Vísir - 06.06.1974, Blaðsíða 20

vísir
m
Ferðaskrifstofan gegn Islenzkum markaði:
Fimmtudagur 6. júni 1974
HREINT
EKKI
SYFJAÐAR
Viö hittum þær þessar ungu
lærdómskonur i býtiö i morgun,
þar sem þær voru i heyskap inn
viö Suöurlandsbraut. Dagurinn
lofaöi góöu, og stúlkurnar voru
hressar og kátar. Syfjaöar? Nei,
hreint ekki. Vinnandi fólk fer
snemma I háttinn og rýkur upp
eins og stálfjaörir, þegar
vekjaraklukkan byrjar aö glymja
á morgnana. Viö óskum
stúlkunum bara góðs heyfengs i
sumar, aö ekki sé talaö um
góöan fjárafla, ekki mun af veita
fyrir komandi vetur, sem er þó
svo fjarri okkur ennþá
(Ljósmynd Bj. Bj.)
BER AÐ BORGA GJALD
AF HVERJUM KOLLI
— langvinnum málaferlum lokið
„Jú, við unnum mál-
ið, sem Ferðaskrifstofa
rikisins höfðaði gegn
íslenzkum markaði.
Það var dæmt i Hæsta-
rétti28. mai s.l., ”sagði
Brynjólfur Ingólfsson i
samgönguráðuneytinu
i viðtali við Visi i gær-
morgun........Helzti
tekjustofn Ferðaskrif-
stofu rikisins til áð
standa undir land-
kynningarkostnaði
kom frá minjagripa-
verzlun Ferðaskrif-
stofunnar á Kefla-
víkurflugvelli.
Það voru í árslok 1968 u.þ.b.
6.9milljónir kr. Þegar íslenzkur
markaður tók yfir minjagripa-
verzlunina, var það skilyrði
sett, aö sama upphæð ætti
áfram að renna 1 þennan
landkynningarsjóð.
Ferðaskrifstofan átti að fá
visst gjald á hvern
„tranist”farþega, sem fór I
gegn og var reiknað út, aö það
myndi vera 21 kr. á hvern.
Það þótti sannnað I
Hæstarétti, að i fyrstu reiknaði
Islenzkur markaður þetta gjald
út samkvæmt þeim skilningi,
að „transit”farþegi væri sá,
sem hefði tækifæri til að fara
um „transit” svæðið, þ.e.a.s.
þeir, sem koma frá öðrum
löndum og hafa tækifæri til að
fara um frihöfnina á leiðinni
yfir hafið og einnig þeir, sem
koma héðan frá Islandi og geta
lika fariö þangað inn, áður en
þeir fara úr landi.
' Seinna vildi Islenzkur
markaður leggja þann skilning 1
orðið ,,transit”farþegi, að það
væri aðeins þeir, sem færu um
,,transit”svæðið á leið sinni á
milli landa. Þeir vildu ekki
borga gjald af þeim, sem sætu
úti i flugvélunum, á meðan
stoppað væri á íslandi, og ekki
af þeim, sem kæmu i vélina og
væru að fara héðan til útlanda.
Með þessum dómi eru leiddar
til lykta þessar deilur. Er
Islenzkum markaði gert aö
greiða allar áfallnar skuldir
ásamt vöxtum auk
málskostnaðar til Hæstaréttar.
—EVI

Fuglshreiður
í „sprengi-
h reiðrinu"
„Hreiörin voru á þeim staö,
þar sem þarf aö sprengja, svo
viö sáum okkur ekki annaö
fært en að færa þau”.
Þetta sagði Jón Hannes-
son verkstjóri i viðtali við
blaðið i morgun, en Jón hefur
umsjón með undirbúnings-
vinnu fyrir þörungavinnsluna
i Króksfjarðarnesi.
Þar sem þörungavinnslu-
stöðin á að standa i. Króks-
fjarðarnesi, þarf að sprengja
talsvert. Þegar sprenginga-
menn hófu verk sitt, komu
þeir auga á 3 æðarfuglshreiður
i miðju „sprengihreiðrinu”.
Um tvo kosti var að velja,
færa hreiðrin eða biða þangað
til ungarnir væru komnir á
legg. Fyrri kostinn varð að
taka.
„Við tókum hreiðrin i heilu
lagi, og fuglarnir hreyfðu sig
ekki af eggjunum á meðan”,
sagði Jón.
