Vísir - 31.05.1975, Blaðsíða 9

Visir. Laugardagur 31. mai 1975
SBBmHKH
Láttu ganga

Ijódaskrá
ALKÓHÓL ER Æ TIL TJÓNS
Þáð hljóta allir sinn dóm i lifinu. Fer
eftirýmsu, hvernig sá dómur hljóðar. Ein
er sú stétt manna sem hlýtur hvað flesta
dóma og er það stétt rikisstarfsmanna.
Rennur okkur það oft til rifja, þegar
Kjaradómur er að kveða upp úrskurð yfir
þessum aumingjum, sem fara ekkifram á
annað en það lftilræði að fá að lifa. Kjara-
dómur er nefnilega vondur dómur, sem
gerir ekki annað en að níðast á smælingj-
unum, forstjórum, skrifstofustjórum,
sendisveinum og Bandalagi háskóla-
manna, svo eitthvað sé nefnt.
Embættismenn með æstum róm,
ólmir á hækkun klifa.
Nú komið er fyrir Kjaradóm
hvort þeir fá að lifa.
Ég er einn af þeim mönnum, sem var
svo heppinn að sjá ekki íslensku kvik-
myndina Lénharður fógeti. Gæti ég þvt
hæglega sagt margt bæði gott og slæmt
um hana. Þar sem ég hef lesið um það I
blöðum að í myndinni hafi verið mikið um
manndráp get ég t.d. lýst þvl yfir, að sem
Islenskum manni þætti mér verra að sjá
Gunnar Eyjólfsson drepinn einu sinni
heldur en Ríkharð Burton þrisvar. Mér er
hlýtt til leikaranna okkar og get þar með
ekki hugsað mér neitt næst verst en það
að sjá okkar ágætu leikkonum nauðgað.
Ég verð þó að viðurkenna það, að úr þvl
börn og gamalmenni hafa séð þetta hvort
tveggja framkvæmt I sjónvarpi upp á
amerlska, danska og rússneska vlsu, er
ekki nema sanngjarnt að sjá þetta gert
llka á islensku, svona til samanburðar.
Sæmir mér ekki sjónvarpsgláp.
Sfðan þeir lokuðu á Heiðinni,
duga oss naumast nokkur dráp
þótt nauðgun fylgi i ieiðinni.
Sem lokaorð um sjónvarp get ég sagt
það, að mér finnst það mikið hafa batnað
slöan ég hætti að horfa á það.
En það er fleira að gerast I menning-
unni en þetta eitt. Nú er búið að reka Pét-
ur úr Pelican. Þetta kemur manni jafn-
mikið á óvart og sú frétt, ef búið væri að
reka Pétur úr Hirrinaríki. Ég hefði aldrei
getað trúað þessu, ef ég hefði ekki lesið
það I blaði nokkru, sem er þekkt að flestu
öðru en ósannindum.
1 poppi er ekkert fát né fum,
flest vfst skeð þar getur.
Pelican veifar vængjunum,
en vængbrotinn er Pétur.
Enn eitt dæmi um menningu okkar er
það að Ingólfi I Útsýn tókst að blása spán-
verjum það I brjóst aö rétt væri að opna
hótel úti þar fyrir Islendingum. Þaö hefur
auövitaö verið hinn hreini tónn Ingólfs
sem úrslitum réði f þessu efni.
Sunnu hér um háloft blá
helst til fáir meta.
Úrvalsferð hjá Útsýn fá
allir sem það geta.
Ég verð að segja þaö fyrir mitt leyti að
ekki get ég leyft mér að fara til Spánar,
þótt það sé ódýrt. Ég get I hæsta lagi leyft
mér þann munað að ganga niður Lauga-
veginn og myndi gera það, ef ég væri viss
um að þurfa ekki að borga I stöðumæli, ef
ég stansaði einhvers staðar á leiðinni.
Ýmist er löggan leið eða góð,
á Laugavegi skilur I sundur.
Ef eftir þar ég skil minn skrjóð
skrifar hún meira en rithöfundur.
