Vísir - 18.05.1971, Qupperneq 7

VÍ S'I R . Þridjudagwr 18. maí 1971.
cyiíenningarmál
Þráinn Berteisson skrifar um kvikmyndin
Frankenstein, Madigan
og Makalaus sambúð
Eraitkensteín skal ðeyja
@Erankenstein Must Be
Desíroyed)
Stjósrnandí: Terence
Aftalbiutverk: Peter
CHSbing, Veronica
Carlson
Ensk, íslenzkur texti,
Austurbæjarbíó.
TJ'ranfeenstem er uppáhald
allra. Sennilega er hann í,
meiri hávegum hafður en öll
öntrur viðbjóösmenni hvíta
tjaldsins. Á honum er engin
ellimörk aö sjá, þótt nú sé langt
um liðið síðan hann varð til í
huga frú Maríu Shelley eitt
kvöld á öldinni sem leiö suður
i Sviss.
Eflaust á Frankenstein vin-
sældir sínar meðal annars því
að þakka, aö hann er ekki ger-
sneyddur öllum mannlegum eig-
inleikum, þvi að hann segir sjálf
ur, að sér gangi gott eitt til
með ölium sínum illvirkjum.
Takmark hans er að sjálf-
sögðu að búa til mann, og í
þetta skipti viröist hann vera
undir sterkum áhrifum frá dr.
Kristjání Barnard úr Suður-
Afriku, því að liffæraflutningar
hafa nú tekið hug Frankensteins
allan. Hann lætur sér ekki nægja
að flytja hjörtu milli manna,
heWur stefnir hann að heila-
flutningum, því að honum blæð-
ir mjög í augum öll sú vizka,
sem fer forgöröum, þegar gáf-
aðir og menntaðir menn deyja,
svo að hann vill leysa málið
með því að flytja heila þeirra
í nýjan búk. í þetta skipti gefur
Frankenstein sér að vfsu þá
forsendu, að heilinn eldist ekki
né láti á sjá, en það er jú smá-
atriði og hreinn sparöatíningur
að minnast á slíkt.
Söguþráðurinn í myndinni er
hér um bil jafngeðbilaður og
Frankenstein sjálfur, og það
væri mestj bjarnargreiði við
Frankenstein-aðdáendur að
rekja hann í smáatriðum.
í stuttu máli er efnið þaö, að
Frankenstein klófestir heilann
úr kunningja sYnum, frægum
vísindamanni, sem orðinn er
geðbilaður af of miklum vis-
indaiðkunum, og græðir heiiann
í hausinn á geðlækni, sem sagði
að vísindamaðurinn væri ó-
læknandi, svo aö segja má, að
þar komi vel á vondan. Því
næst læknar Frankenstein geð-
veikina meö því að bora ofan í
skallann á þessum nýskapaða
geðlækni með vísindamannsheil-
ann, og viti menn, geðveikin
þurrkast burt.
Nú kynnu þeir, sem ekki eru
innvígðir i söguþráð Franken-
steinsmynda að álykta, að næsta
skrefið væri, að Frankenstéin
boraði ofan í skallann á sjálf-
um sér til að laga sina
eigin geðveiki. En slíkt væri að
barna söguna og eyðileggja á-
nægjuna fyrir aðdáendum sín-
um.
Alit fer eins og fyrri daginn.
Frankensteiri gengur prýðilega;
áð'skapa manninn og koma hon-
um til fulffar heilsu, en fær
eins og fyrri daginn litlar þakk-
ir fyrir þeg^r sá nýskapti rakn-
ar úr rotiriu. Vanþakklætið
brýzt fram í því, að sköpunar-
verk Frankensteins tekur vel-
geröarmann sinn á öxlina og
arkar með hann inn í brennandi
hús.
í lok myndarinnar er ekki
annað að sjá, en Frankenstein
sé dauðans matur, en hann hef-
ur fyrr komizt í krappan dans,
svo að ekki ■ er loku fvrir það
skotið, að viö fáum einhvern
t’fmann aftur að sjá hann á hvíta
tjaldinu á miklum spretti við
að útvega sér mannsheiia eða
dauða búka til að geta haldið ’
starfi sínu áfram.
Þ. ÞORGRIMSSON & CO
SUÐURLANDSBRAUT6 SÍMI 38640
7/7 sölu
einbýlisliús og bilskúr í Hafnarfirði.
sima 50507 eftir kl. 19.
Upplýsingar I
★★
Madigan
Stjómandi: Donald Siegel
Aðalhlutverk: Richard
Widmark, Henry
Fonda, Harry Guardino,
Inger Stevens, James
Whitmore o. fl.
Amerísk, íslenzkur texti,
Kópavogsbíó.
Jþað úrkynjast víst allar ættir
fyrr eða síðar. Flestir kvik-
myndaunnendur muna eftir
myndinni „Eivira Madigan",
sem sýnd var í Hafnarfirði á
sínum tíma. Nú er nafni hennar
farinn aö troða upp í Kópavogi,
lögreglumaðurinn Madigan,
leikinn af Richard Widmark.