„Við brugðum háfum utan
um hreiörin og fórum með þau
það langt frá, að þau eru núna
óhult. Þetta var gert á laugar-
daginn, en ég hef ekki farið
ennþá til að gæta, hvernig
liðanin er hjá fuglunum”,
sagði Jón að lokum. —óH
Josephson
á listahátíð
Þaö er ekki á hverjum degi, sem
heimsækja okkur andlit, sem viö
þekkjum af sjónvarps-
skerminum. „Allir, sem horföu á
„Svipmyndir úr hjónabandi” eftir
Ingmar Bcrgmann i sjónvarpinu,
ættu aö kannast viö Erland
Josephson, sem kemur til tslands
nú á föstudagskvöldiö. Hann
hefur veriö stjórnandi Dramaten
leikhússins i Stokkhólmi I 8 ár og
veröur I för meö leikflokki frá þvi,
sem kemur hér á listahátiö.
Hann býr ásamt hópnum á
Hótel Esju, á meðan hann dvelst
hér. Dramaten flokkurinn ætlar
að sýna i Þjóðleikhúsinu leikritið
Vanja frænda eftir Tjechov.
Veröa sýningar 8. 9. og lO.júni.JB
Liv Ullman og Erland
Joscphson l Hjónabandinu.
SKUTU Á SUMARBÚSTAÐI
OG SKYNLAUSAR SKEPNUR
— fengu skotfœri afgreidd án tilskilinna leyfa
Þrfr ungir menn hafa viöur-
kennt fyrir rannsóknarlög-
reglunni I Hafnarfiröi aö hafa
valdiö spjöllum á sumarbústaö
Hákonar Bjarnasonar skóg-
ræktarstjóra og skáta
skálanum viö Hvaleyrarvatn,
meö þvi að skjóta á húsin. Þar
aö auki brutust þeir inn i
sumarbústað Ifákonar og brutu
þar allt og brömluöu
Skemmdirnar á húsunum
voru unnar kringum áramótin.
En mennirnir játuðu að hafa
framið verknaðinn, er þeir voru
i yfirheyrslum vegna annars
skotmáls.
Mennirnir voru fyrst hand-
teknir i Grindavik i lok april.
Astæðan fyrir handtökunni var
sú, að þeir höfðu byssur undir
höndum. Við yfirheyrslur viður-
kenndu þeir að hafa fariö viðs
vegar um Suöurnesin og skotið
á hvaðeina, sem þeim datt i hug.
Umferðarmerki, fuglar, steinar
o.fl. fengu aö kenna á byssugleði
þessara manna.
Nokkru seinna, þegar dýra-
læknir var að skoða haltan hest
við Isólfsskála i Grindavik, fann
hann stóra Hornet byssukúlu i
bóg hestsins. Bóndi þar I ná-
grenninu fann dauða kind, og
við rannsókn kom i ljós, að hún
hafði verið skotin.
Grunur barst að þessum
mönnum og voru þeir hand-
tekniraftur. Þeir neituðu öllum
sakargiftum, en voru þá úr-
skurðaðir i gæzluvarðhald. Eftir
að hafa setið nokkra daga i
varðhaldi játuðu þeir að hafa
skotið dýrin. Sögðust þeir hafa
verið ölvaðir á ferð og dottiö i
hug að sjá viðbrögð hestsins,
þegar hann fengi byssukúlu i
sig.
Viö þessar játningar hjá
rannsóknarlögréglunni i
Hafnarfirði var fariö að gruna,
að þeir gætu alveg eins átt þátt i
skotárásum á þessa tvo sumar-
bústaði, sem fyrr eru nefndir.
Þegar gengið var á þá játuðu
þeir.
Skátaskálinn stendur á Hval-
eyrarholti við Hvaleyrarvatn,
en bústaður skógræktarstjóra
stendur hinum megin við
vatniö.
Mennirnir sögðust hafa full-
vissað sig um, aö engir væru
inni i skátaskálanum, með þvi
að aðgæta, hvort nokkrir bilar
væru við skálann. Siðan hófu
þeir skothriðina. Bilar komast
hins vegar ekki að þessum skála
og þvi ótrúleg heppni, að
enginn skyldi vera i skálanum.
Þá voru mennirnir þarna á ferð
á laugardagskvöldum, einmitt
þegar skátar eru helzt I úti-
legum.
Þeir brutust inn i bústað skóg-
ræktarstjóra, og samkvæmt
lýsingu. rannsóknarlög-
reglunnar, stóð þar varla steinn
yfir steini, eftir að öllu hafði
verið velt um koll, gluggatjöld
rifin niður og þar aö auki skotið
á allt inni i húsinu.
Mennirnir voru látnir lausir i
gær. Þeir eru allir Hafn-
firðingar, en tveir þeirra ný-
fluttir i bæinn.
Þess má geta, að i fæstum til-
fellum þurftu mennirnir byssu-
leyfi til að geta keypt skot. Þeir
fóru inn i skotfæraverzlanir i
Reykjavik, keyptu þar skot og
sögðust hafa gleymt byssu-
leyfinu.
Lagaákvæði kveða þó á um,
að ekki sé hægt að kaupa skot-
færi án þess að framvisa byssu-
leyfi.
—ÓH