Vísir - 01.07.1975, Síða 2

2
Vlsir. Þriðjudagur 1. júll 1975.
vímsm-'
Mundir þú sakna biaðanna, ef
kæmi til blaðamannaverkfalls?
Herbert Baldvinsson, aðstoðar-
maður á verkstæði: — Nei, ég lít
svo sjaldan i blöðin hvort sem er.
Gisii Frimannsson, verkamaður:
—Nei, þetta er „svoddan” tugga í
þeim.
Bragi Pálmason, bifreiðasmiður:
—Mér væri alveg sama. Ég er
hvort sem er ekki áskrifandi að
nokkru blaði.
Karl Finnbogason, matreiðsiu-
maður: —Já. Blöðin eru fastir lið-
ir hjá manni, maður er svo háður
vananum, að erfitt yrði að missa
þau.
Heiður Gestsdóttir, teiknikenn-
ari: —Nei, sizt af öllu Visis
Sigurður Grimsson, kennari:
—Nei, ég held ekki. Maður ætti að
sleppa þviaðlesa blöðin og i stað-
inn að lesa bækur.
ÓSAMMÁLA
FRÉTTAMATI
RÍKISÚTVARPS
T.H. skrifar:
„Mikið finnst mér fréttaflutn-
ingurhérlendis blandaður af lit-
ilfjörlegu efni. Útvarp og sjón-
varp er þar lélegast, finnst
mér, en blöðin eru eilitið skárri.
Vikum saman hafa hlustendur
mátt heyra einhverja þvælu i
útvarpiumútgáfu einhvers dag-
blaðs suður i Evrópu, ellegar
stöðugar upptuggur um afrek
irskra glæpamanna, (reyndar
árum saman). Fréttir sem
þessar eiga að minu mati litið
erindi hingað til lands, og mættu
að skaðlausu detta i ruslakörfu
fréttastofanna. Eða eru virki-
lega engin takmörk fyrir þvi
hversu ómerkilegum fréttum er
troðið upp i eyrun á fólki.
Aftur á móti hefi ég grun um
að ýmsar fréttir komi inn á fjar-
rita fréttastofanna, sem fólk
hefði áhuga á að heyra. Fréttir,
sem hinsvegar er fleygt i rusla
körfuna af hinum vinstrisinnuðu
fréttamönnum. Ekkert hefi ég
til dæmis heyrt eða séð hérlend-
is af þvi máli, er New York-borg
sagði upp á einu bretti 38 þús-
und óþörfum lögreglu- og
slökkviliðsmönnum og öðru
óþörfu bæjar-skrifstofuliði. En
ég held, að fréttir af sliku mættu
gjaman berast til eyrna okkar
efnahags-syndum spilltu stjórn-
málamanna.”
Örlátari í
Kópavogi?!!
Móðir skáta hringdi:
„Óttalega eru borgaryfirvöld
aum i samanburöi við Kópa-
vogskaupstað. Nei, þetta er ekki
misritun. Þaö sem ég hef sett á
vogarskálarnar er aöstoð þess-
ara tveggja aðila við skátana,
sem fara héðan til að taka þátt I
Jamboree-alþjóðlega skátamót-
inu, sem haldið verður i Noregi i
næsta mánuði.
Þaö er mjög stór hópur, sem
fer héðan til Noregs, og hafa
þeir skátar unnið af miklum
krafti að ýmiss konar fjáröflun
vegna ferðarinnar. Svo skeði
það, að feröakostnaðurinn
hækkaði allverulega, eða nóg til
þess, að ýmsir þurftu að af-
panta. Skátarnir i Kópavogi
sóttu þá um styrk til bæjar-
stjómar og fengu 78 þúsund
krónur.
Skátarnir i Reykjavik gerðu
slikt hið sama, en fengu neitun.
Þykir mér það óviturlegt að
neita skátunum um aðstoð, þeg-
ar málefnið er svo gott. Al-
þjóðamótaf þessu tagi eru mjög
þroskandi fyrir þátttakendurna,
og væri óskandi, að þátttakend-
um héðan fjölgi fremur en
fækki”.
LESENDUR HAFA
Ósátfur við
innsiglingu
Hólmgeir Pálmason skrifar:
„Lesandi góður. Það er stund-
um talað um hætturnar á sjón-
um. Þær eru vissulegar margar
og ekki gott að varast þær allar.
Þvi tel ég næsta saknæmt, ef
þær skapast fyrir trassaskap
manna. Og þannig er alla vega
ástatt með innsiglinguna að
Höfnum við Kirkjuvog, á
Reykjanesi.
