Vísir - 26.04.1975, Blaðsíða 8

8
Visir. Laugardagur 26. april 1975.
Skemmtistaðir á Stór-Reykjavíkursvœðinu...
Dreift eins
og hrossataði
á víðan völl
Eins og lesendur rekur
e.t.v. minni til var þvi
lofað fyrir nokkru, að
fjallað yrði um
skemmtanalif unga
fólksins hér á siðunni.
Reyndar er þetta mjög
margþætt og yfirgrips-
mikið mál, en við ætl-
um að reyna að gera
okkar bezta, og hér
kemur fyrsti visirinn
að hugleiðingum um
skemmtistaði:
Ef við berum saman
skemmtistaðina i Reykjavik
annars vegar og erlend öldur-
hils hins vegar, þá kemur einna
fyrst upp í hugann hin mikla
dreifing skemmtistaðanna út
um alla Reykjavik. Þar eru
engar ákveðnar götur eða hverfi
undirlögð vlnveitingahúsum og
dansstöðum, eins og svo mjög
tfðkast i menningarborgum
nágrannalanda okkar, þar sem
hægt er að sækja heim tugi
skemmtistaða á einu kvöldi, ei
viljinn er fyrir hendi og viðkom-
andi gerist ekki fótfúinn eða ást-
fanginn úr hófi fram snemma á
kvöldi.
Að visu er smá-skemmti-
staðakjarni i Holtunum, sem
samanstendur af Röðli, Silfur-
tunglinu og menningarsetrinu
Þórscafé. En á þessum stöðum
ber oftast mest á skapstyggum
vöðvaknippum, sem setja sig
sjaldnast úr færi að minna okk-
ur litilmagnana á, að það eru
þau (vöðvaknippin), sem halda
þjóðfélaginu uppi með fiski-
drætti og spirasmygli. Það er
þvi eiginlega ekki á færi hins al-
menna, mjóslegna borgara að
láta sjá sig við eða á þessum
skemmtistöðum, svo að ég get
mér þess til, að þeir séu megin-
þorra fólks óþekktir. — En þessi
skemmtistaðakjarni i Holtunum
er algjört núll og nix I saman-
burði við Glaumbæ/Tjarnar-
búð/Sigtún þrihyrninginn
vinsæla, sem var við lýði fyrir
nokkrum árum, en lifir nú að-
eins sem ljúfsár endurminning I
hugum þeirra, sem til þekktu.
Já, nú er öldin og öldurhúsin
svo sannarlega önnur, og
skemmtistöðunum hefur á und-
anförnum árum verið dreift um
Stór-Reykjavikursvæðið eins og
hrossataði á viðan völl. Klúbb-
urinn, skilgetið afkvæmi
Glaumbæjarins gamla i beinan
karllegg, gnæfir nú upp úr
Laugarnesinu, eins og óvinn-
andi virki, og Sigtúni hefur ver-
ið holað niður lengst inni við
Suðurlandsbraut. Þar á milli er
nú komin vegalengd, sem I aug-
um vegamóðs drykkjumanns
hlýtur að jafnast á við heila
þingmannaleið, og fjarlægðir
milli annarra skemmtistaða
borgarinnar eru i samræmi við
þetta. ( —Það er vert um-
hugsunar, svona innan sviga,
hvort þessi dreifing gamla
skemmtistaðakjarnans er ekki
ein af orsökunum fyrir mikilli
aukningu á ölvun við akstur nú á
seinni árum.)
Þaö ætti hverjum Islendingi
að vera ljóst, aö leigubilar og
CHANGE HEIM
í SUMAR
Alllangt er orðið siðan við höf-
um sagt nokkuð frá Change og
„for a change” hittum við Sigga
trommara I Klúbbnum um dag-
inn, en hann er staddur hér á
landi I einkaerindum um þessar
mundir (sko, konan hans er á
niunda mánuði, þið skiljið
ástandið).
Siggi kvað þá félaga vera að
leggja siðustu hönd á nýjustu
Lp-plötu Change, sem mun
koma út á næstunni. „Þetta er
þrælgóð plata,” staðhæfði Siggi,
og bætti svo við, „finnst mér”.
Tónhymingarbáðuum nánari
lýsingu, „ja, hún er hraðari en
sú siðasta, enda fær hver
einstaklingur að njóta sin betur
en á fyrstu plötunni”.
Tveir nýir menn eru nú i
Change, þeir Björgvin Halldórs-
son og Tómas Tómasson bassa-
leikari, hins vegar kemur Jakob
Magnússon (frá Hvitárbakka,
einsog hann skrifaði i gestabók-
ina mina) hvergi nálægt þessari
nýju plötu. Siggi kvaðst vera
mjög ánægður með hina nýju
meðlimi, þó sérstaklega
Tomma, sem hann kvað frábær-
an á bassa. H.B. Barnum, sá
frægi maður, mun hvergi koma
nálægt þessari plötu, og er
Tónhymingar inntu Sigga eftir
ástæðunni fyrir þessu svaraði
hann:
„Hann hélt okkur beinlinis
niðri, og þessir eilífu strengir
hans róuðu tónlist okkar um of.”
