Vísir - 31.08.1974, Blaðsíða 4

4
Vlsir. Laugardagur 31. ágúst 1974.
BISKUPAMESSUR
Á ÞJÓÐHÁTÍÐUM
Athvarf frá
kyni til kyns
Á einni öld höfum vér
islendingar haldiö fjór-
ar hátiöir.
A þcim ölluin hefur
kirkjan kumiö allmikiö
viö sögu eins og ckki er
óeölilegt, þar sem hún
er þjóökirkja. — Fyrir
hönd kirkjunnar hafa
biskuparnir komiö
fram sem fulltrúar
hennar. Þeir hafa
predikað, flutt þjóöinni
kristinn boðskap. Segja
má, aö innihald þess
boðskapar hafi i höfuö-
atriöum veriö þaö, sem
Pétur biskup bauö aö
v c r a s k y 1 d i
ræöutextinn i hátiöar-
messunum þjóðhátiö-
aráriö 1S74:
Orottinn þú hefur verið
oss athvarf frá kyni til
kvns — o.æ.frv. (90.
Dav.sálmurl.
Skyldi messa á öllum
aðalicirkjum sjálfan
þjóðhátiðardaginn, en
á útkirkjum næstu
sunnudaga á eftir.
Sumir prestar létu
sig þó ekki muna um
það að messa á öllum
kirkjum sinum 2. ágúst
1874. Svo gerði t.d.
prestsöldungurinn sr.
Sigurður Sivertsen á
Útskálum. Hann var þá
hálfsjötugur (f. 2. nóv.
18081.
Dagsverki sr.
Sigurðar þennan mikla
messudag er lýst i Ann-
ál 19. aldar á þessa
leið:
..Einni stundu fyrir
miðjan morgun hófst
messugerð að Kirkju-
vogi. Sótti kirkju að
kalla mátti hvert
mannsbarn i sókninni.
— Einni stundu fyrir
hádegi hófst messa að
Hvalsnesi og var sú
kirkja einnig full af
fólki. Um nón hófst
messa að C'tskál-
um...Viö messu þessa
voru svo margir sem
kirkjan gaf rúmað."
Messa á Þingvelli 17. júni 1944.
Lýðveldishugsjónin er
frelsi hið ytra sem
innra.
A6rar þjóðir fórna nú blóði
slnu fyrir frelsið. Vér njótum
þeirrar sérstöku náðar Guðs, að
mega láta vorar fórnir í té I
friðsælu starfi. Er það ekki
þakkar- og fagnaðarefni? Lýð-
veldishugsjóninni er ekki náð
fyrr en þjóðin er frjáls hið innra
jafnt sem hið ytra, fyrr en hún
er göfug og andlega sterk, fyrr
en hún hefur skrýðst skrúða
þess frelsis, sem skapar henni
farsæld og innri frið.
Vér vitum og skynjum, að
leiðin til hins fullkomna sanna
frelsis er erfið og löng, framtið-
in er ávallt hulin móðu og mistri
óvissunnar. En i gegnum þá
þoku sjáum vér ljós kristin-
dómsins. ljós Guðs. Hjá honum
er uppspretta lifsins, uppspretta
alls þess, sem fegurst er og bezt
i þjóðlífi voru. Þessvegna á Guð
umfram allt að vera leiðtogi
þjóðarinnar um alla tið.
tJr ræðu hr. Sigurgeirs
Sigurðssonar á Þingvelli 17. júni
1944.
Kristilegt trúarlif til
blessunar landi og lýð.
Nú byrjar nýtt timabil i sögu
þessa lands, og þessi byrjun er
einkennileg að þvi leyti sem
skilyrðin eru nú fengin fyrir
nýju frelsislifi, fyrir nýju þjóð-
lifi.
Húsbóndarétturinn hefur orðið oss hamingja og blessun.
Stórar minningar sam-
eina.
Lif Islenzkrar þjóðar er krafta-
verk. Það játum vér. Vér göng-
um mót óráðinni framtið i trú á
kraftaverkið og i hollustu við
það, undir opnum himni Guðs,
undir stjörnu kristinnar vonar
um nýjan heim, þegar þjóðirnar
og rikin safnast saman til þess
aö þjóna Drottni algóðum i rétt-
læti, frelsi og friði. Stórar minn-
ingar sameina. Smælkið i götu
dagsins sundrar. Saman
höldum vér veginn fram. Og þá
þurfum vér saman að sjá hin
hæstu mið, og lúta æðstu sýn um
lífsstefnu og þjóðarhugsjón, sýn
Guðs, riki Krists, hans, sem
hersveitir himnanna fylgja og
er konungur konunga og Drott-
inn drottna. Um náð til þess um
samfylgd hans biðjum vér i dag
i musteri íslands, sem Guð
hefur reist, — á Þingvelli.
Úr ræðu hr. Sigurbjarnar
Einarssonar á Þingvelli 28. júli
1974.
Guö gefi að vér Islendingar
gætum þess, að til þess að frelsi
og þjóðlif geti þróast og blómg-
ast, verður það að byggjast á
kristilegum grundvelli og
stjórnast af kristilegum anda.
Þar sem þetta vantar þar sýnir
reynslan, að frelsið á sér ekki
langan aldur, heldur hverfur
skjótt eins og allt, sem ekki á rót
sina I hinu óendanlega og eilífa
og verður annaðhvort að sjálf-
ræði eða ófrelsi. En þar sem
þjóðlif og kristilegt trúarlif
haldast i hendur, þar styður
hvort annað og veitir hvort öðru
vöxt og viðgang til blessunar
fyrir land og lýð.
Úr ræðu hr. Péturs Péturs-
sonar i Reykjavíkurdómkirkju
2. ágúst 1874.
Messa i Reykjavikurdómkirkju 2. ágúst 1874.
Látum oss aldrei úr minni
liöa, að þótt þjóðarsaga vor sé
að sumu leyti rauna- og tára-
saga, þá er hún þrátt fyrir allt
einnig saga um guðlega mildi og
miskunn oss til handa, svo að
vel mætti setja henni orðin:
„Náð á náð ofan” sem einkunn-
arorð. En þegar ég minnist
náðar Guðs við þjóð vora um
aldanna raðir, sé ég þar dýrð-
legastan vott Guðs náðar á náð
ofan við oss, að fagnaðarmál
Jesú Krists hefur hljómað i senn
1000 ár með þjóð vorri allt frá
þeim degi, er leitt var i lög á
þessum stað af Alþingi, að
þjóöin skyldi játast Jesú Kristi
sem konungi sinum og Drottni.
Og þetta dreg ég fram.... að
ógleymdu öllu þvi sem með
hollri löggjöf og viturlegri laga-
setningu hefur verið unnið landi
voru og þjóð til hamingju og
blessunar, ekki hvað sizt siðan
er þjóðin tók aftur að geta notað
húsbóndarétt sinn á þjóðar-
heimilinu.
Úr ræðu hr. Jóns Helgasonar I
Aimannagjá 26. júni 1930.
Mesta I Almannagjá 2C. júnl 1*3«.
Messa á Þlngvelli 28. júli 1974.