Vísir - 31.07.1974, Qupperneq 2

2
Vlsir. Miövikudagur 31. júll 1974.
vimsm:
Hefur þú dvalið á erlendri sól-
baðsströnd?
Ingimar Axelsson, sjómaður. —
Nei, aldrei. Ég hef ekki haft neinn
sérstakan áhuga á þvi, þó það
gæti kannski verið gaman. 1 veðri
eins og núna er, ætti enginn að
þurfa að sækja suður eftir. Frek-
ar vildi ég þá fara að vetri til.
Birgir ólafsson, skrifstofustjóri.
— Já, það hef ég gert margoft,
aðallega i þeim tilgangi að
komast I sól og sumar, en stund-
um hef ég þó verið að vinna þar. 1
sumar fer ég hins vegar ekki,
sumarið á Islandi er það gott.
Annars fer ég á haustin, þegar ég
fer.
Sveinn Valdimarsson, verkamað-
ur. — Nei, ég hefði nú að visu
áhuga á þvi, en það er nú ekki
æskilegt að vera að fara út á
svona góðum sumrum. Maður
ætti þá frekar að fara á haustin.
Ætli þeir sem sækja suður á bóg-
inn séu ekki að leita að fjölbreytt
ara skemmtanalífi og tilbreytni.
Karl Valdimarss., bílstj. — Nei,
ég hef aldrei gefið mér tlma til
þess, þótt mig langi. Það er vegna
þess, að ég er búinn að aka um
landið allt og langaði þvi að
breyta til. Hér á Islandi eru hins
vegar margir dásamlegir staðir,
sem fólk sniðgengur. Borgar-
fjörður eystri er til dæmis alveg
dýrlegur i góðu veðri.
Sigrlður Jóhannsdóttir, kaup-
maður. — Nei, ég blð betri tlma.
Ég hefði ekkert frekar áhuga á
baðströndum en öðrum fallegum
stöðum.
örlygur Þorkelsson, vélamaður.
— Nei, ég hef veriö I siglingum og
látiö það nægja til þessa. Ef ég
færi hins vegar, veldi ég nú frekar
Norðurlöndin en sólbaðsstrendur.
Bóstaðurínn ekki nógu stór
fyrír 25-30 myndasmiði
— en hefðu 3-4 til viðbótar rúmast þar?
,, Ráðher rabústaðurinn
er ekki nógu stór til að
rúma 25-30 ljósmyndara
og blaðamenn við athöfn
sem þessa”, sagði
Hannes Jónsson, blaða-
fulltrúi rikisstjórnarinn-
ar, er hann hringdi og
skýrði nánar ástæðu
þess, að ljósmyndari
Þjóðhátiðarnefndar og
tveir ljósmyndarar aðr-
ir urðu að hima utan
dyra við ráðherrabú-
staðinn meðan ljós-
myndari Timans fékk
einn aðstöðu i bústaðn-
um til myndatöku.
Guömundur Benediktsson,
ráðuneytisstjóri i forsætisráðu-
neytinu, sagði i viðtali við blaðið,
að hér væri ekki við Hannes Jóns-
son að sakast, hann hefði i einu og
öllu farið eftir fyrirmælum ráðu-
neytisins.
Hannes Jónsson kvaðst lita á
þetta sem fyrirgreiðslu við frétta-
menn af hálfu ráðuneytisins, ekki
öfugt. Hins vegar kvaðst hann
ekki hafa vitað, að svo fáir menn
væru utan dyra, sem áhuga hefðu
á myndatöku. Varðandi ljós-
myndara Þjóðhátiðarnefndar,
Kristján Magnússon, sögðu báðir,
Hannes Jónsson og Guðmundur
Benediktsson, að veizla þessi
hefði verið haldin á vegum for-
sætisráðuneytis, ekki þjóð-
hátiðarnefndar. Þess má þó geta
að þjóðhátiðarnefnd heyrir beint
undir forsætisráðuneytið og er þvi
eigi fjarskyld málefnum ráðu-
neytisins.
Hannes Jónsson kvað engan
hafa reynt að hafa samband við
sig, en hann var inni i bústaðnum
I veizlunni og hafði að sögn ekki
hugmynd um, að ljósmyndararn-
ir reyndu að komast inn.
Eins og fram kom i blaðinu i
gær lita blaðamenn og fulltrúar
rikisvaldsins nokkuð ólikum aug-
um á', hvernig vinna beri að
ýmissi fréttaöflun. Ekki hefur
blaðafulltrúi rikisstjórnarinnar
þó fundið neina hvöt hjá sér til að
reyna að finna einhvers konar
málamiðlun. Hefur samstarf
milli þessara tveggja aðila þvi
oftlega gengið nokkuð brösótt fyr-
ir sig. Er það að sjálfsögðu I
hæsta máta óeðlilegt, og væri
æskilegt, að meira samráð væri
haft við blöðin sjálf um fram-
kvæmd á ýmsum málum, er þau
varða.
Nú mun ráðuneytið trúlega
þurfa að standa i málavafstri út
af „árás á lögverndaðan iðnað”,
sem iðnlærðir ljósmyndarar
telja, að þarna hafi verið gerð á
stétt sina.
Frá sjónarhóli Visis litur málið
þannig út. Myndatakan fór fram
á hádegi. Möguleiki var á þvi að
taka 2-3 myndir inni i ráðherra-
bústaðnum og koma einni mynd á
útsiöu I blaðinu, sem kom út kl.
rúmlega 13 sama dag. Af þessu
gat þó ekki orðið, einmitt fyrir
„fyrirgreiðslu” blaðafulltrúa
rikisstjórnarinnar. —JBP—
Aðeins „rétti" ijósmyndarinn fékk aðgang:
Þjóðhátíðarnefndar
utan dyra
Maður
h afður
Það vakti athygH i gær, þegar
fuiítrúar erlenrtra rikja voru að
afheurta gjaíir ti* þjrtðarinnar I
tiiefní af þjófiháUft. aft Ijós*
mynrtari ÞjöfthiUiöarnefndar,
Krlstján Mugnússon, fúkk ekki aft
fara inn I Ráöhcrrabústaöinn til
þess aft taka mymtír né heldur
nðrír ijósniyndarar.
