Vísir - 04.02.1971, Blaðsíða 16

— Þjóðhát'iðarnefndin 1974 knýr dyra hjá
listamönnum þjóðarinnar
Eggert með foHáta úr, sem
Svíar sendu honrnn í þakk-
lætisskyni, en gamla úrið fór
illa af seltu.
heiðruðu
Eggert
— sendu hormm
gullúr fyrir bjarg-
unarafrekrð
„Þetta er finheita úr, sem
þeir sendu mér, Svíamir, — það
eru reyndar nokkrir mánuðir
síðan ég fékk það“, sagði Eggert
G. Þorsteinsson, ráðherra Vísi í
morgun, „ég hef nú gengið með
þetta hvunndags, þótt það sé á
þvi festi úr kró'kódflas'kinni. —
Nei, ég held ég færi nú aldrei
með það í sund“.
Sagði Eggert, að hann hefði
ekkert frétt af drengnum og
gamla manninum, sem hann
bjargaði frá drubknun úti i
Visby í Gotlandi, 27. égúst s.l„
„ég hef ekkert frétt af þeim,
nema þama rétt á eftir“.
Sænska rfkásstjómm fól Ing-
ólfi Jónssyni, landhúnaðarráð-
herra, að færa Eggert úrið, er
Ingólfur var í Sivfþjóð í haust.
— GG
• Þjóðhátíðarnefnd — 1974
er nú að hleypa skriði á
undirbúning að hátíð þeirri, erj
á íslandi verður haldin vegna ■
1100 ára afmælis byggðar í
landinu.
I gær birtist i dagblöðum auglýs-
ing um samkeppni, sem Þjóðhátíð-
amefnd stendur fyrir. Skáld keppa
um að yrkja hátíðarljóð og tón-
ekáld um samningu hljómsveitar-
verks, sem dómnefnd, skipuð af
þjóðhátíðamefnd dæmir.
Fyrir bezta hábíðarijóðið mun
þjóðhátiiðarnefnd borga 150.000, en
fyrir bezta hljómsveitarverkið
'borgar hún 200.000 kr.
Verðlaunaupphæðin er ekki hluti
af þóknun höfundar, en nefndin
áskiilur sér umráðarétt yfir verð-
Iaunuðu efni gegn greiðslu.
Einnig efnir Þjóðhátíðarnefnd
1974 tií samkeppni um merki fyrir
þjóðhábíð. Er mein+ngin að nota
þetta merki í auglýsingum, í barm-
merki o.s.frv. Einnig fá teiknarar
að spreyta sig á að gera þrjár
tei'kningar (myndskreytingar) og
verða þær síðan framleiddar sem
minjagripir eða veggskreytingar.
Verðlaun fyrir bezta verkið verða
75.000 kr. og fyrir teikninguna
50.000 kr.
Indriði G. Þorsteinisson, rithöf-
undur og ritstjóri er trúnaðarmaður
nefndarinnar, og ritari, en aðsetur
'hefur hún í skri’fstofu Alþingis.
GG
Hvað verður um Hafnarbúðir?
Fyrir verkamenn,
sjómenn eða erlenda
ferðamenn
• HáfhaflffiSEr bafa nú verið
lokaðar wn skeið. Hafa vlð-
ræður um það, hvemig megi
nota staðinn, verið milli ýmissa
aðHa um skeið. Meöal þeirra tfl-
lagna, sem munu koma fram
eru, að Hafnarbúðir verði not-
aðar sem sjómannastofa, önnur,
að erlendum ferðamönnum
verði veitt gistiaðstaða þar og
að skipafélögin veiti hafnar-
verkamönnum aðstöðu.
