Vísir - 19.01.1973, Side 4

4
Vísir. Föstudagur 19. janúar 1973
y
Tom Jones með œxli,
sonurinn of feitur
Tom Jones á ekki sjö dagana
sæla. Eitt er, að hann og sonur
hans bera kvilla, sem hrjá þá
óþyrmilega. Söngvarinn frægi
hefur tvö æxli við raddböndin,
og læknar ráðleggja honum
eindregið að fá þau fjarlægð —
en segjast ckki geta lofað
honum þvi, að röddin verði söm
eftir sem áður.
Sonurinn er ekki minna
vandamál. Hann er ekki nema
14 ára gamall, en vegur samt
ein 120 kiló og gildnar fremur en
hitt með hverjum deginum sem
liður.
Mark litli á nefnilega við röng
efnaskipti að striða, og standa
læknar ráðþrota frammi fyrir
sjdkdómnum.
Þessi er ástæðan fyrir þvi, að
kyntáknið Tom Jones sést aldrei
opinberlega með soninn. Nýlega
tókst ljósmyndurum að festa
drenginn á filmur sinar, þar
sem hann var að leik með jafn-
öldrum sinum i bænum Gstaad i
Sviss. Var Tom Jones reiðu-
búinn til að greiða stórar fjár-
hæðir fyrir filmurnar — en þær
voru ekki til sölu.
Tom Jones, sem er 32ja ára og
hefur verið giftur Lindu i 14 ár,
hefur farið með son þeirra hjóna
frá einum sérfræðingi til
annars. Án árangurs. Af
peningum á hann gnógt, en
læknishjálp til handa syninum
fær hann ekki keypta.
Linda og Tom kynntust i
fæðingarbæ þeirra, Pontypridd
i Wales. Þeim fæddist sonurinn
strax eftir fyrstu kynnin, og
Tom fékk sér vinnu við náma-
gröft til að hafa til hnifs og
skeiðar. Þegar honum svo loks
hugkvæmdist að troða upp sem
söngvari á kránni i Pontypridd,
opnaðist honum leiðin að
allsnægtum. Hann var fljótl.
uppgötvaður, og milljónirnar
tóku að hrannast upp i eigu
hans. Gullplötur á hann orðið i
stöflum, og hann er búinn að
gera samninga mörg ár fram i
timann.
Tom Jones, Linda og sonurinn
Mai'k á sólbaðsströnd fyrir
læpuni tveim árum. Þá var
sonurinn þegar orðinn þyngri en
pabbinn.
Þeir voru að hefja æfingu i Þjóðleikhúskjallaranum fyrir kvcðjuhljómleikana, þegar þessi mynd var
tekin. Frá vinstri: Agúst, Helgi, Robert Force, Ólafur og Gunnar Þórðarson.
„ÞÁ FYRST TEKUR VIÐ
ALVARA LÍFSINS..."
— segja þeir Gústi, Ólafur og Helgi, sem hœtta með Ríó Tríó
eftir fimm mónaða Bandaríkjaferð
,,Þið verðið að fyrirgefa, en við
kunnum ekki almennilega að
halda blaðamannafundi”, sagði
Helgi Pétursson i Ríó Triói afsak-
andi um leið og hann færði blaða-
mönnum kók og prins póló á borð
i Lcikhúskjallaranum i fyrradag.
,,En þetta stendur vonandi allt til
bóta”, bætti Helgi við, um leið og
hann settist sjálfur. ,,Ég er á leið-
inni til Sviþjóðar þar sem ég ætla
á blaðamannaskóla”.
Og þar var komin ástæðan fyrir
þvi, að hið vinsæla Rió Trió er að
hætta. Það er þó ekki þar með
sagt, að þeir félagar séu að leggja
hljóðfærin með öllu frá sér. „Ég
ætla að minnsta kosti að taka til
við gitarnám, þegar til Sviþjóðar
er komið”, sagði Helgi með bros á
vör.
,,...og við Ólafur höldum
áfram námi við Tónlistarskól-
ann” bætti Agúst við.
Nú eru liðin sjö ár frá stofnun
Rió Triós. „Við byrjuðum strax i
gagnfræðaskóla”, sagði Ólafur,
en auk Helga stóð þriðji Kópa-
vogsstrákurinn að stofnun triós-
ins, nefnilega Halldór Fannar,
sem sagði skilið við trióið á miðri
leið. En þá var það, sem Agúst
Atlason kom i trióið, þá nýhættur
söng og hljóðfæraslætti með
Nútimabörnum.
„Hvernig leggst það i ykkur að
vera að hætta eftir allan þennan
tima?” spurði blm. Visis.
