Hversu miklu fremur
mun þó maðurinn ekki þurfa áð
vera „bindindissamur i öllu“ og
hafa á sér og öllum sínum til-
hneigingum góóa og vakandi
stjóm, úti á hinum víöa velli
lífsins þar sem hús freisting-
anna stancfa öllum opin og þar
sem gylliboö gróðahyggjunnar
gína við hverju fótmáli. Þá kem
ur það sér sannarlega vel fyrir
ungan mann og unga stúlku að
hiafa þjálfað sig í bindindissetn-
inni. tamið sér hoilar veniur gef
ið sér tóm til að litast um og
virða fyrir sér umhverfið áður
en gengið er að þvi sem er i
boði hverju sinni. Hér þarf að
mörgu að hvggia og árangurin*
undir ýmsu kominn. Einn mesti
áhrifavaldurinnér fé'"''> -nir
sarnferðamennirnir „Ss.gðu mér
hverja þú umgenn^f. 0" é» «ka’
segia þér hver þú ert.“ Hér er
ef til vill full sterlc* ""
ið. En eins og ..vpndtir fA'ags-
skapur spillir góðum siðum“.
þannig mun hver og einn sann
reyna það, að hollir og heiðar-
legir félagar eru hverium og ein
um þeir beztu og traustustu liðs
menn i baráttunni við freisfing
amar hér, seni ef til vill haib
aldrei verið jafnöfiugar og nú i
riki allsnægtanna í veiferðar
þjóðfélaginu.
Einu sinni var ekkja í þorpi
einu sunnanlands. Hún áfti
dreng sem henni þótti undur
vænt um. Er hann stálpaðist
lenti hann i miður hollum fé-
l'agsskap. Móðir hans varaði
hann við, gaf honum góð ráð
en án árangurs.
Einn vormorgun var drengur
inn i snúningum fyrir ferða-
menn í kauptúninu. Þeir greiddu
honum riflega, gáfu honum eina
krónu i silfri. Drengurinn varð
afar kátur hljóp heim til
mömmu sinnar, rétti út höndina
með peningnum sem glóði i
morgunsólinni og sagði: Mamma
sjáðu hvað ég á!! — Móðirin
hoffði með sárliúfu brosi á son
sinn, vafði hann að brjósti sér
og sagði: ..Elsku drengurinn
minn. Ó, að þessi peningur væri
orðinn að góðum og holfum ráð
leggingum, sem þú vrldir
hlýða.“
islenzkt æskufólk hefur aflað
sér margra króna — sumum
finnst of margra — í okkar önn
um kafna sp.mkennnisþ.iöðfélagi,
Margri þeirri krónu hefur veriö
illa var'ð — o" verr en i 1 l‘a. eins
og raunar er ekki furða af svo
ungæðislegum peningamönn-
um Mikið hefðu hinir ungu
mátr vera þeim eldri þakkiátir,
ef þeir í staðinn fyrir hinar
mörgu krónur heföu gefið þeim
góð ráð, en þó umfram al'lt gott
fordæmi meö j>vi að vera sjálf
ir „bindindissamir i öllu.“