Vísir - 04.01.1971, Blaðsíða 16

Mánudagur 4. janúar 1971.
Nenvfifi ekki od
bíða lögreglunnor
Harður árekstur varð. austur í
Rangárvaliasýslu á nýársmorgun,
skammt frá Strandasíki, J>egar
jeppabifreið rakst þar á fólksbíL
Miklar skemmdir urðu á bílunum
og rifnaði næstum því alveg úr
önnur hliðin á fólksbílmun, en eng
an sakaðL
Ökumennirnir þurftu að báða dá-
góða stund eftir lögreglunni, sem
kalla þurfti til alla leið frá Sel-
fossi, en ökumaðurinn á jeppanum
beið ekki lengi boðanna, heldur
stakk af frá staönum. Þegar lög-
reglan kom á staðinn, bar hinn
ökumaðurinn, að honum hefði
sýnzt hinn brotthlaupni vera und
ir áhrifum áfengis. Hafði hann þó
náð að leggja á minnið skrásetn-
ingamúmer jeppans. —GP
Verðið þið
búnir, úður en
„Aramóta-
|áaupið/f byrjar!
Sjaldan hafa rafmagnsviðgerð-
armenn átt svo mikilli athygli
, að fagna, eins og þeir, sem
þurftu að gera við rafmagns-
kassann á gatnamótum Dala-
I lands og Eyrarlands á gamlárs-
j kvöld. Það hafði verið ekið
. á kassann síðdegiis á gamlárs-
dag og við það hvarf rafmagn
I af nokkrum íbúðaflokkum í
I Dalalandi og Eyrarlandi.

Kvöldverðurinn varð því síð-
búinn á allmörgum heimilum
^ þarna þetta gamlánskvöld, nema
l þar sem rnenn böfðu kalt hangi-
kjöt að hlaupa upp á.
Þaö var þó ekki kvöldverður-
inn, sem var efstur í huga ibú-
1 anna, er dreif aö viðgerðarmönn
I unum, þegar klukkuna haJlaði
I undir tiu um fkvöldið. Heldur ...
... „verðið þið búnir að kippa
1 þessu í lag, áður en „Áramóta-
I skaupið“ byrjar í sjónvarpinu?"
J var spumingin, sem dimdi yfir
viðgerðarmennina úr öllum
áttum. En þetta voru skilnings- (
1 rikir menn, sem skildu vel al- *
, vöru ástandsins og höfðu hraðar
hendur á verkinu. Það stóð líka
1 á endum, að rafmagnið komst
| á rétt fyrir tíu. — GP
,UNCA FOLKID OAONRÝNI
MED JÁKVÆDUM HUGA "
Forsaetisráðherra og forseti Islands viku báðir
að „uppgjöri æskunnar" i áramótaræðum sinum
• „Það er einkenni á þeirri
tíð, sem vér lifum, að
ungt fólk vill ganga fram fyr-
ir skjöldu og hafa forustu um
könnun og mat á ýmsum fyr-
irbærum þjóðfélagsins, taka
þáð hispurslaust til athugun-
ar, ræða og reifa og gagn-
rýna, meðal annars sitt af
hverju, sem hingað til hefur
verið talið gott og gilt, jafn-
vel í velferðarríki. Ungt fólk
vili meta að nýju raunveru-
legt gildi hlutanna, óblindað
af vanabundinni hugsun, hafa
á sér vara, þangað til rann-
sókn hefur farið fram...
Og þaö fer vel á því að æsk
an, sem áður en hún veit mun
finna heill og forráð þessa lands
hvfla á heröum sér, láti mikið
til sín taka. Þetta þjóðfélag er
arfur, og henni er frjálst að
spyrja hve mikill hann sé og
hve góður hann sé ...
Þannig mælti forseti Islands,
dr. Kristján Eldjám, í nýárs-
ávarpi sínu, er hann ræddi þjóð
félagsrýni aimennt og eink-
um gagnrýni æskufólks. Forseti
íslands sagði, að sá sem eitt-
hvað vildi vega og meta, hann
gái sem gaumgæfilegast að
stiku sinni og vog. Heilbrigt
verömætaskyn væri forsenda
þess, að þjóðfélagsrýni yrði
ekki einhliða neikvæð. Ekki
mætti vanmeta, að vér lifum
í mennskara þjóðfélagi en flest
ir aðrir, þrátt fyrir ýmsan ófull
komleik. „Þegar nú ungir menn
halda áfram umræöum sínum
um málefni lands og þjððar í
nútið og framtíð, þá ðska ég
J>eim þess ööru fremur, að þeir
geri það með jákvæðum huga“,
mælti forseti íslands.
