Vísir - 16.07.1971, Blaðsíða 9

f í SIR. Föstudagur 16. júlí 1971.
ana og hvernig ætti að búa til
skyr. Var ekki fyrsti landnemi
f Hveradölum á Hellisheiði
danskur maður og er ekki við
Kolviðarhól bundin dýrmæt
mfnning um danska konungs-
ræðu. Þegar við komum aftur
fram á Ártúnshöfða blasir viö
okkur Viðey bækistöð milljóna
félagsins og við ökum yfir Ell-
iðaárnar sællar minningar um
Thomsen brautryðjanda fe-
lenzkra laxveiða en sú arfleifð
er dyggilega varðveitt f ósum
Hvffcár og Ölfusár.
A7'ið erum orðnir svo þrungnir
danskri ættjarðarást þegar
túmum lýkur niðri á Lækjar-
torgi, að við kyrjum við raust,
„det bugter sig i bakke dal,“
enda er nú svo komið, að æði
margt er eftir skemmtilega reisu
farið að búgta sig fyrir sjónum
okkar. Og það er ekki nema
sjálfsagt að ganga með lotningu
að myndastyttu hins göfuga
danksa konungs. frelsiskonungs
ins Kristjáns nfunda og leggja
risastóran blómakrans að fót-
stalli hans f rauðum og hvftum
nelli'kker, sem Danir kenndu
okkur auðvitað að rækta og
við kaupum þær hjá Berndsen í
Blöm og ávextir, og l'átum í það
skína við okkar döns'ku gesti,
að eiginlega hafi það alltaf ver
ið fastur siður að skreyta kon
ungsstyttuna með blómaihafi á
afmælisdegi hans 8. apríl, svo
mikils metum við hann, saaled-
es.
Og svo þokumst við suðui
eftir brekkunni og leiðumst und
ir arminn, ekki veitir nú af og
þá er komið að sjá'fum höjde-
púnktinum. Els'kelige danske
venner. nú vil v; syne eder den
berömte danske huselinje í
Reykjavig; sem vi bevarer som
synaldret í vores öjhe. Við
e'l'sker det ud af lifet som stor
slaaet eksempel af vidunderlig
dansk byggingslist. Her ser de
dette straalende danske arfelefd.
Er det ekki staarkostligt!
17 n viðbrögð okkar dönsku
menningarvina verða allt
önnur en við búumst við. Þeir
fara að hristast og hossast og
bað kl.úkkar svo einkennileva í
, þeim, eins og þelr fá; niður-
bæ'dan hiksta huhuhu. Svo
gerast þeir valtir á fótunum,
og svöna rúnnir eins og þeir
eru á breiðveginn, þá bara rúlla
beir niður brekkuna og yfir
Lækjargötu á rauðu ljósi, þá
snringur blaðran. þeir geta ekki
ráðið við sig, en hlæja og
hlæja eins og trvlltir.
En svo jafna þeir sig þó á
bessu og við förum og fáum
okkur kaffisopa undir Nóbels-
snríngvatninu, sem þarna á
auðvitað að rísa og pöntum okk
ur kaffibrauð á hinu danska
kondítori sem þarna er komiö
á fót til að varðveita dönsk
menningartengsl. AHt sætinda
brauðið eigum við Dönum að
þakka áður þekktum við ekkert
nema blómur og soðkökur.
Margt hefur danskurinn vel oss
veitt.
Aö hugsa sér, hvemig við
varðveitum einir í heiminum
hina göfugu dönsku kaffigerð-
arlist, ekta Ludvi-g David kaffi-
bætir, og svo pöntum viö ekta
dönsk wienerbröd. menningar-
arfleiföina sem blessaður öðl-
ingurinn Bernhöft kenndi okk-
ur, eins og hún er varðveitt
enn í dag á íslandi. Ósköp eru
þau girnileg vínarbrauðin okk-
ar, við sjáum að það kemur svo
mikið vatn í munninn á okkar
dönsku kúltúrkommission. að
slefan gengur niður um bæði
munnvik Svo bítum við allir í,
'tamtaka nú, en þ'd miður, kom
umst ekki í gegn. Þaö brestur ’i
jöxlum. Bardaginn hefst við
Hljómar allt fallega
í steikjandi sólarhita í gær brugðu Vísismenn sér
niður að höfn og hittu þar borgara að máli. Fólk, er
notaði hádegishléið til að sleikja sólskinið, hugsa
um landsins gagn og nauðsynjar og svo auðvitað
nýju stjómina. Við spurðum góðborgara:
H\rað finnst yður um
málefnasamning nýju
ríkisstjórnarinnar?
