Vísir - 20.07.1974, Blaðsíða 16

16
Vfsir. Laugardagur 20. júll 1974.

'k'' '
j I . mm ,
Útvarp sunnudag
kl. 13.25:
„Mér datt það í hug"
Viðlegu-
útbúnað
með barninu
— ef gist er á hóteli
„Ég tala um ofsóknir á
hendur börnum á islandi”,
Ha? verður blaðamanninum
að orði, „eru börn hér ofsótt?”
„Já, á vissan hátt: Þaöert.d.
ekki gert ráð fyrir smábörn-
um á hótelum, hvorki til að
sofa né borða”, segir Jónas
Guðmundsson sem rabbar við
hlustendur i „Mér datt það I
hug.”
„Það er ekki hægt að fara
með smábörn inn á kaffihús
heldur. Mér finnst farið verr
meö þau en negra. Þeir fá þó
sérstök hótel fyrir sig. Ef
maöur ætlar meö barnið sitt á
hótel, þá þarf maður að útbúa
sig eins og maður ætli upp á
Kaldadal, með svefnútbúnaö
og mat fyrir það. Þetta er allt
af þvl, aö þau geta ekki talaö.
Það fær enginn neitt á íslandi
nema með þvi að rlfa kjaft.
Ekki tekur betra við, ef
maður ætlar niður I Hljóm- ,
skálagarö i göngutúr meö
barniö. Þá þarf vlða tvo til að
komast niöur tröppur. Börnun-
um er svo sannarlega ekki
gert hátt undir höfði,” segir
Jónas.
Jónas er blaðamaður, rit-
höfundur o.fl. og viö spuröum
um nýja bók.
„Jú ég hef verið aö vinna að
nýrri bók „Morðmál Agústar
Jónssonar” og er búinn að af-
henda handritið. Svo er ég
með 2 leikrit I bígerð. Nú, ég
er eftirsóttur listamaður og
sel mikið af málverkum frá 10
þús-kall upp I 50 þús. stykkið.
Jú, ég hef undan, þvl að ég er
svo afkastamikill”, segir
Jónas og hlær við.
— EVI.
Útvarp sunnudag kl. 14.00: „Flóra"
Hús, sem er
betrekt utan
og járnklœtt
sem veröur með þáttinn
„Flóru” á morgun.
Gylfi sagðist mpndu rabba við
Hrein, um leið og þeir löbbuðu
um sýningu hans. Meðal þess
sem var á sýningunni,var ljós-
mynd, sem sýnir hús eitt, sem
er járnklætt að innan og vegg-
fóðrað að utan Sólon Guð-
mundsson frá Isafirði/ ein af
persónum Þórbergs I Islenzkum
aðli, var byrjaður að reisa sér
slikt hús, en lauk þvl aldrei.
Hús Hreins stendur fullbúið
fyrir utan Reykjavlk, en ekki
gátum við fengið að vita hvar
það er. „Það er leyndarmál,
sem ég má ekki segja frá”,
sagöi Gylfi.
Hann fór svo I segulbandasafn
útvarpsins og fann gamla upp-
töku, þar sem Þórbergur Þórð-
arson les upp tslenzkan aðal.
Með leyfi Þórbergs fann hann
kaflann, sem fjallar um Sólon,
stytti hann,og þannig fáum við
að heyra hann.
Gylfi spilar svo viðeigandi
músik á milli atriða.
— EVI.
innan
„Þessi þáttur er um Hrein
Friðfinnsson myndlistarmann,
en hann er nýbúinn að halda
sýningu I SCM. Hann býr I Hol-
landi og er einn af þrem Súmur-
unum, sem eiga þar heima. Það
er óhætt að segja, að hann sé af-
ar sérkennilegur málari.”
Þetta sagði Gylfi Glslason,
Hreinn Friðfinnsson.
Útvarp sunnudag kl. 13.45:
r
Islenzk einsöngslög
Lögin, sem Eiður A. Gunnars-
son syngur fyrir okkur á morg-
un.eru þessi:
Mamma ætlar að sofna, eftir
Sigvalda Kaldalóns, Kvöldsöng-
ur, eftir Markús Kristjánsson,
Nótt, eftir Arna Thorsteinsson, 1
fjarlægð eftir Karl O. Runólfs-
son, Smaladrengur eftir Skúla
Halldórsson, og ef tlmi vinnst til,
Söknuður eftir Pál ísólfsson.
Undirleikari er Guðrún
Kristinsdóttir.
— EVI.
Á sumrin er mikið um
hestamannamót. Þótt ég hafi
aldrei komið i slikan fagnað
býst ég við að allt fari vel og
skikkanlega fram þar og
hvorki hestar né menn hlaupi
að ráði út undan sér.
Böðvar Guðlaugsson yrkir A hesta-
mannamóti.
Llst mér þetta lauslát öld,
og litlar fréttir, góði,
þótt einhver „glettan” komi i kvöld
kasólétt úr stóði.
A sllkum mótum er sjálfsagt talið gott
aö vera vel rlöandi og eru menn það vlst
þeim mun betur, sem klárinn er trylltari.
Þú átt skilið þökk og lof,
þú varst fáka beztur.
