Vísir - 04.07.1972, Síða 3

Yisir iM'iftjudagur 4. júli 1972.
3
STYRJÖLDINNI
AÐ NAFNINU TIL
. . . . og þarna er minnismerki um striösárin á Seyðisfirði.
Gamalt tundurdufl hefur verið notað i þágu fjarðarins sem oliu-
tankur.
staða til að huga að sinum störf-
um, og það var ekki fyrr en upp
úr 1960 að sildin tók að bjarga
málum á Seyðisfirði, — i bili.
Erlendur Björnsson kvað loft-
varnarmerki hafa verið ótrú-
lega tið i bænum, einn mánuðinn
á hverjum degi. Svo fór Bretinn,
og Amerikanar tóku við, — og
þeir fóru svo i striðslokin, en
eftir sátu Seyðfirðingar, sem
varla höfðu veitt i soðið hvað þá
meir, með nokkur tonn af
sprengiefni falið i jörðu, og ann-
að eins liggjandi úti á miðri
höfninni.
Sjálfur kvaðst Erlendur
þeirra skoðunar að allt þetta
sprengiefni væri löngu ónýtt, en
Bretar sem komu eftir strið
sóru og sárt við lögðu að allt
hættulegt sprengiefni væri farið
af staðnum. Að striði loknu voru
sifellt að finnast sprengjur.
Krakki fann sprengiefni, sem
reyndist grautur einn, kveikt
var i ljósum smátöflum sem
fundustog dinamitpökkum, sem
sprungu ekki, en innihaldið var
grá drulla, sem var orðin mjög
blaut og ólikleg sem sprengi-
efni.
Sótt var um ófriðartryggingu
Seyðfirðingum til handa á
striðsárunum, en að sögn Er-
lendar hummaði rikisstjórnin
það mál fram af sér. Og nú biða
Seyðfirðingar þess að teikning-
ar þær, gulnaðar af geymslu
sem fundust i skjalasafni bæjar-
ins, verði til þess að sprengjurn-
ar i E1 Grillo verði fjarlægðar og
gerðar óvirkar, ef þær þá hafa
nokkra hæfni til að springa.
Lika er vonazt til að hafizt upp á
þeim stöðum þar sem sprengi-
efni er falið i bænum og nálægt
honum, það fjarlægt og sprengi-
hæfni þess reynd. bá fyrst getur
bærinn, sem situr á púðurtunnu
andað léttara.
Kafararnir tveir, Óli Rafn og
Jóhannes Briem voru að setja
saman skýrslu um köfunina,
þegar blaðamaður Visis ræddi
við þá á Seyðisfirði. Þeir höfðu
ströng fyrirmæli frá ráðuneyt-
inu að hrófla við engu. En augun
voru opin upp á gátt og skýrslan
þeirra löng og itarleg, og að
þeirra sögn töldu þeir ekki ólik-
legt að þarna væru 2 tundurdufl
og 24 tunnur af reyk- eða djúp-
sprengjum.
Þeir kváðust ekki hafa verið
vitund órólegir innan um
drápstólinn, ,,Jói sat á tunn-
unum laðmandi tundurskeyt-
in”, sagði Óli og hló viö. Auk
þessa sögðu þeir kassa með
handföngum á, greinilega
sprengiefnakassa, um allt skip,
þar sem þeir gátu farið um.
Vonandi fá Seyðfirðingar nú
endanlega lausn á þessum
vandamálum sinum, gömul
sprengiefni geta oft reynzt
hættulegri en ný. Að sögn
sprengjusérfræðinga er alls
ekki útilokað að sprengiefnin á
Seyðisfirði, bæði sem eru i sjó,
og eins hin sem eru uppi á landi,
geti reynzt virk, og þvi stór-
hættuleg. —
JBP-
Geithálsslysið til saksóknara
Manninumslepptúr haldi
Maðurinn. sem hingað kom til
lands frá Bandarikjunum til þess
að gefa skýrsiu um ferðir sinar
vegna rannsóknarinnar á dauða-
slysinu að Geithálsi fyrir fjórum
árum. var iátinn laus úr haldi um
helgina.