Forsætisráðherra, Jóhann Haf
stein, ræddi einnig hlutverk æsk
unnar í áramótaávarpi sínu. —
Hann baö menn hugleiða, aö
það unga fólk, sem nú er 25—
30 ára sé allt fætt á tímum og
að lokum síðustu heimsstyrjald
ar. „Er það furða, þótt fólkið
beri þess merki, svo ólík sem
kjör þess hafa verið?“ spurði
forsætisráðherra. Hann kvaðst
telja að unga fólkið nú mótist
eins og fyrr af hugsjónum, sem
helgast framtíðinni. Því sé ekki
sagt til lasts, þótt minnt sé á,
að engin þjóð megi gleyma
sjálfri sér og eigin sögu. Kyn-
slóöir koma og fara. En farsæl-
ast muni, aö þær vefjist hver
annarri sem hlekkir í þeirri
keðju íslendinga um áratugi og
aldir, sem gefiö hafa þjóðinni
menningu og manngildi með ein
stæðum hætti. — HH
fengu á gamiársdag 50.000 kr. hver úr rithöf-
Gunnar M. Magnúss, Jón Helgason, Jóhann Hjálmarsson og Sigfús Daðason
undasjóði Ríkisútvarpsins.
Vænlegra að vera rithöfuiidur en kennari
— segir Gunnar M. Magnúss, er styrk fékk úr
rithöfundasjóði útvarpsins
óskin“ — jú, ég hef nokkuð
stundað leikritagerð og skrifað
talsvert fyrir útvarp, en hef
reyndar fengizt við flestar teg-
undir ritmennsku allt frá því ég
var 11 eða 12 ára. Ég byrjaði
þá með því að skrifa blað, sem
aðeins 2 eða 3 Iásu“.
— Ert þú rithöfundur að aöal-
starfi?
„Já, ég heif fengizt við ritstörf
sem aðalstarf siðan 1947, og verð
„Ég hef nú fengið verðlaun áð-
ur,“ sagði Gunnar M. Magnúss,
rithöfundur, Vísi á gamlársdag,
er honum og þremur öðrum höf-
undum voru veittir styrkir úr
rithöfundasjóði Ríkisútvarpsins,
„ég fékk 1946 1. verðlaun í leik-
ritasamkeppni útvarpsins, það
var fyrir leikritið „f upphafi var
að segja að ég hef ekki haft það
ver með því móti, en ef ég hefði
fengizt áfram við kennslu“.
Jón Helgason, ritstjóri var einn
fjórmenninganna er styrk fengu og
skáluðu við útvarpsstjóra, forseta
íslands o. fl. á gamlársdag. Sagði
Jón okkur að styrkurinn næmi
50.000 kr. á mann nuna og að hann
kæmi sér sérlega vel „ég fæ 3ja
mánaða frí frá störfum á næsta
sumri — núna verður kannski hægt
að nota fé þetta til skynsamlegra
hiluta, t.d. til að verða fjölskyld-
unni úti um viðurværi — annars er
ekkert hægt að á'kveða um hvað
gert verður við féð, þetta ber nú
upp á stórhátíðar og ekkert skipu-
lag komið á þetta ennþá“.
Auk Gunnars og Jóns fengu
ljóðskáldin Sigfús Daðason og Jó-
hann Hjálmarsson styrk úr rithöf-
undasjóðnum, en það er f fyrsta
sinn sem sú undantekning er gerð
að veita fleirum en 3 styrk. Tekjur
rithöfundasjóðs eru ýmsar, en
verulegur hluti er fé er inn kemur
vegna greiðslna fyrir flutning á
efni sem enginn höfundarróttur er
að. Formaöur sjóðstjórnar er Stein-
grímur J. Þorsteinsson og afhenti
hann skáldunum styrkina á gami-
ársdag. — GG
Ekki ánægðir með 115
þúsund fyrir frímerkið
v
Mikil verðhækkun á gömlum islenzkum
frimerkjum á uppboði i London
Áætlað söluverö íslenzkra
frímerkja, sem voru á upp-
boði Stanley Gibbons í Lon-
don fyrir jól, hækkaði yfir-
leitt um helming. Sum upp-
joðsnúmerin voru seld á allt
að þreföldu verði á uppboði
þessu. Þarna var um að ræða
uppfooð á frímerkjum frá
Norðurlöndum, Rússlandi og
fieiri löndum. IVIörg góð frí-
inerki voru þar ó boðstólum
frá íslandi og hinum Norður-
iöndunum.
Dýrasta íslenzka uppboðs-
númerið var 40 aura merki,
póstfrímerki, sem aldrei kom út.
en voru í vörzlu póststjórnar,
Arkarhluta með þessum merkj-
um var stolið úr fórum póst-
stjórnar fvrir tíu árum og varð
af bví og Pleiru frægt mál, sem
menn muna. Nokkur þessara
merkia hafa náðst inn aftur, en
fáein eru í urnferð meðal frí-
merkjasafnara ytra. Áætlað verð k
á þessu merki á uppboðinu var }
750 pund, Hæsta tilboð varð t
hins vegar 550 pund. eða aðeins |
um 115 þúsund krónur og var (
merkið ekki látið fyrir þá upp-
hæð.
Sem dæmi um verðlagið i
merkjunum að öðru ieyti má ti’
dæmis benda á 20 aura merki —
í gildi — frá 1902 sem skráf
var á 200 pund í uppboðsskrá
var slegið á 430 pund, eða rúml
4J0 þús kr.
Uppboð þetta bendir tfl þess
að verðlag á gömlu íslenzku
merkjunum sé að stórhækka á
alþjóðamarkaði. — JH