Vísir - 09.05.1975, Qupperneq 2

2
Vísir. Föstudagur 9. mai 1975.
limsm:
— Hvaö borðaðir þú í
hádeginu?
(Spurningunni svöruðu sex
vegfarendur á Laugaveginum um
klukkan eitt sl. miðvikudag):
Hörður Gunnarsson, nemi:
— Ég þurfti að mæta hjá lækni i
hádeginu, svo að ég tek matar-
timann i seinna lagi þennan dag-
inn. Ég er á leiðinni heim að
kokka eitthvað fljótlegt ofan i
mig. Ætli það verði ekki bara
pylsur.
Örn Bernhöft, verzlunarmaður:
— Aldrei þessu vant fór ég
heim i mat i hádeginu. Ég fékk
mér kornflakes. Annars er ég
ekki vanur að borða i hádeginu.
Ég fer frekar i sundlaugarnar
Ólafur Karl Jónsson, nemi og
sendill:
— Ég borðaði hakk. — Hvað ég
vildi helzt fá að borða? Kótelettur
finnst mér góðar. Aftur á móti
finnst mér fiskur litið spennandi.
W'
Theódór Gunnarsson, starfsm.
hjá æskulýðsráði:
— Ég var að koma frá tann-
lækni og má ekkert borða fyrr en
seinna i dag. Ég er heldur ekki
óvanur þvi aö sleppa hádegis-
verði. Vinnutimi minn er mjög
óreglulegur og matartimarnir
þar af leiðandi lika.
Edda B e n e d ik t s d ó 11 i r ,
meinatæknir:
— Hrisgrjónarétt á Matstofu
Náttúrulækningafélagsins. Það
var mjög góð máltiö. Þetta er i
annað sinn sem ég borða þarna.
Það er nokkuð langt siðan ég fór i
fyrra skiptið. Þetta er ágætt til
tilbreytingar.
Guðrún Halldórsdóttir, ritari:
— Minn hádegismatur hét
„Almond Joy”. Það er súkkulaði.
Ég borða sjaldnast merkilegah
mat i hádeginu Ef ég er ekki
með eitthvað meö mér að heim-
an, þá borða ég ekki neitt.

LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Því mátti
ekki vera hlutafélag áfram?
7877-8083 skrifar:
„Mér datt i hug, að skelfi-
ing eigum við mikið af
sprenglærðum HAGFRÆÐING-
UM OG VIÐSKIPTA-
FRÆÐINGUM OG FÉLAGS-
FRÆÐINGUM OG SAL-
FRÆÐINGUM i landi voru.
Allir þessir menn leggja hönd
á plóginn við að leysa hin ýmsu
vandræði sem nútima þjóðfélag
hefur við að glima allt frá
EFNAHAGSMALUM, FÉL-
AGSMALUM og niður i hinar
vandasömustu og flóknustu
flækjur SALARINNAR.
Það vaknar þvi oft sú
spurning, hvað og hvar þessir
menn hafi lært. Skal þá fyrst
byrjað á byrjuninni, barna-
skólanáminu eða grunnskóla-
náminu sem nú er nefnt. Þar er
t.d. kennd félagsfræði, sem öll
er byggð á félagslegum
kenningum sósialisma, en
kenning um einkaframtakið er
þar hvergi nærri.
KAUPMAÐUR KAUPIR
VÖRU A 100 KRÓNUR, OG
SELUR HANA Á 150 KRÓNUR
HVER ER HAGNAÐURINN?
(þetta er að visu úr reiknings-
bók)
Þannig er byrjað með börnin
og i þessum anda er svo haldið
áfram i framhaldsskólum,
menntaskólum og háskólanum.
Það er ekki nokkur vafi á þvi,
aö helztu framfarir I heiminum
hafa til orðið fyrir tilverkan
einkaframtaksins, og á ég þar
viö Bandariki Norður-Ameriku
Þar hefur einkaframtakið
fengið að njóta sin og þar hafa
framfarirnar orðið mestar i
heiminum.
Það vekur undrun manns, að
allar þær ráðagerðir, sem hið
opinbera er að glima við, skuli
að miklu leyti miðast við
SÓSIALISM A. Rikisvaldið
miðar allar sinar aðgerðir við
þennan „draug” sem allt er að
sliga og allt að setja á
„hausinn”.
Þetta er meðal annars þvi að
kenna, að þeir menn er raun-
verulega stjórna, þekkja ekki
aðrar lausnir mála, og þessi
stjómvizka skýtur þvi alltaf upp
kollinum, ef þeir þurfa að taka
einhverjar stjórnarfarslegar
ákvarðanir.