„Svo hann fór, að okkar eigin
ósk.”
Annars situr Siggi ekki auðum
höndum hér heima. Hann ber
húðimar af krafti i stúdiói
Hljóðritunar h/f, þar sem unnið
er að upptöku • á plötu Gylía
Ægissonar. Aðspurður kvað
hann stúdióið vera gott, alla-
vega af 8 rása stúdiói að vera,
en hins vegar skorti tæknimenn
alla reynslu.
Þeir hefðu reynslu á tveggja
rása græjum, en mismunurinn á
þessu tvennu væri eins og svart
og hvitt. Að lokum sagði Siggi,
að Change kæmi heim I sumar,
og fagna þvf eflaust allar lands-
ins mýs.
— ÖRP
Allt á útopnuðu. Biöröðin sést reyndar ekki, en hún er ðrugglega i
lengra lagi. Ljósm. Björgvin Pálsson.
skemmtistaðir eru óaðskiljan-
legir hlutir, en þvi miður hafa
yfirvöld borgarinnar verið svo
önnum kafin við að fjölga
barnaskólum og strætisvagna-
ferðum á siðustu árum, að fjölg-
un skemmtistaða og stækkun og
hagræðing leigubilaflotans hef-
ur alveg farizt fyrir.
Þeir þekkja það einir, sem
reynt hafa, hversu erfitt það
getur oft reynzt, að komast inn á
skemmtistað á laugardags-
kvöldi, svo ég tali nú ekki um, ef
maður þekkir engan hagstæðan
dyravörð. Ef þú ert heppinn og
þarft ekki að standa í biðröð
nema I klukkutima, þá flýtirðu
þér á barinn og drekkur nokkra
stóra. Siðan berstu með fólks-
straumnum út um dyrnar, orð-
inn mátulega hress til að upp-
hefja nýja bið, og i þetta skiplið
eftir leigubfl. Og ef heppnin eltir
þig enn, þá eru allar likur á að
þér takist að ná i bil eftir u.þ.b.
tvo klukkutima, og þá hefur þú
sem sagt skemmt þér i þrjá
tima, á meðan þú hefur einnig
eytt þrem klukkustundum af
dýrmætri helgi i leiðinlega bið.
Á svona ófremdarástandi verð-
ur að ráða bót.
Fjölgun skemmtistaða ætti
ekki að vera svo mikið verk. Að-
eins ef heilbrigðisyfirvöld vildu
slaka aðeins á kröfum sinum
um stærð og búnað eldhúsa á
vinveitingastöðum, þá væri
fjöldi manna tilbúinn að hefja
skemmtistaðarekstur. — Fjölg-
un leigubifreiða virðist einnig
vera ósköp einfalt mál, en þvi
miður er leigubifreiðaskortur
aðeins þrjár nætur i viku og þá
aðeins i fáa klukkutima. Aðra
tima vikunnar standa bifreið-
amar svo til ónotaðar dögum
saman, svo að leigubifreiða-
stjórastéttinni (vá, langt orð,
maður) liggur við horfelli af at-
vinnuleysi. — En væri þá ekki
ráð að fjölga leigubifreiðum
þessa 2x3 tima á viku, sem
skorturinn er mestur? Og svo að
ég svari nú sjálfum mér, þá
kom þetta til tals einu sinni fyrir
ekki svo langa löngu. Þá átti að
gefa lögregluþjónum og strætis-
vagnastjórum tækifæri til að
auka tekjur sinar með leigu-
akstri i fritima sinum, en þessa
hugmynd dagaði uppi einhvers
staðar og hefur ekki sézt siðan.
önnur leið er til, og er sú að hafa
skemmtistaðina mislengi opna
og láta þá skiptast á um að hafa
opið til eitt, tvö og þrjú. Þessi
uppástunga kom einnig til tals
fyrir skömmu, en ólyginn leigu-
bilstjóri sagði mér, að lögreglu-
stjóri mundi hafa kæft hana i
fæðingunni eða jafnvel eytt
henni á fósturstigi. — Fljótleg-
asta leiðin til lausnar þessum
vanda virðist þvi vera sú, að
skipta um lögreglustjóra og fá
annan ungan og frjálslyndan i
staðinn!
Hér lýkur þá þessari grein,
sem ég verð að játa „að er sam-
an sett I miklum flýti, og sums
staðar að litt hugsuðu máli. En
tilgangur hennar er alls ekki sá
að koma með einhverja alls-
herjarlausn á samkomuhúsa-
vanda unga fólksins, heldur að
vekja spurningar um, hvort
ekki sé timi til kominn að gera
eitthvað til úrbóta. Og ef þið,
lesendur góðir, kunnið einhver
holl ráð til lausnar þessum
þjóðarvanda, þá hvet ég ykkur
eindregið til að senda okkur
þau, og við Tónhyrningar mun-
um með glöðu geði koma þeim á
framfæri.
— AT