Vísir - 01.12.1973, Side 8

8
Vísir. Laugardagur 1. desember 1973.
o
Senn
komo
jólin
Ertu farinn aö undirbúa jólin?
Þannig voru lesendur Visis
spuröir á dögunum. Allir skildu
þeir spurninguna veraldlegum
skilningi. Sjálfsagt hefur hún
lika veriö framsett i þeirri
meiningu. En þaö var eiginlega
enginn farinn aö undirbúa jólin,
ekki einu sinni hinar forsjálustu
húsmæöur. Enda var þá góöur
tlmi til stefnu, einar 5-6 vikur.
'En nú fer að styttast til jóla.
Á morgun hefst aðventa og
með henni nýtt kirkjuár. Orðið
aöventa er komið úr latinu:
Adventus domini = koma
Drottins. Forn kirkjuleg hátíö —
allt frá sjöttu öld. — Og eins og
þýðing vor (jólafasta) bendir
til, voru þetta upphaflega alvar-
legir dagar með föstu og banni
við öllum veizlum og hátiöum.
En sá alvörublær mun raunar
aldrei hafa verið yfir komu að-
ventunnar i lúterskum sið. Svo á
heldur ekki að vera. Hverju ætt-
um vér, mannanna börn, frekar
aö fagna heldur en komu frels-
arans í þennan heim. Hann kom
ekki til aödæma heiminn. Hann
flutti oss mikinn fagnaðarboð-
skap. Hann kom til þess, að
heimurinn mætti frelsast fyrir
hann. Og komu hans — aðvent-
unni — eigum vér að fagna með
hófsamlegri gleði, með bljúgri
bæn, með fögnuði þess hjarta,
sem veitir með ljúfum huga
móttöku hinni miklu gjöf.
Umfram allt megum vér ekki
láta hinn veraldlega undirbún-
ing jólanna skyggja á uppruna-
legt tilefni helgrar hátiðar. Til
þess þarf i raun og veru nokkurt
átak eins og nú er komið, með
hávaðasemi og samkeppni
kaupmennskunnar á jóla-
markaðinum. Það er hann, sem
setur sitt mót á jólaföstuna, þvi
miður. — En gætum þess að láta
ekki heimshyggjuna hertaka
hug vorn. Látum ekki háreysti
hennar trufla oss frá þvi að gefa
gaum að hinu eina nauðsynlega
og biðjum:
Ó, virztu, góði Guð, þann frið
sem gleðin heims ei jafnast við,
i allra sálir senda,
og loks á himni lát oss fá
að lifa jólagleöi þá,
sem tekur aldrei enda.
JÓLAKAFFI
HRINGSINS
Komizt i jólaskap og drekkið eftirmið-
dagskaffið hjá Hringskonum að Hótel
Borg á sunnudaginn 2. des. Þar verða að
vanda veitingar góðar og skemmtilegur
jólavarningur á boðstólum. Opið frá kl.
14.30. Veggskjöldur Hringsins 1973 er
kominn, verður til sölu ásamt þeim sem
eftir eru af fyrri árgöngum.
Norræna eldfjallastöðin auglýsir
stöðu jarðfrœðings
lausa til umsóknar.
Umsækjendur skulu hafa Ph.D. próf eða
jafngilda gráðu. Starfsreynsla i rann-
sóknum eldfjallasvæða er æskileg.
Ennfremur er þess vænst að umsækjendur
hafi hæfileika til skipulags og stjórnunar
rannsóknarverkefna á sérsviði sinu og
geti annast leiðbeiningar og kennslu
styrkþega á „postgraduate” og „post-
doctoral” stigi. Umsóknarfrestur er til 1.
janúar.
Umsóknir, sem greini menntun og starfs-
reynslu, sendist Norrænu eldfjalla-
stöðinni, Háskóla íslands, Jarðfræðahúsi
Háskólans, Reykjavík.
Seltjarnarneshreppur
Trésmiðir
Trésmiði vantar að Valhúsaskóla, Sel-
tjarnarnesi — Mikil vinna framundan —
Góð vinnuaðstaða — gott kaup — Matur á
staðnum.
Upplýsingar á vinnustað i sima 20007 og á
kvöldin hjá byggingarmeistara, Sigurði
K. Árnasyni i sima 10799.
Símtöl til útlanda
Vegna mikilla anna við afgreiðslu simtala
til útlanda um jól og nýár, eru simnotend-
ur beðnir að panta simtölin sem fyrst til
þess að auðvelda afgreiðslu þeirra á
umbeðnum degi.
< Pantanir verða skráðar i sima 09 virka
daga kl. 08-20.
Ritsimastjóri.
VEKIÐ EKKI ELSK-
UNA
t Ljóöaljóöum Gamla testa-
mcntisins eru þrlteknar þessar
linur:
Eg særi yöur Jerúsalem-dætur
vekiö ekki elskuna
fyrr en hún vill sjálf.
Þeir eru eflaust ýmsir, enn i
dag, sem lesa þetta fagra Bibliu-
Ijóö. Hlýtur ekki hugur þeirra aö
staldra viö þessa ofangreindu til-
vitnun, þar sem hana er aö finna i
2. kap. 7. versi, — 3. kap. 5. versi
— og 8. kap. 4. versi.