Þegar Union Carbide
mennirnir komu til landsins
gátu þeir ekkileitað til nokkurs
aðila til þess að ræða við nema
RlKIS(valdsins). Ekkert fyrir-
tæki var þess megnugt að tala
við þá, hvað þá annað. RÍKIÐ
varð að vera aðili, samkvæmt
kenningu M. Kj. sem hóf
samninga við fyrirtækið, en
engin einkaaðili kom þar nærri.
ABURÐARVERKSMIÐJAN
var stofnuð sem HLUTAFÉL-
AG en það tók KOMMÚNIST-
ANN E. Olg. (aðeins) þrjú ár að
láta arðræna hluthafana og gera
verksmiðjuna að RÍKISFYRIR-
TÆKI.
Þvi mátti Áburðarverk-
smiðjan ekki vera hlutfélag
áfram?
„Við tökum oft upþ eftir
Norðurlandaþjóðunum ýmislegt
hollt og sumt miður hollt. Ég
dreg þó i efa að á Norðurlönd-
um séu afskipti hins opinbera
eins viðtæk og hér.
SALFRÆÐINGAR okkar hafa
ekki reynzt okkur vel, uppeldi
barna hér á landi ber þvi bezt
vitni. Engu barni má banna þvi
þá hlýtur það tjón á sálu sinni
segja þeir, en hvað má og hvað
má ekki er mér spurn?
Börn vaða yfir eigur manna
(garða og garðlönd) og rifa svo
stólpakjaft ef að er fundið.
Væri nú ekki nær, i stað þess
að troða þessum sósialisma inn I
börnin ab kenna þeim eitthvað
um EIGNARÉTTINN, en-
hann finnst varla i þeim
sósialisma sem við þekkjum. Þú
ATT EKKI NEITT, ÉG A
ÞETTA MEÐ ÞÉR, segir þessi
kenning.
Fólk er að reyna að halda hús-
um sinum og lóðum vel við og
er beinlinis hvatt til þess af þvi
opinbera. Þvi er það sárgræti-
legt að sjá oft margra vikna
vinnu eyðilagða, og verðmæti
troðin niöur.
H.ér þarf mikla breytingu. .
Maðurinn er i eðli sinu
einstaklingur þótt mikið sé gert
af því að hrista menn saman.
Það þarf að fræða manninn um
einstaklingsfrelsið og um leið
einstaklingsframtakið, hætta að
nauöga fólki saman i
GÁMHÝSUM eins og gert er i
BREIÐHOLTINU, og sem
lamar allt einstaklingseðli og
um leið gerir menn að nokkurs
konar vélum.”
lyrir JHO pas. krónur.
Guðmundur heldur nú sitt
fyi'sta bókaup|>bod ug verða
100 númer boðin upp. —JBP—
Sumrinu
fagnað
Fyrsti sumardagurínn I dr
bauft okkur ekki upp á sérlega
skemmtilegt veftur, enda þöti
ekki þyríti að kvarta yfir kulda.
1 Reykjavík var 0 stlga hiti. og
norður á Akureyrí komst hitinn i
14 stig. En það ýrði úr lofti, og
það var allhvasst og önotalegt ó
köflum.
Engu að síður mætli yngsta
kynslöðin vel (II hálfðahaldanna
I tUefni dagsins. Margar vel
heppnaðar skrúðgöngur föru
um með lúftraþeytara í broddi
fyikingar og á eftlr fylgdu börn-
in með litlu fánana slna.
I>essi mynd var tekin I
Bústaftahverfinu i Reykjavfk
þar sem ein gangan fór um. Llk
lega þekkja margir manninn
aftast á myndinni. Markús örn
Anlonsson, borgarfuiitrúa
(Liösmvud Vísis Biarnleifur).
ÞAÐ ER
KOMIÐ
SUMAR
Þorsteinn hringdi:
„Það er áberandi, hvað það er
ennþá mikill hrollur i fólki þrátt
fyrir að komið er sumar
samkvæmt almanakinu. Sumir
vilja heldur alls ekki viður-
kenna, að þaðsé I rauninni kom-
iö sumar. (sbr. Visir spyr hér á
dögunum, þegar spurt var að
þvl, hvort komiö væri sumar).
Stutt frétt i Mogganum min-
um i morgun varð til þess, að ég
hringdi til ykkar. Þar fannst
mér augunum vera lokað of
ákveðið fyrir þvi að komið er
sumar.
