Vísir - 25.06.1975, Side 2

2
Visir. Miovikudagur 25. júni 1975.
ThHSSFIB:
Hve oft á ári
gefurðu frúnni blóm?
Jowau Uzelac Júgóslavi.
verkfræöingur Sigöldu: — Á
afm ælisdaginn, konudaginn, á
jólunum og öðrum helztu dögum
ársins. Annars gef ég henni eins
oft ilmvatn eða konfekt.
Leslie Ward, Bandarlkjamaður
kominn á eftirlaun: — Þegar við
eigum brúðkaupsafmæli, á af-
mælisdaginn hennar og á jólun-
um.
Jóhannes Þorgeir: — A sumar-
daginn fyrsta, á konudaginn og
afmælinu og kannski tvisvar að
auki við viðeigandi tækifæri.
Magnús Tulinius, skrifstofumaö-
ur: - — Eigum við ekki að segja
hvenærég gef kvenþjóðinni blóm.
Við ýmisleg hátiðleg tækifæri, á
konudaginn, afmælum og þegar
mig langar til og það á vel við.
Eirikur Guönason viöskiptafræö-
ingur: — Við erum nú nýbúin að
reikna þetta út. Það er svona 1/2
sinnum á ári. Ég hef verið giftur
u.þ.b. 8 ár og gefið frúnni blóm i
fjögur skipti.
Sigurður Markússon fagottleikari
I Sinfóniunni: — Alltaf þegar hún
er góð við mig. Jú, það getur
verið anzi oft á ári.
Þó geta sjómenn rétt
eins miðað sig við
erlenda starfsbrœður
örn Guömundsson stýrimaður
skrifar blaðinu langt bréf þar
sem segir m.a.:
„Þeir sem stóðu að hinum
stórkostlegu kjarasamningum
flugmanna er það hollt, að hug-
leiða það, að það eru fleiri
starfsstéttir I þessu landi, sem
bera ábyrgð á mannslifum og
dýrum farkostum, en flugmenn
einir. Þar á ég m.a. við skip-
stjóra, stýrimenn og vélstjóra
o.fl..
Ég fæ ekki betur séð en að
flugmenn hafi með röksemdum
sinum, sem leiddu til sigurs
þeirra f kjarabaráttu þeirra,
rutt leið aþ þvi marki, að við
mörlandar getum miðað laun
okkar við það sem bezt gerizt
meöal rikustu og voldugustu
þjóöa heims.
Þá hlýtur að vera rökrétt að
állta, að nú sé opin leið fyrir
yfirmenn á íslenzka
verzlunarflotanum, sem og
fiskiskiptaflotanum, að fá nú
loksins mannsæmandi laun
fyrir hin þýðingarmiklu störf
sln.
Málið virðist einfalt: Aðeins
að bera sig saman við starfs-
bræður erlendis og þurfum við
þá ekki einu sinni til Ameriku
heldur nægir að líta til hinna
Norðurlandanna (SAS-land-
anna). Þar hafa yfirmenn skipa
um það bil þrisvar sinnum hærri
laun en starfsbræður þeirra á
Islenzkum skipum.
Nú er að sjá hver dugur er i
Farmanna- og fiskimannasam-
bandi íslands, sem nú á leik-
inn.”
VIÐ
HVAÐ
MIÐA
ÞEIR
LAUN
SÍN?
AR hringdi:
„Það væri fróðlegt að fá svar
við þvl, hvernig samninganefnd
sú, sem samdi við flugmenn
fyrir hönd Flugleiða var skipuð,
og hver laun þeir samninga-
menn hafa. Mér er nefnilega
ekki alveggrunlaustum.að þeir
miði sjálfir laun sin við það,
sem flugmenn fá, og hafi þar af
leiðandi ekki verið eins harðir
fyrir hönd Flugleiða en ella.
Ég er ekki einn um það að
hafa hug á að vita nöfn og stöður
samningamannanna og hvernig
þeirra launum er háttað.”
Fer í
bíó
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
„Þannig haföi fólkiö i Ibúöinni á móti rifiö sundur myndirnar, sem viö höföum sett upp. Og þannig notar
þaö hvert tækifæri til aö gera okkur gramt I geöi,” segir frúiö I Breiöholtinu. — Ljósm.: Mj.Bj.
LJÓT SAGA ÚR
FJÖLBÝLISHÚSI
Frú ein I Breiöholti hringdi:
„Maöur lærir seint að skilja
mannskepnuna, skilja það,
hvaða hvatir stjórna þvi, að fólk
skuli geta fengið sig til aö eyði-
leggja og skemma verk annarra
og það sem verra er ganga I
skrokk á börnum.
