Vísir - 16.08.1973, Side 2

2
Vlsir. Fimmtudagur 16. ágúst 1973.
risntsmi:
Hvafta fjölmiðils vilduft þér slzt
vera án?
Magnús Karl Pétursson, læknir:
— Otvarpsins, þvi fréttaþjónusta
þess flytur áreiöanlegar, hlut-
lausar og ópólitiskar fréttir.
Fréttir þess um stjórnmálaleg
efni eru áreiftanlegar. Slikar
fréttir i dagblöðunum eru stund-
um litt áreiftanlegar.
Magnús Tómasson, pipulagn-
ingameistari: — Þaft er erfitt aft
segja. Ég myndi segja fyrst og
fremst útvarpift, síftan dagblöftin
og svo fréttirnar I sjónvarpinu, aft
maftur tali nú ekki um íþrótta-
fréttirnar i sjónvarpinu, þær
mega alls ekki missa sig. Aftur á
móti mætti vera meira af lands-
byggftarefni I sjónvarpinu.
Kristján Friftriksson I Últimu: —
Útvarpsins þ.e.a.s. hljópvarpsins
vegna þess aft þaft er frjálsast og
þar koma fram breytilegar skoft-
anir. Mest met ég þó þaft frjálsa
orft, sem þar birtist. Dagblöftum
mætti fækka og lesmálsmagn
þeirra minnka.
Guftbjörg Kristinsdóttir: — Út-
varpsins, þvi þaö gefur næga
möguleika til aft fylgjast meft á
þægilegan hátt, meftan maftur er
aft vinna. Þaft er ákaflega þægi-
legur fjölmiftill.
Asdis Haraldsdóttir, húsmóOir: —
Útvarpsins, þaft er fljótast meft
fréttirnar og er i gangi frá 7 á
morgnana og frameftir. I sjón-
varpinu vil ég bara hafa fréttirn-
ar og ekkert annaö. Ég vil heldur
alls ekki missa Visi, þvi þaft eru
alltaf einhverjar nýjar fréttir I
honum, og þar aft auki er hann
oftast fyrstur meft fréttirnar.
Vilhelm G. Norftfjörft, sendill: —
Sjónvarpsins, þvl þaft er bæfti
hægt aft heyra og sjá. Ég fylgist
mest meft framhaldsþáttunum I
sjónvarpinu og svo fréttum. En
útvarp og dagblöft mega auftvitaft
alls ekki hverfa.
Reynir — á veturna verftur kyrrftin hér uppi jafnvel enn meiri.
,AFBRAGÐS
,,Þrátt fyrir óhappið á Kennedyflugvelli er þetta
afbragðsverkfæri, alveg eins og ný, enda öll yfir-
farin”, sagði Reynir Guðmundsson, flugstjóri
DC-8 þotu Loftleiða, er Visismenn fengu leyfi til
að heilsa upp á hann og félaga hans, aðstoðar-
flugmanninn Hallgrim Jónsson, i stjórnklefa þot-
unnar á leið til Kaupmannahafnar.
— Blaðamaður flýgur með Reyni
Guðmundssyni og óhöfn hans í DC-8
þotunni, sem varð fyrir ófallinu á
Kennedyflugvelli í sumar
LESENDUR
HAFA
ORÐIÐ
Á AÐ KENNA
KYNVILLINGUM
Mega útíend
flugfélög taka
farþega hér?
Jón Baldvinsson hringdi:
„Hvermg stendur á þvi, aö
Rúmenar mega fljúga hingaft á
flugvélum sínum og flytja héftan
Islendinga i hálfsmánaftar „or-
lofsferftir” til Rúmeniu, á meftan
Spánverjum er settur stóllinn
fyrir dyrnar varftandi sams konar
flug á eigin vélum hingaft og
héftan?
Efta er þaö ekki rétt, sem mig
minnir, aft einhverjar hömlur séu
enn á lendingarleyfum til handa
flugfélögum Spánverja?”
Spurningu Jóns svarar
Brynjólfur Ingólfsson I sam-
gönguráftuneytinu á þann veg, aft
viss tregöa hafi aft visu verift á
veitingu lendingarleyfa til Spán-
verja á timabili I fyrra, en þau
mál hafi nó verift leyst. Spánverj-
um var fyrr á þessu ári veitt
heimild til aft sækja hingaft far-
þega á eigin vélum, væru þeir
samkeppnisfærir viö leiguflug
okkar. Spánverjar sitja þvl vift
sama borft og Rúmenar hvaft þaft
snertir.
UM OSKOPIN?
N.A. skrifar:
„Hræftilegt, ógurlegt, vofta-
legt!” segir einn af öörum, sem
lesa um unglingamorftin i
Houston i Texas og allan þann
hrylling, sem þar hefur átt sér
staft árum saman, svo aft segja
fyriraugum lögreglunnar — og aft
þvi er viröist án þess aft nokkur
hafi rétt hönd né fót til hjálpar,
verndar efta úrbóta.
„Hvers vegna?” spyrja menn
svo. — Svarift er þetta:
Þarna eru eitur- og fiknilyfin aft
verki, eins og i Sharon Tate-
morftunum. Þarna er aft verki
brjálæftift, sem rutt hefur öllu
mannlegu út úr mannsálinni, gert
hana hugsunarlausa og nakta i
grimmd sinni og losta og öllu sinu
djöfulæöi.