Þessari spurningu voru þeir
þremenningarnir greinilega ekki
reiðubúnir að svara. „Það hefur
verið svo mikið að gera hjá okkur
undanfarið og enn meira stendur
fyrir dyrum, svo við höfum eðli-
lega ekki leitt hugann neitt sér-
staklega að þvi”, sagði Helgi. En
HÚSIÐ AUGLÝSIR
Nýkomið í rafdeild, 2. hœð, glœsilegt úrval
af hinum margeftirspurðu
POLY-OPTICS amerísku borðlðmpum
Skoðið
úrvolið af:
LOFTLJÓSUM - HENGILJOSUM -
LJÓSAKRÓNUM - VEGGLJÓSUM
HFC LESLAMPINN ENNÞA
FYRIRLIGGJANDI Á GAMLA GÓÐA
VERÐINU, KR. 1.150,-
VERZLIÐ ÞAR SEM ÚRVALIÐ ER MEST
OG KJÖRIN ERU BEZT
HRINGBRAIIT 121 ■ SÍMI 10600 Nœg bílOStœðí
hann bætti við: „Ætli maður fari
ekki þá fyrst að gera sér grein
fyrir þessu öllu saman, þegar
maður situr einn með sjálfum sér
á stúdentagarði i Sviþjóð. Þgar
maður uppgötvar, að það er allt i
einu ekki hægt að hóa fyrirvara-
laust i þá Gústa og Óla”.
„Nú, og svo erum við nú bara
alls ekki hættir alveg á stund-
inni”, skýtur Gústi inn i. „Trú-
lega eigum við eftir að spila
meira saman á næstu fimm
mánuðum en nokkru sinni áður.
Ferð okkar til Bandarikjanna
kemur til með að standa allt fram
i júni eða júli, en við höfum ekki
unnið að öðru en undirbúningi
þessarar konsertferðar siðan i
nóvember siðastliðnum. Við ætl-
um að vera með skuggamynda-
sýningar meðan á hinu tveggja
tima prógrammi okkar stendur,
og við þurfurrr að vera tilbúnir til
að svara hinum margvislegustu
spurningum um land og þjóð á
milli laga”.
Gústi tekur sér málhvild, en
Helgi heldur áfram: „Við
þreifuðum litilsháttar fyrir okkur
með fyrirhugað prógramm, þeg-
ar við fórum vestur um haf
skömmu fyrir jól. Vestur fórum
við fyrst og fremst til að koma
fram á fslendingahátið i New
York, en Robert vinur okkar
Force hafði komið i kring nokkr-
um framkomum fyrir okkur þar
fyrir utan i Washington og viðar.
Má það teljast veigamikill liður i
undirbúningi hinnar fyrirhuguðu
ferðar”.
En hver er fyrrnefndur Robert
Force?
Jú, það er ungur Bandarikja-
maður, sem þeir Gústi, Ólafur og
Helgi kynntust i sumar, þegar
þeir unnu að þvi með skóflum að
finna bæjarstæði Ingólfs Arnar-
sonar. Það varð að samkomulagi
þeirra vinnufélaga þá, að Robert
þreifaði fyrir sér með hljómleika-
ferð triósins, þegar heim kæmi.
Nú hefur hann tryggt þeim kon-
serta i að minnsta kosti 30 háskól-
um þar vestra, en hann á eftir að
reyna enn betur, en samtals eru
það um 80 háskólar, sem hann
stendur i samningagerðum við.
Robert Force er staddur
hérlendis þessa dagana, en hann
mun væntanlega halda rakleiðis
til Bandarikjanna strax á
fimmtudaginn i næstu viku. „En
ekki fyrr”, segir ólafur, „við ætl-
um nefnilega að láta hann að-
stoða okkur við hljóðfæraleikinn á
kveðjutónleikum okkar i
Austurbæjarbiói á þriðjudags- og
miðvikudagskvöld. Robert spilar
á hljóðfæri, sem nefnt er
„dulcimer”, og er i ætt við lang-
spilið okkar tslendinga”, útskýrir
Ólafur, en siðan tekur hann til við
að telja upp þá sex aðra, sem að-
stoða munu Rió Trióið á hljóm-
leikunum. Þar er Gunnar
Þórðarson i Trúbroti áberandi, en
hann hefur áður veitt trióinu
mikilsverða aðstoð. Þá verður
einnig með á hljómleikunum
trommuleikari Trúbrots, Ari
Jónsson. Pianóleik annast Guð-
mundur Ingólfsson, en á saxófón
og flautu ætlar Pálmi Gunnarsson
að leika. Og loks mun
Bandarikjamaður að nafni Mark
spila undir i nokkrum laganna á
banjó.
—Þ J M