ífréttinnistóðorðrétt: „Þetta
er jafnframt i siðasta sinn, sem
félagið hefur „opið hús” á þess-
um vetri.”
Ég endurtek: Það er komið
sumar!”
VINDUNGABANK
INN AUGLÝSIR!
Árelius Nielsson skrifar:
„Nei, heiðraði lesandi, þetta
er ekki misritun fyrir Verzl-
unarbankann. Hann má auðvit-
aö auglýsa lika og ekki sizt
þangað vildi ég beina viðskipt-
um þess banka, sem hér er
nefndur fyrsta sinni.
Vindlingabankinn er hugsjón
en þvi miður ekki veruleiki enn
þá. Allt er f fyrstu aðeins hugsun
og orö. I upphafi var orðið — orð
spekinnar, skynseminnar,
mennskunnar.
Og Vindlingabankinn ætti að
veröa i framkvæmd
. framkvæmdabanki þeirra, sem
reyndu að spara sér reykingar,
meö allra þeirra fjársóun,
heilsuleysi, ófrýnileika, sóða-
skap og heimsku.
Því reykingar kosta lika pen-
inga. Þar er hvert öskukorn orð-
ið margra peninga virði.
Slgarettupakkinn kostar nú
yfirleitt nálægt hundrað og
fimmtiu krónur, lágmark.
1 fyrra voru seldar hér á landi
rúmlega 342 milljónir vindlinga
eða nær 80pakkar af sigarettum
á hvert mannsbarn frá vöggu til
grafar.
Myndarlega og skynsamlega
varið fjármunum! Finnst ykkur
ekki?
Þessi eyðsla, sem alla væri
hægt að spara sér, með góðum
árangri, nemur þvi 12 þúsund
krónum á hvert mannsbarn. Og
varla er hætta á að sú eyðsla
verði I rénun þetta ár.
Sú úpphæð sem brennt yrði til
skaða og skammar á þessu ári
yrði þvi nálægt 2.400 þús. eða
nær hálfur þriðji milljarður isl.
króna.
Þótt krónan sé smá og
hrökkvi skammt, þá væri það
ekki svo vesæll banki, sem skil-
aði slikri upphæð I innlánum eða
innlögðum peningum á ári. Og
ekki yrði siður myndarlegar
vaxtagreiðslurnar, ef allt væri
á ársbók með 16 prósent vöxt-
um. Einhver myndi nú lita þá
aura hýru auga á gamlárs-
kvöld. Og vissulega væri það
munur eða öskuhrúga ársins,
sem einhver hlýtur nú að hugsa
til, sem ekki er alveg lokaður
eða lokuð I hugsun.
Samt er önnur innistæða enn
þá dýrmætari, ef þessi hugsjón
gæti orðið að veruleika, þótt
ekki væri nema að litlu leyti til
aö byrja með. En það er inni-
stæðan I bankahólfi manngildis i
slnum eigin barmi — i
þroskabanka þjóðarinnar.
En i alvöru að tala, heiðruðu
bankastjórar og viðskiptafræð-
ingar, væri ekki rétt að reyna.
þessa hugmynd sem sérstaka
spamaðardeild i litla bankanum
á Laugavegi 7. Þar kemur svo
margt ungt fólk — já eða hvaða
banka sém vera skal, þar sem
stjórnendur sjá gegnum krónur
og ofar augum t.d. Útvegsbank-
anum.
Auglýsa skemmtilega sparn-
aðardeild — Vindlingabanka —
sem síðar yrði stórveldi i upp-
eldi íslendinga?”
Þú
eða
þér
Sbr. hringdi:
„Mér finnst ástæða til að leið-
rétta prestinn, sem flutti
morgunhugvekjuna i morgun,
miðvikudaginn 7. mai. Hann
notaði við og vér sitt á hvað. Það
er nauösynlegt, að þeir sem
þurfa að flytja mál sitt opinber-
lega geri það upp ;við sig áður
en þeir taka til máls, hvort þeir
ætla að þúa eða þéra áheyrend-
•ur sina.
Persónulega finnst mér að
prestar ættu að þúa. Það lætur
alltaf vinalegar i eyrum. Þér-
ingar eru alltaf hátiðlegri. Og
satt aö segja finnst manni eins
og þeir sem ávarpa mann með
þéringum vilji siður kynnast
manni.
Kannski prestarnir mundu
nálgast fólk meira ef þeir
slepptu þéringum.”