Ég vil þó taka það fram að hún skrifar
ekki betur en rithöfundur. Aftur á móti
eru hennar skrif talsvert ódýrari en rit-
höfundanna. Um gæöi ritverkanna má svo
að sjálfsögðu endalaust deila.
Af þessum vegi liggur ieið
löngum niður i bæinn.
Þar tygg ég af vana tertusneiö
talsvert allan daginn.
Annað er mál meö endurnar,
ætið hafa þær þann sið.
Litilþægar og þakklátar
að þiggja af okkur franskbrauðið.
Þar með erum við komin niður að
Tjöm, bæjarprýðinni sem hér um bil var
búið að setja gosbrunn I að spýta drull-
unni hátt I loft upp, þvi að auðvitað er bæj-
arprýöin ekkert annað en drullupollur,
þótt styttan af Þorfinni karlsefni og ein-
hverjum öörum höfðingja standi við hana.
Það dugöi ekki einu sinni aö setja I tjörn-
ina hafmey til að gera hana að því sem
hún ætti að vera, því að hafmærin var
sprengd í loft upp á gamlárskvöld sællar
minningar. Þá var ort og tek ég fram, að
ég gerði það ekki.
Ómynd býður eyðing heim,
Auöi brást með vörnina.
Enginn hefur uppi á þeim
sem afmeyjaði Tjörnina.
Frá Tjörninni liggur leið min niður að
höfn. Það er fátt skemmtilegra en að sjá
verkamenn vinna, nema ef vera skyldi
þaö að vera verkamaður sjálfur og gera
eitthvað.
Verkamenn lifa i allsnægtum eins
og fyrr.
Þeir ætla samt í verkfölí, að
hérlendum siö.
Að sjálfsögöu fá þeir allt sem þeir
biðjaum,
en útgerðarmennirnir fara á höfuðið.
Ef útgerðin sér fram á óhemjumikið
efalaust verður það þjóðinni mikil
tap,
En mér finnst augljóst að allt myndi
bjargast hér,
ef útgerðarmennirnir fengju
verkamannslaun.
Þá er farið aö liöa að lokum þessa þátt-
ar. Ég verð að viðurkenna að það er mér
jafnmikill léttir og þér. En þegar svona
langt er liðiö á þáttinn getur hvorugur
okkar verið þekktur fyrir að klára hann
ekki alveg. Sérstaklega er ég undir þessa
spk seldur.
Vln hefur alltaf veriö óvinur mannkyns-
ins, en er okkur ekki kennt að elska óvini
okkar.
Alkóhól er æ til tjóns,
þess ýmsir feta hálan stig.
Víniö þessi fjandi Fróns
fari bölvað ofan I mig.
Ben.Ax.
íslandsmót í tvímenningi hefst
í dag í Domus Medica
í dag hefst úrslita-
keppni um íslands-
meistaratitil i tvi-
menningi og er spilað i
Domus Medica. Fjöru-
tiu og tvö pör viðs veg-
ar að af landinu spila
barómeterkeppni um
titilinn, en meðal kepp-
enda eru núverandi ís-
landsmeistarar, Ás-
mundur Pálsson og
Hjalti Eliasson frá
Bridgefélagi Reykja-
vikur.
Hinir nýbökuðu Islandsmeist-
arar i sveitakeppni, sveit Jóns
Hjaltasonar frá Bridgefélagi
Reykjavíkur, unnu alla slna
leiki I mótinu nema einn, sem
þeir töpuðu með minnsta mun.
Stærsti sigur þeirra var gegn
sveit Braga Jónssonar frá Tafl-
ogbrigdeklúbbnum en þannleik
unnu þeir 20 gegn -5.
Eitt af siðustu spilunum I
leiknum var eins á báðum borð-
um, 3 grönd slétt unnin. Venju-
lega mætti álykta að slíkt spil
gæfi ekki tilefni til tilþrifa, en
það var slður en svo I þessu.
Staðan var n-s á hættu og suð-
ur gaf.
A D-7
V D-10-8-5
♦ 7-5-2
* A-8-6-4
♦ K-9-6-5-4-2
VK-G-7
♦ D-10
♦ 10-3
tslandsmeistarar I sveitakeppni 1975: Taiið frá vinstri: Jón Ás-
björnsson, Guðmundur Pétursson, Sigtryggur Sigurðsson, Karl
Sigurhjartarson. Sitjandi er fyrirliðinn Jón Hjaltason.