Lögregluþjónar viö inngangmn,
sögöu, aft Hannes Jónsson blaöa-
fulítrúí rikísstjórnarinnar beföi
mæit svo fyrir, aft enginn úr hópí
bíaöamanna og Jjösmyndara
mætti fara ínn nema Ijósmyndari
Tímans og sjónvarpsrnenn.
Fylgdi þaft meö. að ijosrnynderi
Timans myndrláta hlööunum i té
myndir frá afhendingunni seinna
um daginn, sem var og gert.
VíÖ svo búíft urftu blaftarnenn aft
snúa frá.
Visir lagfti þá spurningu fyrir
Hannes Jönsson i rnorgun, hvers
vegna annar ijósmyndari heföi
ve.riö fengrnn til aft mynda gjafa-
afhendinguna, þegar Ijósmyndarí
Þjófthátlftarnefndar heföi verift til
staðar.
Hannes sagftist ekki vilja svara
spurningum, tii þess aft þær yrftu
birtar, heldur afteins fræða blafta-
manninn sjáUan um þaft, sem
spurt var. Þess vegna veröa út-
skýringar hans aft faíla níftur
Vfsir rædrtí viö Mats Wibe Lund
ijijsmyndara, sem er i stjórn
I/jósmyndarafélagsins, um þetta
mál.
„í svona tilfellurn hef ég aldrei
vilaft þannig farift aft, aft sú aftili
sem mynda skal hjá. velji ijós-
myndara. Venjan hefur veriö, aft
biöftin koma ser saman um einn
Ijósmyndara, ef farift er fram ó
þaö, ogsfftan iætur hann hinuin
blöftunum myndir i té. En ef rfkis-
stjórnin hefur ráftift þennan Ijós-
myndara, þá er þaft óleyfiiegt.
Biaöaijósmyndarar mega ein-
göngu vinna fyrir sin eigm bföft.
Þeir rnega ekki taka aft ser verk-
efní úti i bæ. Þó hafa þeir leyfi til
aft selja myndir umfram þaft, sem
þeir taka fyrir biöö sfn, ef
mvndatakan er á vegum
blaösins”, sagöi Mats.
Mats bætlí þvi viö, aö eí i Ijós,
kæmi, aft ijósmyndari Tfmans
hefftí veriö einí ijósrnyndannn
þarna, þá rnyndi Ljósmyndara-
féiagift ekki láta þaft aískipta-
laust.
,,Þaft er alvariegt. ef rfkis-
stjómin er aö velja blaftaijós-
myndara i verkefni, sem hann
hefur engin réttindi til aö sinna.
Þaft er árós á iögverndafta iftn-
grein”. --OH
Þörftur Einarsson, fuUtrúJ i utanrfkisráftuncytinu tók aö sér ómakiö fyrir Hannes Jónsson, blaftafuUtrúa
rfkfsstjórnarinnar, aft útskýra ákvSrÖun’Hannesar fvrir erlendn ijósmyndurunuin, Tii hægrí stendur
Kristján Magnússon, ijósmynrtari Þjóöhátfftarnefndsr. Ljósm. Bj.Bj.
HVAÐ Á AÐ VERA SÉREIGN MAKA?
Allt, sem maki á við stofnun
hjúskapar og öðlast I hjúskapn-
um I arf eða að gjöf, skal vera
séreign hans.
Þetta er ein af niðurstöðun-
um, sem samband norrænna
kvenréttindafélaga komst að á
i'undi, sem haldinn var i Finn-
landi á dögunum.
Varðandi eignir, sem aflað er
i hjúskapnum, leiða núgiidandi
lagareglur oft og einatt til
ósanngjarnar niðurstöðu.
Leggja þarf áherziu á, að sér-
hver einstaklingur eigi að hafa
rétt og skyldu tii að sjá sjálfum
sér farborða án tillits til hjú-
skaparstéttar. í framtíöinni eigi
þvi iagaregiur um réttarstöðu
hjóna að mótast af þessu grund-
vailarsjónarmiði. Á meðan kon-
ur hafa ekki almennt aðstöðu til
tekjuöflunar til jafns við karla,
er ástæða til að hafa lagareglur,
er tryggi þvi hjóna, sem hefur
litlar tekjur eða engar, hlutdeild
i tekjum hins.
—EVI—
• LESENDUR HAFA ORÐIÐ
DÝRÐARVEÐRIÐ OG INDRIÐI
IIFr. simar og sendir Indriða G. Þorsteinssyni fyrirspurn og
visukorniö:
Hvaðan átti þetta dýrðarveður að koma með fullkomnu tilliti
til veðurfræðinga okkar?
Veðurguðinn, sem vegur og metur
vikingaskipið í hendi sér.
Gefur út lög svo gangi betur
að greiða úr þvi sem aflaga fer.
Allt er i heiminum háð þeim lögum
scm hcrrann sjálfur markaði fyrst.
Dagsvcrkið hefst meö dæmisögum
úr dagbók meistarans Jesú Krists.

Indriði G. Þorsteinsson, iromkvaomdastióri þidöhdtlSornofndar:
„SVO KOM ÞETTA DÝRÐARVEÐUR EINS
OG AF HIMNI SENT"