Vísir - 01.12.1973, Side 4

4
Visir. Laugardagur I. desember 1973.
DAVID GATES er góöur lagasmiður og lög hans alveg sérstaklega
tær og hrein, eins og þeir vita, sem hiustað hafa á BREAD, en i
þeirri hljómsveit var hann lengi aðalsprautan.
JESSE COLIN YOUNG býður upp á hressilegt soft-rokk, oft á
tiðum blandað blues og stundum country.
JIM CKOCE lézt i flugslysi fyrir liðlega mánuði.Með honum fórust félagarnir i hljómsveit hans.
Upphaflega ætlaði ég að rita
hérna nokkur spök inngangsorð
um soft-múslk og segja, á
liverju þessi gerð tónlistar
byggist. En ég sá að mér, þvi
inn i soft-músik blandast svo að
segja allar gerðir tónlistar, sem
vinsælar eru I dag. Rokk og
country skipa þó fyrstu sessina,
en einnig er þar að finna blues,
jassog jafnvel stundum klassik.
Pvi eftir allt þýðir soft rólegur
eða injúkur, en þessi tvö orð
lýsa tónlistinni miklu betur en
langur pistill um hana.
Svo það valdi engum mis-
skilningi, ætla ég að nefna
nokkra góða fylgjendur soft-
músikurinnar. Söngvarar:
James Taylor, Paul Simon,
Donovanog Arlo Guthrie.Söng-
konur: Joni Mitchell, Carly
Sinioii og Sandy Denny.Hljóm-
sveitir: Beach Boys, Seals &
Crofts, America, Eagles og
Crosby, Stills, Nash & Young,
bæði sem hljómsveit og svo
hver um sig. Eins og þið sjáið,
er tónlist allra þessara lista-
manna náskyld. Þó öll hafi þau
slna sérhæfileika, hvað túlkun
þessarar tónlistar viðkemur.
Þess vegna held ég, að þessi
nöfn og sú tónlist, sem þeim er
tengd, segi miklu meira um
hvaða merkingu fólk leggur
yfirleitt i orðin soft-músik.
Undanfarinn mánuð hef ég
sankað að mér þvi helzta, sem
komið hefur út um soft-músik.
Sumar af fyrrnefndum hetjum
hafa sent frá sér plötur, en þó er
hér aðallega um að ræða lista-
menn, sem eru ekki eins þekktir
hér og þeir eru viðast hvar ann-
ars staðar, og þvi kominn timi
til að kynna þá.
Sá maður, sem er i mestu
uppáhaldi hjá mér um þessar
mundir, er Jackson Browne.en
önnur plata hans, ,,For Every
man" lýsir snilld hans glöggt
Jackson Browne hefur verið
kallaður arftaki Dylans, sér-
staklega vegna textanna, en
þeir eru einstaklega næmir, og
einnig hvilir sterkur næmleiki
yfir lögum hans. Þó er rangt að
likja honum við Dylan, þvi lög-
in, sem Jackson Browne flytur,
eru mun melódiskari og fallegri
en lög Dylans. Tónlist hans er
yfirleitt róleg, en stundum herð-
ir hann þó á sér og fer út i
country-rock, en honum lætur
það ekki siður en þegar hann
fær mann til að slappa af og
hugsa og hlusta, þegar hann
syngur einmanalegri röddu um
margt sem miður fer. Bæði á
,,For Every man”og fyrri plötu
sinnihefur Jackson Browne val-
ið fólk sér til aðstoðar, mikið til
sama fólkið á báðum plötunum.
Nafnaupptalning yrði löng, og
stytzt er þvi að segja, að með
Jackson Browne starfa nokkrir
af beztu hljóðfæraleikurum og
söngvurum Bandarikjanna, og
þykir heiður að. Þessi fáu orð ná
engan veginn að lýsa snilld
Jackson Browne, sérstaklega ef
þú, sem þetta lest, hefur aldrei
heyrt i honum. Þvi skaltu nota
fyrsta tækifæri og reyna að
kynnast honum. Þvi fyrr, þvi
betra fyrir þig.
