Vísir - 21.06.1975, Síða 11

Vlsir. Laugardagur 21. júni 1975.
11
NORDMENN UNNU
TVÖFALDAN
SIGUR Á NORDUR-
LANDAMÓTINU
— Svíþjóð hlaut kvennatitilinn
þjóöirnar hafi getið sér góðan
oröstir á undanförnum Evrópu-
mótum, þá ætti bilið ekki að
vera jafnbreitt og stigatölurnar
gefa til kynna. Aðeins 25 prösent
vinninga er grátleg frammi-
staða, en nóg um það.
Eflaust mun stjórn Bridge-
sambands íslands leita
skýringa á þessari löku
frammistöðu og raunar þarf
hiin þess, þvi fyrir dyrum er
ennþá meiri eldraun, sem er
Evrópumótið í Brighton i júli.
Persónulega held ég að við
verðum að fara varlegar en gert
hefur verið sl. tvö ár, að ryðja
nýliðum fram á vigvöllinn.
Hvorki þeim né bridgesam-
tökunum er greiði gerður með
þvi. Það er gott og blessað að
yngja upp landsliðin, en betra
að hafa það i hófi.
Unglingaliðið átti góða kafla
og þótt það hafnaði i fjórða sæti,
þá fengu strákarnir rúmlega 43
prósent vinninga, sem er ekki
svo slæmt.
Landsliðin sem kepptu á Norðuriandamótinu: Standandi: Hallur
Simonarson, Páll Bergsson, fyrirliði beggja iiðanna. Jakob R.
Möller og Jón Baldursson. Sitjandi: Guðmundur Arnarson, Helgi
Jónsson, Einar Guðjohnsen og Helgi Sigurðsson. A myndina vant-
ar Þóri Sigurðsson.
Spiluðu við Dani á
þjóðhátíðardaginn:
ENDUÐU
BÁÐIR LEIKIRNIR
MEÐ JAFNTEFLI
Á þjóðhátiðardaginn spilaði
island við Dani i báðum flokk-
um á Norðurlandamótinu i
bridge, sem haldið er I Sole,
smábæ nálægt Osló I Noregi.
Báðir leikirnir enduðu með
jafntefli, þótt stundum væru
miklar sviptingar. Hér eru tvö
spil frá opna flokknum.
Staðan var n-s á hættu og
suður gaf.
4 8-7-6
¥ D-G-5-4
♦ K-G-10-7-5
4 8
^3 4 A-K-9-5-4-2
¥ 10-8-2 ¥ 9
♦ A-8-3-2 ♦ D-4
4 A-K-D-7-5 4 G-10-6-3
4 D-G-10
¥ A-K-7-6-3
♦ 9-6
4 9-4-2
í opna salnum gengu sagnir
þannig:
Suður Vestur Norður Austur
Hulg. Þórir Hulg. Hallur
P I ♦ P 1 4
P 2 4 P 44
P 4 ♦ D 4 G
P 64 P P
P
Þetta er geysihörð slemma,
aðeins 23 punktar á báðum
höndum, en enginn þeirra fór til
spillis. Sömuspil eru spiluð i öll-
um flokkum og náði ekkert
annað par slemmunni, enda
varla von. Margir áttu einnig i
erfiðleikum að komast i game
ogílokaða salnum gengu sagnir
þannig hjá Dönunum:
Suður Vestur Norður Austur
Jón Dahl Jakob Kristens.
P 1 4 P l 4
P 2 4 P 4 4
P P P
1 opna salnum fekk Þórir út
hjarta, sem var drepið á ás og
slðan kom tigull til baka. Þórir
drap á ásinn og siðan var spilið
einfalt til vinnings.
Hitt spilið var þannig. Allir á
hættu, vestur gefur.
4 G-5-4-2
♦ K-G-9-5
♦ G-9-8-3
4 K
4 K-9-8 4 D-7
♦ A-D-8 ¥ 4-3
♦ enginn ♦ A-D-10-7-2
4 A-D-G-9-7-5-4 4 10-8-6-3
4 A-10-6-3
♦ 10-7-6-2
♦ K-6-5-4
4 2
Aftur voru Hallur og Þórir á
rétturóli, þvi að nú gengu sagn-
ir á þessa leið:
Vestur Norður Austur Suður
Þórir Hulg. Hallur Hulg.
1 4 P 1 V P
2 4 P 2 ♦ P
3 4 P 44 P
5 4 P P P
1 lokaða salnum voru Danirn-
ir aftur á móti bjartsýnni:
Vestur Norður Austur Suður
Dahl Jakob Kristens. Jón
1 4
3 4
4 V
4g
6 4
P
P
P
P
P
P
P
4‘4*
4 4
P5*
p
p
p
p
p
D
Það má segja, að Jón hafi
ekki valið heppilegt augnablik
til þess að útspilsdobla, þvi að
eftir tigulútspil Jakobs gat ekk-
ert banað slemmunni.
Sagnhafi lét tiuna, kóngur og
trompað. Trompspilun (iferðin)
var einnig augljós eftir doblið,
þvi að varla heföi suður doblað
með kónginn annan i trompi.
Spaði eða trompkóngur
hnekkir slemmunni, en tregur
held ég, að Jakob hafi verið til
þess að spila honum út. Hann
er i vandræðum með að spila út
og hefur sjálfsagt fagnað leið-
beiningu makkers, þar til sann-
leikurinn kom i ljós.
KÓNGURINN MÁTAR El PEÐIÐ
listamenn eigi lika tilverurétt. Ég er
meira að segja hræddur um að ef hér
væru engir listamenn, væri hér engin list.