Og skyldu þessi orð ekki hafa
komið upp i huga einhvers viö
þær miklu umræöur og löngu
blaöaskrif, sem oröiö hafa út af
frumvarpinu um fóstureyðingar.
Þótt undarlegt sé, þá er engu
liklegra en oss kristnum mönnum
sé farið að gleymast, að það er til
önnur leið en getnaðarvarnir og
fóstureyðingar til þess aö koma i
veg fyrir, að stúlkubörn þurfi að
ala börn — og það er aö innræta
þeim ungu hina kristnu dyggð
hreinlifis og að halda sér við
heilbrigða ástundun þeirra hlut-
verka, sem æskunni eru ætluð
bæöi viö nám og starf og tóm-
stundagaman.
bessi orð eru rituö til að vekja
athygli á litilli bók, sem ber titil-
inn: 6g elskaöi stúlku og Leiftur
hefur gefið út i þýðingu Benedikts
Arnkelssonar kand. theol. Höf-
undurinn — Walter Trobisch — er
Þjóðverji, en reit bók sina á
frönsku. Hann er kennari við
framhaldsskóla i Vestur-Afriku,
ákaflega mannlegur og hefur
unnið sér vináttu og trúnað nem-
enda sinna i rikum mæli. Þeir tjá
honum vandamál sin, játa fyrir
honum yfirsjónir sinar. Og hann
kemur til móts við þá með hollum
ráðum, uppörvandi leiðsögn og
kristilegum áminningum. Til
þess að sem flestir mættu njóta
þeirra, hefur hann skrifaö þessa
bók.
Þar er ekki að finna kennslu i
getnaðarvörnum. Þar er ekki
færð fram nein vörn fyrir fóstur-
eyðingum. En þar er fjallað af
hreinskilni um ást hinna ungu,
réttindi þeirra, skyldur þeirra og
hver áhætta er i þvi fólgin að
„vekja elskuna fyrr en hún vill
sjálf”.-
Það eru gefnar margar leið-
beiningar i þessari bók. En allt
eru þetta ráðleggingar manna —
ófullkominna manna segir
höfundur:
„Sérhvert hjónaband er sér-
stætt ævintýri, ólikt öllum öðrum,
þrungið hinu óþekkta og dásam-
lega en einnig fullt af hættum. Að-
eins i trausti til Guðs áræðir mað-
ur að leggja út i slikt ævintýri”.
Bók þessi er i formi sendibréfa,
sem fara fram milli höfundar
annars vegar og ungs manns —
Francois — og ungrar stúlku hins
vegar — Cecile. — Lesandinn
kynnist baráttu þeirra og vanda-
málum, trú þeirra og efasemd-
um, gleði þeirra og áhyggjum.
bað væri freistandi að koma
með nokkrar tilvitnanir, en þessi
skal látin nægja. I einu bréfinu
skrifar Trobisch ungu stúlkunni,
Cecile, á þessa leið:
Þér eruð stúlka og ákveðin i
þvi, hversu langt Francois á að
ganga. Enginn ungur maður get-
ur gengið lengra en stúlkan leyfir
honum. Sýnið enga óheilbrigða
vorkunnsemi á þessu sviði! Verið
drottning! Þér unnið ungum
manni. Gerið hann að þroskuðum
manni!
Brimils-
vallakirkja
hálfrar aldar
Ef þessi mynd prentast vel, mun mega sjá á henni ljósin inni I
kirkjunni, þar sem þau senda daufa geisla sina út i gráleita
skimu haustdagsins.-
Þessi mynd er af kirkjunni á Brimilsvöllum í Fróöárhreppi —
tekin á hálfrar aldar afmæli hennar 28. október s.l. Þegar kirkj-
an var vlgö fyrir 50 árum, voru í sókn hennar 146 sálir. Nú eru
þar aöeins 28 manns. En kirkjan á marga góöa vini I hópi sinna
gömlu sóknarbarna bæöi i Reykjavik og þó einkum Ólafsvik, þar
sem þeir eru margir búsettir. Þeir hafa bæöi gefiö kirkjunni
góöa gripi og hlúö aö henni á ýmsan hátt, enda er hún prýöileg
útlits eins og myndin sýnir.
Afmælishátiöin var fjölmenn og fór hiö bezta fram. Af vigöum
mönnum voru þar staddir herra biskupinn, sóknarpresturinn sr.
Arni Bergur biskupsson, prófasturinn sr. Jón Kr. isfeld I Búöar-
dal og sr. Magnús Guömundsson fyrrv. prófastur i ólafsvik.
Hann var einnig viöstaddur, er kirkjan var vigð fyrir 50 árum.
Þá var hann nýsettur sóknarprestur I Ólafsvik, eftir tveggja ára
kapilánsþjónustu. Viö hátiöarguösþjónustuna lék sami organist-
inn og viö kirkjuvigsluna fyrir 1/2 öld, Kristjana Sigþórsdóttir
húsfreyja i Ólafsvik. Mun slikur þjónustualdur næsta fágætur og
lýsir mikilli tryggö viö starfiö og helgidóminn.
Eftir guösþjónustuna var kirkjugestum boöiö til kaffi-
drykkju að Geirakoti til hjónanna Mettu Jónsdóttur og Bjarna
Ólafssonar, þar sem Þuriöur Þorsteinsdóttir, húsfreyja i Máfa-
hlið, ávarpaöi hinn fjölmenna gestahóp af hálfu hins fámenna
safnaðar.