Vísir - 20.11.1974, Qupperneq 3

Vísir. MiOvikudagur 20. nóvember 1974.
3
Ríflega
helmings >
munur ó i-
byggingi
tilboðunum
— Víkurbœr 1 ók
ekki lœgsta tilboði
Tilboðin I að steypa upp nýtt
verzlunarhús Vikurbæjar I Kefia-
vik voru frá 12.992.920 krónum
upp i 28.950.000 krónur. „Þetta er
bara svo undarlegur útreikningur
hjá þeim, sem bjóða,” sagði Arni
Samúelsson, kaupmaður i Vikur-
bæ.
„Það er búið að kanna tilboðin,
og var ákveðið að taka bilboði
Húsagerðarinnar h.f., sem er 14,5
milljónir. Það er sem sagt ekki
tekið lægsta boði. Húsið á að vera
uppsteypt 1. júli 1975, en ekki er
ákveðið með framhaldið. Þó
verður reynt að hraða tveim
fyrstu hæðunum sem mest.”
Vikurbær er með matvöru-
markað i húsi hinum megin göt-
unnar, þar sem verzlunin er nú.
Nýja húsið kemur i framhaldi af
þeirri byggingu, og er tæpur
helmingur byggingar, sem fyrir-
huguð er. Það á að verða fjórar
hæðir með lager i kjallara, og
verða verzlanir á tveimur neðri
hæðunum. Ekki er ákveðið, hvað
verður á efri hæðunum, en hugs-
anlegt, að það gæti orðið einhvers
konar veitingarekstur. — SH
Ómissandi að fá lauk og
sítrónur með öllum mat
— Júgóslavarnir vilja helzt
glós og kóssu
„Júgóslavarnir vilja
ekki fisk. Þeir vilja alls
konar glásir, helzt eitt-
hvað með mataroliu og
hakkaðri svinafitu og
nógu kryddað,” sagði
Boði Björnsson, mat-
sveinn hjá Energopro-
jekt við Sigöldu.
„Þeir vilja alls konar hakkað
efni með lauk, hvitlauk og pap-
riku. Svo borða þeir mikið kál,
við höfum oft hrásalat handa
þeim, og svo er ómissandi fyrir
þá að fá lauk og sitrónur með
öllum mat.
Eldhúsið hér er alltof litið.
Maður verður að fara klukkan
5-6 á fætur og tvi- og þrisetja
pottana. Hjá mér vinna hér I
eldhúsinu 8stúlkurá vöktum, og
það eru aðeins tveir timar á
sólarhringnum, sem mötuneytið
er ekki I gangi. Siðasta máltið er
klukkan tvö að nóttu, og klukk-
an sex koma þeir aftur I morg-
unmat.”
í mötuneytinu hjá Boða eru
Júgóslavarnir og Islenzkir
starfsmenn þeirra. Þeim júgó-
slavnesku likaði Islenzki matur-
inn svo illa, að þeir hafa nú ráð-
ið júgóslavneska konu til þess
að hafa hönd I bagga, svo þeir
fái það, sem þeim fellur I geð.
„Við erum með heilsteikta
lambahryggi I kvöld,” sagði
Boði. „Anna — svo heitir konan
— hefur búið til eitthvert jukk
handa þeim að hafa með
hryggjunum I staðinn fyrir
kartöflur. Það er hökkuð
svlnafita, matarolla og eitthvert
krydd, svo vonandi veröa þeir
glaðir.
Ég ætlaði að gera þeim glaðan
dag um daginn og var með reykt
svlnalæri. Anna tók þau og skar
niður i smábita handa þeim.
Glásir og kássur — það er þeirra
matur.”
Portúgölsku starfsmennirnir
á staðnum, sem annast sam-
setningu aðrennslisplpnanna,
byrjuðu að borða I mötuneyti
Energoprojekt, en hafa nú
fengið sitt eigið mötuneyti. Þar
borða 8 suðu-og vélamenn, einn
yfirmaður og kokkurinn — 10
manns I allt.
