Vísir - 30.05.1974, Síða 18

18
Vísir — Ferðablað 1974
„Vinnum; ogið með oeing 27 FÍ
alltaf il Kaup nanna afnar
sólarmegin
við skýin"
— Enda eru þeir ekki fóir sem þró að komast í það starf.
„Það er súrefnisgrlma þarna
við hliðina á þér. Það tekur ekki
nema nokkrar sekúndur að koma
henni fyrir, ef þú'þarft á henni að
halda, sko...svona gerirðu.... Ef
þú vilt hlusta þegar við töium við
flugturninn, þá snýrðu þessum
takka þarna svona, og svo set-
urðu þetta tæki við eyrun, og þá
heyrirðu... Svo er vist bezt fyrir
þig aö spenna þig....”
,,Þetta er ekkeít flúkið, og við
höfum það bara rólegt. Sérðu
þetta kort hérna. Hér sjáum við
veður og veðrabreytingar i lofti.
Hér er svo Biblian okkar um borð.
Hún hefur að geyma aðflugskort
af ýmsum flugvöllum I heimin-
um, að vlsu aöallega I N-Evrópu.
Og sérðu svo þennan mæli hérna,
og svo þennan þarna...”
Það er sko ekkert. grín fyrir
leikmann að setjast niður fyrir
aftan flugstjóra I stjórnklefa I
flugvél, eins og Boeing 727 þotu
Flugfélags íslands, ef hann hefur
einhvern tima fengið þá hug-
mynd, að hann gæti skilið allt
það, sem þar fer fram, á stuttum
tlma. Nei, sannast að segja veltir
maður þvl fyrir sér, hversu lang-
an tima það taki að læra á öll
ósköpin, og hvernig menn geti
setið þarna frammi I, rétt eins og
þeir sætu i hægindaától heima hjá
sér.
En þeir, sem bezt þekkja til,
segja, að það fari hvergi betur
um flugmann en við stjórntækin.
Og þaö var ekki að sjá annað en
að það gilti um þá Anton Axelsson
flugstjóra og Karl Karlsson flug-
mann, I þeirri ferð, sem blaða-
maður og ljósmyndari VIsis
skelltu sér með til Kaupmanna-
hafnar fyrir stuttu.
Nú bregða menn sér til Kaupin
rétt eins og verið væri að fara i
smáferð innanlands. Allt er gert
til þess að farþeganum llði sem
bezt á leiðinni yfir hafið. Menn
geta jafnvel keypt sér guðaveigar
og góða lykt fyrir lítinn pening
um borð, til þess að hfa með sér i
land. Farþegarnir komast vart
hjá þvi að sjá hvernig flug-
freyjurnar vinna, en hvað um þá,
sem ráða ferðinni og farþegarnir
setja allt sitt traust á? Farþeginn
sér litið sem ekkert af þvi,
hvernig þeir vinna, og margur
hefur aldrei nokkurn tima séð
stjórnklefann sjálfan.
En hann er svo sannarlega
eftirsóttur stjórnklefinn sá. Smá-
pollar standa eftir á jörðunni,
mæna á eftir þotunni, og segja
hver við annan: Ég ætla að verða
flugmaður, þegar ég verð stór. A
næsta götuhorni stendur svo
kannski öllu eldri piltur, ef til vill
með atvinnuflugmannspróf,
mænir á eftir þotunni með sama
glampa I augum, og óskar þess
heitast af öllu að sitja I vinstra
sætinu.
Þeir kalla það að komast I
vinstra sætið. Flugstjórinn situr
nefnilega i sætinu vinstra megin.
En sjálfsagt myndi allur sá fjöldi
ungra manna, sem leggur dyggi-
lega inn umsókn hjá flugfélögun-
um um starf, ekki siður þiggja
hægra sætið, þar sem aðstoðar-
flugmaðurinn situr.
Markaðurinn er þröngur en
eftirspurnin gífurleg. Þaö er
heldur ekkert amalegt að vinna
alltaf I sólinni. „Við vinnum alltaf
I sólinni, við erum alltaf sólar-
megin við skýin”, segir Karl
Karlsson aðstoðarflugmaður, eft-
ir flugtakið I Keflavík. Boeing 727
er heldur ekki lengi að komast
upp fyrir skýin, sem liggja lágt
yfir suðausturströndinni.