Ég hef búið I fjölbýlishúsi I
Breiðholti I ein sjö ár og gat ver-
ið ánægð með sambýlisfólk mitt
lengi framan af. En svo skeði
það, að I Ibúðina á móti mér á
ganginum flutti snargeggjuö
kona fyrir tveim árum.
Þetta er kona, sem hefur það
eitt fyrir stafni að þvi er virðist,
að ganga á milli nágranna-
kvenna og lepja hjá þeim kaffi
og slúðra.
Ég hafði strax illan bifur á
þessari konu og hef aldrei viljað
hleypa henni inn á gafl til mln.
Vildi hafa sem minnst af henni
að segja. Þessi sambýliskona
min móögaöist og hefur lagt
mig — já, og reyndar alla fjöl-
skylduna — I einelti.
Hún ber hinar hroðalegustu
slúöursögur um okkur út um allt
og börnin okkar, sem eru ung,
hafa ekki minnsta frið fyrir
henni og syni hennar. Hún hefur
jafnvel sigaö stórum og sterk-
um frænda sínum á börnin okk-
ar.
TIu ára gamall sonur minn
hefur oftar en einu sinni verið
laminn svoleiðis sundur og sam-
an af þessu fólki, að það hefur
stórséö á honum. Eitt sinn
þurftum við meira aö segja aö
fara meö hann á slysavarðstof-
una eftir að sonur konunnar á
móti hafði gert honum skil.
Sjálf lætur konan sig ekki
muna um aðíhisþyrma börnum
minum. Núna nýlega gaf hún
sym minum spark á milli fót-
anna, það vel útilátið, að hann
náði varla andanum af kvölum.
Af skemmdarverkum þessa
sambýlisfólks okkar er það nýj- [
ast, aö þaö reif niöur af veggj- |
um þrjár innrammaöar myndir, !
seméghafði sett upp til að llfga [
upp á stigaganginn. Það var
klukkan sjö að morgni siðasta ,
föstudags, aö ég vaknaði og fór '
fram i eldhús ákveðinna erinda. |
Þá heyri ég eitthvert þrusk ;
frammi á gangi. Siðan heyröi ég '
brothljóð og loks það, að dyrun-
um að Ibúðinni á móti er lokað.
(Það eru aðeins tvær íbúðir á [
þessari hæð). Ég leit þá fram og
sá myndirnar þrjár liggja á t
gólfinu og rammana rifna utan !
af þeim.
Við svona lagað má maöur ■
búa. Það virðist vera ákaflega 1
erfitt að koma lögum yfir svona [
fólk. Þegar maður kvartar er
litið á mann sem einhverja
nöldurskjóðu og hitt sambýlis- ?
fólkið vill ekki blanda sér I mál- I
ið til að kalla ekki yfir sig sömu
ógæfu. Fjölskyldan stendur j
berskjölduð gegn þessu pakki.” ]
um
helgar
Þ. Þorsteinsson hringdi:
„Ég vil gera athugasemd við
þá tilhögun Visis, að birta kvik-
myndagagnrýnina I miðri viku,
þar sem ég tel réttara að hún
birtist i laugardagsblaðinu.
A laugardögum er Visir
heldur stærri en venjulega og þá
jafnan með eitthvað fyrir
áhugamenn I skák, bridge,
krossgátur, popp og annað þvi
um líkt. Nú, og þá er að nefna,
slðast en ekki slzt, nokkuö itar-
legar umsagnir um dagskrár-
efni útvarps og sjónvarps.
Hvers vegna eru þá ekki
einnig birtar umsagnir um það
helzta i kvikmyndahúsunum?
Það er liðin tið, að fólk flykkist I
bíó á fimmtudögum — sjón-
varpslausu dögunum. Fólk er
farið að nota helgarnar til bió-
ferða á ný. Þá er mjög hand-
hægt að geta fundið I helgar-
blöðunum stuttar umsagnir um
þaö sem er að sjá I bióunum.
(Þið megiö skila því til þeirra á
Mogganum, að það sé óheppi-
legt að birta kvikmyndaum-
sagnir i sunnudagsblaðinu. Það
er einum degi of seint).
Núkannað vera, að þeir sem
annast kvikmyndagagnrýni
dagblaðanna vilji hafa það sér
til málsbóta, að kvikmyndahús-
in hefji oftast sýningu á nýjum
kvikmyndum um helgar og þvi
passi það þeim gagnrýnendun-
um betur að vera með umsagnir
slnar fyrst eftir helgi. En þá vil
ég segja þetta:
Einkunnagjöf ykkar er góð og
hefur reynzt sanngjörn og
áreiöanleg. Þið getið nú gert
það fyrir mig að endurbirta
hana I laugardagsblaðinu þó að
sjálf kvikmyndagagnrýnin birt-
ist fyrr I vikunni.”
HRINGIÐ í SÍMA 8 66 11 MILLI KL. 15-16
e