Þriðja mötuneytið á staðnum
er mötuneyti starfsmanna
Landsvirkjunar. Þar borða
30-40 manns — Islendingar, sem
kunna að meta góðan, Islenzkan
mat. —SH
Úr eldhúsi stærsta mötuneytisins við Sigöldu: Anna, konan sem
Júgóslavarnir fengu að heiman til að færa matinn til slns hæfis,
og Boði Björnsson, matsveinn mötuneytisins.
Ljósm. VIsis Bragi
BÆTA GRINDVÍK-
INGUM UPP „MiNN-
INGARSKORTINN"
Þegar Seltirningar komust að
þvi, hversu bágborið menningar-
Iifið var I Grindavik, samkvæmt
mati sjónvarpsins, ákváðu þeir
að láta ekki við svo búið standa.
Þeir pökkuðu inn 60 málverkum
og héldu til Grindavlkur, þar sem
málverkunum hefur nú verið
komið upp I Félagsheimilinu
Festi.
Það eru áhugamálarar I Mynd-
listarklúbbi Seltjarnarness, sem
að þessari sýningu standa.
Klúbburinn hafði ákveðið að
halda sýningu á Suðurnesjunum.
Þegar svo allt umtalið um
menningarskort I Grindavlk
spratt upp, var ákveðið, að þarna
og hvergi annars staðar ætti
sýningin heima.
Sýningin var opnuð I gær án
allrar viðhafnar, en að sögn
Sigrlðar Sigurðardóttur,
formanns klúbbsins, hefur
aðsóknin ekki látið á sér standa.
Nú er verið að hengja upp
auglýsingar um sýninguna og
gefst Grindvlkingum þarna
einstakt tækifæri til að reka af sér
allar sögusagnir um menningar-
skort þeirra.
—JB
Loftleiðir og Air Bahama:
Frekari flug-
vélakaup
lögð
á hilluna
Sigurður Helgason afhenti feröamálaráöherra Bahamaeyja Clement T. Maynard llkan af DC-10 þotu,
er slöasta markaösráöstefna Air Bahama og Loftleiöa var haldin á Bahamaeyjum.
Tvær af þeim DC-8 vélum,
sem Loftleiðir hafa haft á leigu
frá 1970 veröa á miöju næsta ári
endanlega I eigu þeirra. Vélar
þessar hafa veriö leigöar meö
forkaupsrétti og veröa kaupin
þvi nokkuö hagstæö.
Að sögn Sigurðar Helgasonar
forstjóra Flugleiða, hafa öll
frekari flugvélakaup verið lögð
á hilluna i bili, bæði hjá Air Ba-
hama og Loftleiðum.
DC-8 vélarnar, sem nú eru i
notkun, eru enn jafn hag-
kvæmar fyrir Loftleiðir og
DC-10 risavélarnar aö sögn
Sigurðar, og má þvi reikna með,
að þær verði áfram hafðar á
Atlantshafsflugleiðinni næstu
árin.
„Við erum alltaf að virða
fyrir okkur risaþotur með
merkjum Loftleiða og Air
Bahama.
Það eru þó ekki kauphug-
leiðingar, sem þarna búa að
baki, heldur mun fremur sú
staðreynd, að þessi flugvéla-
liköneru það eina, sem fæst gef-
ins hjá flugvélaverksmiðjun-
um.”
Stóru flugfélögin I heiminum
voru mjög stórtæk i risaþotu-
kaupum, er þær vélar komu
fyrst á markaðinn. Má vafa-
laust telja, að ein af ástæðunum
fyrir versnandi hag flugfélag-
anna séu þau umframsæti, sem
þau sitja nú uppi með Ætla Loft-
leiðamenn þvi greinilega ekki
að brenna sig á sama hlutnum.
—JB