Um þetta virðast ýmsir ekkert hafa hugs-
að, eða þeir Imynda sér að hægt sé fyrir
islensku þjóðina að lifa endalaust á Is-
lendingasögunum. Mér finnst að allir
listamenn ættu að geta lifað af listsköpun
sinni. A ég i þvi sambandi ekki við það, að
islenskir listamenn geti etiö listaverk sln
eins og höfundar handritanna gátu, ef
lystin var fyrir hendi.
Þegar frelsi andans er I veði
fer ég úr jakkanum,
bretti upp skyrtuermarnar
og er tilbúinn að berjast.
Þegar frelsi holdsins er i veði
fer ég I jakkann,
bretti niður skyrtuermarnar
og neita að verjast.
Nýlega lauk hér heimsókn svlakonungs
eins og alþjóð veit. Blöðin fylgdust að
sjálfsögðu með hverju fótmáli hans, svo
að lesendur þeirra vita nú nákvæmlega
hvað konungurinn boröaði i morgunverð,
hádegisverð og kvöldverð, hvað hann
drakk með hverjum rétti fyrir sig og
hvers konar borðbúnaður var notaður i
hverri veislu. Einnig fengu blaðalesendur
að vita á hvaða jökla konungur gekk og
svo það, sem mér að minnsta kosti hefði
þótt verra að hafa ekki fengið að vita, að
konungurinn fór i sundlaugarnar.
Kóngurinn er kjarkmikill
og alþýðlegur er hann.
Það sérstaklega sést á þvi,
I sundlaugarnar fer hann.
Áhugavert þar ýmislegt
að sjálfsögðu sér hann.
Það er ekki á hverjum degi sem kóngur
sér hann Bessa beran.
Sá vökvi sem Islendingar munu hafa
drukkið i hvað rlkustum mæli rétt áður en
verkfallið átti að skella á, var bensin. Sá
vökvi, sem isl. drekka hvað mest nú, eftir
að verkföllum hefur veriö aflýst, er
mjólk. Það kom sem sagt greinilega I ljós,
hvað við erum orðin háð þessu tvennu.
Mér finnst að sá ákafi sem reykvikingar
sýndu við að afla sér bæði bensins og
mjólkur, sé sjúklegur, og er ég ekki frá
þvi að stefna beri að þvi að byggja hæli
fyrir þetta fólk. Hér er visa sem ort var I
siðasta verkfalli, en getur átt við hvaða
verkfall sem er.
Ekkert bensin bilar fá,
býsna hýr er þankinn,
ef hægt er að setja sopa á
sálarbensintankinn.
Þótt mér finnist kvennavikur ársins
vera 52 er ekki þar með sagt að kvenfólk-
inu finnist það. Mér virðist það þvi bera
vott um litillæti kvenfólksins að það skuli
aöeins helga sér eina viku af árinu, en
eftirláta okkur allar hinar.
i dansinum kringum kálfinn úr gulli
kann ég að fagna þvi,
að nú er tekin sú staðfasta stefna,
að stöðugt sé dömufri.
Dömurnar bjóða sem sagt upp i næsta
dans og verða þá aö sjálfsögðu að stjórna.
Þær eiga leik eins og sagt er I skákinni.
Mér finnst ekkert undarlegt þótt þær sjái
sig knúnar tilað reyna aö skáka okkur, en
til að vinna skák þarf annað hvort að
máta eða hóta máti það rækilega aö and-
stæðingurinn sjái sig knúinn til að gefa
skákina.
Er I valdatafl Ilfsins við leggjum af
stað,
löngum er allt sett að veði.
Þá sama er ef teflt er á tæpasta vað,
hvort tapað er kóngi eða peði.
Að fullyrða slikt skal þó fara að
með gát,
sú fullyrðing getur þvi beðiö.
Eitt peð getur kónginum komið I mát,
en kóngurinn mátar ei peðið.
Vegna þess hve rikið skammtar mér
léleg laun, get ég ekki styrkt isl. landbún-
að eins og mér þætti hæfa. Það er, ég
get ekki leyft mér að fara á bændahótelið
og borðað Islenskt lambakjöt með islensk-
um kartöflum nema annað hvert ár i
hæsta lagi. Þessi lélegu laun gera þó það
að verkum, að þegai ég fer á bændahótel-
ið verð ég að styrkja Islenskan iðnað og
kaupa eingöngu hérlent brennivin, þótt
mér finnist það, það versta sem ég fæ,
fyrir utan islenska kindakjötið og kartöfl-
urnar.
Eitt má þó rikið eiga, að þaö borgar
mér orlof einu sinni á ári, fyrir hvað veit
ég ekki, og finnst mér að þessi greiðsla
ætti ekki að heita orlof heldur oflof. En
hvaö um þaö, fyrir þessa peninga fer ég
venjulega á veitingastað ásamt konu
minni og kaupi mér nautakjöt, þvi að það
er það besta sem konan min fær. Þegar ég
kaupi nautakjöt óska ég þess alltaf að ég
væri staddur i Hollandi.
Ef ég borða kálfakjöt
og kjamsa á þvi i ró og spekt,
kann ég oftast illa við
ef það reynist kindarlegt.
Ég kann ei viö að kvarta neitt
er komið er með reikninginn,
ef af þessu ágæti
er ærlega sett á diskinn minn.
Þegar kálfakjötið tekur upp á
þeim fjanda að hneggja og konan min
stangar skeifu úr tönnunum finnst mér
þetta allt saman vera orðið ærlega kind-
arlegt.
Ben. Ax.