Að næturlagi er ekki mögu-
leiki að sigla þar inn, þvi ekki
loga ljós á neinu innsiglingar-
merki, ef hægt er að tala um þau
sem slik. í björtu komast kunn-
ugir leiðar sinnar, en sértu ó-
kunnugur, ertu heppinn, ef þú
kemst alla leið án óhappa —
nema ef væri á háflóði, þvi
grynningar eru á bæði borð.
En ætlirðu samt sem áður að
sigla þarna inn, skaltu byrja á
að finna ákveðinn staur á
bryggjunni, sem er mitt á meðal
ljósastauranna. (Það logar
aldrei ljós á þeim heldur). Þessi
ákveðni staur skilur sig aðeins
frá umhverfi sinu vegna þess,
að hann er kolryðgaður. Hann á
svo að bera við merki, sem er ó-
máluð spira með nokkurs konar
biðskyldumerki á endanum.
Ef þú hefur séð vegaskilti eft-
ir skotárás með haglabyssu, þá
veiztu hvernig þetta merki litur
út.
Nú, eftir þessum merkjum
áttu að sigla langleiðina inn
voginn. En hversu langt? Það er
ekki einu sinni fúaprik til að
hjápa þér I þvl efni. Þú bara á-
ætlar, hvenær á að sveigja á
bakborða — og siðan heldur þú
þér dauðahaldi.
Ef ekkert skeður næstu and-
artök, ert þú ekki bráðfeigur og
heldur þvi áfram þar til þú kem-
ur inn á næstu merki, sem eru I
nærliggjandi skeri. Þá merkir
maður tvö lítil prik. Og til að
gera þér ferðina ekki allt of létta
og til að auka aðeins á tauga-
spennuna, sem var alveg að
komast I hámark, þá eru þessi
prik höfð nákvæmlega eins að
hæð og öðru útliti. Þannig, að ef
þú álpast út af stefnunni er ekk-
ert vist, á hvort borðið það var.
Jæja, þú ert að nálgast
bryggjuna ogheldurkannski, að
þú sért sloppinn. Nei, það væri
alltof gott fyrir þig.
trt frá bryggjunni er grynn-
ing, um 20 til 30 metrar. Þú
sleppur sennilega yfir hana á
flóði, en ekki á fjöru.
Þá siglir þú bara yfir þessa
grynningu! Ég sagði bara, ef þú
ferð of langt lendir þú á skeri.
Engin merkistika. Það væri
ekki i samræmi við annað. Hafir
þú komizt klakklaust framhjá
þessu öllu, þá ertu kominn inn á
höfn. Sjálfsagt heldur þú, að nú
séu þinar raunir á enda. Þar
skjátlast þér hrapallega.
Bindir þú bátinn, ofar með
bryggju en um miðju sezt hann
á klöpp, þegar fjarar. Og sé ekki
gott 1 sjóinn er hætta á alvarleg-
um skemmdum.
Eftir þvi sem ég hef heyrt,
lagði hið opinbera fram 10
milljónir króna fyrir nokkuð
löngu til dýpkunar á höfninni.
En það má sennilega ekki eyða
þeim.
Nú spyr ég: Vill ekki einhver,
sem metur sjómenn einhvers
stjaka nokkuð harkalega við
þeim, sem hafa með þessi mál
að gera?”.
Er að
reioia
þaðút
Sveinbjörn sendir lesendadáik-
unum eftirfarandi loforð:
„Eftir nokkra daga mun ég
senda blaðinu til birtingar út-
reikninga á þvi, hve eignast má
mikið fé með þvl að hætta að
reykja. Er dæmið miðað við, að
reykt sé úr einum sigarettu-
pakka á dag (pakkinn kostar 190
krónur) og peningarnir séu þess
i stað lagðir vikulega i banka
eða sparisjóði á beztu vöxtum.
Eða þá að keypt séu fyrir þá
verðtryggð spariskirteini rikis-
sjóðs — Seðlabankinn annast
verkið.
Það mun sannast, að þetta er
öruggasti ellillfeyririnn. Sér-
staklega fyrir iþróttamennina,
sem manna bezt eiga að vita,
hvers virði góð heilsa, likams-
þrek og peningar eru hverjum
manni.
Munið — eftir nokkra daga
birtast hér á siðunni stórar,
öruggar tölur, sem varða alla
landsmenn, börn sem gamal-
menni, en iþróttamennina alveg
sérstaklega.”