Vísir - 28.09.1974, Page 7

Visir. Laugardagur 28. september 1974.
7
Hvernig er það heima hjá þér?
— og hvernig vœrí að vinna tœplega 80 stunda vinnuviku?
Er heimilisstörfunum skipt rétt?
peningunum, konan á aö sjá um
heimili og börn. Ef konan fer aö
vinna úti, verður móðurhlut-
verkið samt i flestum tilvikum
að ganga fyrir.
Karlmaður ætti að hafa leyfi
til þess að segja: ,,Ég er
þreyttur á atvinnu minni, mig
langar til þess að gera eitthvað
annað.” Jafnvel þótt það hafi i
för með sér að hann þéni minna.
Konan ætti um leið að hafa leyfi
tilþess aðsegja:,,Ég er þreyttá
heimilisvinnunni. Mig langar til
IIMINI
SÍ-DAIM
Umsjón:
Edda Andrésdóttir
,,Nú er ég að þvi
komin að gefast upp,”
skrifar sænsk kona til
mánaðarrits i heima-
landi sinu, og ef við
kynnum okkur málið
svolitið betur, þá ætti
engan að undra.
1 bréfi slnu segir hún frá þvi
að hún sé gift manni sem er I
góðri stöðu. Sjálf vinnur hún úti
og er I góðri stöðu sem hún hefur
hlotið menntun I. Hún vinnur
fullt starf. Þau hjón eiga fjögur
börn, 9 ára, 7 ára, fjögurra ára
og tveggja ára.
Tvö þau elztu eru í skóla. Þau
yngstu eru á leikskóla og dag-
heimili. Vinna konunnar hvern
einasta dag hefst klukkan 5.30.
Þá fer hún á fætur.
,,Ég byrja á þvl að taka til
morgunmat. Siðan vek ég þau
yngstu. Ég tek fram fötin handa
þeim, pressa þau og lagfæri ef
með þarf. Þvi næst vek ég þau
eldri og minni þau á hvenær þau
eigi að fara i skólann og hvað
þau eigi að hafa með sér.”
„Næst vek ég manninn minn.
Fljótlega þar á eftir verö ég aö
flýta mér með yngstu börnin og
koma þeim á leikskólann og
dagheimilið. Þar skil ég þau eft-
ir, og þvi næst tek ég á sprett til
þess að ná strætisvagninum
minum sem fer klukkan 7.40.”
„Vinnunnilýkurklukkan 15.30
flesta daga, þ.e. að undanskilinni
vinnunni heima. Klukkan 16.15
næ ég i yngri börnin, og þá eru
þau eldri yfirleitt komin heim.”
,,— Hvernig var I skólanum?
Eigið þiö ekkert að læra heima?
Má ég sjá. Þið verðið að skipta
um föt....”
„Hvað á ég að hafa i kvöld-
mat? út I búð að verzla.”
„Ég reyni að hafa kvöldmat-
inn til klukkan 18.00, helzt ekki
seinna. Ég kem siðan yngri
börnunum i rúmið, og fyrst
klukkan 20 get ég þvegið upp.
Þá er að koma eldri börnunum i
rúmið. Eftir það geri ég allt sem
ég get til þess að halda mér vak-
andi, svo ég geti unnið heima-
verkefnin sem ég tók með mér.
Þeim verður að ljúka fyrir
næsta dag.”
„Kem mér dauðþreyttri I
rúmið. Hugsa með mér: 1
hverju eiga börnin að fara á
morgun?”
„Laugardagar og sunnudagar
ganga oftast út á þvotta. Ég
verð að strauja og þar fram eft-
ir götunum. Ég viðurkenni það
fúslega að I húsverkunum á ég
manninn minn ekki að.”
Við efum það ekki að kona
sem vinnur allt þetta starf er
þreytt, og satt að segja myndi
nokkra ábyrgðá þeim. En vinnu
utan heimilis vilja þeir sitja ein-
ir að.
Oft skellum við skuldinni á
uppeldi karlmannanna og þvi
hvernig verkin skiptust hér áður
fyrr. „Tengdamamma ól son
sinn upp svona, það er of seint
að breyta honum núna.”

þess að gera eitthvað annað, en
ekki bara eitthvaö smávegis og
aðeins þegar það hentar þér...”
Varðandi fyrrnefnt bréf var
gerð könnun á þvi hversu mikill
timi fer i heimilishald á heimili
þar sem búa hjón með tvö börn.
Hjónin vinna bæði úti. Reiknað-
ur var út timafjöldinn á ári, og
það kom I ljós að hann er um
það bil 1200 tlmar, það er að
segja, rúmlega þrir timar á
dag, ef vinnunni er jafnað út.
En takið eftir — þá er sá timi
sem fer i það að sjá um börnin
og annast þau ekki talinn með.
* Ekki heldur sá timi sem fer i há-
degisverð á heimilinu þá daga
sem ekki er unnið.
Ef reiknað væri með hjónum
með tvö börn undir fjögurra ára
aldri og reiknaður sá timi sem
búast má við að fari i að annast
börnin og sjá um þau, er vinnan
78 timar á viku.
Það væri gaman ef fólk reikn-
aði það út á heimili sinu hversu
mikill timi fer i heimilishald og
umhugsun um börnin og sæi
hvað það fengi út þar. Kannski
fá sumir út enn hærri tölu. Væri
þá ekki rétt að skipta með sér
vinnunni?
—EA

okkur ekki undra, þó hún hrein-
lega gæfist upp. öllum má
vissulega ofbjóða.
Sjálfsagt er þessi kona ekki
ein um að vinna þetta mikið
starf, þó að sumum finnist að-
staða hennar kannski ótrúlega
erfið.
Einhver verður að þvo upp,
búa um rúmin, búa til mat,
verzla og sjá um börnin. Af
hverju hættir konan ekki að
vinna úti? spyr sjálfsagt ein-
hver. Ja, það er nú það. En
verður það alltaf að vera konan
sem vinnur heima og verður
kannski i mörgum tilfellum að
sjá ein um störfin þar?
Nei, segja áreiðanlega flestar
ef ekki allar konur. Nei, segja
fleiri og fleiri karlar.
En hversu margir skyldu það
vera. Enn virðist vera nokkuð
langt i það að heimilisstörf-
unum sé skipt jafnt niður á
heimilisfólkið.
Enn eru ákaflega margir,
sem láta sér nægja að „hjálpa
til” við húsverkin á heimili sinu.
Margir karlmenn kæra sig
hreinlega ekki um að bera
En hvað gerum við konur við
okkar eigin syni? Nú er það
timabært að sýna þeim eitthvað
annað.
Einhvers staðar verður jafn-
réttisbaráttan að hefjast. Sumir
segja að matarborðið sé bezti
staðurinn!
Það er talað um skort á
konum i pólitik, i ábyrgðarmikl-
um stöðum og þar fram eftir
götunum. Sannleikurinn er sá
að margar konur halda áfram
að standa við þvottavélina eða
straujárnið, hvort svo sem þær
vinna úti auk heimilisstarfanna
eða ekki. Margar hverjar hafa
hreinlega ekki kraft til þess að
gera meira en þær gera þegar.
Sumar þora ekki....
Mörg hjónabönd saman-
standa ekki af tveimur mann-
eskjum, heldur tveimur hlut-
verkum. Karlmenn eru aldir
upp við það að þeir eigi að ná
langt og ná sér I góðar stöður.
Það er ekki lögð eins mikil á-
herzla á það I uppeldi konunnar.
Að minnsta kosti var það ekki
gert.
Maðurinn á að vinna fyrir

Q>