Það tekur hana um það bil
15—18 mlnútur að klifra upp I 33
þúsund feta hæð, og þegar þangað
er komið, er flogið á 950 km
hraða. 33 þúsund feta hæð er náð
yfir Fagurhólsmýri. Þá er stefn-
an tekin á norðurhluta Færeyja.
Þó að flugmennirnir skipti öllu
máli um borð I þotunni, þá er ann-
ar sem hefur ekki minna hlut-
verk. Það er einn elzti starfsmað-
ur Flugfélags íslands, Ásgeir
Magnússon flugvélstjóri. Hann
getur t.d. stjórnað hlustarverk og
hellu farþega, þegar vélin hefur
sig á loft og I lendingu!
„Ég hef llklega flogið 600—700
sinnum hér yfir Færeyjar”, segir
Asgeir okkur, þegar við fljúgum
þar yfir. „Af öllum þeim skiptum
hef ég séð þær greinilega I 10—12
skipti. Skyggnið er alltaf hálflé-
legt þar yfir.” Og honum hlotnast
ekki aö sjá Færeyjarnar greini-
lega I þetta skipti, hvorki á leið-
inni til Kaupmannahafnar né á
heimleiöinni, eftir tæpra tveggja
tlma stopp þar.
„Þetta er eins og Kleppur-hrað-
ferð,” segja flugmennirnir og
klma, og ekki nema von að þeim
verði það að orði. Flugið út þarf
ekki að taka nema um tvo og hálf-
an tíma, ef flogið er beint. Þaö
eru þeirra „lúxus-túrar” segja
þeir, enda eru þá engar millilend-
ingar.
En þó flugtiminn sé stuttur er
nóg aö gera. Það sést bezt hjá
flugfreyjunum. 5 flugfreyjur voru
I vélunum til að byrja með, en nú
hefur þeim verið fækkað I 4 á
lengstu áföngunum. Frá þvl far-
þegar stlga um borð, er þeim
þjónað á allan hátt.
Yfirflugfreyja I þessari ferð er
Rúna Bína Sigtryggsdóttir, en
með henni eru Hrafnhildur Olafs-
dóttir, Helga Stefánsdóttir og
Agnes Eirlksdóttir. Nóg er aö
gera um borð, og á meðan stöðv-
að er á flugvöllum erlendis, þarf
ein flugfreyja að vera um borð.
Hún þarf að sjá um að skipt sé um
matarbirgöir, allt óhreint sé tekið
frá borði og þar fram eftir götun-
um. Hinar geta fariö I búðir á
flugvellinum eöa annað. I sumar
verða starfandi 72 flugfreyjur
hjá Flugfélagi Islands og mun
ekki veita af.
Hátlminn I fluginu er rétt að
hefjast. Hann stendur yfir frá þvl
I mai og út september-mánuð nú
oröið. Þeir mega þvl sjálfsagt bú-
ast við að hafa nóg að gera næstu
mánuðina, sem flugu þessa ferð
út, enda fer flugstjórinn, Anton
Axelsson, strax næsta morgun
aftur til Kaupmannahafnar....
— EA
„Þetta er eins eg Kleppur-hraöferö”, sögðu þeir og klmdu, Karl Karlg-
son flugmaður t.v., eg Anton Axelsson flugstjóri t.h.
Það virðist svo sannariega nóg að athuga I stjórnklefanum. Fremst er
einn elzti starfsmaöur Ft. Þaö er Ásgeir Magnússon, flugvélstjóri, sem
segja má aö geti stjórnaö heliu farþega I flugtaki og lendingu. Viö
stjórntækin sitja svo Anton Axelsson I vinstra sæti og Karl Karlsson í
þvi hægra.
Þaö er nóg að gera hjá flugfreyjunum frá þvi aö farþegar stlga um
borö. Hér býður yfirflugfreyjan i þessari ferö, Rúna Blna Sigtryggs-
dóttir, farþega velkomna.
Það er eins gott að nógur matur sé til um borð, og það er athugað áður
en flugferðta hefst. — þel|a Stefánsdóttir fiugfreyja.