Steinunn Finnbogadóttir mun
flytja tillögu í Borgarstjórn í dag
um, að Hafnarbúðir verðj notaðar
sem sjómannas'tofa. Fyrir skömmu
barst Ferðamálanefnd Reykjavíkur
bréf frá Eerðaskrifstofu Úlfars
Jacobsen þar sem segir, að ferða-
skrifstofan sé búin að fylla upp í
kvóta sinn um gistirými fyrir er-
lenda ferðamenn á I-Iótel Garði
næsta sumar og þess farið á leit,
að Ferðamálanefnd komi þeirri tilí-
lögu á framfæri við borgarráð að
ferðaskrifstofan fáj afnot af gisti-
rými Hafnarbúða næsta sumar fyr-
ir erlenda ferðamenn á sfnum veg-
um. Undanfarið hafa farið fram
viðraíöur milli hafnarstjóra og
Dagsbriinar um það hvemig Hafn-
arbúðir getj komið hafnarverka-
mönnum til góða. Hefur m.a. verið
rætt um það, að skipafélögin
legðu hafnarverkamönnum til fæði
á staðnum, sem þeir kostuðu að ein
hverju leyti. Sjómannafélagið mun
hafa áhuga á, að Hafnarbúðir verði
að einhverju leyti gististaður á-
hafna af bátum utan af landi, sem
koma til Reykjavíkur og einnig
erlendra skipsihafna, þegar þörf
krefur. Eiginlegar tillögur frá Sjó-
mannafélaginu, Dagsbrún og hafn-
arstjðra ligja samt ekki enn fyrir,
en viðræður hafa farið milli þeirra
og borgarinriar um þetta mál. SB
Þannig hafa stólamir nýju í Laugardalshöllinni verið leikn-
ir — tugþúsundir króna hafa farið í súginn.
NÝJU STÓLARNIR í
LAUGARDALSHÖLL
EYÐILAGÐIR AF
SKEMMDAR-
VÖRGUM
„Mér eru það mikil vonbrigði,
hvernig gestir Laugardalshallar-
innar hafa gengiö hér um,“
sagði Höskultlur Goði Karlsson,
framkvæmdastjóri ha'IIarinnar,
„viö vettnm hér upp v-þýzka
stóla, gerða úr nælon-efni, þræl-
sterku. Þeir eru notaðir í íþrótta
húsum og samkomustöðum um
a'h Evrópu. Hér hafa þeir hins
ar verið eyðilagðir þegar í
stað. Það eru 45 stólar, sem
við þurfum nú að endumýja, og
hver stöll kostar liðlega 1000
krónur. Það er hreint voðalegt,
hvernig unglingar ganga um hús
ið. Við stöndum menn að því
að spranga um á bökum stól-
anna og þar sem þeir þykja
þægilegir, rugga menn sér á
þeim fram og aftur tímunum
saman. SKka meöferð þolir eng-
inn hlutur." —GG
„Arkitektar vilja afla stétt
sinni einokunaraðstöðu"
— segja byggingatæknifræðingar
„Það er furðuleg stað-
hæfing hjá arkitektum,
að hinn almenni borgari
byggi fyrir almannafé,"
segja byggingatækni-
fræðingamir Guðmund-
ur Hjálmarsson og Sig-
urður P. Kristjánsson í
athugasemd við frétt frá
arkitektum, sem birtrst
í blaðinu í fyrradag.
Þeir segja ennfremur: „Okkur
er ekki annað kunnugt, en að
húsbyggjendur þurfi að endur-
greiða þau lán, er þeir fá úr
hinu almenna veðlánakerfi með
vöxtum, vaxtavöxtum og vísi-
tölu.
Hitt er annaö máfl, að sam-
keppnir, sem haldnar eru á veg-
um hins opinbera, eru greiddar
af almannafé og f þeim 'hafa
engir aðrir mátt taka þátt en
arkitektar, samanber samkeppni
nm hjónagarða og stækkun á
Flensborgarskólanum í IT^fnar-
firði. Arkitektar haf sjálfír sagt
í bréfi til bygginganefndar þann
25. janúar 1959, „ ... að það
verði' aö skoðast sem mikHl á-
byrgðarhluti, ef yfirvöld mis-
fara með löggildingarvald, og
láta undan sérhagsmunakröf-
um einstakra manna eða starfs-
hópa.
I Ijósi þessara staðreynda er
furðulegt, að arkitektar vi’lji afla
stétt sinni einokunaraðstöðu á
sviði hönnunar.
Það er rétt, sem arkitektar
segja, að húsbyggjandinn er
þátttakandi f umhverfismótun
fyrir kynslóðir komandi tíma,
en mö.nnunum verður að vera
það ljóst, að meö ströngum
skipulagsskilmálum eru þaö fá-
ir skiplagssérfræöingar, sem
sjá um umhvenfismótun, en þar
hafa arkitektar verið einráðir.
Alls staðar á Norðurlöndun-
um er það viðurkennd staöreynd
að ekki þarf arkitekt til þess
að hanna mannvirki”.
Sögðu byggingatæknifræðing-
arnir, að meirihluti bygginga-
tæknifræðinga vær; á þessari
skoöun. — SB
150 þúsund boðin
fyrir Ijóð og 200 þús.
fyrir hljómsveitarverk
Fimmtudagur 4. febrúar 1971.