David Gates er fyrrverandi
aðalmaður i hinum nýhættu
Bread. Fyrsta sólóplata hans,
,,First”,er lika talsvert Bread-
leg, en þó sýnir hann i laginu
„Lorelei”,að hann er fjölhæfari
en svo, að hann sé algerlega
staðnaður i stil sinum. Um önn-
ur lög plötunnar er litið að
segja, þau sýna, að David Gates
er góður lagasmiður og lög hans
alveg sérstaklega tær og hrein,
eins og þeir vita, sem hlustað
hafa á Bread. En gallinn er, að
oft er eins og Bread séu þarna
upprisnir. Enda kannski ekki
skritið, þar sem David Gates
var eina heilhveitibrauðið i
hópnum. Þvi verður þessi plata
sennilega Bread-aðdáendum
meira gleðiefni en nokkrum
öörum. En ég vona bara, að
David Gates noti meira þá hæfi-
leika, sem hann sýnir i „Lore-
lei”.
Oft er það svo, að frægðin
kemur ekki fyrr en eftir dauð-
ann. Svoleiðis var það með
hljómsveitina Cowboy. Það er
kannski of djúpt tekið i árinni að
segja, aðCowboy sé fræg hljóm-
sveit, þótt Cowboy sé óumdeil-
anlega góð hljómsveit. Arið 1970
gaf Cowboy út sina fyrstu plötu
„Reach for the Sky" og þá
seinni ,,5’11 Getcha Ten” árið
1971, en stuttu siðar lognaðist
hljómsveitin út af og varð fáum
harmdauði, enda svo til óþekkt
með öllu. Nú tveim árum siðar
var eftirspurnin eftir þessum
plötum hennar orðin það mikil,
að plötufyrirtæki hennar
„Capricorn”, sá sér ekki annað
fært en að endurútgefa þær i
formi ódýrs „double-albums”.
Þegar maður hlustar á þessar
plötur i dag, furðar maður sig á
þvi, hvers vegna Cowboy skyldi
ekki hreinlega slá i gegn, hún
hefði svo sannarlega átt það
skilið. Það sem hún hefur upp á
að bjóða er soft-rokk, blandað
country, sem sagt, soft-músik af
beztu gerð.
Var verið að segja, að oft
kæmi frægðin eftir dauðann?
Vist var Jim Crocefrægur, áður
en hann lézt þann 21. sept. s.1.,
er flugvél hans hrapaði rétt eftir
flugtak með þeim afleiðingum,
að allir innanborðs létust, ekki
bara Jim Croce, heldur lika
hljómsveitin hans og áhöfn vél-
arinnar.
Þó Jim Croce hafi verið orð-
inn frægur og örugglega átt eftir
að verða frægari, þá er það ör-
uggt, að hið sviplega fráfall
hans mun gera orðstir hans
ævinlegan. Og hann á það svo
sannarlega skilið, það sýna þær
skýrt L.P.-plöturnar tvær „You
don’t Mess Around with Jim”og
„Life and Times”,sem hann gaf
út áður en hann féll frá, og lik-
lega var þriðja platan rétt ó-
kláruð. Sennilega er ,^Bad, Bad,
Leroy Brown” hans þekktasta
lag hér. Texti þess lags er tals-
vert dæmigerður fyrir Jim
Croce. En á hinni þungfæru leið
sinni til frægðarinnar kynntist
hann mörgum, og eftir sumum
textum hans að dæma fundust
honum grófgerðir persónuleikar
athyglisverðastir, og eru marg-
ir textar hans persónulýsingar
þeirra. oftast mjög blandaðir
kimni. Það má lika segja, að
lagið sé dæmigert fyrir hann, en
yfirleitt er pianóið ekki aðal-
hljóðfæri, heldur kassagitarinn.
Þó er Jim Croce upp á sitt bezta,
þegar hann syngur róleg, falleg
og persónuleg lög sin. Ef hiö
frábæra lag hans, „I've Got a
Name”, kemst inn á islenzka
CAET MIII ííi# Fyrri
SOFT-MU: >!K hluti