Mér þó aidrei kom I klof
kenjóttari hestur.
Maöur kemst ekki hjá þvi að heyra frá
þvl sagt að stundum sé sopiö dálltið á á
hestamannamótunum og sumir gerist þá
jafnvel talsvert djarftækir til kvenna.
Stjórn að mynda margir þrá
Fyrr en varir okkur i
óláns-snarar hlekki
kvennafar og fylliri
sem fjöldinn sparar ekki.
Og ætli þaö fylgi þessu svo ekki að fara
á dansiball á eftir.
Hvllikt úrval hringagnáa!
Hér skal svei mér verða gaman.
Ég nötra miiii topps og táa
við tilhugsunina eina saman.
Þá ætla ég að snúa mér að Þórbergi
Þórðarsyni. 1 kafla, sem hann nefnir
Styrjöldin við Herdlsi og ólinu,koma fyrir
nokkrar bráðskemmtilegar vísur. Ýmist
orti hann fyrri helminginn og þær botnuðu
eöa öfugt. Hann segir: Þegar útséð virtist
um, aö hvorugur strfösaðila yrði lagöur
að velli meö hversdagslegu hendingavali,
var gripiö til þeirrar tangasóknar I bar-
daganum, að rima fyrri helminginn
þannig, aö engin samstafa fyndist I
málinu til að berja I hann botninn.-.
Fyrsti fyrripartur systranna var
þannig.
Dimma skýið skyggði á
skæra nýja tungiið.
— En þaö var ekki liðin mlnúta, ég held
varla hálf mínúta, þegar ég svara — ,
segir Þórbergur.
Lofnarkrian ieið mér hjá
með litla piu á únlið.
Nú þurfti Þórbergur aö fara heim að
kenna annaö hvort stúlku eða pilti, hann
mundi ekki hvort var, en þegar hann kom
aftur slengduskáldkonurnar vlsu framanl
hann.
Klukkan nlu kennir hann plu,
kemur svo hingað inn.
Lofnarkrlu laus úr stlu
iistamaðurinn.
Þóirbergur kom með fyrripart á móti.
Syndir góla hátt á hói.
Hindir róla lands um ból.
Þær botnuöu.
Lindir kól, sem fjúkið fól,
fyndir skjól við norðurpól.
Næst komu þær með fyrripart — og-
leynir hann þvi ekki að hann átti að ganga
nærri Þórbergi — eins og hann segir.
Fátt er nú um finan drátt.
Feitt vill ekki veiöast neitt.
— Ég hélt áfram eins og' þetta væru
hversdagslegustu smámunir —, segir
Þórbergur.
Þrátt má heyra úr þindarátt
þreyttum hjartaslætti hreytt.
Síöar botnuðu þær þetta sjálfar þannig.
Bágt er aö verða að þræla þrátt.
Þreytt er iöin mund og sveitt.
Síðan segir Þórbergur. — Nú létu þær
Herdls og óllna skammt stórra höggva á
milli og miöuðu nú á mig vísuhelming,
sem áreiðanlega átti að ganga þann veg
frá mér, aö ég stæði ekki upp aftur. Hann
hljóðaöi hvorki meira né minna en svona,-
Það er straff og þrautin verst,
þegar kaffið vantar.
Þórbergur skaut viðstöðulaust á móti.
Gir-á-affa fara þeir flest.
Fá þá paffið gantar.
— Skáldkonurnar munu hafa skilið það
rétt, að „þeir” voru kaffiræktendurnir,
þegar þeir draga út á giröffunum slnum
til þess að gefa óvinunum, hinum bölvuðu
kaffiframleiðendum, vel úti látið paff I
hausinn-.
Að þessu loknu kom Þórbergur meö
vlsuhelming, sem varð skáldkonunum að
falli og var ekki meira kveðið I það sinn.
Þegar kvæði Þórbergs, sem hér fer á
eftir var ort, tlðkaðist þaö, eins og hann
segir, — að skáld og hagyrðingar krypu á
kné viö kjöltu sinnar elskuðu og vældu
helgibænir innl eyra hennar-.
Komdu hingað kæra Stina!
og kættu þig við munarskál.
Varir þlnar verma’ að nýju
von, sem kól I minni sál.
Þlna bllðu þreyr mitt hjarta.
Það mun dýrust huggun mln
að vermast þar við ástareldinn,
er aðrir lesa’ upp kvæðin sln.
Flýt þér hingaö, fagra Stlna!
Faðm þinn legg um háis á mér!
Hljóður þyl ég helgibænir
og Hailgrlmssálma I eyra þér.
Nú er hásumarleyfistlminn og ættu
menn þvi að hafa góðan tlma til að setja
saman vlsur. Ég vil þvl hvetja alla til að
gera það og senda þættinum. Verðlaun
verða veitt fyrir beztu vlsuna. Utaná-
skriftin er — DAGBLAÐIÐ VISIR SIÐU-
MÚLA 14, VISNAÞATTUR. Svo er hér aö
lokum fyrripartur, svona rétt til
upphitunar.
Stjórn að mynda margir þrá;
metorðsveginn kanna.
Bcn.Ax.