Vísir - 04.07.1972, Blaðsíða 1

62. árg. — Þriðjudagur 4. júli 1972 — 148.tbl.
Ekkert
Siðustu fréttir af
einviginu eru þær að rétt
fyrir 1. þegar draga átti
um liti i fyrstu skákinni
einvígi ?
kom dr. Euw,e fram og*
tjáði blaðamönnum að
óvist væri hvort af
einviginu yrði. Höfðu
komið fram sterk
mótmæli frá Rússum en
hvorki þeir eða Euwe
vildu skýra frá i hverju
mótmælin væru fólgin.
„Hvar er pqkkinn minn?/#
— Hvar er pakkinn minn? spurði Fischer iögregluþjöna sem stóöu vörð viö DAS húsiö i morgun. Kvartaði hann undan þvi að hafa ekki fengið
allan farangurinn. Kom hann labbandi út á sokkunum og nærbol. Ljósmynd BB.
Þreytulegur og ringlaður skáksniHingur í Reykjavík ? morgun — Lögregluiið verndaði Fischer
Wallace fer
úr sjúkrahúsinu
George YVallace hefur far-
ið úr sjúkrahúsinu, þar sem
hann hefur legið eftir morð-
tilraunina. Hann er ókveöinn
i að sitja flokksþing demó-
krata. og Nixon ætlar að láta
þennan stjórnmálaandstæð-
ing sinn fá hcrflugvé! með
læknum.
Sjá bls. 5
Stríðið enn
nálœgt
eftir 27 ár
Jú, við fórum sannarlega
verr út úr striðinu en flestir
aðrir landsmenn. sagði Er-
lendur Björnsson, bæjar-
fógeti i viötali við blaðamann
Visis á Seyðisfirði á dögun
um. — i dag er rifjað upp
ýmislegt, sem gerðist i strið-
inu og hvernig skilið var við
Seyðisfjörð i striðslok, en af-
leiöingar þess eru enn að
koma i Ijós.
Sjá bls. 2
Auðun
gagnrýnir kassa
og „rottur“
Hinn kunni forystumaður i
sjávarútvegsmálum, Auð-
unn Auðunsson skipstjóri
gagnrýnir i viðtali á bls. 7
ýmislegt, sem haldið hefur
veriö fram um rekstur skut-
togara, hagkvæmni fisk-
kassa. „rottur” EBE, og
fleira.
Sjá bls. 7
Lánleysið
einkennandi
Enn eitt tækifærið til að
sigra Dani i landsleik i knatt-
spyrnu gekk okkur úr greip-
um i gærkvöldi — Danir sigr-
uöu með 5-2 — og lánleysiö
var einkennandi hjá islenzka
liðinu. Tveir beztu framherj-
ar islenzka liðsins urðu að
yfirgefa völlinn vegna
meiðsla — og siöari hálfleik
urinn var martröð. Dönum
gefin mörk á silfurbakka.
Sjá iþróttiri opnu
Hentistefnumanni
tekst vel upp
Hinn kæni hentistefnu-
maður Bhutto. forseti Pak-
istan, hefur náö góðum
árangri og samið við Indiru
Gandhi um frið milli rikj-
anna tveggja. Styrjaldar
ástand hefur veriö milli
þeirra i aldarfjórðung.
Sjá bls. 6
Einstakt barns-
faðernismál
Nýlega var kveðinn upp i
llæstarétti dómur i móli,
sem vart mun eiga sina hlið-
stæðu, en þar höfðaði kona
nokkur mál til staðfestingar
á faðerni dóttur sinnar. —
stúlkubarni um fertugt.
Sjá bls. 3
,,Hvar er pakkinn minn,
hvar er 'pakkinn?" Þannig
spuröi skáksniliingurinn
Bobby Fischer lögreglu-
mennina, sem stóðu vakt
fyrir utan hús hans og
viðskiptavina DAS f
morgun um kl. 8. Hann var
nýkominn i húsið og dvaldi
þar einn að sögn.
En lögregluþjónarnir vissu
ekkert um pakkann, og eftir
stutta stund hélt hann inn i hið
glæsilega hús á ný, á sokka-
leistunum, i gallabuxum og i
skyrtubol, með þetta fjarræna
augnatillit.
Fischer var nýkominn heim i
húsið i Vogalandi þennan þjóð-
hátiðarm orgun Bandarik-a-
manna, eftir heilmikið
„fírverker!” á Keflavikurflug-
velli og þeysireið i bæinn í
lögreglufylgd.
„Fischer um borð"
Loks i nótt um 2-leytið kom sú
frétt að Fischer væri kominn i
Loftleiðaflugvél, vélin væri búin
að losa hjól frá jörðu og of seint
fyrir Fischer að snúa frá borði.