Hann þvertók fyrir að hafa ekið
bifreiðinni, sem olli dauða
mannsins, og hvikaði ekki frá
þeim framburði sinum.
Gögn rannsóknarinnar og
vitnaskýrslur hafa nú verið send
saksóknara til ákvörðunar um,
hvort mál skuli höfðað eður ei.
En eins og kunnugt er hafði lög-
reglan upp á manni, sem fullyrti,
að hann hefði verið farþegi i
slysabifreiðinni. Hann sagði lög-
reglunni deili á ökumanninum,
nefnilega manninum, sem verið
hefur i gæzluvarðhaldi undan-
farið. —GP
Spasskí við landa sína:
„Leiðinlegra ef enginn Fischer vœri"
..Það væri áreiðanlega leiðin-
legra um að litast i skákheim-
inum ef enginn Robert Fischer
væri þar”. er liaft eftir heims-
meistaranum Boris Spasski i
stuttu rabbi við rússneska blaða-
menn ekki alls fyrir löngu. ,,Ég lit
á þetta einvigi sem skákhátið,
sem ekki gerist nema einu sinni á
ævi minni,” segir hann. Spasski
er varfær um úrslitin, en fer lof-
samlegum orðum um andstæðing
sinn. Hins vegar taldi hann
Fischer ganga með einhvers
konar ofsóknaræði gagnvart
sovczkum skákmönnum. „Slikt
hjal hans er alveg úti hött, við
berum mikla virðingu fyrir
handariska skákmeistaranum
sem öflugum stórmeistara”. GF
Fór í faðernismól
með fertugt barn
Barnsfaðirinn lótinn fyrir tveimur arum
Nýlega var kveðinn upp i
llæstarétli dómur i máli, sem
vart mun eiga sina hliðstæðu, en
þar höfðaði kona nokkuð mál til
staðfestingar á faðerni dóttur
sinnar — stúlkubarni um fertugt.
konan. og reyndar dóttir
hennar lika, höfðuðu málið á
hendur dánarbúi barnsföðurins.
sem.andaðist fyrir tveim árum.
Kn skilgetinn sonur og erfingi
mannsins véfengdi faðerni
dótturinnar.
Þar sem ágreiningur aðilanna
snerist úm 40 ára gömul atvik,
og 9 mánuðum betur þó, þurfti að
fá sérstakt leyfi dómsmálaráð-
herra til þess að höfða málið, sem
var veitt, og getur varla um jafn-
langan málshöfðunarfrest — nær
40 ár.
Móðirin taldi sig ekki fyrri
þurfa að höfða mál til staðfest-
ingar á faðerni barns síns, þvi að
fram til þessa hafði það ekki verið
véfengt. Hún hafði stofnað til
náins kunningsskapar við
manninn, þegar hún var i vist hjá
systur hans i Reykjavík fyrir sem
sagt 40 árum. Systirin og reyndar
maður hennar höfðu bæði vitað
um samdrátt þeirra, og hún sem
húsmóðir á heimilinu og ná-
kominn ættingi varað hjónaleysin
við affeiöingunum. —Eftir nokkra
mánuði fluttist konan úr vistinni
og austur á land og ól þar dóttur.
Viö yfirheyrslur i málinu, sem
rekið var fyrir Borgardómi
Reykjavikur, kom fram, að
systirin var sannfærð um, að
bróðir hennar væri faðir barns
.ins, og einnig móðir hennar og
barnsföðurins, nefnilega
amman. Ennfremur hafðist upp
á manni, sem hafði gengist i þvi
fvrir hina ungu móður, að fá
skriflega yfirlýsingu föðurins
fyrir þvi, að hann væri faðir
stúlkunnar. — En sú yfirlýsing
var hvergi finnanleg i rannsðkn
málsins. Hinsvegar fundust
sannanir fyrir þvi, að barns-
faðirinn hefði greitt sjúkra-
kostnað lillu stúlkunnar i veik-
indum hennar, þegar hún var 2
ára.
i borgardómi var kveðinn upp
dómur á þá leið, að nægilega
veigamiklar likur þættu renna
stoðum undir málsstað og stað-
hæfingar þeirra mæðgna, til þess
að láta málsúrslit velta á fyll-
ingareiði móðurinnar.