Reynt er þó aft klina þessu utan
i vissan hóp manna, svonefndra
kynvillinga. (Og þaft eitt i aftferft
fjölmiftla, meira aft segja hér úti á
tslandi, er lika brjálæfti, sem gæti
leitt til tortryggni, haturs og of-
sókna á hendur saklausu fólki,
eins og á sér staft i Gyftingaof-
sóknum og kynþáttahatrl)
Auövitaö er þessi brella einnig
undan rifjum eiturlyfjasalanna
runnin, en þeir vilja skiljanlega
leifta athyglina frá sér og sinum
brögftum, sem eyöileggja
heimska og heimtufreka
unglinga, er stolizt hafa aft
heiman.
Þótt til séu brjálaftir menn og
konur á kynferðissviöi, haldnir
kvalalosta og æfti, þá vita allir,
sem hugsa — aft þaft er i raun og
veru alveg óviftkomandi þvi,
hvort fólk er kynvillt efta ekki.
Kynvillt fólk er nákvæmlega
jafngott efta jafnvont og venjulegt
fólk annaft, enda mundi þaö æra
óstöftugan, ef ætti aft fara aft
flokka þaft til glæpamanna af
verstu gerft. Og þótt þaft fólk sé
kannski i minnihluta og þori ekki
aö tjá sig sökum aldafornra og
siöbundinna fordóma og ógna
hinna „heilbrigftu”, þá er það
margt i hópi hinna mætustu
meftal mannkyns á öllum öldum.
Þaft er vissulega ekki fremur
hægt aft ásaka fólk fyrir slika sál-
gerft en fyrir þaft aft vera brún-
eygt, en ekki bláeygt, ljóshært en
ekki skolhært, rólynt en ekki stór-
lynt.
En hitt er hægt að ásaka fyrir.
Fiknilyfjasala og eiturlyfjasvall
er einn svartasti blettur á öllu
samlifi fólks. Sá blettur er að
veröa svo stór, aft lögreglan veit
ekki vifta um lönd, hvar þessi
blettur endar efta byrjar. Þannig
er ástandiö i Houston.
Og eiturlyfjaneyzla, áfengis-
þamb og hassreykingar eru
áreiöanlega ekkert siftur lestir
hinna svonefndu „venjulegu” i
kynlifinu en hinna „afbrigfti-
legu
En einn af glæpum eitursal-
anna er aft reyna aft klina þessum
óþverra á minnihlutahópa, sem
ekki geta borift hönd fyrir höfuö
sér.”
Óeftirsóknar-
vert met!
„Við Islendingar getum hrósað
okkur af metum af ýmsu tagi og
erum stoltir af. En aft met þetta,
sem slegift var i Hverfissteininum
af drykkjusjúklingi skuli vera
hægt aft setja hér á landi vel-
ferftar, þaö finnst mér þjóftar-
skömm. Ég skammast min, og
þift þarna á VIsi megift skammast
ykkar og lesendur lika fyrir þaft
aft ekki skuli vera enn til spitali
(hæli) fyrir drykkjusjúklinga.
Þaft er 1973, er þaft ekki?
Þvi breytum vift ekki lögum,
sem banna aö hjálpa drykkju-
sjúklingum, nema þeir óski þess
sjálfir?
Voru berklasjúklingar spuröir,
hvort þeir vildufara á Vifilsstafti?
Nei, þeir voru teknirvegna smit-
hættu.
Enn gerir almenningur sér ekki
ljóst, hve drykkjumaftur smitar
geysilega út frá sér. Hugsift bara
um börn, maka, foreldra og vini
þessara manna (og kvenna), allt
þetta fólk er undir stöftugri pressu
vegna eins manns og stendur al-
gjörlega ráftþrota, þvi ekkert er
hægt aft gera raunhæft i þessum
málum hér á landi.
Nei, vift skulum hrósa okkur og
skrifa um öll önnur met en slik.”
H.J.
FARANGURINN Á VILLIGÖTUM
Guftrún Hjartardúttir hringdi:
„Þaft er einkennilegt, að enginn
skuli telja sig bótaábyrgan hjá
Umferftarmiöstöftinni, þegar
mistök eiga sér stað, eins og þeg-
ar sonur minn ætlafti til Húsafells
um verzlunarmannahelgina.
Hann mætti á .Umferðarmið-
stöftina meft sitt hafurtask vand-
lega umbúiö i einum stórum
pinkli. Hann var vandlega merkt-
ur i bak og fyrir, enda i honum
verftmæti fyrir að minnsta kosti
8000 krónur (svefnpoki, af
vandaftri gerð, vandaöir striga-
skór og gúmmistigvél, vindsæng
o. fl.)
Bilstjóri þarna á staönum tók
pinkilinn af syni mínum og sagft-
ist skyldu koma honum i rútuna.
Syni minum var um og ó aft
láta þetta frá sér, en hinn full-
vissaði hann um, aft öllu mundi
óhætt...þarna væri svo rútan, og
hann skyldi taka sér sæti i henni.
Maðurinn fór meft pokann inn i
Umferftarmistöftina, þar sem
annar farangur var i hlaða.
Siðan uggir drengurinn ekki aft
sér, fyrr en kemur i Húsafells-
skóg, en þá er farangurinn tekinn
úr rútunni, og er poki hans ekki
þar á meöal.
Pokinn hefur aldrei fundizt
siftan.
Vift höfum gert okkur siftan
marga ferftina niður á Umferðar-
miðstöft, og okkur aðeins sagt aft
reyna að koma siðar og huga aö
þvi, hvort pokinn verfti kominn i
leitirnar. — En nei, enginn telur
sig hafa átt aft gæta betur aft.”