Og laust fyrir kl. 7. renndi Loft-
leiðaþotan upp að flugstöðinni i
Keflavik. Fjölmennt lögregulið, á
a g. 25 manns var mætt að ósk
Loftleiða og skáksambandsins til
að halda fréttamönnum i hæfi-
legri f jarlægð frá skák-
meistaranum, en blaðamanna-
hópurinn, sem hafði reyndar inni
að halda erlenda túrista og inn-
lenda áhugamenn, taldist eitt-
hvað um 60—70 manns.
Eftir talsvert stapp inni i
vélinni, birtist Robert James
Fischer svo i landganginum,
grannur og renglulegur. Hann
horföi augnablik yfir frétta-
mannaskarann og opin augu ljós-
mynda og kvikmyndavélanna og
tók siðan undir sig heljarmikið
stökk niður brattan landganginn.
Sá ekki Guðmund?
Svo mikill var asinn á
áskorandanum að hann óð fram-
hjá Guðmundi G. Þórarinssyni,
formanni Skáksambandsins,
hvort sem það var nú með vilja
gert eða ekki. Guðmundur greip
þá „grettistaki” miklu um hand-
legg kappans, og nú var heilsazt
snögglega, og siðan tróð Fischer
sér áfram á milli lögreglumann-
anna, sem höfðu myndað „göngu-
brú að bilnum” að fyrirskipan
Guðmundar Hermannssonar,
aðstoðarýfirlögregluþjóns i
Reykjavik, sem stjórnaði
aðgerðum á staðnum. Stóðu
lögregluþjónar hringinn i kring-
um landganginn og héldust i
hendur likt og krakkar við jóla-
tré.
Bilum frá leigubilastöð á
vellinum hafði verið lagt rétt við
landganginn, svo þetta varð stutt
gaman, Fischer óð beint af
augum, settist i framsæti á
gráum Benz, ýtti öryggis-
takkanum niður af miklu offorsi,
og horfði beint fram á viö meðan
Ijósmyndavélaskotin dundu á
bilrððunum allt i kringum hann.
Bilinn fylltist svo af fólki sem
með honum var, Paul Marshall,
einn lögfræðinga hans og frú,
Lombardy stórmeistari, — en
Friðrik Ólafsson varð að snúa frá,
en honum var ætlað sæti i
bilnum.
Stympingar við fréttamenn
All nokkrar stympingar urðu
við fréttamennina, sem reyndu að
mynda Fischer, stutt átök og ekki
hættuleg, — en algjörlega ástæðu-
laus að þvi er virtist. „Frétta-
mennirnir komu fram eins og
sjentilmenn” sagði Guðmundur
Hermannsson þegar atinu var
lokið.
Fischer kom mönnum þreytu-
lega fyrir sjónir. Það var einhver
ótti i augum hans og frammi
fyrir fréttamönnunum var hann
likastur særðu dýri, og hvert skot
myndavélar virtist honum sem
eiturör.. Bilarnir voru ræstir og
af stað var haldið, ekið á móti
blaðamannaþvögunni. og siðan
var ferðin aukin. „Þeir óku fram
úr mér á Keflavikurvéginum og
stugguðu mér út af veginum”,
sagði einn vegfarandi sem Visis-
menn hittu að máli i morgun, —
„siðan gerði ég mér að leik að
„mæla upp” hraðann á hersing-
unni, sem lögreglan varði i bak og
fyrir. Þeir óku á 100 kilómetra
hraða”.
„Við vorum með blikkandi ljós
og höfðum fulla heimild til að aka
á þessum hraöa”, svaraði
Guðmundur Hermannsson
þessum ásökunum. Hann kvað
ferðahraðann þó aðeins hafa
verið 90 km. á klukkustund, en
leigubilstjðrarnir' hefðu ekki
viljað aka hraðar.
Undarlegur eða indæll?
„Mér fannst hann koma undar-
legur fyrir hann Fischer,” sagöi
einn farþeganna, sem við
ræddum við, „þvalur, sveittur og
æstur, sannarlega erfiður fyrir
þjónustufólkið, mætti segja
mér”.
„Þetta gekk ágætlega”, var
það sem ein flugfreyjan hafði um
þetta að segja.
„Mér fannst hann haga sér
ágætlega, sagði Margaret Hut,
ung og falleg kona, sem við
hittum, en ameriskir sjónvarps-
menn voru að hengja hljóðnema
um háls eiginmanni hennar. Þau
sátu i næstu sætaröð við Fischer.
„Hann gaf mér eiginhandaáritun
og var ósköp indæll, ég vona að
hann vinni fyrir Bandarfkin”,
sagði Margaret.
Ungur og þeldökkur maður
sagði: Fischer kom vel fyrir
fannst mér og sagði mér að hann
væri kominn til að vinna þetta
skákeinvigi. Einkar prúður
maður, feiminn og hlédrægur.
Hann var i ágætu skapi og að
minum dómi ~ sérstæður
persónuleiki.
—JBP—
GRETTISFANG BYÐUR TIL EINVIGIS A ARBAKKANUM
SJA
BAKSÍÐU