Þessari niðurstöðu var áfrýjað
til hæstaréttar, sem staðfesti
dóminn. Kom fram við mál-
flutning þar, framburður fleiri
skyldmenna hinslátna, spurnir af
meðlagsgreiðslum sen hann hefði
innt af hendi á árunum ’34 til’39,
álit rithandarsérfræðings á
undirskriftum, sem véfengt
hafði verið, að væru eftir hinn
látna, og vottorð sóknarprests -
sem allt gekk á sama veg til þess
að leiða enn frekari likur að þvi
að móðirin færi með rétt mál.
Ber móðurinni innan tveggja
mánaða frá birtingu dómsins að
vinna eið að þvi á lögmætu
varnarþingi sinu, að hún hafi á
timabilinu frá og með 27.
nóvember 1930 til og með 22. april
1931 einungis haft holdlegar sam-
l'arir við þann mann, sem hún
hefur fullyrt vera föður barns
sins, en það fæddist 12 okt. 1931.
Konan hefur þegar unnið
eiðinn, og þar með er faðerni
dótturinnar orðið óvéfengjanlegt.
Vörnina annaðist fyrir hönd
dánarbúsins, Gunnar A. Pálsson,
hrl.. en málið sótti Sigurður
llelgason hrl. —GP
„Nú á ég ekkert eftir nema eiginkonuna” sagði Fox dapur á svip i gær, en hann er lengst til hægri á
myndinni. En hann kvaðst ciga góða konu og það væri bót i máli. t dag sér hann fram á milljónatekjur.
(Ljósm. Astþór)
ÉG HARÐNEITAÐI AÐ BORGA
FISCHER VEGNA MYNDANNA
segir Chester Fox og er ekki lengur foxvondur
llann Chester Fox lék á alls
oddi i morgun mcðan beðið var
eftir Fischer. Var nú allt annar
svipur á honum en i gærmorgun
þegar aiit útlit var fyrir að ekkert
yrði úr einviginu. „Svokallaður
lögfræðingur Fischers heimtaði
að ég greiddi þeim stórfé vegna
myndanna, en ég harðneitaði”
sagði Fox i samtali við Visi.
Hann sagðist ákveðinn i að fara
i mál við Fischer ef hann kæmi
ekki. Það skyldi verða honum
dýrt spaug. „Ég mun tefla sömu
skák og hann, það er harkan sem
gildir” sagði Fox. En i morgun
voru engar hótanir um málsókn
hjá manninum, enda milljóna-
tekjur i augsýn. Það var þvi engin
ástæða til að vera foxvondur
lengur. —SG
Gífurleg sala
skák-frímerkinu
„Frimerkið hefur selzt
óvenju mikið miðað við önnur
merki, sérstaklega i gærdag og
scnnilcga hafa 7-8000 manns
keypt það, en mismikið magn
hvér. En hvort það selst upp, veit
maður aldrci.það gæti komið fjör-
kippur i söluna, en það er þó ó-
sennilegt.” sagði Matthias Guð-
mundsson, póstmeistari i viðtali
við blaðið i gærmorgun um fri-
#
I
merki heimsmcistaraeinvigisins i
skák.
Ekki er hægt að segja um það
enn i hve stóru upplagi frimerkið
var gefið út. Hefur það verið
regla póststofunnar að segia ekki
um það fyrr en eftir tilsettan
tima. Þaö var gert er
Evrópumerkið var gefið út árið
1962 i um það bil milljón ein-
tökum,” og hefur það sennilega
haft sin áhrif á söluna”, sagði
póstmeistari,” en þá var
upplagið gefið upp fyrirfram og
merkið seldist upp.”
Talan yfir þann fjölda fri-
merkja sem seld eru hefur ekki
komið fram, en eins og póst-
meistari sagði, er merkið selt alls
staðar á landinu. 1 gærdag er
vitað til að einn keypti fyrir 150
þúsund krónur,en merkið kostar
15 krónur. -EA.