Vísir - 18.05.1974, Blaðsíða 2

2
Vlsir. iLaugardagur 18. mai 1974.
rimsm:
Ætliö þér að vinna fyrir
einhvern stjórnmálaflokk á
kjördag?
Snorri Asgeirsson, verkamaöur:
— Ef réttur aðili leitar aðstoðar
minnar, er aldrei að vita, nema
ég geri það, já. En ennþá er áhugi
minn ekki nægur til að ég fari að
bjóða fram aðstoð. Ég hef aldrei
haft neinn sérstakan áhuga á
pólitikinni.
Ragnar Bergsson, MR: — bað
munaði litlu, að ég léti skrá mig i
stjórnmálafélag i fyrrahaust. Af
þvi varð aldrei og ég get þvi um
frjálst höfuð strokið hvað það
snertir. Og ekki mun ég fara að
bjóða fram aðstoð mina á
kjördag. Hins vegar mun ég
áreiðanlega fylgjast vel með
talningu atkvæða á kosninganótt.
Holberg Másson, MH: —Það hef
ég aldrei gert og sé ekki fram á að
taka upp á þvi fyrir þessar
kosningar. Ég hef heidur ekki
gert það upp við mig ennþá
hvaða flokki ég ætti helzt að halla
mér að. Enda verð ég ekki
kominn með kosningarétt fyrir
þessar kosningar.
Ásmundur Danieisson, flugvél-
virki: — Nei, það hef ég aldrei
gert og mun aldrei gera. Það eru
nógu margir, sem eru tilbúnir til
að taka þátt i þessu brölti samt.
Ég hef aldrei verið svo heitur, að
ég byði fram aðstoð mina á
kjördag. Hins vegar mun ég
spenntur fylgjast með úrslitum
kosninganna.
Jón Gunnarsson, starfsmaður á
augiýsingadeiid Timans: — Já,
ég mun vinna á kjördag fyrir
Framsókn, nú sem endranær. Ég
er þegar farinn að taka þátt i
undirbúningnum. Nei, það er
enginn skjálfti þvi samfara —
bara ánægja.
Sigriður G u n n a r s d ó 11 i r,
Þinghólsskóla, Kópavogi:— Nei
það er vist ábyggilegt ekki.
Kannski ég fylgist með
úrslitunum i sjónvarpinu, en ég
vinn hvorki fyrir einn né neinn á
kjördag. bað er svo langt þangað
til ég fæ kosningarétt, að mér
liggur ekkert á að ákveða,
hverjum ég eigi að veita liðsinni
mitt.
Hreint ekki hrœddur
— enda ekki í fyrsta sinn, sem flugmaðurinn Claude Wilton
lendir í erfiðleikum í flugi. VÍSIR spjallar við flugmanninn
ó sjúkrahúsi í gœr
,,Nei, ég var ekki
hræddur. Þetta er
heldur ekki í fyrsta
skipti sem ég lendi i
slæmri aðstöðu. En ég
hef aldrei komið til ís-
lands áður og þekki þvi
ekkert staðhætti hér,”
sagði franski
flugmaðurinn, Claude
Wilton, sem lenti i flug-
slysinu og fannst svo
snemma i gærmorgun,
eftir að hafa sloppið lif-
andi.
Visismenn heimsóttu Wilton á
Borgarspitalann i gærdag til
þess að rabba við hann um
þessa miklu og óhugnanlegu
reynslu. Menn höfðu gert sér
vonir um að Wilton væri litið
sem ekkert slasaður, en þegar á
spitalann kom og eftir nánari
rannsókn, kom annað i ljós.
Wilton slapp að visu mjög vel,
en hann kjálkabrotnaði,
fótbrotnaði og er allur mikið
blár óg marinn og hefur fengið
skrámur viða.
Eftir nokkra leit um Borgar-
spitalann var Visismönnum
bent á slysavarðstofuna, en
þangað hafði hann verið fluttur
eftir rannsókn. Það var reyndar
hálfskritið að klæða sig i bláu
plastskóna og þramma inn eftir
slysavarðstofunni til þess að
ræða við franska flugmanninn.
Bláu plastskóna verða allir að
hafa á fótum sér, sem þangað
fara inn.
Það er ekki oft sem flugmenn
sleppa lifandi úr flugslysum eða
menn yfirleitt. Þess vegna var
það skritin tilviljun að hitta
Wilton fyrir, hressan eftir atvik-
um, og vita af flugvélarflakinu
ónýtu uppi i fjöllum.