♦ A-G-10-8-3
VA-9-6
♦ A-9-4
*K-D
Þegar spilið kom á sýningar-
töfluna, fylgdi árangur lokaða
salarins, þ.e. suður hafði spilað
þrjú grönd og unnið þau slétt
eftir að vestur hafði spilað út
tiguldrottningu. Sagnhafi gaf
tlgulinn tvisvar og þá skipti
austur I lauf. Niu slagir voru
upplagðir, þrir á spaða, þrfr á
lauf, tveir á hjarta og einn á
tígul.
A sýningartöflunni gengu
sagnir þannig:
Suður Vestur Norður Austur
Jón Á. Bragi Jón Hj. Dagbj.
1* 1* 2* P
2 G P 3 * P
3 G P p
Vesturspilaði út spaða og allt
virtist stefna í heldur tilþrifalit-
ið spil. Spaðasjöið átti slaginn
og sagnhafi hafði fengið óvænta
innkomu I fyrsta slag. Hann
spilaði þvi eðlilega hjarta og
svínaði níunni. Vestur drap á
♦ enginn
♦ 7-4-2
♦ K-G-8-6-3
♦ G-9-7-5-2
gosann og skyndilega var spilið
orðið spennandi. Ef vestur
spilaði tígli, þá var spilið komið
I hættu. Og viti menn, vestur
spilaði út tíguldrottningu og
þegar hún var gefin, þá kom
tigultlan I kjölfarið. Jón þoldi
ekki að gefa tvisvar og drap þvi
á ásinn. Hann spilaði síðan
spaða á drottninguna, en vestur
drap á kónginn. Hann spilaði nú
laufatíu og sviðið var sett fyrir
óvenjulega kastþröng á austur.
Hinn kunni bridgemeistari og
rithöfundur, Terence Reese,
kallar þessa kastþröng ,,the
stepping stone” hugtak, sem
erfitt er að þýða. Hins vegar er
auðvelt að þekkja þessa kast-
þröng þegarhún kemur upp, þvi
hún lýsir sér þannig, að sagn-
hafi á nóga toppslagi til þess að
vinna sina sögn, en kemst ekki
milli handa til þess að taka þá.
En vikjum aftur að spilinu.
Þegar Jón hefur tekið sína
spaðaslagi, er staðan þessi:
♦ enginn
♦ D-10
♦ enginn
*A-8
*9
VK-7
♦ enginn
*3
♦ enginn
Vekkert
♦ K-G
*G-9
tenginn
A-6
♦ 9
*K
Þegar hjartaásinn er tekinn,
er austur I miklum vandræðum.
Ef hann kastar tigli, þá tekur
Jón laufakóng og spilar tigli, en
ef'hann kastar laufi, fær hann
tvo slagi á lauf.
Það var gaman að sjá svo vel
spilað spil, enda klöppuðu
áhorfendur að spiíinu loknu.
í siðasta þætti urðu mér á leið
mistök, þar eð sagnir I spilinu
komust ekki rétt til skila. Báðir
vamarspilararnir í suður, Orn
Arnþórsson og Jón Ásbjörnsson,
dobluðu slemmu til útspils,sem
slðan var redobluð og unnin.
Dobl Arnar var afsakanlegt en
Jóns virtistóafsakanlegt, þar eð
sagnhafi hafði lýst sig með eyðu
I litnum. Þetta var ekki rétt.
Sagnserlan var þannig:
V N A S
1 * P 2 V P
3 ♦ P 4G P
5 V P 6* D
RD P P P
Fimm hjörtu hjá vestri voru
svar við ásaspurningu austurs
og þar með kemur vissulega til
greina að dobla á spil Jóns, sem
voru þannig:
tG-9-3
A-D-8
♦ G-5
* K-9-8-5-2
Hvað fjögurra granda sögn
austurs viðvikur, þá ætla ég að
voga mér að efast um réttmæti
hennar, þvi vestur gæti átt tvö
smáhjörtu, þótt það sé ef til vill
óllklegt.