í myndinni er sagt frá tveim-
ur lögreglumönnum, sem ætla
að handtaka mann utan síns
lögsagnarumdæmis en hann
sleppur frá þeim. Þá kemur á
daginn, að þessi maður er eftir-
lýstur morðingi, svo að lög-
reglumennirnir fá 72 stunda
frest til að hafa hendur í hári
hans og bæta þannig fyrir af-
glöp sYn.
Síóan er fylgzt með þvi
hvernig þeim tekst að komast
á sporið unz þeir hafa loksins
uppi á honum. Ekki er myndin
þó svo góð, að maöur geti í friði
fylgzt með lögreglumönnunum
tveimur, Richard Widmark og
Harry Guardino, heldur er
einnig fléttað inn í myndina frá
sögn af iögreglustjóranum, sem
er óskemmtilegur maður sagt
frá vandamálum hans, ástamál-
um og innri baráttu.
Þessi leiðinlegi maður er leik-
inn af Henry Fonda, sem er
tilvalinn í hlutverkið.
Endalok myndarinnar eru þau,
að lögreglumennirnir ryðjast
inn í greni glæpamannsins í
miklu kúlnaregni, og Madigan,
sem er aöalmaðurinn, er skot-
inn til bana.
Myndin er sæmilega gerð og
einkarve] leikin, en tvennt er
það, sem spillir. í fyrsta lagi
eru innskotin um vandamál lög-
reglustjórans ákaflega 6-
skemmtileg og langdregin, að
maður segi ekki væmin. Og Y
öðru lagi er mórallinn í mynd-
inni fyrir neöan allar hellur,
jafnvel þött hann hafi virzt
falla bíógestum vei í geð, eftir
þeim ánægjuklið aö dæma, sem
fór um salinn, þegar lögreglu-
mennirnir voru að pína einhvern
til sagna. Það er nefnilega ekki
skemmtilegt að veröa var við,
að þaö skuli falla vel í kramið
hjá fólki að sjá lögregluna
ganga í skrokk á fólki með bar-
smíð og hótunum o.s.frv., þvf
að manni er það mjög til efs,
aö sama fólk mundi taka þvY
með hlátrasköllum, ef lögreglan
í Köpavogi eða Reykjavik tæki
að þjarma að því, án þess að
láta það njóta þeirra réttinda,
sem fólki i siðuðum löndum
eiga að vera tryggð.
En hvað um það, ,,Madigan'‘
er amerisk glæpamynd, og þaö
vita víst flestir, hvað þaö þýðir.
Sem slík er hún ekki sú versta,
en það er ekki þar meö sagt,
að hún sé góð.
★★
Makalaus sarnbúð
(Tlie Odd Couple)
Stjórnandi: Gene Saks
Aðalhlutverk: Walther
Matthau og Jack . ,i„ ,
Lemmon
Amerísk, íslenzkur texti,
Háskólabió.
Tack Lemmon og Walther
" Matthau eru einna beztir
af amerískum kvikmyndaleik-
urum nú til dags og Neil Simon
einn fyndnasti leikritahöfundur
Bandarikjanna. Maður á því
von á góðri skeinmtun, þegar
auglýst er mynd, sem allir þess-
ir heiðursmenn standa að.
Raunar er leikritið „Makalaus
sambúð“ vel þekkt hér á landi,
því að það mun hafa verið sýnt
í Þjóðleikhúsinu. Þá uppfærsiu
sá undirritaður því miður ekki,
svo að hér veröur ekki farið út
í samanburð á Þjóðleikhúsi Is-
lendinga og Hollywood.
Myndin fjallar um tvo frá-
skilda menn, sem búa saman og
sambúðarvandamál þeirra. Ann-
ar er einkar geðsleg persóna,
þótt hann sé dálítið hirðulaus
í daglegum háttum og ekki mjög
hreiniátur. Hinn er aftur á móti
ákaflega ógeðfelld persóna,
taugaveiklaður. ímyndunarveik-
ur og með hrejnlætisæði.
Það kemur fljótt á daginn. að
þessir tveir menn eiga ekki ve!
saman en raunar var það fyrir-
sjáanlegt þegar í upphafi. Nið-
urstaðan er sú, að þeir „skilja",
eins og alltaf lá Y augum uppi,
svo að kjarni málsins er eng-
inn það er að segja, engan
lærdóm er hægt að draga af
mvndinni
En þótt myndin sé ekki ýkja-
lærdómsrík er hún bærilega
skemmtileg á köflum. Sumir
brandararnir eru býsna hnyttnir,
9g söm.uleiðis eru aðalleikararn-
"ir t’firieiu ágætir, einkum -
Waltþer Matthau, sgm fellur
prýðilega inn í, hlutverk sitt.
Jack Lemmon er ekki eins góð-
ur, því að honum hættir sífeílt
tii að ofleika, sem er þó óþarfi,
því að það manngerpi, sem
hann á að túlka er svo afkára-
legt, aö ekki ætftb að vera þörf
á að mála með grófum drátt-
um.
'Ut
"'k í. i

Vísir vísar á viðskiptin
Walther Matthau og Jack Lemmon í hlutverkuin sínum í
myndinni „Makalaus sanibúð“.
BKtíJD