Óttar Októsson, verzlunarmaðun „Nýja
samninginn? Maður hefur nú heyrt svona
ævintýrasögur áður. Og verður rejmdar
gaman að sjá hvernig hundadagastjómin
reynist—hvort hún situr út hundadagana.
Jú — hún hlýtur að gera það reyndar, sit
ur a.m.k. fram aö þingi...“
Gísli Guömundsson verzlunarstjóri: „Mér
lízt vel á það af honum, sem ég heyrði í
útvarpinu. — Ef þeir bara geta staðið við
allt, sem þeir lofa þar. Það eru einkan-
lega loforð þeirra um endurbætur í
tryggingamálum, og það, sem þeir hyggj-
ast gera fyrir gamla fólkiö, — sem mér
finnst lofsvert. Og þá líka í skólamálun-
um.“
Þorbjörg Jónsdóttir, húsmóðir: „Ég hef
nú svo sem ekki mikið ígrundað það. —
Og fyrst vil ég nú leyfa þessari ríkis-
stjórn að spreyta sig, áður en ég læt hafa
nokkuð eftir mér um hana. Þó Mzt mér
varhugavert að láta varnarliðið fara úr
landi strax, það er þó alltaf eitthvert ör-
yggi aö því, að hafa þaö.“
óhönduglega, og þá fá nýi2 menn aö
sýna hvaö þeir duga.“ i
GG/GP
Jón Steinþórsson, fyrrv. skrifari hjá Eim
skip: „Tja,- ég hef nú ekki kynnt mér hann
mikið, enda er hann langt mál og langur
yfirlestrar. — Yfirleitt lízt mér þó vel á
flest það úr honum, sem ég hef heyrt utan
að mér. Mér er t.d. ómögulegt að verða
uppvægur yfir þeirri fyrirætlun, að láta
vamarliðið víkja — eins og maður heyrir
á sumu fólki. Ég bjóst nú aldrei viö því
að vamarliöiö yrði látið vera hér til eilífð
ar...einhvem tíma kæmi að því, að það
yrði látið fara.“
ósubíB ateírsA
Vtrf T /?rrí?jR|p.rT{X£
Elsa Olsen, húsmóöir: „Eg hef ekki velt
honum mikið fyrir mér. Maður þarf að
vera anzi vel heima í þessum málum, til
þess að geta lagt á það glöggt mat. Þaö
verður bara að koma f ljós, hvemig þetta
rejmist, og á meðan bíður maöur og sér,
hvaö setur.“
Snorri Sveinsson, verkamaöur: „Ég
hef talsverðan áhuga á þessari stjórn.
Mér lízt vel á þennan málefnasamn-
ing hennar, og hef mestan áhuga á
útfærslu landhelginnar. Ef það mál
tekst vel til, stjórninni tekst að koma
málinu far^ællega í höfn, held ég aö
hún verði eftirleiðis trygg í sessi. —
Þetta meö varnarliðið er líka gott mál
og þarft. Hvemig stjórninni gengur að
kljást við verðbólguna er svo erfiöara
aö segja um. Síðustu stjórn fórst þaö
Páll Jónsson, bankamaður: „Jú, aöeins
hefur maöur nú hugleitt hann. Mig skortir
aö vlsu þekkingu á því, sem á bak viö
liggur, til þess að geta tekið eindregna
afstöðu til alls þess, sem um er fjallað
í þessum málefnasamningi. En mér lízt
svona misjafnlega á þetta. Sumt betur og
annað miður, svona eins og gengur. Eink
anlega finnst mér vafasamt að vísa hern
um burt umsvifalaust úr landinu, eins og
þeir ætla sér á kjörtímabilinu. Nú, en
þótt mér lítist svo betur á annaö, þá
frekar en hefur viljað brenna við um
margt annað. Og m'ér finnst vera lítil
grein gerð fyrir því, hvaðan afla á fjár-
magns ti'l að standa straum af því, sem
þeir ætla að koma f kring. — Hræddur
er ég um, aö einhverjar álögur komi á
Ólafur Sigurðsson, skrifstofumaöur:
„Mér lízt frekar vel á það sem ég hef
heyrt. Ég er mjög svo hlynntur þessu
með aö herinn fari úr landi — vildi
reyndar helzt að við segðum okkur úr
NATO, en þetta er ágætt til aö byrja
með.“
Jón Sigurösson, skrifstofumaður: —
„Mér lízt vel á samninginn, lízt vel
á þetta allt saman, þetta hljómar allt
saman fallega og ég vona bara að þeir
standi sig, drengirnir.“
I