„betta er allt mjög einfalt. Ég
lagði af stað frá Stornaway i
Skotlandi til Reykjavikur. Ég
átti að flytja nýja flugvél frá
Frakklandi til Bandarikjanna,
þannig að leiðin lá frá Frakk-
landi og þangað. t Stornaway
fékk ég upplýsingar um, að ein-
hvern tima væri von á nokkuð
slæmu veðri, en þó ekki strax.
En þessu veðri mætti ég svo,
rétt áður en ég kom til Reykja-
vikur.”
Þetta segir Wilton okkur,
þegar við biðjum hann um að
segja okkur frá þvi, hvernig
slysið atvikaðist. Wilton er
nokkuð slappur og á svolitið
erfitt um mál, enda kjálkabrot-
inn En þetta eru siðustu forvöð
að ræða við hann, áður en hann
gengst undir aðgerð. Og ekki er
beðið eftir neinu öðru en að
fréttamenn ljúki erindum sin-
um, svo hægt verði að hefjast
handa.
„Ég gat ekki sofið, þvi þaö var kalt þarna uppi. Ég gat litiö klætt mig. bvi fötin min voru ÖII i feröatösku
sem var aftur i vélinni” — Claude Wilton á Borgarspítalanum I gær(Ljósm. Bragi)
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
ÞINGVALLAHNEYKSLIÐ
Hver hefur beðið um eins dags
.hátið á Þingvöllum? Samtök fólks
um allt land hafa mótmælt þvi að
traðka á Þingvöllum einn dag og
setja i það milljóna kostnað og
það af þjóð, sem er að sigla öllu i
strand með þenslu og kaupskrúfu,
sem allt er að stöðva. Kaupstaðir
og sýslufélög gátu gert sér
dagamun i þessu tilefni, en Þing-
vellir áttu að fá að vera i friði
fyrir átroðningi. Og þetta er
aðeins einn dagur og öllu á aö
vera lokið klukkan sex aö kvöldi.
Allt það sem á sér stað eru tvær
bflalestir til Þingvalla fram og
aftur. Það má segja að okkar
vesæla þjóð er illa komin, ef nú á
að ausa 100 milljónum i vegagerð
fyrir þennan eina dag, 12 klukku-
stundir. Það fannst nú flestum
nóg að eyða yfir 100 milljónum i
lystisnekkju til Akraness, ferju
sem álitið er að kosti 30 milljónir
að reka á ári, auk þess að gera
hafnaraðstöðu i Reykjavik og
Akranesi, sem talið er að kosti
um 25 milljónir á hvorum stað,
svo að aka megi bilum um borð.
Eftir útskipun, ferðina á skipinu
og uppskipun eru menn komnir á
bfl upp i Borgarfjörð. Allt þetta
fargan er bæði broslegt og
hörmulegt og eykur ekki virðingu
Alþingis, sem var litil fyrir.
A siðustu hérvistardögum sið-
asta þings var samþykkt tillága
um að byggja lystisnekkju til
bilflutninga til Vestmannaeyja
fyrir 4-500 milljónir. Rikisábyrgð
er 80%, Viðlagasjóður á að leggja
fram hin 20%. Bilaeign Eyjabúa
hefur vaxið gifurlega, þótt ekki sé
nema helmingur fólksins fluttur
heim. Það var ekki ætlun
frændþjóða okkar, sem af mikilli
rausn gáfu þúsundir milljóna til
uppbyggingar i Vestmannaeyj-
um, að peningarnir færu i bilferj-
ur og bilakaup. Féð átti að fara i
hús, en þau voru byggð uppi á
landi.
Um Þingvelli er það að segja,
að menn voru ánægðir, þegar
fjármálaráðherra stöðvaði fjár-
veitingu i Gjábakkaveg, en undr-
andi, þegar stjórnarformaðurinn
lét kúgast af skáldjöfrunum,
Matthiasi og Indriða G.! Ekki er
von að stjórnarfarið sé burðugt.
Listahátið skal haldin, og er
áætlað tap á henni 10 milljónir.
Reykjavikurborg ætlar að greiða
af þvi 3,5 milljónir og staur-
blankur rikissjóður 3,5 milljónir.
Sagt er að flytja eigi heila sin-
fóniuhljómsveit frá London til
þess að spila á einum tónleikum.
Slik ráðsmennska með fjármuni
borgar og rikis er i raun og veru
rán af almannafé.
Þjóðin heimtar, að nú sé
stungið við fótum og sóun á opin-
beru fé sé hætt tafarlaust. Það
eru nægir erfiðleikar framundan,
sem hvergi sér fyrir endann á.
— Hjálmtýr Pétursson.
Sjá glundroðann í austri
t borgarmálum öllum er ísleifur minn snar
— þó ekkert geri i flaustri.
Nú kjósa skal um græna stefnu I gráma fjarlægðar
— eöa glundroðann i austri.
Ben. Ax.